هر قسم جي ڪوشش ڪندي، مان ٿڪجي ويو آهيان، پر پوءِ به اهي مون کي اڪيلو نه ڇڏيندا.
پر ٻڌو اٿم ته اُنهن کي جڙي سگهجي ٿو، ساد سنگت، حضور جي صحبت ۾؛ ۽ تنهنڪري مان انهن جي پناهه ڳوليان ٿو. ||2||
انهن جي مهربانيءَ سان مون کي اولياءَ مليا آهن ۽ انهن کان مون کي اطمينان حاصل ٿيو آهي.
سنتن مون کي بي خوف رب جو منتر ڏنو آهي، ۽ هاڻي مان گرو جي ڪلام تي عمل ڪريان ٿو. ||3||
مون هاڻي انهن خوفناڪ بدڪارن کي فتح ڪيو آهي، ۽ منهنجي ڳالهائڻ هاڻي مٺي ۽ شاندار آهي.
نانڪ چوي ٿو، خدائي نور منهنجي ذهن ۾ اڀريو آهي. مون کي نروان جي حالت ملي آهي. ||4||4||125||
گوري، پنجين مهل:
هو ابدي بادشاهه آهي.
بي خوف رب توهان سان گڏ رهي ٿو. پوءِ اهو خوف ڪٿان ٿو اچي؟ ||1||روڪ||
هڪ ماڻهوءَ ۾، تون مغرور ۽ مغرور آهين، ۽ ٻئي ۾، تون حليم ۽ عاجز آهين.
هڪ ماڻهوءَ ۾، تون پاڻ ئي آهين، ۽ ٻئي ۾، تون غريب آهين. ||1||
هڪ ماڻهوءَ ۾ تون پنڊت آهين، عالم ۽ مبلغ آهين ۽ ٻئي ۾ تون رڳو بيوقوف آهين.
هڪ شخص ۾، توهان هر شيء تي قبضو ڪيو، ۽ ٻئي ۾، توهان ڪجھ به قبول نه ڪيو. ||2||
غريب ڪاٺ جو ڪتو ڇا ڪري سگهي ٿو؟ ماسٽر پوپٽيئر سڀ ڪجهه ڄاڻي ٿو.
جيئن ڪٺ پتلي ڪٺ پتلي کي لباس ڏيندو آهي، تيئن ڪٺ پتلي جو به ڪردار هوندو آهي. ||3||
رب مختلف وضاحتن جا مختلف ڪمرا ٺاهيا آهن، ۽ هو پاڻ انهن جي حفاظت ڪندو آهي.
جيئن اُهو برتن جنهن ۾ رب روح رکي ٿو، تيئن اُهو رهي ٿو. هي غريب ڇا ٿو ڪري سگهي؟ ||4||
جنهن شيءِ پيدا ڪئي، سو سمجهي ٿو. هن اهو سڀ ڪجهه ٺاهيو آهي.
نانڪ چوي ٿو، رب ۽ مالڪ لامحدود آهي. هو ئي پنهنجي تخليق جي قيمت سمجهي ٿو. ||5||5||126||
گوري، پنجين مهل:
انهن کي ڇڏي ڏيو - ڪرپشن جي خوشين کي ڇڏي ڏيو.
تون انھن ۾ ڦاسي پيو آھين، اي چريو بيوقوف، جيئن سائي زمين ۾ چرندڙ جانور. ||1||روڪ||
جنهن کي توهان سمجهو ٿا ته توهان جي فائدي ۾ آهي، سو توهان سان گڏ هڪ انچ به نه ويندو.
ننگا آيو آھيان، ۽ ننگا آھيان. ڄمڻ ۽ مرڻ جي چڪر ۾ تو کي گولي لڳندي، ۽ موت جي غذا ٿيندين. ||1||
دنيا جا عبوري ڊراما ڏسندي، ڏسندي، تون انهن ۾ جڪڙيل ۽ لڪي ويندو آهين، ۽ خوشي سان کلندو آهين.
زندگيءَ جو تارو ٿلهو آهي، ڏينهن ۽ رات، ۽ تو پنهنجي روح لاءِ ڪجهه به نه ڪيو آهي. ||2||
ڪَرَڻَ ڪري، پُراڻا ٿي ويا. توهان جو آواز توهان کي ناڪام ٿي ويو آهي، ۽ توهان جو جسم ڪمزور ٿي چڪو آهي.
تون جوانيءَ ۾ مايا جي لالچ ۾ پئجي وئي هئين، ۽ تنهنجو ان سان لاڳاپو گهٽ نه ٿيو آهي، ٿورڙو به. ||3||
گرو مون کي ڏيکاريو آهي ته هي دنيا جو طريقو آهي. مان غرور جي گهر کي ڇڏي تنهنجي حرم ۾ داخل ٿيو آهيان.
سائين مون کي خدا جو رستو ڏيکاريو آهي. ٻانهي نانڪ کي عقيدت جي عبادت ۽ رب جي ساراهه جو نشانو بڻايو آهي. ||4||6||127||
گوري، پنجين مهل:
تنهن کان سواءِ، منهنجو ڪير آهي؟
اي منهنجا پيارا، تون آهين ساهه جو سهارو. ||1||روڪ||
تون ئي ڄاڻين ٿو منهنجي اندر جي حالت. تون منهنجو سهڻو دوست آهين.
مون کي تو وٽان سڀ آسائشون مليون آهن، اي منهنجا بي مثال ۽ بي انتها رب ۽ مالڪ. ||1||