شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 600


ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤੈ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
manamukh mugadh har naam na chetai birathaa janam gavaaeaa |

بيوقوف خود غرض انسان رب جو نالو ياد نٿو ڪري. هو پنهنجي زندگي بيڪار برباد ڪري ٿو.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਤਾ ਨਾਉ ਪਾਏ ਹਉਮੈ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੩॥
satigur bhette taa naau paae haumai mohu chukaaeaa |3|

پر جڏهن هو سچي گروءَ سان ملي ٿو، تڏهن کيس نالو ملي ٿو. هو انا ۽ جذباتي وابستگي ختم ڪري ٿو. ||3||

ਹਰਿ ਜਨ ਸਾਚੇ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥
har jan saache saach kamaaveh gur kai sabad veechaaree |

رب جا عاجز ٻانهن سچا آهن - اهي سچ تي عمل ڪن ٿا، ۽ گرو جي ڪلام تي غور ڪن ٿا.

ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਪ੍ਰਭਿ ਸਾਚੈ ਸਾਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰੀ ॥
aape mel le prabh saachai saach rakhiaa ur dhaaree |

سچو پالڻهار کين پاڻ سان ملائي ٿو، ۽ سچي پالڻهار کي پنهنجي دلين ۾ سمائي ٿو.

ਨਾਨਕ ਨਾਵਹੁ ਗਤਿ ਮਤਿ ਪਾਈ ਏਹਾ ਰਾਸਿ ਹਮਾਰੀ ॥੪॥੧॥
naanak naavahu gat mat paaee ehaa raas hamaaree |4|1|

اي نانڪ، نالي جي ذريعي، مون کي نجات ۽ سمجھ حاصل ڪئي آهي. هي اڪيلو منهنجو مال آهي. ||4||1||

ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ॥
soratth mahalaa 3 |

سورت، ٽيون مهل:

ਭਗਤਿ ਖਜਾਨਾ ਭਗਤਨ ਕਉ ਦੀਆ ਨਾਉ ਹਰਿ ਧਨੁ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥
bhagat khajaanaa bhagatan kau deea naau har dhan sach soe |

سچي رب پنهنجي بندن کي عبادت جي خزاني ۽ رب جي نالي جي دولت سان نوازيو آهي.

ਅਖੁਟੁ ਨਾਮ ਧਨੁ ਕਦੇ ਨਿਖੁਟੈ ਨਾਹੀ ਕਿਨੈ ਨ ਕੀਮਤਿ ਹੋਇ ॥
akhutt naam dhan kade nikhuttai naahee kinai na keemat hoe |

نام جي دولت، ڪڏهن به ختم نه ٿيندي؛ ڪو به ان جي قيمت جو اندازو نٿو ڪري سگهي.

ਨਾਮ ਧਨਿ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਹੋਏ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੧॥
naam dhan mukh ujale hoe har paaeaa sach soe |1|

نالي جي دولت سان، سندن منهن روشن ٿي ويندا آهن، ۽ اهي سچي رب کي حاصل ڪندا آهن. ||1||

ਮਨ ਮੇਰੇ ਗੁਰਸਬਦੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
man mere gurasabadee har paaeaa jaae |

اي منهنجا ذهن، گرو جي ڪلام جي ذريعي، رب ملي ٿو.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਜਗੁ ਭੁਲਦਾ ਫਿਰਦਾ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
bin sabadai jag bhuladaa firadaa daragah milai sajaae | rahaau |

سَبَدَ کان سواءِ دنيا ڀوڳي ٿي ۽ رب جي درٻار ۾ سزا ڀوڳي ٿي. ||روڪ||

ਇਸੁ ਦੇਹੀ ਅੰਦਰਿ ਪੰਚ ਚੋਰ ਵਸਹਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਮੋਹੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥
eis dehee andar panch chor vaseh kaam krodh lobh mohu ahankaaraa |

هن جسم ۾ پنج چور رهن ٿا: جنسي خواهش، ڪاوڙ، لالچ، جذباتي وابستگي ۽ انا.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਲੂਟਹਿ ਮਨਮੁਖ ਨਹੀ ਬੂਝਹਿ ਕੋਇ ਨ ਸੁਣੈ ਪੂਕਾਰਾ ॥
amrit lootteh manamukh nahee boojheh koe na sunai pookaaraa |

اُهي امرت کي لُٽيندا آهن، پر پاڻ سڳورن کي ان جو احساس نه هوندو آهي. سندس شڪايت ڪير به نه ٿو ٻڌي.

