کائڻ، خرچ ۽ مزو وٺڻ، مون کي سڪون مليو آهي. خالق رب جي تحفا مسلسل وڌندا آهن.
هن جا تحفا وڌندا آهن ۽ ڪڏهن به ختم نه ٿيندا. مون کي باطني ڄاڻندڙ، دلين کي ڳولي لڌو آهي.
لکين رڪاوٽون سڀ هٽائي ڇڏيون آهن، ۽ درد مون وٽ به نه ٿو اچي.
سڪون، سڪون، سڪون ۽ خوشيون تمام گهڻيون آهن، ۽ منهنجي سموري بک پوري ٿي وئي آهي.
نانڪ پنھنجي پالڻھار ۽ ماسٽر جي شاندار ساراھ ڳائي ٿو، جنھن جي شان جي عظمت شاندار ۽ حيرت انگيز آھي. ||2||
اهو سندس ڪم هو، ۽ هن اهو ڪيو آهي. ڇا ڪري سگهي ٿو صرف هڪ فاني مخلوق؟
عقيدتمند سينگاريا ويا آهن، رب جي تسبيح جا گيت ڳائي رهيا آهن. اهي سندس دائمي فتح جو اعلان ڪن ٿا.
رب العالمين جي حمد جا گيت ڳائڻ سان، خوشيون ملن ٿيون، ۽ اسان ساد سنگت، پاڪ جي صحبت سان گڏ آهيون.
جنهن هن مقدس تلاءَ جي اڏاوت جي ڪوشش ڪئي، ان جي ساراهه ڪيئن ڪجي؟
هن مقدس تلاءَ ۾ اٺيتاليهه مقدس درگاهن جون زيارتون، خيرات، نيڪ عمل ۽ بي مثال زندگي جون خوبيون ملن ٿيون.
گنهگارن کي پاڪ ڪرڻ رب ۽ مالڪ جو فطري طريقو آهي. نانڪ لفظ جي ڪلام جو سهارو وٺي ٿو. ||3||
فضيلت جو خزانو منهنجو خدا، خالق رب آهي. اي منهنجا مالڪ، مان تنهنجي ڪهڙي ساراهه ڪريان؟
سنتن جي دعا آهي ته، ”اي رب ۽ مالڪ، مهرباني ڪري اسان کي پنهنجي نالي جي عظيم، عظيم ذات سان برڪت ڪر.
مهرباني ڪري، اسان کي پنهنجو نالو عطا ڪر، اسان کي هي نعمت عطا ڪر، ۽ اسان کي نه وساريو، هڪ پل لاءِ به.
اي منهنجي زبان، دنيا جي رب جي ساراهه ڳايو. انهن کي هميشه لاء، رات ۽ ڏينهن ڳايو.
جيڪو رب جي نالي سان پيار ڪري ٿو، ان جو دماغ ۽ جسم امرت سان رنگجي وڃي ٿو.
دعا نانڪ، منهنجي خواهش پوري ٿي وئي آهي. رب جي برڪت واري نظر کي ڏسي، مان جيئرو آهيان. ||4||7||10||
راگ سوهي، پنجين مهل، ڇٽ:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
منهنجا پيارا رب ۽ مالڪ، منهنجو دوست، تمام مٺو ڳالهائيندو آهي.
مان هن کي آزمائيندي ٿڪجي پيو آهيان، پر پوءِ به، هو مون سان ڪڏهن به سختيءَ سان نه ڳالهائيندو آهي.
هن کي ڪا به تلخ لفظ خبر ناهي؛ ڪامل رب منهنجي عيب ۽ عيب تي غور نه ڪندو آهي.
اهو گنهگارن کي پاڪ ڪرڻ جو رب جو فطري طريقو آهي. هو خدمت جي ذري برابر به نظر انداز نٿو ڪري.
هو هر دل ۾ رهي ٿو، هر هنڌ پکڙيل آهي. هو ويجھو ويجھو آهي.
غلام نانڪ هميشه لاءِ سندس پناهه ڳولي ٿو. رب منهنجو شاندار دوست آهي. ||1||
مان حيران ٿي ويو آهيان، رب جي درشن جي بي مثال برڪت وارو نظارو ڏسي رهيو آهيان.
منهنجا پيارا رب ۽ ماسٽر تمام خوبصورت آهي. مان سندس پيرن جي مٽي آهيان.
خدا کي ڏسي، مان جيئرو آهيان، ۽ مان امن ۾ آهيان. ٻيو ڪو به هن جهڙو عظيم ناهي.
وقت جي شروعات، پڇاڙي ۽ وچ ۾ موجود، هو سمنڊ، زمين ۽ آسمان تي پکڙيل آهي.
هن جي لوٽس پيرن تي غور ڪندي، مون سمنڊ پار ڪيو آهي، خوفناڪ عالمي سمنڊ.
نانڪ ڪامل ماورا رب جي پناهه ڳولي ٿو؛ توهان جي ڪا به پڇاڙي يا حد ناهي، رب. ||2||
مان نه ڇڏيندس، هڪ پل لاءِ به، اي منهنجا پيارا رب، زندگيءَ جي ساهه جو سهارو.
گرو، سچو گرو، مون کي سچي، ناقابل رسائی رب جي غور ۾ هدايت ڪئي آهي.
عاجز، پاڪ بزرگ سان ملاقات ڪري، مون کي رب جو نالو ملي ويو، ۽ مون کي جنم ۽ مرڻ جي تڪليف ڇڏي وئي.
مون کي سڪون، سڪون ۽ بيشمار خوشيون مليون آهن، ۽ انا پرستي جي ڳنڍ بند ٿي وئي آهي.