نانڪ فرمائي ٿو ته، سنتن جي سوسائٽيءَ ۾ شامل ٿيڻ سان، مان پنهنجي رب سان محبت ڪري، سڪون حاصل ڪريان ٿو. ||2||25||48||
سارنگ، پنجين مهل:
پنھنجي پالڻھار ۽ مالڪ جو گيت ڳايو، توھان جو چڱو دوست.
پنهنجي اميدن کي ڪنهن ٻئي ۾ نه رکو؛ خدا تي غور ڪريو، امن ڏيڻ وارو. ||1||روڪ||
هن جي گهر ۾ امن، خوشي ۽ نجات آهي. هن جي حرمت جي حفاظت جي ڳولا ڪريو.
پر جيڪڏهن توهان هن کي ڇڏي ڏيو، ۽ فاني مخلوق جي خدمت ڪريو، توهان جي عزت پاڻيء ۾ لوڻ وانگر ڦهلجي ويندي. ||1||
مون پنھنجي پالڻھار جي لنگر ۽ مدد کي پڪڙي ورتو آھي. گروءَ سان ملاقات ڪري، مون کي عقل ۽ سمجهه ملي آهي.
نانڪ خدا سان مليو آهي، عظمت جو خزانو؛ ٻين تي سڀ انحصار ختم ٿي ويو آهي. ||2||26||49||
سارنگ، پنجين مهل:
مون کي پنهنجي پياري پالڻهار جي قادر مطلق حمايت حاصل آهي.
مان ڪنهن ٻئي ڏانهن نهاريان ٿو. منهنجي عزت ۽ شان تنهنجي آهي، اي خدا. ||1||روڪ||
خدا منهنجي پاسي ورتو آهي. هن مون کي مٿي کنيو آهي ۽ مون کي ڪرپشن جي وڇوڙي مان ڪڍيو آهي.
هن منهنجي وات ۾ اسم جي دوا، رب جي امرت وارو نالو وجهي ڇڏيو آهي. مان گرو جي پيرن ۾ ڪري پيو آهيان. ||1||
مان تنهنجي هڪ ئي وات سان ڪيئن ساراهه ڪري سگهان ٿو؟ تون سخاوت آهين، جيتوڻيڪ نااهل لاءِ.
تو ڦاٽي ڪٽي ڇڏيو، ۽ هاڻي تون منهنجو مالڪ آهين. نانڪ بيشمار خوشين سان برڪت وارو آهي. ||2||27||50||
سارنگ، پنجين مهل:
مراقبي ۾ خدا کي ياد ڪرڻ سان، درد دور ٿي ويندا آهن.
جڏهن روح کي سڪون ڏيڻ وارو رحمدل ٿئي ٿو، ته انسان مڪمل طور تي نجات حاصل ڪري ٿو. ||1||روڪ||
مون کي خدا کان سواء ٻيو ڪو به نه ڄاڻندا آھن. مون کي ٻڌايو، مون کي ٻيو ڪير ڪرڻ گهرجي؟
جيئن تون مون کي ڄاڻين ٿو، تيئن تون مون کي سنڀاليندينءَ، اي منھنجا پالڻھار، مون سڀ ڪجھ تنھنجي حوالي ڪيو آھي. ||1||
خدا مون کي پنھنجو ھٿ ڏنو ۽ مون کي بچايو. هن مون کي ابدي زندگي سان نوازيو آهي.
چوي ٿو نانڪ، منهنجو دماغ پرسڪون آهي. منهنجي ڳچيءَ مان موت جو ڦڙو ڪٽي ويو آهي. ||2||28||51||
سارنگ، پنجين مهل:
منهنجو ذهن توهان کي سمجهي ٿو، اي رب، هر وقت.
مان تنهنجو حليم ۽ لاچار ٻار آهيان. تون خدا منهنجو پيءُ آهين. جيئن توهان مون کي ڄاڻو ٿا، توهان مون کي بچايو. ||1||روڪ||
جڏهن مون کي بک لڳي، مان ماني گهران ٿو. جڏهن مان پورو آهيان، مان مڪمل طور تي امن ۾ آهيان.
جڏهن مان توهان سان گڏ رهندو آهيان، مان بيماري کان آزاد آهيان. جيڪڏهن مان توکان جدا ٿي ويس ته مٽي ٿي ويندس. ||1||
تنهنجي ٻانهي جي ٻانهي کي ڪهڙي طاقت آهي، اي قائم ڪندڙ ۽ تباهه ڪندڙ؟
جيڪڏهن مان رب جو نالو نه وساريندس ته پوءِ مري ويندس. نانڪ هن دعا کي پيش ڪري ٿو. ||2||29||52||
سارنگ، پنجين مهل:
مون پنهنجي ذهن مان خوف ۽ خوف کي ڪڍي ڇڏيو آهي.
آسانيءَ سان، سڪون ۽ شان سان، مان پنهنجي مهربان، مٺي، پياري محبوب جي شان ۾ گيت ڳايان ٿو. ||1||روڪ||
گرو جي ڪلام تي عمل ڪندي، سندس فضل سان، مان هاڻي ڪٿي به نه ڀڄندس.
وهم دور ٿي ويو آهي؛ مان سماڌيءَ ۾ آهيان، سُک آسن، امن جي حالت ۾. مون رب کي مليو آهي، سندس بندن جو عاشق، پنهنجي دل جي گهر ۾. ||1||
| ناد جو آواز، چنچل خوشيون ۽ خوشيون- مان سمجهه سان، آسانيءَ سان آسماني رب ۾ جذب ٿي ويو آهيان.
هو پاڻ ئي خالق آهي، سببن جو ڪارڻ آهي. نانڪ فرمائي ٿو، پاڻ سڀ ۾ سمايل آهي. ||2||30||53||