ڪامل سچي گرو اها سمجھ ڏني آهي.
مون هڪ اسم کي پنهنجي ذهن ۾ سمايو آهي.
مان نالو ڳايان ٿو، ۽ نالي تي غور ڪريان ٿو. سندس شان ۾ گيت ڳائي، مان رب جي درگاهه ۾ داخل ٿيس. ||11||
ٻانهو خدمت ڪري ٿو، ۽ لاتعداد رب جي حڪم جي تعميل ڪري ٿو.
خود غرض انسان رب جي حڪم جي قدر نه ٿا ڄاڻن.
رب جي حڪم سان، بلند ٿئي ٿو. سندس حُڪم سان، هڪ کي تسبيح ملي ٿي. سندس حڪم سان، انسان بي پرواهه ٿي وڃي ٿو. ||12||
گرو جي فضل سان، انسان رب جي حڪم کي سڃاڻي ٿو.
حيران ذهن کي روڪيو ويو آهي، ۽ هڪ رب جي گهر ڏانهن واپس آندو ويو آهي.
نالي سان متاثر ٿي، انسان هميشه لاءِ الڳ رهي ٿو. نام جو زيور دماغ ۾ رهي ٿو. ||13||
هڪ رب سڄي دنيا ۾ پکڙيل آهي.
گرو جي فضل سان، هو ظاهر ٿيو.
اهي عاجز انسان جيڪي شيدائي جي ساراهه ڪن ٿا، اهي بي عيب آهن. اھي پنھنجي اندر جي گھر ۾ رھندا آھن. ||14||
عقيدتمند هميشه تنهنجي حرم ۾ رهن ٿا، رب.
توهان ناقابل رسائي ۽ اڻڄاڻ آهيو؛ توهان جي قيمت جو اندازو نٿو لڳائي سگهجي.
جيئن تنهنجي مرضي، تون اسان کي رکين. گرومخ نالي تي غور ڪري ٿو. ||15||
ھميشه ۽ ھميشه، مان توھان جي ساراھيو گيت ڳايان ٿو.
اي منھنجا سچا پالڻھار ۽ پالڻھار، مان توھان جي دماغ کي راضي ڪريان.
نانڪ هي سچي دعا پيش ڪري ٿو: اي منهنجا مالڪ، مهرباني ڪري مون کي سچائي سان برڪت ڏي، ته مان سچ ۾ ضم ٿي سگهان. ||16||1||10||
مارو، ٽيون مهل:
جيڪي سچي گروءَ جي خدمت ڪن ٿا، سي ڏاڍا خوش قسمت آهن.
رات ۽ ڏينهن، اهي سچي نالي سان پيار سان جڙيل رهن ٿا.
رب، امن جو عطا ڪندڙ، انهن جي دلين ۾ هميشه لاء رهندو آهي. اهي لفظ جي سچي ڪلام ۾ خوش ٿين ٿا. ||1||
جڏهن رب پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هڪ گرو سان ملندو آهي.
رب جو نالو ذهن ۾ سمايل آهي.
رب، امن جو عطا ڪندڙ، هميشه لاء ذهن ۾ رهي ٿو. ذهن لفظ جي ڪلام سان خوش ٿيندو آهي. ||2||
جڏهن رب پنهنجو رحم ڪري ٿو، هو پنهنجي اتحاد ۾ متحد ڪري ٿو.
انا ۽ وابستگي شيدائي سڙي ويندي آهي.
هڪ رب جي محبت ۾، هميشه لاءِ آزاد رهي ٿو. هو ڪنهن سان به ٽڪراءُ ۾ نه آهي. ||3||
سچي گرو جي خدمت ڪرڻ کان سواءِ، رڳو اوندهه ئي آهي.
شَبَدَ کان سواءِ، ٻئي طرف ڪو به پار نه ٿو وڃي.
اُهي جيڪي سَبَدَ سان ڀريل هوندا آهن، اُهي ڏاڍا لاتعلق هوندا آهن. اهي لفظ جي سچي ڪلام مان فائدو حاصل ڪن ٿا. ||4||
درد ۽ خوشيون خالق جي طرفان مقرر ڪيل آهن.
هن پاڻ دوئي جي محبت کي پکڙيل بنايو آهي.
جيڪو گرو مُخ بنجي ٿو سو لاتعلق رهي ٿو. ڪو ماڻهو ڪيئن ٿو ڀروسو ڪري سگهي ٿو خودمختاري واري انسان تي؟ ||5||
جيڪي ماڻهو شيديءَ کي نٿا سڃاڻن، سي منڍ آهن.
اهي گرو جي خوف جي جوهر کي نٿا ڄاڻن.
ان خوف کان سواءِ، ڪو به بي خوف سچو رب ڪيئن ڳولي سگهندو؟ موت جو رسول سانس ڪڍي ڇڏيندو. ||6||
موت جي ناقابل رسول رسول کي قتل نٿو ڪري سگهجي.
گرو جي ڪلام جو ڪلام کيس ويجهو اچڻ کان روڪي ٿو.
جڏهن هو ڪلام ٻڌندو آهي ته پري پري ڀڄي ويندو آهي. هن کي ڊپ آهي ته رب پاڪ کيس ماري ڇڏي. ||7||
پيارا رب سڀني کان مٿي حڪمران آهي.
موت جو هي بدبخت رسول ڇا ٿو ڪري سگهي؟
رب جي حڪم جو غلام هئڻ ڪري، انسان سندس حڪم موجب عمل ڪري ٿو. سندس حُڪم موجب، هو پنهنجي ساهه کان محروم آهي. ||8||
گرومخ کي اهو احساس آهي ته سچي رب مخلوق پيدا ڪئي.
گرومخ ڄاڻي ٿو ته رب سڄي وسعت کي وڌايو آهي.
جيڪو گرو مُک ٿئي ٿو، سو سچي رب کي سمجهي ٿو. شبد جي سچي ڪلام ذريعي، هو سڪون حاصل ڪري ٿو. ||9||
گرومخ ڄاڻي ٿو ته رب ڪرم جو معمار آهي.