وڏي خوش نصيبي سان، سچي نالي تي محبت سان توجهه ڏيڻ سان، ڪامل اصلي رب حاصل ٿئي ٿو.
رب جي نالي جي شان سان، عقل روشن ٿئي ٿي، ۽ دماغ مطمئن آهي.
اي نانڪ، خدا مليو آهي، شبد ۾ ضم ٿي، ۽ هڪ جي روشني نور ۾ ملائي ٿي. ||4||1||4||
سوهي، چوٿون مهل، پنجون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اي عاجز بزرگو، مون پنهنجي محبوب گرو سان ملاقات ڪئي آهي. منهنجي آرزو جي باهه سڙي وئي، ۽ منهنجي آرزو ختم ٿي وئي.
مان پنهنجو دماغ ۽ جسم سچي گرو لاءِ وقف ڪريان ٿو. مان دعا ڪريان ٿو ته هو مون کي خدا سان گڏ ڪري، فضيلت جو خزانو.
برڪت وارو، برڪت وارو آهي گرو، عظيم ذات، جيڪو مون کي تمام برڪت وارو رب ٻڌائي ٿو.
وڏي خوش نصيبي سان، ٻانهي نانڪ کي رب مليو آهي. هو نالي ۾ ڦٽي ٿو. ||1||
مون کي پنهنجي پياري دوست گروءَ سان مليو آهي، جنهن مون کي رب جو رستو ڏيکاريو آهي.
گهر اچ- مون کي توکان ڪافي عرصي کان جدا ڪيو ويو آهي! مهرباني ڪري، مون کي توهان سان ملائي، گرو جي ڪلام جي ذريعي، اي منهنجا رب خدا.
توکان سواءِ، مان ڏاڍو اداس آهيان؛ پاڻيءَ مان نڪرندڙ مڇيءَ وانگر، مان مري ويندس.
ڏاڍا خوش قسمت ماڻهو رب تي غور ڪندا آهن؛ نوڪر نانڪ نالي ۾ ضم ٿي ويو. ||2||
ذهن ڏهن طرفن ۾ ڊوڙندو آهي. خود غرض انسان، شڪ ۾ ڦاسي، چوڌاري ڦري ٿو.
هن جي ذهن ۾، هو مسلسل اميدن کي گڏ ڪري ٿو. هن جو دماغ بک ۽ اڃ سان جڪڙيل آهي.
ذهن ۾ هڪ لامحدود خزانو دفن آهي، پر پوءِ به هو زهر جي ڳولا ۾ نڪري ٿو.
اي ٻانهو نانڪ، نالي جي ساراهه، رب جي نالي جي ساراهه ڪر. نالي کان سواءِ هو سڙي سڙي مري وڃي ٿو. ||3||
خوبصورت ۽ دلچسپ گرو کي ڳولي، مون پنهنجي ذهن کي فتح ڪيو آهي، باني، منهنجي محبوب رب جي ڪلام ذريعي.
منهنجي دل پنهنجي عقل ۽ عقل کي وساري ڇڏيو آهي. منهنجي ذهن ان جون اميدون ۽ خيال وساري ڇڏيون آهن.
منهنجي اندر اندر، مون کي خدا جي پيار جي درد کي محسوس ڪيو. گرو کي ڏسي، منهنجي ذهن کي تسلي ۽ تسلي ملي ٿي.
منهنجي سٺي قسمت کي جاڳايو، اي خدا - مهرباني ڪري، اچو ۽ مون سان ملن! هر لمحي، نوڪر نانڪ توکان قربان آهي. ||4||1||5||
سوڀي، ڇٽ، چوٿين مهل:
اي انسانو، انا جي زهر کي ختم ڪر. اهو توهان کي پنهنجي پالڻهار خدا سان ملڻ کان روڪي رهيو آهي.
هي سونهري رنگ وارو جسم انا پرستي جي ڪري بگڙيل ۽ برباد ٿي ويو آهي.
مايا سان وابستگي مڪمل اونداهي آهي. هي بيوقوف، خود ارادي وارو انسان ان سان جڙيل آهي.
اي ٻانهو نانڪ، گرو مُخ بچي ويو. گرو جي ڪلام جي ذريعي، هو انا کان آزاد ٿيو. ||1||
هن ذهن تي غالب ۽ تابع ڪر؛ توهان جو دماغ مسلسل چوڌاري ڦرندو آهي، هڪ ڦوڪ وانگر.
انسان جي زندگيءَ جي رات دردناڪ گذري ٿي، مسلسل اميد ۽ تمنا ۾.
مون کي گرو مليو آهي، اي عاجز سنتو. منهنجي ذهن جون اميدون پوريون ٿي ويون آهن، رب جي نالي سان.
مهرباني ڪري ٻانهو نانڪ، اي خدا، اهڙي سمجهه سان، ته هو ڪوڙي اميدن کي ڇڏي، هميشه امن ۾ سمهي. ||2||
ڪنوار پنهنجي ذهن ۾ اُميد رکي ٿي، ته هن جو رب العالمين هن جي بستري تي ايندو.
منهنجو پالڻهار ۽ مالڪ بيحد رحم ڪندڙ آهي. اي مالڪ رب، رحم ڪر ۽ مون کي پاڻ ۾ ضم ڪر.