منهنجي زبان رب العالمين جي تسبيح جا گيت ڳائي ٿي. اهو منهنجي فطرت جو حصو بڻجي ويو آهي. ||1||
هرڻ گھنٽي جي آواز تي متوجه ٿيندو آهي، تنهنڪري ان کي تيز تير سان ماريو ويندو آهي.
خدا جا لوٽس پير امرت جو ذريعو آهن؛ اي نانڪ، مان انهن سان ڳنڍي رهيو آهيان. ||2||1||9||
ڪيدارا، پنجين مهل:
منهنجو محبوب منهنجي دل جي غار ۾ رهي ٿو.
شڪ جي ديوار کي ٽوڙي، اي منهنجا مالڪ ۽ مالڪ. مهرباني ڪري مون کي پڪڙيو، ۽ مون کي پنهنجي طرف مٿي ڪر. ||1||روڪ||
دنيا جو سمنڊ تمام وسيع ۽ اونهو آهي. مهرباني ڪري مهرباني ڪري، مون کي مٿي کڻو ۽ مون کي ڪناري تي رکي.
سنتن جي سماج ۾، رب جا پير اسان کي پار ڪرڻ لاءِ ٻيڙي آهن. ||1||
جنهن توکي ماءُ جي پيٽ ۾ رکيو آهي، تنهن کان سواءِ فساد جي ريگستان ۾ توکي ڪير به بچائي نه سگهندو.
رب جي حرمت جي طاقت تمام طاقتور آهي. نانڪ ڪنهن ٻئي تي ڀروسو نٿو ڪري. ||2||2||10||
ڪيدارا، پنجين مهل:
پنهنجي زبان سان رب جو نالو ڳايو.
ڏينهن رات رب جي حمد ۽ ثنا ڳائڻ سان تنهنجا گناهه ميٽجي ويندا. ||روڪ||
جڏهن توهان وڃون ٿا ته توهان کي پنهنجي سموري دولت ڇڏي وڃڻ گهرجي. موت تنهنجي مٿي تي لٽڪيل آهي- اها چڱيءَ ريت ڄاڻ!
عارضي منسلڪ ۽ برائي اميدون ڪوڙ آهن. يقينن توهان کي اهو يقين ڪرڻ گهرجي! ||1||
توهان جي دل جي اندر، توهان جي مراقبت کي حقيقي اصلي وجود، اکل مورت، اڻڄاتل روپ تي مرکوز ڪريو.
صرف هي منافعو بخش واپار، نالي جو خزانو، اي نانڪ، قبول ڪيو ويندو. ||2||3||11||
ڪيدارا، پنجين مهل:
مان فقط رب جي نالي جو سهارو وٺان ٿو.
مصيبت ۽ تڪرار مون کي تڪليف نه ڏيندا آهن. مان صرف سنتن جي سوسائٽي سان معاملو ڪندس. ||روڪ||
مون تي پنهنجي رحمت جي بارش ڪندي، رب پاڻ مون کي بچايو آهي، ۽ منهنجي اندر ۾ ڪو بڇڙو خيال پيدا نه ٿيو.
جيڪو به هن فضل کي حاصل ڪري ٿو، ان کي مراقبي ۾ غور ڪري ٿو. هو دنيا جي باهه ۾ نه سڙيو آهي. ||1||
امن، خوشي ۽ خوشي رب، هار، هار کان اچي ٿي. خدا جا پير شاندار ۽ شاندار آهن.
غلام نانڪ توهان جي پناهه ڳولي ٿو. هو تنهنجي پيرن جي مٽي آهي. ||2||4||12||
ڪيدارا، پنجين مهل:
رب جي نالي کان سواء، ڪنن کي لعنت آهي.
جيڪي زندگيءَ جي تمثيل کي وساري ويٺا آهن- انهن جي زندگيءَ جو ڪهڙو مقصد آهي؟ ||روڪ||
جيڪو بيشمار لذيذ شيون کائيندو ۽ پيئندو آهي، اهو هڪ گدڙ کان وڌيڪ نه هوندو آهي، هڪ بار کڻڻ وارو جانور.
ڏينهن ۾ چوويهه ڪلاڪ، هو خوفناڪ مصيبتن کي برداشت ڪري ٿو، جهڙوڪ بيل، تيل جي دٻاء ۾ جڪڙيل. ||1||
دنيا جي حياتيءَ کي ڇڏي، ٻئي سان جڙيل، ڪيترن ئي طريقن سان روئي ٿو ۽ روئي ٿو.
سندس ھٿن کي گڏ دٻائيندي، نانڪ ھن تحفي لاءِ عرض ڪري ٿو؛ اي منهنجا مالڪ، مهرباني ڪري مون کي پنهنجي ڳچيء جي چوڌاري رکي. ||2||5||13||
ڪيدارا، پنجين مهل:
مان سنتن جي پيرن جي مٽي کڻي منهن تي لڳندو آهيان.
اڻڄاتل، دائمي طور تي مڪمل رب جو ٻڌي، مون کي درد نه ٿو اچي، جيتوڻيڪ ڪالي يوگا جي هن اونداهي دور ۾. ||روڪ||
گرو جي ڪلام ذريعي، سڀئي معاملا حل ٿي ويندا آهن، ۽ ذهن کي هتي ۽ اتي جي باري ۾ نه ڇڪايو ويندو آهي.
جيڪو به هڪ خدا کي سڀني ڪيترن ئي مخلوقن ۾ پکڙيل ڏسي ٿو، سو فساد جي باهه ۾ نه سڙي ٿو. ||1||
رب پنهنجي ٻانهن کي هٿ سان پڪڙي ٿو، ۽ سندس نور نور ۾ ضم ٿي وڃي ٿو.
نانڪ، يتيم، خدا جي پيرن جي پناهه ڳولڻ آيو آهي؛ اي منهنجا مالڪ، هو توهان سان گڏ هلندو آهي. ||2||6||14||
ڪيدارا، پنجين مهل: