ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 512
ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਜਾਇ ਗੁਮਾਨੁ ॥
har sukhadaataa man vasai haumai jaae gumaan |സമാധാനദാതാവായ കർത്താവ് നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ വസിക്കും, നിങ്ങളുടെ അഹങ്കാരവും അഹങ്കാരവും അകന്നുപോകും.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਲਾਗੈ ਧਿਆਨੁ ॥੨॥
naanak nadaree paaeeai taa anadin laagai dhiaan |2|ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ കൃപയുടെ ദൃഷ്ടി ചൊരിയുമ്പോൾ, രാവും പകലും, ഒരാൾ ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਸਭੁ ਸਚੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਵਿਤਾ ॥
sat santokh sabh sach hai guramukh pavitaa |ഗുർമുഖ് തികച്ചും സത്യവും സംതൃപ്തവും ശുദ്ധവുമാണ്.
ਅੰਦਰਹੁ ਕਪਟੁ ਵਿਕਾਰੁ ਗਇਆ ਮਨੁ ਸਹਜੇ ਜਿਤਾ ॥
andarahu kapatt vikaar geaa man sahaje jitaa |വഞ്ചനയും ദുഷ്ടതയും അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് അകന്നുപോയി, അവൻ തൻ്റെ മനസ്സിനെ എളുപ്പത്തിൽ കീഴടക്കുന്നു.
ਤਹ ਜੋਤਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਅਨੰਦ ਰਸੁ ਅਗਿਆਨੁ ਗਵਿਤਾ ॥
tah jot pragaas anand ras agiaan gavitaa |അവിടെ ദിവ്യപ്രകാശവും ആനന്ദത്തിൻ്റെ സത്തയും പ്രകടമാവുകയും അജ്ഞാനം ഇല്ലാതാവുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਰਵੈ ਗੁਣ ਪਰਗਟੁ ਕਿਤਾ ॥
anadin har ke gun ravai gun paragatt kitaa |രാവും പകലും, അവൻ ഭഗവാൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു, ഭഗവാൻ്റെ ശ്രേഷ്ഠത പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.
ਸਭਨਾ ਦਾਤਾ ਏਕੁ ਹੈ ਇਕੋ ਹਰਿ ਮਿਤਾ ॥੯॥
sabhanaa daataa ek hai iko har mitaa |9|ഏകനായ കർത്താവ് എല്ലാവരുടെയും ദാതാവാണ്; കർത്താവ് മാത്രമാണ് നമ്മുടെ സുഹൃത്ത്. ||9||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦੇ ਸੋ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਕਹੀਐ ਜਿ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
braham binde so braahaman kaheeai ji anadin har liv laae |ദൈവത്തെ മനസ്സിലാക്കുന്നവനും രാപ്പകൽ സ്നേഹപൂർവ്വം ഭഗവാനിൽ മനസ്സ് കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നവനും ബ്രാഹ്മണൻ എന്നു പറയുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਛੈ ਸਚੁ ਸੰਜਮੁ ਕਮਾਵੈ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਤਿਸੁ ਜਾਏ ॥
satigur puchhai sach sanjam kamaavai haumai rog tis jaae |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സമീപിച്ച്, അവൻ സത്യവും ആത്മനിയന്ത്രണവും പാലിക്കുന്നു, അവൻ അഹം എന്ന രോഗത്തിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടുന്നു.
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਏ ॥
har gun gaavai gun sangrahai jotee jot milaae |അവൻ കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു, അവൻ്റെ സ്തുതികളിൽ ശേഖരിക്കുന്നു; അവൻ്റെ പ്രകാശം വെളിച്ചവുമായി ലയിച്ചിരിക്കുന്നു.
ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਜਿ ਹਉਮੈ ਮੇਟਿ ਸਮਾਏ ॥
eis jug meh ko viralaa braham giaanee ji haumai mett samaae |ഈ ലോകത്ത്, ദൈവത്തെ അറിയുന്ന ഒരാൾ വളരെ വിരളമാണ്; അഹംഭാവം ഇല്ലാതാക്കി, അവൻ ദൈവത്തിൽ ലയിച്ചു.
