تنهنجو ٻانهو ڪنهن کان نه ڊڄندو آهي. موت جو رسول به هن جي ويجهو نٿو اچي سگهي. ||1||روڪ||
اي منهنجا مالڪ، جيڪي تنهنجي محبت ۾ رنگيل آهن، سي جنم ۽ موت جي تڪليفن کان آزاد ٿي ويا آهن.
ڪو به توهان جي نعمتن کي ختم نٿو ڪري سگهي. سچي گرو مون کي اهو يقين ڏياريو آهي. ||2||
جيڪي رب جي نالي تي غور ڪن ٿا، تن کي سڪون جو ميوو ملي ٿو. ڏينهن ۾ چوويهه ڪلاڪ، اهي توهان جي عبادت ۽ پوڄا ڪندا آهن.
توهان جي پناهه ۾، توهان جي مدد سان، اهي پنجن بدمعاشن کي ماتحت ڪن ٿا. ||3||
مون کي عقل، مراقبي ۽ چڱن ڪمن جي ڪا به خبر نه آهي. مون کي تنهنجي عظمت جي ڪا خبر ناهي.
گرو نانڪ سڀني کان وڏو آهي. هن ڪالي يوگ جي هن اونداهي دور ۾ منهنجي عزت بچائي. ||4||10||57||
سوهي، پنجين مهل:
سڀڪنھن شيءِ کي ڇڏي، آءٌ گروءَ جي درٻار ۾ آيو آھيان. مون کي بچائي، اي منهنجا پالڻهار!
جيڪو تون مون کي ڳنڍيندو آهين، ان سان مان جڙيل آهيان. هي غريب ماڻهو ڇا ڪري سگهي ٿو؟ ||1||
اي منھنجا پيارا پالڻھار خدا، تون باطني ڄاڻندڙ، دلين جي ڳولا ڪندڙ آھين.
مون تي رحم ڪر، اي خدائي، شفقت ڪندڙ گرو، ته مان مسلسل پنهنجي رب ۽ مالڪ جي شان جي ساراهه ڳائيندو رهيس. ||1||روڪ||
ڏينهن ۾ چوويهه ڪلاڪ، مان پنهنجي خدا تي غور ڪندو آهيان. گروءَ جي مهربانيءَ سان، مان خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪريان ٿو.
خودمختاري کي ڇڏي، سڀني ماڻھن جي پيرن جي مٽي ٿي ويو آھيان. اهڙيءَ طرح، مان مري ويندس، جڏهن ته مان اڃا جيئرو آهيان. ||2||
هن دنيا ۾ ان ذات جي زندگي ڪيڏي نه ثمر آهي، جيڪو هن جو نالو ساد سنگت ۾ ڳائيندو آهي.
سڀ خواهشون پوريون ٿين ٿيون، ان لاءِ جنهن کي خدا جي رحمت ۽ رحمت سان نوازيو وڃي ٿو. ||3||
اي رحم ڪندڙ، مهربان ۽ رحم ڪندڙ خداوند خدا، مان توهان جي حرمت کي ڳوليان ٿو.
مون تي رحم ڪر، ۽ مون کي پنهنجي نالي سان برڪت ڪر. نانڪ پاڪ جي پيرن جي مٽي آهي. ||4||11||58||
راگ سوهي، اشتاپدي، پهرين مهل، پهريون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
مان مڪمل طور تي فضيلت کان سواء آهيان. مون ۾ ڪا به فضيلت نه آهي.
مان پنهنجي مڙس سان ڪيئن ملي سگهان ٿو؟ ||1||
مون وٽ نه ڪا خوبصورتي آهي، نه دلڪش اکيون.
مون وٽ ڪو شريف خاندان، سٺو اخلاق يا مٺو آواز ناهي. ||1||روڪ||
روح جي دلہن پاڻ کي امن ۽ شان سان سينگاريو آهي.
پر هوءَ هڪ خوش روح دلہن آهي، صرف ان صورت ۾ جڏهن هن جو مڙس هن کان راضي هجي. ||2||
هن جو ڪوبه روپ يا خاصيت ناهي؛
بلڪل آخري پل ۾، هو اوچتو سوچي به نٿو سگهي. ||3||
مون وٽ نه عقل آهي، نه عقل ۽ نه هوشياري.
اي خدا، مون تي رحم ڪر ۽ مون کي پنهنجي پيرن سان لڳايو. ||4||
هوءَ ڏاڍي هوشيار ٿي سگهي ٿي، پر اها ڳالهه هن جي مڙس کي راضي نه ٿي.
مايا سان جڙيل، هوءَ شڪ ۾ ڦاٿل آهي. ||5||
پر جيڪڏهن هوءَ پنهنجي انا مان ڇوٽڪارو حاصل ڪري ته پوءِ هوءَ پنهنجي مڙس ۾ ملي ٿي.
تڏهن ئي روح جي ڪنوار پنهنجي محبوب جا نو خزانا حاصل ڪري سگهي ٿي. ||6||
بيشمار اوتارن لاءِ توکان جدا ٿي، مون دردن ۾ مبتلا ڪيو آهي.
مهرباني ڪري منهنجو هٿ کڻ، اي منهنجا محبوب رب العالمين. ||7||
نانڪ دعا ڪري ٿو، رب آهي، ۽ هميشه هوندو.
اڪيلي اُها راحت ۽ لذت رکي ٿي، جنهن کان محبوب رب راضي ٿئي ٿو. ||8||1||