ਅੰਧਾ ਜਗਤੁ ਅੰਧੁ ਵਰਤਾਰਾ ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਗੁਬਾਰਾ ॥੨॥
andhaa jagat andh varataaraa baajh guroo gubaaraa |2|

دنيا انڌي آهي، ۽ ان جو معاملو به انڌو آهي. گروءَ کان سواءِ، رڳو اوندهه آهي. ||2||

ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵਿਗੁਤੇ ਕਿਹੁ ਚਲੈ ਨ ਚਲਦਿਆ ਨਾਲਿ ॥
haumai meraa kar kar vigute kihu chalai na chaladiaa naal |

انا پرستي ۽ مالڪيت ۾ مبتلا ٿي، برباد ٿي ويا آهن. جڏهن اهي نڪرندا آهن، انهن سان گڏ ڪجهه به نه هوندو آهي.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ਸਦਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥
guramukh hovai su naam dhiaavai sadaa har naam samaal |

پر جيڪو گرو مُخ ٿي وڃي ٿو اُهو نالو تي غور ڪري ٿو ۽ هميشه رب جي نالي تي غور ڪري ٿو.

ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥੩॥
sachee baanee har gun gaavai nadaree nadar nihaal |3|

گرباني جي سچي ڪلام ذريعي، هو رب جي شان ۾ ڳائي ٿو؛ رب جي فضل جي نظر سان برڪت، هو خوش ٿيو. ||3||

ਸਤਿਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਸਦਾ ਘਟਿ ਚਾਨਣੁ ਅਮਰੁ ਸਿਰਿ ਬਾਦਿਸਾਹਾ ॥
satigur giaan sadaa ghatt chaanan amar sir baadisaahaa |

سچي گرو جي روحاني حڪمت دل جي اندر هڪ مستحڪم روشني آهي. رب جو فرمان به بادشاهن جي سرن تي آهي.

ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸਚੁ ਲਾਹਾ ॥
anadin bhagat kareh din raatee raam naam sach laahaa |

رات ۽ ڏينهن، رب جي پوڄا ڪندا آهن. رات ۽ ڏينهن، اهي رب جي نالي جي حقيقي فائدي ۾ گڏ ٿين ٿا.

ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਹਰਿ ਪਾਹਾ ॥੪॥੨॥
naanak raam naam nisataaraa sabad rate har paahaa |4|2|

اي نانڪ، رب جي نالي جي ذريعي، هڪ آزاد ٿيو آهي؛ شَبَدَ سان ملائي، هو رب کي ڳولي ٿو. ||4||2||

ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੩ ॥
soratth mahalaa 3 |

سورت، ٽيون مهل:

ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ ਹੋਵੈ ਤਾ ਹਰਿ ਪਾਏ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਈ ॥
daasan daas hovai taa har paae vichahu aap gavaaee |

جيڪڏهن ڪو رب جي ٻانهن جو ٻانهو بڻجي وڃي ته هو رب کي ڳولي ٿو ۽ پنهنجي اندر مان انا ختم ڪري ٿو.

ਭਗਤਾ ਕਾ ਕਾਰਜੁ ਹਰਿ ਅਨੰਦੁ ਹੈ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥
bhagataa kaa kaaraj har anand hai anadin har gun gaaee |

نعمت جو رب سندس عقيدت جو مقصد آهي؛ رات ۽ ڏينهن، هو رب جي پاڪائي ساراهه ڳائيندو آهي.

