ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 944
ਗੁਪਤੀ ਬਾਣੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥
gupatee baanee paragatt hoe |വചനത്തിൻ്റെ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ബാനി വെളിപ്പെടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਪਰਖਿ ਲਏ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੫੩॥
naanak parakh le sach soe |53|ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ കർത്താവ് വെളിപ്പെടുകയും അറിയപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ||53||
ਸਹਜ ਭਾਇ ਮਿਲੀਐ ਸੁਖੁ ਹੋਵੈ ॥
sahaj bhaae mileeai sukh hovai |അവബോധത്തിലൂടെയും സ്നേഹത്തിലൂടെയും കർത്താവുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയിൽ സമാധാനം ലഭിക്കും.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਗੈ ਨੀਦ ਨ ਸੋਵੈ ॥
guramukh jaagai need na sovai |ഗുർമുഖ് ഉണർന്ന് ബോധവാനാണ്; അവൻ ഉറങ്ങുന്നില്ല.
ਸੁੰਨ ਸਬਦੁ ਅਪਰੰਪਰਿ ਧਾਰੈ ॥
sun sabad aparanpar dhaarai |അവൻ പരിധിയില്ലാത്ത, സമ്പൂർണ്ണ ശബ്ദത്തെ ഉള്ളിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.
ਕਹਤੇ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦਿ ਨਿਸਤਾਰੈ ॥
kahate mukat sabad nisataarai |ശബ്ദം ജപിച്ചാൽ അവൻ മോചിതനാകുന്നു, മറ്റുള്ളവരെയും രക്ഷിക്കുന്നു.
ਗੁਰ ਕੀ ਦੀਖਿਆ ਸੇ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ॥
gur kee deekhiaa se sach raate |ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ അനുഷ്ഠിക്കുന്നവർ സത്യത്തോട് ഇണങ്ങിച്ചേരുന്നു.
ਨਾਨਕ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਮਿਲਣ ਨਹੀ ਭ੍ਰਾਤੇ ॥੫੪॥
naanak aap gavaae milan nahee bhraate |54|ഓ നാനാക്ക്, തങ്ങളുടെ ആത്മാഭിമാനം ഇല്ലാതാക്കുന്നവർ ഭഗവാനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു; അവർ സംശയത്താൽ വേർപിരിയുന്നില്ല. ||54||
ਕੁਬੁਧਿ ਚਵਾਵੈ ਸੋ ਕਿਤੁ ਠਾਇ ॥
kubudh chavaavai so kit tthaae |"ദുഷ്ചിന്തകൾ നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ആ സ്ഥലം എവിടെയാണ്?
ਕਿਉ ਤਤੁ ਨ ਬੂਝੈ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥
kiau tat na boojhai chottaa khaae |മർത്യൻ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ സാരാംശം മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല; അവൻ എന്തിന് വേദന സഹിക്കണം?"
ਜਮ ਦਰਿ ਬਾਧੇ ਕੋਇ ਨ ਰਾਖੈ ॥
jam dar baadhe koe na raakhai |മരണവാതിൽക്കൽ കെട്ടിയിരിക്കുന്നവനെ ആർക്കും രക്ഷിക്കാനാവില്ല.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਨਾਹੀ ਪਤਿ ਸਾਖੈ ॥
bin sabadai naahee pat saakhai |ശബാദില്ലാതെ ആർക്കും ക്രെഡിറ്റോ ബഹുമാനമോ ഇല്ല.
ਕਿਉ ਕਰਿ ਬੂਝੈ ਪਾਵੈ ਪਾਰੁ ॥
kiau kar boojhai paavai paar |"ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ ധാരണ നേടാനും മറികടക്കാനും കഴിയും?"
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਨ ਬੁਝੈ ਗਵਾਰੁ ॥੫੫॥
naanak manamukh na bujhai gavaar |55|ഹേ നാനാക്ക്, വിഡ്ഢി സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ||55||
ਕੁਬੁਧਿ ਮਿਟੈ ਗੁਰਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥
kubudh mittai gurasabad beechaar |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം ധ്യാനിച്ച് ദുഷിച്ച ചിന്തകൾ മായ്ച്ചുകളയുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥
satigur bhettai mokh duaar |യഥാർത്ഥ ഗുരുവുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ച, വിമോചനത്തിൻ്റെ വാതിൽ കണ്ടെത്തുന്നു.
ਤਤੁ ਨ ਚੀਨੈ ਮਨਮੁਖੁ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥
tat na cheenai manamukh jal jaae |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ സാരാംശം മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല, കൂടാതെ കത്തിച്ച് ചാരമായി.
ਦੁਰਮਤਿ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥
duramat vichhurr chottaa khaae |അവൻ്റെ ദുഷിച്ച മനസ്സ് അവനെ കർത്താവിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തുന്നു, അവൻ കഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸਭੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ॥
maanai hukam sabhe gun giaan |ഭഗവാൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുക്കം സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട്, അവൻ എല്ലാ പുണ്യങ്ങളാലും ആത്മീയ ജ്ഞാനത്താലും അനുഗ്രഹീതനാണ്.
