ڄاڻو ته يوگا ۽ قرباني جون دعوتون بيڪار آهن، جيڪڏهن ڪو خدا جي ساراهه وساري ڇڏي. ||1||
جيڪو غرور ۽ وابستگي ٻنهي کي پاسو ڪري ٿو، سو رب العالمين جي شان ۾ ڳائي ٿو.
نانڪ چوي ٿو، جيڪو انسان ائين ڪري ٿو، ان کي چيو ويندو آهي 'جيون مکتا' - جيئرو رهڻ دوران آزاد ٿيو. ||2||2||
بلاول، نائين مهل:
هن جي اندر ۾ رب جو ڪو به ڌيان نه آهي.
اھو ماڻھو پنھنجي زندگي بيڪار برباد ڪري ٿو - اھو ذهن ۾ رکو. ||1||روڪ||
هو زيارتن جي مقدس زيارتن تي غسل ڪري ٿو ۽ روزن تي عمل ڪري ٿو، پر هن کي پنهنجي ذهن تي قابو نه آهي.
ڄاڻو ته اهڙو مذهب هن لاءِ بيڪار آهي. مان هن جي خاطر سچ ڳالهائيندو آهيان. ||1||
اهو هڪ پٿر وانگر آهي، پاڻيء ۾ وجھي رکيو ويو آهي. اڃا تائين، پاڻي ان ۾ داخل نٿو ٿئي.
سو، سمجھو ته: اُھو فاني وجود، جنھن ۾ عقيدتمنديءَ جو فقدان آھي، اھو ئي آھي. ||2||
ڪالي يوگا جي هن اونداهي دور ۾، آزاديءَ کان نجات حاصل ٿئي ٿي. گرو اهو راز پڌرو ڪيو.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، اهو اڪيلو عظيم انسان آهي، جيڪو خدا جي ساراهه ڳائيندو آهي. ||3||3||
بلاول، اشٽپديه، پهرين مهل، ڏهين بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
هو هٿ جي ويجهو رهي ٿو، ۽ سڀني کي ڏسي ٿو،
پر ڪيڏو نه ٿورڙو آهي جيڪو گرو مُخ ان ڳالهه کي سمجهي.
خدا جي خوف کان سواءِ ڪا به عبادت نه آهي.
شبد جي ڪلام سان، دائمي امن حاصل ٿئي ٿو. ||1||
اهڙي آهي روحاني حڪمت، نالي جو خزانو؛
ان کي حاصل ڪرڻ سان، گرومخ هن امرت جي نفيس جوهر مان لطف اندوز ٿيندا آهن. ||1||روڪ||
هرڪو روحاني حڪمت ۽ روحاني علم بابت ڳالهائيندو آهي.
ڳالهائڻ، ڳالهائڻ، اهي بحث، ۽ تڪليف.
ان کي ڳالهائڻ ۽ بحث ڪرڻ کان ڪير به روڪي نٿو سگهي.
لذيذ جوهر سان وابسته ٿيڻ کان سواءِ، ڪا به آزادي ناهي. ||2||
روحاني حڪمت ۽ مراقبت سڀ گرو کان ايندا آهن.
سچائيءَ جي زندگي گذارڻ سان، سچو رب ذهن ۾ اچي وڃي ٿو.
پاڻ سڳورا ان جي باري ۾ ڳالهائيندو آهي، پر ان تي عمل نٿو ڪري.
نالو وسارڻ سان، آرام جي جاءِ نه ملندي آهي. ||3||
مايا ذهن کي ڦڦڙن جي ڄار ۾ ڦاسائي ڇڏيو آهي.
هر هڪ دل هن زهر ۽ گناهه ۾ ڦاسي وئي آهي.
ڏسو ته جيڪو آيو آهي سو موت جي تابع آهي.
توهان جا معاملا درست ٿي ويندا، جيڪڏهن توهان پنهنجي دل ۾ رب کي غور ڪيو. ||4||
هو اڪيلو هڪ روحاني استاد آهي، جيڪو محبت سان پنهنجي شعور کي لفظ جي ڪلام تي مرکوز ڪري ٿو.
خود غرض، مغرور انسان پنهنجي عزت وڃائي ٿو.
خالق رب پاڻ اسان کي پنهنجي عقيدتمند عبادت ڏانهن راغب ڪري ٿو.
هو پاڻ گرومخ کي شاندار عظمت سان نوازي ٿو. ||5||
زندگيءَ جي رات اونداهي آهي، جڏهن ته خدائي نور بي پناهه آهي.
جن ۾ رب جي نالي جي کوٽ آهي، اهي ڪوڙا، گندا ۽ اڻ وڻندڙ آهن.
ويد عبادت جي واعظ جي تبليغ ڪن ٿا.
ٻڌڻ، ٻڌڻ ۽ مڃڻ سان، خدا جي نور کي ڏسڻ ۾ اچي ٿو. ||6||
شاستر ۽ سمرتيون نالي کي اندر ۾ جڙيل آهن.
گرومخ امن ۽ سڪون ۾ رهي ٿو، شاندار پاڪائي جا ڪم ڪري ٿو.
پاڻ سڳورن کي وري جنم جي تڪليف ٿيندي آهي.
هن جا بندا ٽٽي ويا آهن، هڪ رب جي نالي سان. ||7||
نالي ۾ مڃڻ سان، انسان کي سچي عزت ۽ عبادت ملي ٿي.
مون کي ڪير ڏسڻ گهرجي؟ رب کان سواءِ ٻيو ڪوبه ڪونهي.
مان ڏسان ٿو، ۽ مان چوان ٿو، ته هو اڪيلو منهنجي ذهن کي خوش ڪري ٿو.
نانڪ چوي ٿو، ٻيو ڪو به ڪونهي. ||8||1||