ਨਾਨਕ ਤਿਸ ਨੋ ਮਿਲਿਆ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਜਿ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥੧॥
naanak tis no miliaa sadaa sukh paaeeai ji anadin har naam dhiaae |1|ഓ നാനാക്ക്, അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടുമുട്ടിയാൽ സമാധാനം ലഭിക്കും; രാവും പകലും അവൻ കർത്താവിൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਅੰਤਰਿ ਕਪਟੁ ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਰਸਨਾ ਝੂਠੁ ਬੋਲਾਇ ॥
antar kapatt manamukh agiaanee rasanaa jhootth bolaae |അജ്ഞതയിൽ സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ വഞ്ചനയാണ്; നാവുകൊണ്ട് അവൻ കള്ളം പറയുന്നു.
ਕਪਟਿ ਕੀਤੈ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਨ ਭੀਜੈ ਨਿਤ ਵੇਖੈ ਸੁਣੈ ਸੁਭਾਇ ॥
kapatt keetai har purakh na bheejai nit vekhai sunai subhaae |വഞ്ചന പ്രയോഗിച്ചുകൊണ്ട്, അവൻ കർത്താവായ ദൈവത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നില്ല, അവൻ എപ്പോഴും സ്വാഭാവികമായി കാണുകയും കേൾക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਜਾਇ ਜਗੁ ਪਰਬੋਧੈ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸੁਆਇ ॥
doojai bhaae jaae jag parabodhai bikh maaeaa moh suaae |ദ്വന്ദ്വസ്നേഹത്തിൽ, അവൻ ലോകത്തെ ഉപദേശിക്കാൻ പോകുന്നു, പക്ഷേ അവൻ മായയുടെ വിഷത്തിലും ആനന്ദത്തോടുള്ള ആസക്തിയിലും മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
ਇਤੁ ਕਮਾਣੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ਜੰਮੈ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
eit kamaanai sadaa dukh paavai jamai marai fir aavai jaae |അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, അവൻ നിരന്തരം വേദന അനുഭവിക്കുന്നു; അവൻ ജനിക്കുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, വീണ്ടും വീണ്ടും വരുന്നു.
ਸਹਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਚੁਕਈ ਵਿਚਿ ਵਿਸਟਾ ਪਚੈ ਪਚਾਇ ॥
sahasaa mool na chukee vich visattaa pachai pachaae |അവൻ്റെ സംശയങ്ങൾ അവനെ വിട്ടുപോകുന്നില്ല, അവൻ വളത്തിൽ അഴുകുന്നു.
ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕੀ ਸਿਖ ਸੁਣਾਇ ॥
jis no kripaa kare meraa suaamee tis gur kee sikh sunaae |എൻ്റെ ഗുരുനാഥൻ തൻ്റെ കരുണ കാണിക്കുന്ന ഒരാൾ, ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਗਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਅੰਤਿ ਛਡਾਇ ॥੨॥
har naam dhiaavai har naamo gaavai har naamo ant chhaddaae |2|അവൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുകയും ഭഗവാൻ്റെ നാമം ആലപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അവസാനം, കർത്താവിൻ്റെ നാമം അവനെ വിടുവിക്കും. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜਿਨਾ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਇਓਨੁ ਤੇ ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥
jinaa hukam manaaeion te poore sansaar |കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം അനുസരിക്കുന്നവരാണ് ലോകത്തിൽ തികഞ്ഞ വ്യക്തികൾ.
