ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 766
ਸਾਝ ਕਰੀਜੈ ਗੁਣਹ ਕੇਰੀ ਛੋਡਿ ਅਵਗਣ ਚਲੀਐ ॥
saajh kareejai gunah keree chhodd avagan chaleeai |നമുക്ക് ഒരു പങ്കാളിത്തം ഉണ്ടാക്കാം, നമ്മുടെ ഗുണങ്ങൾ പങ്കുവെക്കാം; നമുക്ക് നമ്മുടെ തെറ്റുകൾ ഉപേക്ഷിച്ച് പാതയിൽ നടക്കാം.
ਪਹਿਰੇ ਪਟੰਬਰ ਕਰਿ ਅਡੰਬਰ ਆਪਣਾ ਪਿੜੁ ਮਲੀਐ ॥
pahire pattanbar kar addanbar aapanaa pirr maleeai |പട്ടുവസ്ത്രം പോലെ നമ്മുടെ പുണ്യങ്ങൾ ധരിക്കാം; നമുക്ക് സ്വയം അലങ്കരിച്ച് അരങ്ങിൽ പ്രവേശിക്കാം.
ਜਿਥੈ ਜਾਇ ਬਹੀਐ ਭਲਾ ਕਹੀਐ ਝੋਲਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ॥
jithai jaae baheeai bhalaa kaheeai jhol amrit peejai |എവിടെ പോയി ഇരുന്നാലും നമുക്ക് നന്മയെപ്പറ്റി സംസാരിക്കാം; നമുക്ക് അംബ്രോസിയൽ അമൃത് ഒഴിവാക്കി അത് കുടിക്കാം.
ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਹੋਰੁ ਕਰੇ ਨ ਕੋਈ ॥
aap kare kis aakheeai hor kare na koee |അവൻ തന്നെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു; ആരോടാണ് ഞങ്ങൾ പരാതി പറയേണ്ടത്? മറ്റാരും ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ല.
ਆਖਣ ਤਾ ਕਉ ਜਾਈਐ ਜੇ ਭੂਲੜਾ ਹੋਈ ॥
aakhan taa kau jaaeeai je bhoolarraa hoee |അവൻ ഒരു തെറ്റ് ചെയ്താൽ മുന്നോട്ട് പോയി അവനോട് പരാതി പറയുക.
ਜੇ ਹੋਇ ਭੂਲਾ ਜਾਇ ਕਹੀਐ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਕਿਉ ਭੁਲੈ ॥
je hoe bhoolaa jaae kaheeai aap karataa kiau bhulai |അവൻ ഒരു തെറ്റ് ചെയ്താൽ, മുന്നോട്ട് പോയി അവനോട് പരാതി പറയുക; എന്നാൽ സ്രഷ്ടാവ് തന്നെ എങ്ങനെ തെറ്റ് വരുത്തും?
ਸੁਣੇ ਦੇਖੇ ਬਾਝੁ ਕਹਿਐ ਦਾਨੁ ਅਣਮੰਗਿਆ ਦਿਵੈ ॥
sune dekhe baajh kahiaai daan anamangiaa divai |അവൻ കാണുന്നു, അവൻ കേൾക്കുന്നു, നാം ചോദിക്കാതെ, നമ്മുടെ യാചന കൂടാതെ, അവൻ അവൻ്റെ സമ്മാനങ്ങൾ നൽകുന്നു.
ਦਾਨੁ ਦੇਇ ਦਾਤਾ ਜਗਿ ਬਿਧਾਤਾ ਨਾਨਕਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
daan dee daataa jag bidhaataa naanakaa sach soee |മഹാനായ ദാതാവ്, പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ ശില്പി, അവൻ്റെ സമ്മാനങ്ങൾ നൽകുന്നു. ഓ നാനാക്ക്, അവനാണ് യഥാർത്ഥ കർത്താവ്.
ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਹੋਰੁ ਕਰੇ ਨ ਕੋਈ ॥੪॥੧॥੪॥
aap kare kis aakheeai hor kare na koee |4|1|4|അവൻ തന്നെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു; ആരോടാണ് ഞങ്ങൾ പരാതി പറയേണ്ടത്? മറ്റാരും ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ല. ||4||1||4||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
soohee mahalaa 1 |സൂഹീ, ഫസ്റ്റ് മെഹൽ:
ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ਗੁਣ ਰਵੈ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ॥
meraa man raataa gun ravai man bhaavai soee |അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികളാൽ എൻ്റെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; ഞാൻ അവ ജപിക്കുന്നു, അവൻ എൻ്റെ മനസ്സിന് പ്രസാദിക്കുന്നു.
ਗੁਰ ਕੀ ਪਉੜੀ ਸਾਚ ਕੀ ਸਾਚਾ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
gur kee paurree saach kee saachaa sukh hoee |സത്യം ഗുരുവിലേക്കുള്ള ഏണിയാണ്; സത്യനാഥനിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ സമാധാനം ലഭിക്കും.
ਸੁਖਿ ਸਹਜਿ ਆਵੈ ਸਾਚ ਭਾਵੈ ਸਾਚ ਕੀ ਮਤਿ ਕਿਉ ਟਲੈ ॥
sukh sahaj aavai saach bhaavai saach kee mat kiau ttalai |സ്വർഗ്ഗീയ സമാധാനം വരുന്നു; സത്യം എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നു. ഈ യഥാർത്ഥ പഠിപ്പിക്കലുകൾ എന്നെങ്കിലും മായ്ച്ചുകളയാൻ എങ്ങനെ കഴിയും?
ਇਸਨਾਨੁ ਦਾਨੁ ਸੁਗਿਆਨੁ ਮਜਨੁ ਆਪਿ ਅਛਲਿਓ ਕਿਉ ਛਲੈ ॥
eisanaan daan sugiaan majan aap achhalio kiau chhalai |അവൻ തന്നെ വഞ്ചിക്കാത്തവനാണ്; ശുദ്ധിയുള്ള കുളി, ദാനധർമ്മം, ആത്മീയ ജ്ഞാനം അല്ലെങ്കിൽ ആചാരപരമായ കുളി എന്നിവയാൽ അവനെ എങ്ങനെ വഞ്ചിക്കും?
ਪਰਪੰਚ ਮੋਹ ਬਿਕਾਰ ਥਾਕੇ ਕੂੜੁ ਕਪਟੁ ਨ ਦੋਈ ॥
parapanch moh bikaar thaake koorr kapatt na doee |വ്യാജവും കാപട്യവും ദ്വന്ദ്വവും പോലെ വഞ്ചനയും ബന്ധവും അഴിമതിയും എടുത്തുകളയുന്നു.
ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ਗੁਣ ਰਵੈ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ॥੧॥
meraa man raataa gun ravai man bhaavai soee |1|അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികളാൽ എൻ്റെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; ഞാൻ അവ ജപിക്കുന്നു, അവൻ എൻ്റെ മനസ്സിന് പ്രസാദിക്കുന്നു. ||1||
ਸਾਹਿਬੁ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਨਿ ਕਾਰਣੁ ਕੀਆ ॥
saahib so saalaaheeai jin kaaran keea |ആകയാൽ സൃഷ്ടികളെ സൃഷ്ടിച്ച നിൻ്റെ രക്ഷിതാവിനെ സ്തുതിക്കുക.
ਮੈਲੁ ਲਾਗੀ ਮਨਿ ਮੈਲਿਐ ਕਿਨੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ॥
mail laagee man mailiaai kinai amrit peea |മലിനമായ മനസ്സിൽ മാലിന്യം പറ്റിനിൽക്കുന്നു; അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൽ കുടിക്കുന്നവർ എത്ര വിരളമാണ്.
ਮਥਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਇਹੁ ਮਨੁ ਦੀਆ ਗੁਰ ਪਹਿ ਮੋਲੁ ਕਰਾਇਆ ॥
math amrit peea ihu man deea gur peh mol karaaeaa |ഈ അംബ്രോസിയൽ അമൃത് ചതച്ച് അതിൽ കുടിക്കുക; ഈ മനസ്സ് ഗുരുവിന് സമർപ്പിക്കുക, അവൻ അതിനെ വളരെ വിലമതിക്കും.
ਆਪਨੜਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਹਜਿ ਪਛਾਤਾ ਜਾ ਮਨੁ ਸਾਚੈ ਲਾਇਆ ॥
aapanarraa prabh sahaj pachhaataa jaa man saachai laaeaa |എൻ്റെ മനസ്സിനെ യഥാർത്ഥ കർത്താവുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ അവബോധപൂർവ്വം എൻ്റെ ദൈവത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ਜੇ ਤਿਸੁ ਭਾਵਾ ਕਿਉ ਮਿਲੈ ਹੋਇ ਪਰਾਇਆ ॥
tis naal gun gaavaa je tis bhaavaa kiau milai hoe paraaeaa |കർത്താവിന് ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ ഞാൻ അവനോടൊപ്പം അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടും; അപരിചിതനായ എനിക്ക് എങ്ങനെ അവനെ കാണാൻ കഴിയും?
ਸਾਹਿਬੁ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥੨॥
saahib so saalaaheeai jin jagat upaaeaa |2|ആകയാൽ സൃഷ്ടികളെ സൃഷ്ടിച്ച നിൻ്റെ രക്ഷിതാവിനെ സ്തുതിക്കുക. ||2||
ਆਇ ਗਇਆ ਕੀ ਨ ਆਇਓ ਕਿਉ ਆਵੈ ਜਾਤਾ ॥
aae geaa kee na aaeio kiau aavai jaataa |അവൻ വരുമ്പോൾ മറ്റെന്താണ് ബാക്കിയുള്ളത്? അപ്പോൾ എങ്ങനെ വരാനും പോകാനും കഴിയും?
ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿਉ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਰਾਤਾ ॥
preetam siau man maaniaa har setee raataa |മനസ്സ് അതിൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട നാഥനുമായി പൊരുത്തപ്പെടുമ്പോൾ, അത് അവനുമായി ലയിക്കുന്നു.
ਸਾਹਿਬ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਸਚ ਕੀ ਬਾਤਾ ਜਿਨਿ ਬਿੰਬ ਕਾ ਕੋਟੁ ਉਸਾਰਿਆ ॥
saahib rang raataa sach kee baataa jin binb kaa kott usaariaa |കേവലം ഒരു കുമിളയിൽ നിന്ന് ശരീരത്തിൻ്റെ കോട്ട രൂപപ്പെടുത്തിയ തൻ്റെ നാഥൻ്റെയും ഗുരുവിൻ്റെയും സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകിയ ഒരാളുടെ സംസാരം ശരിയാണ്.
ਪੰਚ ਭੂ ਨਾਇਕੋ ਆਪਿ ਸਿਰੰਦਾ ਜਿਨਿ ਸਚ ਕਾ ਪਿੰਡੁ ਸਵਾਰਿਆ ॥
panch bhoo naaeiko aap sirandaa jin sach kaa pindd savaariaa |അവൻ പഞ്ചഭൂതങ്ങളുടെ അധിപനാണ്; അവൻ തന്നെയാണ് സൃഷ്ടാവായ കർത്താവ്. അവൻ സത്യത്താൽ ശരീരത്തെ അലങ്കരിച്ചു.
ਹਮ ਅਵਗਣਿਆਰੇ ਤੂ ਸੁਣਿ ਪਿਆਰੇ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
ham avaganiaare too sun piaare tudh bhaavai sach soee |ഞാൻ വിലകെട്ടവനാണ്; എൻ്റെ പ്രിയേ, ദയവായി ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കൂ! നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത് സത്യമാണ്.
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਨਾ ਥੀਐ ਸਾਚੀ ਮਤਿ ਹੋਈ ॥੩॥
aavan jaanaa naa theeai saachee mat hoee |3|യഥാർത്ഥ ധാരണയാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവൻ, വരികയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നില്ല. ||3||
ਅੰਜਨੁ ਤੈਸਾ ਅੰਜੀਐ ਜੈਸਾ ਪਿਰ ਭਾਵੈ ॥
anjan taisaa anjeeai jaisaa pir bhaavai |അത്തരമൊരു തൈലം നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകളിൽ പുരട്ടുക, അത് നിങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവർക്ക് പ്രസാദകരമാണ്.