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸਦਾ ਇਕ ਰੰਗੀ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹੇ ਸਮਾਈ ॥੧॥
sabad rate sadaa ik rangee har siau rahe samaaee |1|

رب جي ڪلام سان مشابهت رکندڙ، رب جا ٻانها هميشه هڪ ٿي، رب ۾ جذب ٿي ويندا آهن. ||1||

ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਾਚੀ ਨਦਰਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥
har jeeo saachee nadar tumaaree |

اي پيارا رب، توهان جي فضل جي نظر سچي آهي.

ਆਪਣਿਆ ਦਾਸਾ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਪਿਆਰੇ ਰਾਖਹੁ ਪੈਜ ਹਮਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
aapaniaa daasaa no kripaa kar piaare raakhahu paij hamaaree | rahaau |

پنهنجي ٻانهن تي رحم ڪر، اي محبوب رب، ۽ منهنجي عزت جي حفاظت ڪر. ||روڪ||

ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀ ਸਦਾ ਹਉ ਜੀਵਾ ਗੁਰਮਤੀ ਭਉ ਭਾਗਾ ॥
sabad salaahee sadaa hau jeevaa guramatee bhau bhaagaa |

مسلسل ڪلام جي ساراهه ڪندي، مان رهان ٿو؛ گرو جي هدايت هيٺ، منهنجو خوف ختم ٿي ويو آهي.

ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਅਤਿ ਸੁਆਲਿਉ ਗੁਰੁ ਸੇਵਿਆ ਚਿਤੁ ਲਾਗਾ ॥
meraa prabh saachaa at suaaliau gur seviaa chit laagaa |

منهنجو سچو رب خدا تمام خوبصورت آهي! گرو جي خدمت ڪندي، منهنجو شعور هن تي مرکوز آهي.

ਸਾਚਾ ਸਬਦੁ ਸਚੀ ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਸੋ ਜਨੁ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗਾ ॥੨॥
saachaa sabad sachee sach baanee so jan anadin jaagaa |2|

جيڪو سچو ڪلام ڳائيندو آهي ۽ سچ جو سچو، سندس باني جو ڪلام، ڏينهن رات جاڳندو رهندو آهي. ||2||

ਮਹਾ ਗੰਭੀਰੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਤਿਸ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
mahaa ganbheer sadaa sukhadaataa tis kaa ant na paaeaa |

هو تمام گهڻو اونهو ۽ عميق آهي، دائمي امن جو ڏيندڙ؛ ڪو به سندس حد ڳولي نه ٿو سگهي.

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕੀਨੀ ਅਚਿੰਤੁ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
poore gur kee sevaa keenee achint har man vasaaeaa |

مڪمل گرو جي خدمت ڪندي، انسان بي پرواهه ٿي وڃي ٿو، رب کي ذهن ۾ داخل ڪري ٿو.

ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਅੰਤਰਿ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੩॥
man tan niramal sadaa sukh antar vichahu bharam chukaaeaa |3|

دماغ ۽ جسم بلڪل پاڪ ٿي ويندا آهن، ۽ هڪ دائمي امن دل کي ڀريندو آهي؛ اندر مان شڪ ختم ٿي ويندو آهي. ||3||

ਹਰਿ ਕਾ ਮਾਰਗੁ ਸਦਾ ਪੰਥੁ ਵਿਖੜਾ ਕੋ ਪਾਏ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰਾ ॥
har kaa maarag sadaa panth vikharraa ko paae gur veechaaraa |

رب جو رستو هميشه اهڙو ڏکيو رستو آهي؛ رڳو ٿورا ئي اُن کي ڳولين ٿا، گروءَ تي غور ڪن ٿا.

ਹਰਿ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਸਬਦੇ ਮਾਤਾ ਹਉਮੈ ਤਜੇ ਵਿਕਾਰਾ ॥
har kai rang raataa sabade maataa haumai taje vikaaraa |

رب جي محبت سان ڀريل، ۽ شبد جي نشي ۾، هو انا ۽ فساد کي ڇڏي ٿو.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤਾ ਇਕ ਰੰਗੀ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥੪॥੩॥
naanak naam rataa ik rangee sabad savaaranahaaraa |4|3|

اي نانڪ، نالي سان، ۽ هڪ رب جي محبت سان، هو لفظ جي ڪلام سان سينگاريو ويو آهي. ||4||3||


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430