ਨਾਨਕ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥੫੬॥
naanak daragah paavai maan |56|ഓ നാനാക്ക്, അവൻ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു. ||56||
ਸਾਚੁ ਵਖਰੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥
saach vakhar dhan palai hoe |യഥാർത്ഥ നാമത്തിൻ്റെ സമ്പത്തായ ചരക്ക് കൈവശമുള്ളവൻ,
ਆਪਿ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਭੀ ਸੋਇ ॥
aap tarai taare bhee soe |അക്കരെ കടക്കുന്നു, ഒപ്പം മറ്റുള്ളവരെയും കൂടെ കൊണ്ടുപോകുന്നു.
ਸਹਜਿ ਰਤਾ ਬੂਝੈ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
sahaj rataa boojhai pat hoe |അവബോധപൂർവ്വം മനസ്സിലാക്കുകയും ഭഗവാനോട് ഇണങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നവൻ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു.
ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥
taa kee keemat karai na koe |അവൻ്റെ മൂല്യം ആർക്കും കണക്കാക്കാൻ കഴിയില്ല.
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
jah dekhaa tah rahiaa samaae |ഞാൻ എവിടെ നോക്കിയാലും ഭഗവാൻ തുളച്ചുകയറുന്നതും വ്യാപിക്കുന്നതും ഞാൻ കാണുന്നു.
ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਪਰੈ ਸਚ ਭਾਇ ॥੫੭॥
naanak paar parai sach bhaae |57|ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിലൂടെ ഒരാൾ കടന്നുപോകുന്നു. ||57||
ਸੁ ਸਬਦ ਕਾ ਕਹਾ ਵਾਸੁ ਕਥੀਅਲੇ ਜਿਤੁ ਤਰੀਐ ਭਵਜਲੁ ਸੰਸਾਰੋ ॥
su sabad kaa kahaa vaas katheeale jit tareeai bhavajal sansaaro |"ശബാദ് എവിടെയാണ് താമസിക്കുന്നതെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു? ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ലോകസമുദ്രത്തിലൂടെ എന്താണ് നമ്മെ കൊണ്ടുപോകുന്നത്?
ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਕਹੀਐ ਤਿਸੁ ਕਹੁ ਕਵਨੁ ਅਧਾਰੋ ॥
trai sat angul vaaee kaheeai tis kahu kavan adhaaro |ശ്വാസം, പുറത്തുവിടുമ്പോൾ, പത്ത് വിരലുകൾ നീളത്തിൽ നീട്ടുന്നു; ശ്വാസത്തിൻ്റെ പിന്തുണ എന്താണ്?
ਬੋਲੈ ਖੇਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥
bolai khelai asathir hovai kiau kar alakh lakhaae |സംസാരിക്കുകയും കളിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ സ്ഥിരതയുള്ളവനും സ്ഥിരതയുള്ളവനുമായിരിക്കാൻ കഴിയും? അദൃശ്യമായത് എങ്ങനെ കാണാൻ കഴിയും?"
ਸੁਣਿ ਸੁਆਮੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਣਵੈ ਅਪਣੇ ਮਨ ਸਮਝਾਏ ॥
sun suaamee sach naanak pranavai apane man samajhaae |കർത്താവേ, കേൾക്കൂ; നാനാക്ക് ആത്മാർത്ഥമായി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം മനസ്സിനെ ഉപദേശിക്കുക.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਕਰਿ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥
guramukh sabade sach liv laagai kar nadaree mel milaae |ഗുർമുഖ് യഥാർത്ഥ ശബ്ദത്തോട് സ്നേഹപൂർവ്വം ഇണങ്ങുന്നു. അവൻ്റെ കൃപയുടെ നോട്ടം നൽകി, അവൻ നമ്മെ അവൻ്റെ ഐക്യത്തിൽ ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਮਾਏ ॥੫੮॥
aape daanaa aape beenaa poorai bhaag samaae |58|അവൻ തന്നെ എല്ലാം അറിയുന്നവനും കാണുന്നവനുമാകുന്നു. തികഞ്ഞ വിധിയാൽ നാം അവനിൽ ലയിക്കുന്നു. ||58||
ਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਅਲਖੰ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਈ ॥
su sabad kau nirantar vaas alakhan jah dekhaa tah soee |ആ ശബ്ദം എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളുടെയും അണുകേന്ദ്രത്തിൽ ആഴത്തിൽ വസിക്കുന്നു. ദൈവം അദൃശ്യനാണ്; ഞാൻ എവിടെ നോക്കിയാലും അവിടെ ഞാൻ അവനെ കാണുന്നു.
