هو پاڻ ئي پيار آهي، ۽ هو پاڻ ئي گلدستو آهي. گرومخ هن کي هميشه لاءِ سوچيندو آهي.
نانڪ چوي ٿو، ايڏي وڏي عطا کي ذهن مان ڇو وساريو؟ ||28||
جيئن پيٽ ۾ باهه آهي، تيئن مايا ٻاهر آهي.
مايا جي باهه هڪ ئي آهي. خالق هن ڊرامي کي اسٽيج ڪيو آهي.
سندس وصيت موجب، ٻار پيدا ٿيو، ۽ خاندان ڏاڍو خوش ٿيو.
رب جي محبت ختم ٿي وڃي ٿي، ۽ ٻار خواهشن سان جڙيل آهي؛ مايا جي رسم الخط پنهنجو رستو هلندو آهي.
هي مايا آهي، جنهن سان رب وساريو وڃي ٿو. جذباتي وابستگي ۽ دوئي جي محبت چڱي طرح.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، گروءَ جي مهربانيءَ سان، جيڪي رب لاءِ محبت رکن ٿا، سي کيس مايا جي وچ ۾ ڳولين ٿا. ||29||
رب پاڻ انمول آهي؛ سندس قدر جو اندازو نه ٿو لڳائي سگهجي.
هن جي قيمت جو اندازو نٿو لڳائي سگهجي، جيتوڻيڪ ماڻهو ڪوشش ڪندي ٿڪجي ويا آهن.
جيڪڏهن تون اهڙو سچو گرو ملن، ته پنهنجو سر هن جي آڏو پيش ڪر. توهان جي اندر مان خود غرضي ۽ غرور ختم ٿي ويندو.
تنهنجو روح هن جو آهي. هن سان متحد رهو، ۽ رب توهان جي ذهن ۾ اچي ويندو.
رب پاڻ انمول آهي؛ ڏاڍا خوش قسمت آهن اهي، اي نانڪ، جيڪي رب کي حاصل ڪن ٿا. ||30||
رب منهنجو سرمايو آهي. منهنجو ذهن سوداگر آهي.
رب منهنجو سرمايو آهي، ۽ منهنجو ذهن سوداگر آهي. سچي گروءَ جي معرفت، مون کي پنهنجو سرمايو معلوم ٿيو.
رب تي مسلسل غور ڪر، هار، هار، اي منهنجي جان، ۽ تون روزانو پنهنجو منافعو گڏ ڪندين.
اھا دولت انھن کي ملي ٿي جيڪي رب جي رضا ۾ راضي آھن.
نانڪ چوي ٿو، رب منهنجو سرمايو آهي، ۽ منهنجو ذهن سوداگر آهي. ||31||
اي منهنجي زبان، تون ٻين ذوقن ۾ مشغول آهين، پر تنهنجي اڃ نه لڌي آهي.
توهان جي اڃ ڪنهن به طريقي سان نه ٿيندي، جيستائين توهان رب جي لطيف جوهر کي حاصل نه ڪيو.
جيڪڏهن توهان رب جي نفيس جوهر کي حاصل ڪيو ۽ رب جي هن جوهر ۾ پيئو، توهان کي ٻيهر خواهش کان پريشان نه ٿيندي.
رب جو هي ذهين جوهر سٺي ڪرم سان تڏهن حاصل ٿئي ٿو، جڏهن سچي گروءَ سان ملاقات ٿئي ٿي.
نانڪ فرمائي ٿو ته، ٻيا سڀ ذوق ۽ ذوق وسري ويندا آهن، جڏهن ذهن ۾ رب اچي ويندو آهي. ||32||
اي منهنجا جسم، رب پنهنجي نور کي تو ۾ ڦهلائي ڇڏيو، ۽ پوء تون دنيا ۾ آيو.
رب پنهنجي روشني توهان ۾ ڦهلائي، ۽ پوء توهان دنيا ۾ آيا.
رب پاڻ توهان جي ماء آهي، ۽ هو پاڻ توهان جو پيء آهي؛ هن مخلوقات کي پيدا ڪيو، ۽ دنيا کي ظاهر ڪيو.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، ڪي سمجھن ٿا، ۽ پوءِ اِهو ڏيکاءُ آهي. اهو صرف هڪ شو وانگر لڳي ٿو.
نانڪ چوي ٿو، هن ڪائنات جو بنياد رکيو، ۽ پنهنجي روشني ڦهلائي، ۽ پوء توهان دنيا ۾ آيا. ||33||
خدا جي اچڻ جو ٻڌي، منهنجو دماغ خوش ٿي ويو آهي.
اي منهنجا ساٿيو، رب جي استقبال لاءِ خوشي جا گيت ڳايو؛ منهنجو گهر رب جي حويلي بڻجي ويو آهي.
اي منهنجا ساٿيو، رب جي استقبال لاءِ خوشيءَ جا گيت مسلسل ڳائيندا رهو، ۽ توهان کي ڏک ۽ تڪليف نه پهچندي.
اهو ڏينهن مبارڪ آهي، جڏهن مان گرو جي پيرن سان جڙيل آهيان ۽ پنهنجي مڙس جو غور ڪيو.
مون کي اڻڄاتل آواز جي موجوده ۽ گرو جي لفظ جي ڪلام جي خبر آئي آهي؛ مان رب جي نالي جي عظيم ذات مان لطف اندوز آهيان.