اي نانڪ، رب جي نالي کان سواءِ، سڀ مٽي ٿي ويندا آهن. ||1||
پورو:
دودو: اوليائن جي پيرن جي مٽي مقدس آهي.
برڪت وارا آهن اهي جن جا ذهن هن آرزو سان ڀريل آهن.
اهي نه دولت جي طلب ڪن ٿا ۽ نه جنت جي طلب ڪن ٿا.
اهي پنهنجي محبوب جي عميق محبت ۾ ۽ حضور جي پيرن جي مٽيءَ ۾ غرق آهن.
دنيا جا معاملا انهن تي ڪيئن اثرانداز ٿين ٿا،
ڪير نه ٿو ڇڏي هڪ رب کي، ۽ ڪير نه ٿو وڃي ٻيو ڪٿي؟
جنهن جي دل خدا جي نالي سان ڀريل آهي،
اي نانڪ، خدا جو هڪ مڪمل روحاني وجود آهي. ||4||
سلوڪ:
هر قسم جي مذهبي پوشاڪ، علم، مراقبي ۽ ضدي ذهن جي ڪري، ڪنهن به خدا سان ڪڏهن به ملاقات نه ڪئي آهي.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، جن تي خدا پنهنجي رحمت جي بارش ڪري ٿو، اهي روحاني حڪمت وارا آهن. ||1||
پورو:
نانگا: روحاني حڪمت صرف وات جي لفظن سان حاصل نه ٿيندي آهي.
اهو شاسترن ۽ صحيفن جي مختلف بحثن ذريعي حاصل نه ڪيو ويو آهي.
اهي ئي روحاني طور تي عقلمند آهن، جن جا ذهن مضبوطيءَ سان رب تي لڳل آهن.
ڳالهيون ٻڌڻ ۽ ٻڌائڻ سان ڪو به يوگا حاصل نٿو ڪري.
اهي اڪيلو روحاني طور تي عقلمند آهن، جيڪي مضبوط طور تي رب جي حڪم تي پابند رهن ٿا.
انهن لاءِ گرمي ۽ سرد سڀ هڪجهڙا آهن.
روحاني ڏاهپ جا سچا ماڻهو گرومخ آهن، جيڪي حقيقت جي جوهر تي غور ڪن ٿا؛
اي نانڪ، رب مٿن رحم ڪري. ||5||
سلوڪ:
جيڪي بي عقل دنيا ۾ آيا آهن، سي جانورن ۽ جانورن وانگر آهن.
اي نانڪ، جيڪي گرو مُک ٿين ٿا، سي سمجھن ٿا. انهن جي پيشانين تي اهڙي اڳئين مقرر ڪيل قسمت آهي. ||1||
پورو:
اهي هن دنيا ۾ هڪ رب کي غور ڪرڻ لاءِ آيا آهن.
پر ڄمڻ کان وٺي مايا جي لالچ ۾ ڦاٿل آهن.
پيٽ جي چيمبر ۾ مٿي تي، انهن سخت مراقبو ڪيو.
انهن هر ساهه سان خدا کي ياد ڪيو.
پر هاڻي، اهي انهن شين ۾ پئجي ويا آهن جيڪي انهن کي ڇڏي وڃڻ گهرجن.
اهي پنهنجي ذهن مان عظيم عطا ڪندڙ کي وساري ڇڏيندا آهن.
اي نانڪ، جن تي رب رحم ڪري ٿو،
هن کي نه وساريو، هتي يا آخرت. ||6||
سلوڪ:
سندس حڪم سان، اسين اچون ٿا، ۽ سندس حڪم سان، اسين وڃون ٿا. ڪو به سندس حڪم کان ٻاهر نه آهي.
اوتار ۾ اچڻ ۽ وڃڻ ختم ٿي ويو، اي نانڪ، انهن لاءِ جن جا ذهن رب سان ڀريل آهن. ||1||
پورو:
هي روح ڪيترن ئي پيٽن ۾ رهندو آهي.
مٺي وابستگي جي لالچ ۾، اهو ٻيهر جنم ۾ ڦاسي ويو آهي.
هن مايا ٽن خاصيتن جي ذريعي مخلوقات کي تابع ڪيو آهي.
مايا هر دل ۾ پنهنجو پاڻ سان وابسته ڪيو آهي.
اي دوست ڪو رستو ٻڌاءِ
جنهن جي مدد سان مان مايا جي هن خيانت واري سمنڊ ۾ ترجي سگهان ٿو.
رب پنهنجي رحمت جي بارش ڪري ٿو، ۽ اسان کي ست سنگت، سچي جماعت ۾ شامل ٿيڻ جي هدايت ڪري ٿو.
اي نانڪ، مايا ويجھو به نه ايندي آهي. ||7||
سلوڪ:
خدا پاڻ ئي انسان کي چڱا ۽ خراب ڪم ڪرڻ جو سبب بڻائيندو آهي.
حيوان خود غرضي، خود غرضي ۽ غرور ۾ رڌل آهي؛ اي نانڪ، رب کان سواءِ، ڪير ٿو ڪري سگهي؟ ||1||
پورو:
هڪ رب پاڻ سڀني ڪمن جو ڪارڻ آهي.
هو پاڻ ئي گناهن ۽ نيڪ عملن کي ورهائي ٿو.
هن عمر ۾، ماڻهو جڙيل آهن جيئن رب انهن کي ڳنڍيندو آهي.
انهن کي اهو ملي ٿو جيڪو رب پاڻ ڏئي ٿو.
ڪو به نه ڄاڻي ٿو سندس حدون.
هو جيڪو ڪري ٿو سو پورو ٿئي ٿو.
هڪ کان، سڄي ڪائنات جي وسعت پيدا ٿي.
اي نانڪ، هو پاڻ اسان جو بچاءُ وارو فضل آهي. ||8||
سلوڪ:
مرد عورتن ۽ چنچل لذتن ۾ مشغول رهي ٿو. هن جي جذبي جو گوڙ زعفران جي رنگ وانگر آهي، جيڪو تمام جلد ختم ٿي ويندو آهي.
اي نانڪ، خدا جي حرمت جي ڳولا ڪريو، ۽ توهان جي خود غرضي ۽ غرور کي ختم ڪيو ويندو. ||1||