ਪਵਨ ਕਾ ਵਾਸਾ ਸੁੰਨ ਨਿਵਾਸਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਧਰ ਸੋਈ ॥
pavan kaa vaasaa sun nivaasaa akal kalaa dhar soee |പരമമായ ഭഗവാൻ്റെ വാസസ്ഥലമാണ് വായു. അവന് ഗുണങ്ങളൊന്നുമില്ല; അവന് എല്ലാ ഗുണങ്ങളും ഉണ്ട്.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਬਦੁ ਘਟ ਮਹਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਗਵਾਏ ॥
nadar kare sabad ghatt meh vasai vichahu bharam gavaae |അവൻ തൻ്റെ കൃപ കാണിക്കുമ്പോൾ, ശബ്ദം ഹൃദയത്തിൽ വസിക്കുന്നു, സംശയം ഉള്ളിൽ നിന്ന് നിർമാർജനം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਨਾਮੁੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
tan man niramal niramal baanee naamuo man vasaae |അവൻ്റെ ബാനിയുടെ കുറ്റമറ്റ വചനത്തിലൂടെ ശരീരവും മനസ്സും കളങ്കരഹിതമാകുന്നു. അവൻ്റെ നാമം നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കട്ടെ.
ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਭਵਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ਇਤ ਉਤ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
sabad guroo bhavasaagar tareeai it ut eko jaanai |ഭയാനകമായ ലോകസമുദ്രത്തിലൂടെ നിങ്ങളെ കൊണ്ടുപോകാൻ ശബാദ് ഗുരുവാണ്. ഏകനായ ഭഗവാനെ അറിയുക, ഇവിടെയും പരലോകവും.
ਚਿਹਨੁ ਵਰਨੁ ਨਹੀ ਛਾਇਆ ਮਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥੫੯॥
chihan varan nahee chhaaeaa maaeaa naanak sabad pachhaanai |59|അവന് രൂപമോ നിറമോ നിഴലോ ഭ്രമമോ ഇല്ല; നാനാക്ക്, ശബ്ദത്തെ ഗ്രഹിക്കുക. ||59||
ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਅਉਧੂ ਸੁੰਨ ਸਚੁ ਆਹਾਰੋ ॥
trai sat angul vaaee aaudhoo sun sach aahaaro |ഹേ ഏകാന്ത സന്യാസി, പത്ത് വിരലുകൾ നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന നിശ്വസിക്കുന്ന ശ്വാസത്തിൻ്റെ താങ്ങാണ് യഥാർത്ഥ, പരമമായ ഭഗവാൻ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਤਤੁ ਬਿਰੋਲੈ ਚੀਨੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੋ ॥
guramukh bolai tat birolai cheenai alakh apaaro |ഗുർമുഖ് യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ സാരാംശം സംസാരിക്കുകയും ചവിട്ടിമെതിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, കൂടാതെ അദൃശ്യവും അനന്തവുമായ ഭഗവാനെ തിരിച്ചറിയുന്നു.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੈ ਸਬਦੁ ਵਸਾਏ ਤਾ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਅਹੰਕਾਰੋ ॥
trai gun mettai sabad vasaae taa man chookai ahankaaro |ത്രിഗുണങ്ങളെ ഉന്മൂലനം ചെയ്തുകൊണ്ട് അവൻ ശബ്ദത്തെ ഉള്ളിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു, തുടർന്ന് അവൻ്റെ മനസ്സ് അഹംഭാവത്തിൽ നിന്ന് മുക്തമാകുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥
antar baahar eko jaanai taa har naam lagai piaaro |അകത്തും പുറത്തും അവൻ ഏകനായ കർത്താവിനെ അറിയുന്നു; അവൻ കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നു.
ਸੁਖਮਨਾ ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਬੂਝੈ ਜਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥
sukhamanaa irraa pingulaa boojhai jaa aape alakh lakhaae |അദൃശ്യനായ ഭഗവാൻ സ്വയം വെളിപ്പെടുത്തുമ്പോൾ അവൻ സുഷമ, ഇഡ, പിംഗള എന്നിവ മനസ്സിലാക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਤਿਹੁ ਤੇ ਊਪਰਿ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਏ ॥੬੦॥
naanak tihu te aoopar saachaa satigur sabad samaae |60|ഓ നാനാക്ക്, ഈ മൂന്ന് ഊർജ്ജ ചാനലുകൾക്കും മുകളിലാണ് യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദമായ വചനത്തിലൂടെ ഒരാൾ അവനുമായി ലയിക്കുന്നു. ||60||
ਮਨ ਕਾ ਜੀਉ ਪਵਨੁ ਕਥੀਅਲੇ ਪਵਨੁ ਕਹਾ ਰਸੁ ਖਾਈ ॥
man kaa jeeo pavan katheeale pavan kahaa ras khaaee |"വായു മനസ്സിൻ്റെ ആത്മാവാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു, പക്ഷേ വായു എന്താണ് ഭക്ഷിക്കുന്നത്?
ਗਿਆਨ ਕੀ ਮੁਦ੍ਰਾ ਕਵਨ ਅਉਧੂ ਸਿਧ ਕੀ ਕਵਨ ਕਮਾਈ ॥
giaan kee mudraa kavan aaudhoo sidh kee kavan kamaaee |ആത്മീയ ഗുരുവിൻ്റെയും ഏകാന്ത സന്യാസിയുടെയും വഴി എന്താണ്? എന്താണ് സിദ്ധൻ്റെ തൊഴിൽ?"