هو هن دنيا جي ويجھو آهي ۽ هيٺاهين جي پاڙن ۾. سندس جاءِ دائمي، دائمي ۽ فاني آهي. ||12||
گنهگارن کي پاڪ ڪندڙ، درد ۽ خوف کي ناس ڪندڙ.
انا کي ختم ڪندڙ، اچڻ ۽ وڃڻ جو خاتمو ڪندڙ.
هو عقيدت جي عبادت سان راضي آهي، ۽ نرمل تي رحم ڪندڙ آهي. هن کي ڪنهن به ٻين خاصيتن سان راضي نه ٿو ڪري سگهجي. ||13||
بي شڪل رب ناقابل بدلو ۽ بدلجندڙ آهي.
هو روشنيءَ جو مجسمو آهي. هن جي ذريعي، سڄي دنيا ڦٽي ٿي.
هو اڪيلو پاڻ سان ملائي ٿو، جنهن کي پاڻ سان گڏ ڪري ٿو. ڪو به ماڻهو پنهنجي طرفان رب کي حاصل نٿو ڪري سگهي. ||14||
هو پاڻ کير جي نوڪدار آهي، ۽ هو پاڻ ڪرشن آهي.
پاڻ جهنگ ۾ ڳئون چري ٿو.
تون پاڻ پيدا ڪرين ٿو ۽ پاڻ ئي تباهه ڪرين ٿو. گندگي جو ذرو به توسان نه جڙيو. ||15||
مان تنهنجي ڪهڙين ڪهڙين خوبين کي پنهنجي هڪ زبان سان ڳائي سگهان ٿو؟
هزار سرن وارو نانگ به تنهنجي حد نه ٿو ڄاڻي.
ڏينهن رات تنهنجا نوان نوان نالا ٻُڌائي سگهي ٿو، پر تنهن هوندي به، اي خدا، تنهنجون صفتن مان ڪو به بيان نٿو ڪري سگهي. ||16||
مون کي سهارو پڪڙي ورتو آهي، ۽ رب، دنيا جي پيء جي حرمت ۾ داخل ٿيو آهي.
موت جو رسول خوفناڪ ۽ خوفناڪ آهي، ۽ مايا جو سمنڊ بيحد آهي.
مهرباني ڪري رحم ڪر، رب، ۽ مون کي بچاء، جيڪڏهن اها تنهنجي مرضي آهي. مهرباني ڪري مون کي ساد سنگت ۾ شامل ٿيڻ جي هدايت ڪريو. ||17||
اهو سڀ ڪجهه نظر اچي رهيو آهي، هڪ خيال آهي.
مان عرض ٿو ڪريان ته هي هڪڙو تحفو، اوليائن جي پيرن جي مٽيءَ لاءِ، اي رب العالمين.
ان کي پنهنجي پيشانيءَ تي لڳائڻ سان، مون کي اعليٰ مقام حاصل ٿيندو آهي. اھو ئي حاصل ڪري ٿو، جنھن کي تون ڏئين ٿو. ||18||
اُھي جن تي سڪون ڏيڻ وارو پالڻھار پنھنجي ٻاجھ ڪري،
پاڪ جي پيرن کي پڪڙيو، ۽ انھن کي پنھنجي دلين ۾ وجھو.
اُهي سڀ دولت حاصل ڪن ٿا نام جي، رب جي نالي سان. شبد جو اڻ ٽٽندڙ آواز سندن ذهنن ۾ گونجي ٿو ۽ گونجي ٿو. ||19||
مان پنهنجي زبان سان تنهنجا ڏنل نالا ڳائيندو آهيان.
سَتَنَامَ، تنهنجو پورو، اصلي نالو آهي.
نانڪ فرمائي ٿو، تنهنجا پوئلڳ تنهنجي حرم ۾ داخل ٿيا آهن. مهرباني ڪري پنهنجي درشن جي برڪت وارو نظارو ڏيو. انهن جا ذهن توهان جي محبت سان ڀريل آهن. ||20||
تون ئي ڄاڻين ٿو تنهنجي حالت ۽ حد.
تون پاڻ ڳالهائين ٿو، ۽ تون ئي بيان ڪرين ٿو.
مهرباني ڪري نانڪ کي پنهنجي ٻانهن جو غلام ڪر، اي پالڻهار؛ جيئن تنهنجي مرضي هجي، تيئن هن کي پنهنجي ٻانهن وٽ رک. ||21||2||11||
مارو، پنجين مھل:
اي ٻانھي ٻانھي رب العالمين،
دنياوي سوچن کي ڇڏي ڏيو.
عاجز فقيرن جي پيرن جي مٽي بڻجي هن سفر ۾ پاڻ کي مسافر سمجهو. اي درويش صفت تون رب جي درٻار ۾ منظور ٿيندين. ||1||
اچو ته سچائي توهان جي دعا، ۽ ايمان توهان جي نماز جي چٽ.
پنهنجي خواهشن کي مات ڏيو، ۽ پنهنجي اميدن تي غالب ڪريو.
پنهنجي جسم کي مسجد ۽ ذهن کي پادري ٿيڻ ڏيو. اچو ته سچي پاڪائي توهان لاءِ خدا جو ڪلام هجي. ||2||
اچو ته توهان جي مشق روحاني زندگي گذارڻ لاء.
اچو ته توهان جي روحاني صفائي دنيا کي ڇڏڻ ۽ خدا کي ڳولڻ لاء.
اچو ته دماغ جي ڪنٽرول توهان جي روحاني حڪمت، اي پاڪ انسان؛ خدا سان ملڻ، تون وري ڪڏهن به نه مرندو. ||3||
پنهنجي دل ۾ قرآن ۽ بائبل جي تعليمات تي عمل ڪريو؛
ڏهن حسي عضون کي برائي ڏانهن ڀڄڻ کان روڪيو.
خواهش جي پنجن شيطانن کي ايمان، خيرات ۽ قناعت سان ڳنڍيو، ۽ توهان کي قبول ڪيو ويندو. ||4||
رحم ڪر تنهنجي مڪي، ۽ پاڪ جي پيرن جي مٽي تنهنجي روزي.
جنت کي توهان جي ڪلام تي عمل ڪرڻ ڏيو.
خدا حسن، نور ۽ خوشبو آهي. الله تي مراقبو هڪ الڳ مراقبي چيمبر آهي. ||5||