ھٿن ۽ پيرن سان، پنھنجو سڀ ڪم ڪر، پر پنھنجي ھوش کي پاڪ پالڻھار وٽ رھڻ ڏيو. ||213||
پنجين مهل:
ڪبير، ڪو به منهنجو ناهي، ۽ مان ڪنهن جو ناهي.
جنهن مخلوق کي پيدا ڪيو، ان ۾ مان جذب ٿي ويندس. ||214||
ڪبير، اٽو مٽيءَ ۾ پئجي ويو آهي. منهنجي هٿ ۾ ڪجهه به نه آيو آهي.
اهو جيڪو کائي ويو جڏهن اهو زمين ۾ هو - اهو اڪيلو ڪنهن به ڪم جو آهي. ||215||
ڪبير، انسان سڀ ڪجهه ڄاڻي ٿو، ۽ ڄاڻندي به هو غلطيون ڪري ٿو.
ڪنهن جي هٿ ۾ ڏيئو جيڪڏهن کوهه ۾ ڪري پوي ته ڪهڙو فائدو؟ ||216||
ڪبير، مان سڀ ڄاڻندڙ رب سان پيار ۾ آهيان. جاهل مون کي روڪڻ جي ڪوشش ڪندا آهن.
مان ان سان ڪيئن ڀڃي سگهان ٿو، جيڪو اسان جي روح ۽ زندگي جي سانس جو مالڪ آهي. ||217||
ڪبير، پنهنجي گهر ۽ محل جي سينگار لاءِ پاڻ کي ڇو ماريو؟
آخر ۾، صرف ڇهه فوٽ، يا ٿورو وڌيڪ، توهان جو لوٽ هوندو. ||218||
ڪبير، جيڪو مان چاهيان ٿو سو نٿو ٿئي. مان صرف سوچڻ سان ڇا حاصل ڪري سگهان ٿو؟
رب جيڪو چاهي ٿو سو ڪري ٿو. اهو سڀ ڪجهه مون تي ناهي. ||219||
ٽيون مهل:
خدا پاڻ ئي انسانن کي پريشان ڪندو آهي، ۽ پاڻ ئي پريشانيون دور ڪندو آهي.
اي نانڪ، ان جي ساراهه ڪر، جيڪو سڀني جو خيال رکي ٿو. ||220||
پنجين مهل:
ڪبير، انسان رب کي ياد نٿو ڪري. هو لالچ ۾ مشغول، چوڌاري ڦرندو آهي.
گناهه ڪندي، هو مري وڃي ٿو، ۽ هن جي زندگي هڪ پل ۾ ختم ٿي وڃي ٿي. ||221||
ڪبير جو جسم، مٽيءَ جي ٿانءَ يا ڌاتوءَ جي ٿانءَ جهڙو.
جيڪڏھن توھان چاھيو ٿا ته ان کي محفوظ ۽ صحيح رکڻو آھي، پوءِ وائبريٽ ڪريو ۽ رب تي غور ڪريو؛ ٻي صورت ۾، شيء ڀڄي ويندو. ||222||
ڪبير، خوبصورت وار واري رب جو نالو ڳايو؛ بي خبر ننڊ نه ڪريو.
هن جو نالو رات ڏينهن جاپ ڪندي، رب آخرڪار توهان جي سڏ کي ٻڌندو. ||223||
ڪبير، جسم هڪ ڪيلي جو جنگل آهي، ۽ دماغ هڪ شرابي هاٿي آهي.
روحاني حڪمت جو زيور پيداوار آهي، ۽ نادر سنت سوار آهي. ||224||
ڪبير، رب جو نالو زيور آهي، ۽ وات آهي پرس؛ هن پرس کي مبصر ڏانهن کوليو.
جيڪڏهن هڪ خريد ڪندڙ ملي سگهي ٿو، اهو هڪ اعلي قيمت لاء ويندو. ||225||
ڪبير، انسان کي رب جي نالي جي خبر ناهي، پر هن هڪ تمام وڏو خاندان پيدا ڪيو آهي.
هو پنهنجي دنياوي ڪمن جي وچ ۾ مري وڃي ٿو ۽ پوءِ هن کي ظاهري دنيا ۾ ٻڌڻ ۾ نه ٿو اچي. ||226||
ڪبير، پلڪ جھپڪي ۾، پل پل، زندگي گذري ٿي.
انسان پنهنجي دنياوي الجھنن کي نه ٿو ڇڏي. موت جو رسول اندر گھڙي ٿو ۽ ڊرم وڄائي ٿو. ||227||
ڪبير، رب وڻ آهي، ۽ دنيا کان بيزاري ميوو آهي.
حضور جن بي مقصد دليلن کي ڇڏي ڏنو آهي، سو وڻ جي ڇانو آهي. ||228||
ڪبير، اهڙي ٻوٽي جو ٻج پوک، جيڪو ٻارهن مهينا ميوو ڏئي.
ٿڌي ڇانو ۽ گهڻائي ميوا، جن تي پکي خوشيءَ سان کيڏندا آهن. ||229||
ڪبير، عظيم عطا ڪندڙ اهو وڻ آهي، جيڪو سڀني کي رحم جو ميوو ڏئي ٿو.
جڏهن پکي ٻين زمينن ڏانهن لڏپلاڻ ڪن ٿا، اي وڻ، توهان ميوو کڻندا آهيو. ||230||
ڪبير، بشر، ساد سنگت، پاڪ جي صحبت کي ڳولي ٿو، جيڪڏهن هن جي پيشاني تي اهڙي قسمت لکيل آهي.