ਸਮਝੈ ਸੂਝੈ ਜਾਣੀਐ ਜੇ ਆਪਿ ਜਾਣਾਵੈ ॥
samajhai soojhai jaaneeai je aap jaanaavai |ഞാൻ അവനെ തിരിച്ചറിയുകയും മനസ്സിലാക്കുകയും അറിയുകയും ചെയ്യുന്നു, അവൻ തന്നെ എന്നെ അറിയാൻ ഇടയാക്കിയാൽ മാത്രം.
ਆਪਿ ਜਾਣਾਵੈ ਮਾਰਗਿ ਪਾਵੈ ਆਪੇ ਮਨੂਆ ਲੇਵਏ ॥
aap jaanaavai maarag paavai aape manooaa leve |അവൻ തന്നെ എനിക്ക് വഴി കാണിക്കുന്നു, അവൻ തന്നെ എന്നെ അതിലേക്ക് നയിക്കുന്നു, എൻ്റെ മനസ്സിനെ ആകർഷിക്കുന്നു.
ਕਰਮ ਸੁਕਰਮ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਕਉਣ ਅਭੇਵਏ ॥
karam sukaram karaae aape keemat kaun abheve |അവൻ തന്നെ നമ്മെ നല്ലതും ചീത്തയുമായ പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്യിക്കുന്നു; നിഗൂഢനായ ഭഗവാൻ്റെ വില ആർക്കറിയാം?
ਤੰਤੁ ਮੰਤੁ ਪਾਖੰਡੁ ਨ ਜਾਣਾ ਰਾਮੁ ਰਿਦੈ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥
tant mant paakhandd na jaanaa raam ridai man maaniaa |താന്ത്രിക മന്ത്രങ്ങളും മാന്ത്രിക മന്ത്രങ്ങളും കപട ആചാരങ്ങളും ഒന്നും എനിക്കറിയില്ല; എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഭഗവാനെ പ്രതിഷ്ഠിച്ചതിനാൽ എൻ്റെ മനസ്സ് സംതൃപ്തമാണ്.
ਅੰਜਨੁ ਨਾਮੁ ਤਿਸੈ ਤੇ ਸੂਝੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਸਚੁ ਜਾਨਿਆ ॥੪॥
anjan naam tisai te soojhai gurasabadee sach jaaniaa |4|നാമത്തിൻ്റെ തൈലം, ഭഗവാൻ്റെ നാമം, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ ഭഗവാനെ സാക്ഷാത്കരിക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് മാത്രമേ മനസ്സിലാകൂ. ||4||
ਸਾਜਨ ਹੋਵਨਿ ਆਪਣੇ ਕਿਉ ਪਰ ਘਰ ਜਾਹੀ ॥
saajan hovan aapane kiau par ghar jaahee |എനിക്ക് എൻ്റെ സ്വന്തം സുഹൃത്തുക്കളുണ്ട്; ഞാൻ എന്തിന് അപരിചിതൻ്റെ വീട്ടിൽ പോകണം?
ਸਾਜਨ ਰਾਤੇ ਸਚ ਕੇ ਸੰਗੇ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥
saajan raate sach ke sange man maahee |എൻ്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ യഥാർത്ഥ കർത്താവിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു; അവൻ അവരോടൊപ്പമുണ്ട്, അവരുടെ മനസ്സിൽ.
ਮਨ ਮਾਹਿ ਸਾਜਨ ਕਰਹਿ ਰਲੀਆ ਕਰਮ ਧਰਮ ਸਬਾਇਆ ॥
man maeh saajan kareh raleea karam dharam sabaaeaa |അവരുടെ മനസ്സിൽ, ഈ സുഹൃത്തുക്കൾ സന്തോഷത്തിൽ ആഘോഷിക്കുന്നു; എല്ലാ നല്ല കർമ്മവും ധർമ്മവും ധർമ്മവും,