اچو ته هڪ پارٽنرشپ ٺاهيو، ۽ اسان جي فضيلت کي حصيداري ڪريو؛ اچو ته پنهنجون غلطيون ڇڏي ان رستي تي هلون.
اچو ته اسان جي فضيلت کي ريشمي لباس وانگر پائڻ. اچو ته پاڻ کي سينگاريو، ۽ ميدان ۾ داخل ٿيو.
اچو ته چڱائيءَ جي ڳالهه ڪريون، جتي به وڃون ۽ ويٺيون. اچو ته امبروسيل نيڪار کي ختم ڪريون، ۽ ان ۾ پيئون.
هو پاڻ ڪم ڪري ٿو؛ اسان کي ڪنهن کي شڪايت ڪرڻ گهرجي؟ ٻيو ڪو به نه ٿو ڪري.
اڳتي وڌو ۽ کيس شڪايت ڪريو، جيڪڏھن اھو غلطي ڪري.
جيڪڏھن ھو ڪا غلطي ڪري ٿو، اڳتي وڌو ۽ کيس شڪايت ڪريو. پر ڪيئن خالق پاڻ غلطي ڪري سگهي ٿو؟
هو ڏسي ٿو، هو ٻڌي ٿو، ۽ اسان جي پڇڻ کان سواء، اسان جي پڇڻ کان سواء، هو پنهنجي تحفا ڏئي ٿو.
عظيم عطا ڪندڙ، ڪائنات جو معمار، سندس تحفا ڏئي ٿو. اي نانڪ، هو سچو رب آهي.
هو پاڻ ڪم ڪري ٿو؛ اسان کي ڪنهن کي شڪايت ڪرڻ گهرجي؟ ٻيو ڪو به نه ٿو ڪري. ||4||1||4||
سوهي، پهرين مهل:
منھنجو دماغ سندس شان ۾ سمايل آھي. مان انهن کي ڳائيندو آهيان، ۽ هو منهنجي ذهن تي راضي آهي.
سچ پچ آهي گرو ڏانهن؛ سچي پالڻهار وٽ چڙهڻ سان ئي سڪون ملي ٿو.
آسماني امن اچي ٿو؛ سچ مون کي خوش ڪري ٿو. اهي سچي تعليمات ڪڏهن به ڪيئن ختم ٿي سگهن ٿيون؟
هو پاڻ ناقابل بيان آهي. پاڪائي غسل، خيرات، روحاني ڏاهپ يا رسم وضو ڪرڻ سان هو ڪڏهن به ڪيئن ٺڳي سگهي ٿو؟
ڪوڙ، منافقت ۽ دوکي جي طرح فريب، لفافي ۽ فساد ختم ٿي ويندا آهن.
منھنجو دماغ سندس شان ۾ سمايل آھي. مان انهن کي ڳائيندو آهيان، ۽ هو منهنجي ذهن تي راضي آهي. ||1||
تنھنڪري پنھنجي پالڻھار ۽ پالڻھار جي ساراھ ڪريو، جنھن مخلوق کي پيدا ڪيو.
گندگي آلوده ذهن تي لڪي رهي آهي؛ ڪيڏا ناياب آھن اُھي جيڪي امرت ۾ پيئندا آھن.
هن Ambrosial Nectar کي ڇڪيو، ۽ ان ۾ پيئو؛ هن ذهن کي گرو ڏانهن وقف ڪريو، ۽ هو ان کي تمام گهڻو قدر ڏيندو.
جڏهن مون پنهنجي ذهن کي سچي پالڻهار سان ڳنڍيو ته مون کي پنهنجي خدا کي سمجهه ۾ آيو.
مان هن سان گڏ رب جي شان جي ساراهه ڳائيندس، جيڪڏهن اهو هن کي راضي ڪري؛ مان هن لاءِ اجنبي هئڻ ڪري هن سان ڪيئن ملي سگهان ٿو؟
تنھنڪري پنھنجي پالڻھار ۽ پالڻھار جي ساراھ ڪريو، جنھن مخلوق کي پيدا ڪيو. ||2||
جڏهن هو اچي ٿو، پوءِ باقي ڇا بچي ٿو؟ پوءِ ڪو اچڻ يا وڃڻ ڪيئن ٿو ٿي سگهي؟
جڏهن ذهن پنهنجي محبوب رب سان ٺهڪي اچي ٿو، ته اهو ان سان ملي ٿو.
سچي ڳالهه آهي اُن جي، جيڪو پنهنجي رب ۽ مالڪ جي محبت ۾ رنگيل آهي، جنهن فقط بلبل مان جسم جو قلعو ٺاهيو آهي.
هو پنجن عنصرن جو مالڪ آهي. هو پاڻ خالق جو مالڪ آهي. هن جسم کي سچائي سان سينگاريو.
مان بيوقوف آهيان؛ ٻڌاءِ، اي منهنجا محبوب! جيڪو توکي وڻي سو سچو آهي.
جنهن کي سچي سمجهه ملي ٿي، اها نه ايندي ۽ نه وڃي. ||3||
اکين تي اهڙو عطر لڳايو، جو محبوب کي خوش ٿئي.
مان هن کي سمجهان ٿو، سمجهان ٿو ۽ ڄاڻان ٿو، صرف ان صورت ۾ جڏهن هو پاڻ مون کي هن کي سڃاڻي ٿو.
هو پاڻ مون کي رستو ڏيکاريندو آهي، ۽ هو پاڻ ئي مون کي ان طرف وٺي ويندو آهي، منهنجي ذهن کي متوجه ڪري.
هو پاڻ اسان کي چڱا ۽ خراب ڪم ڪرڻ جو سبب بڻائيندو آهي. پراسرار رب جي قيمت ڪير ڄاڻي سگهي ٿو؟
مون کي تانترڪ منتر، جادوئي منتر ۽ منافقي رسمن جي ڪا به خبر نه آهي. رب کي پنهنجي دل ۾ سمائڻ سان، منهنجو دماغ مطمئن ٿي ويو آهي.
رب جي نالي جو عطر، صرف ان کي ئي سمجھ ۾ اچي ٿو جيڪو رب کي سڃاڻي ٿو، گرو جي ڪلام جي ذريعي. ||4||
منهنجا پنهنجا دوست آهن؛ مان ڪنهن اجنبي جي گهر ڇو وڃان؟
منهنجا دوست سچي رب سان ڀريل آهن؛ هو انهن سان گڏ آهي، انهن جي ذهنن ۾.
پنهنجي من ۾، اهي دوست خوشيءَ ۾ ملهائيندا آهن. تمام سٺو ڪرما، صداقت ۽ ڌرم،