مالار، پنجين مهل:
اي رب العالمين، اي رب العالمين، اي پيارا مهربان محبوب. ||1||روڪ||
تون زندگيءَ جي ساهن جو مالڪ آهين، گم ٿيل ۽ ڇڏيل ماڻهن جو ساٿي، غريبن جي دردن کي ختم ڪرڻ وارو آهين. ||1||
اي تمام طاقتور، ناقابل رسائي، ڪامل رب، مهرباني ڪري مون کي پنهنجي رحمت سان بارش ڪر. ||2||
مھرباني ڪري، نانڪ کي دنيا جي خوفناڪ، اونداھين کڏ مان ٻي پاسي وٺي وڃو. ||3||8||30||
مالار، پهرين مهل، اشٽپديه، پهريون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
چاڪوي پکيءَ کي ننڊ نه ايندي آهي اکين ۾، محبوب کان سواءِ هوءَ سمهي نه ٿي.
جڏهن سج اڀرندو آهي، هوء پنهنجي محبوب کي پنهنجي اکين سان ڏسندي آهي. هوءَ جهڪي ٿي ۽ سندس پيرن کي ڇڪي ٿي. ||1||
منهنجي محبوب جي محبت خوشيء سان آهي. اهو منهنجو ساٿي ۽ سهارو آهي.
هن کان سواء، مان هن دنيا ۾ هڪ پل لاء به نه رهي سگهان ٿو. منهنجي بک ۽ اڃ اهڙي آهي. ||1||روڪ||
تلاءَ ۾ ٿلهو ٿلهو ۽ قدرتي طور تي، آسمان ۾ سج جي شعاعن سان ڦٽي ٿو.
منهنجي محبوب جي اها محبت آهي، جيڪا مون کي مسحور ڪري ٿي. منهنجي روشني نور ۾ ضم ٿي وئي آهي. ||2||
پاڻي کان سواء، مينهن پکي رڙ ڪري، "پري-او! پر-او! - محبوب! محبوب!" اهو روئي ٿو ۽ روئي ٿو ۽ روئي ٿو.
گجندڙ ڪڪر ڏهن طرفن ۾ مينهن وسندا آهن. ان جي اڃ نه لڪندي آهي جيستائين اهو مينهن جو ڦڙو پنهنجي وات ۾ نه وجهي. ||3||
مڇي پاڻيءَ ۾ رهي ٿي، جنهن مان پيدا ٿي. اهو پنهنجي ماضي جي عملن جي مطابق امن ۽ خوشي ڳولي ٿو.
اهو پاڻي کان سواءِ هڪ لمحي لاءِ به نه رهي سگهي ٿو، هڪ پل لاءِ به. زندگي ۽ موت ان تي منحصر آهي. ||4||
روح جي ڪنوار پنهنجي مڙس کان جدا ٿي وئي آهي، جيڪو پنهنجي ملڪ ۾ رهندو آهي. هو پنهنجي ڪلام کي سچو گرو جي ذريعي موڪلي ٿو.
هوء فضيلت گڏ ڪري ٿي، ۽ خدا کي پنهنجي دل ۾ داخل ڪري ٿي. عقيدت سان ڀريل، هوء خوش آهي. ||5||
هرڪو روئي ٿو، "محبوب! محبوب!" پر هوءَ اڪيلي پنهنجي محبوب کي ڳولي ٿي، جيڪو گروءَ کي خوش ڪري ٿو.
اسان جو محبوب هميشه اسان سان گڏ آهي. سچ جي ذريعي، هو اسان کي پنهنجي فضل سان برڪت ڪري ٿو، ۽ اسان کي پنهنجي اتحاد ۾ متحد ڪري ٿو. ||6||
هو هر هڪ روح ۾ روح جي زندگي آهي. هو هر دل ۾ ڦهليل ۽ پکڙيل آهي.
گرو جي فضل سان، هو منهنجي دل جي گهر ۾ ظاهر ٿيو آهي؛ مان سمجهه ۾ آهيان، قدرتي طور تي، هن ۾ جذب ٿي ويو آهيان. ||7||
هو پاڻ ئي تنهنجا سمورا معاملا حل ڪري ڇڏيندو، جڏهن تون سلامتي ڏيندڙ رب العالمين سان ملندو.
گرو جي فضل سان، تون پنھنجي مڙس کي پنھنجي گھر ۾ ڳوليندين. ته پوءِ اي نانڪ، تنهنجي اندر جي باهه وسائي ويندي. ||8||1||
مالار، پهرين مهل:
بيدار ۽ باخبر رھو، گرو جي خدمت ڪريو؛ رب کان سواءِ، منهنجو ڪوبه ناهي.
هر قسم جون ڪوششون ڪري، تون هتي نه رهندين. اهو باهه ۾ شيشي وانگر ڳري ويندو. ||1||
ٻڌاءِ ته تون پنهنجي جسم ۽ مال تي ايڏو غرور ڇو آهين؟
اهي هڪ پل ۾ غائب ٿي ويندا. اي چريو، اهڙيءَ طرح دنيا غرور ۽ غرور ۾ برباد ٿي رهي آهي. ||1||روڪ||
رب العالمين کي سلام، خدا، اسان جو بچاءُ وارو فضل؛ هو جج ڪري ٿو ۽ فاني مخلوق کي بچائي ٿو.
اهو سڀ ڪجهه توهان جو آهي. ٻيو ڪو به تنهنجي برابر ناهي. ||2||
سڀني مخلوقات ۽ مخلوقات کي پيدا ڪرڻ، انهن جا طريقا ۽ طريقا توهان جي قبضي ۾ آهن. توهان گرومخن کي روحاني حڪمت جي عطر سان نوازيو.
منهنجو ابدي، بي ترتيب رب سڀني جي سرن تي آهي. هو موت ۽ ٻيهر جنم، شڪ ۽ خوف جو ناس ڪندڙ آهي. ||3||