ਸਾਹਿਬੁ ਸੇਵਨਿੑ ਆਪਣਾ ਪੂਰੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
saahib sevani aapanaa poorai sabad veechaar |അവർ തങ്ങളുടെ നാഥനായ യജമാനനെ സേവിക്കുകയും ശബാദിൻ്റെ തികഞ്ഞ വചനത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਹਰਿ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਪਿਆਰਿ ॥
har kee sevaa chaakaree sachai sabad piaar |അവർ കർത്താവിനെ സേവിക്കുന്നു, ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ਹਰਿ ਕਾ ਮਹਲੁ ਤਿਨੑੀ ਪਾਇਆ ਜਿਨੑ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥
har kaa mahal tinaee paaeaa jina haumai vichahu maar |ഉള്ളിൽ നിന്ന് അഹംഭാവത്തെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യുന്നതിനാൽ അവർ ഭഗവാൻ്റെ സാന്നിധ്യത്തിൻ്റെ മാളികയിൽ എത്തുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧੦॥
naanak guramukh mil rahe jap har naamaa ur dhaar |10|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖന്മാർ അവനുമായി ഐക്യപ്പെട്ടു, ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുകയും അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||10||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਿਆਨ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥
guramukh dhiaan sahaj dhun upajai sach naam chit laaeaa |ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്നു; സ്വർഗ്ഗീയ ശബ്ദ-ധാര അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ മുഴങ്ങുന്നു, അവൻ തൻ്റെ ബോധം യഥാർത്ഥ നാമത്തിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਨਦਿਨੁ ਰਹੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
guramukh anadin rahai rang raataa har kaa naam man bhaaeaa |ഗുർമുഖ് രാവും പകലും ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; അവൻ്റെ മനസ്സ് കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൽ പ്രസാദിച്ചിരിക്കുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਵੇਖਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਬੋਲਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਸਹਜਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇਆ ॥
guramukh har vekheh guramukh har boleh guramukh har sahaj rang laaeaa |ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാനെ കാണുന്നു, ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു, ഗുരുമുഖൻ സ്വാഭാവികമായും ഭഗവാനെ സ്നേഹിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਵੈ ਤਿਮਰ ਅਗਿਆਨੁ ਅਧੇਰੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
naanak guramukh giaan paraapat hovai timar agiaan adher chukaaeaa |ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖ് ആത്മീയ ജ്ഞാനം നേടുന്നു, അജ്ഞതയുടെ ഇരുണ്ട ഇരുട്ട് നീങ്ങി.
ਜਿਸ ਨੋ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਧੁਰਿ ਪੂਰਾ ਤਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥੧॥
jis no karam hovai dhur pooraa tin guramukh har naam dhiaaeaa |1|തികഞ്ഞ ഭഗവാൻ്റെ കൃപയാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ട ഒരാൾ - ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ, അവൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿਨਾ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
satigur jinaa na sevio sabad na lago piaar |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാത്തവർ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തോടുള്ള സ്നേഹം ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ല.
ਸਹਜੇ ਨਾਮੁ ਨ ਧਿਆਇਆ ਕਿਤੁ ਆਇਆ ਸੰਸਾਰਿ ॥
sahaje naam na dhiaaeaa kit aaeaa sansaar |അവർ സ്വർഗ്ഗീയ നാമം, ഭഗവാൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നില്ല - എന്തുകൊണ്ടാണ് അവർ ലോകത്തിലേക്ക് വരാൻ പോലും മെനക്കെടുന്നത്?
ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੂਨੀ ਪਾਈਐ ਵਿਸਟਾ ਸਦਾ ਖੁਆਰੁ ॥
fir fir joonee paaeeai visattaa sadaa khuaar |കാലാകാലങ്ങളായി, അവർ പുനർജന്മം പ്രാപിക്കുന്നു, അവ വളത്തിൽ എന്നെന്നേക്കുമായി ചീഞ്ഞഴുകിപ്പോകും.
ਕੂੜੈ ਲਾਲਚਿ ਲਗਿਆ ਨਾ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ ॥
koorrai laalach lagiaa naa uravaar na paar |അവർ വ്യാജമായ അത്യാഗ്രഹവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; അവർ ഈ കരയിലുമല്ല, അപ്പുറത്തുമല്ല.