جيڪو گرو منتر جي دوا سان برڪت وارو آهي، رب جو نالو، اي نوڪر نانڪ، ٻيهر جنم جي تڪليف برداشت نه ڪندو آهي. ||5||2||
اي انسان، اهڙيءَ طرح تون پار ڪندينءَ ٻئي پاسي.
پنھنجي پياري پالڻھار جو غور ڪريو، ۽ دنيا لاء مري وڃو. پنهنجي دوئي جي محبت کي ڇڏي ڏيو. ||ٻيو روڪ||2||11||
مارو، پنجين مھل:
مون ٻاهر ڳولڻ ڇڏي ڏنو آهي. گرو مون کي ڏيکاريو آهي ته خدا منهنجي پنهنجي دل جي گهر ۾ آهي.
مون خدا کي ڏٺو آهي، بي خوف، عجيب خوبصورتي وارو. منهنجو ذهن هن کي ڪڏهن به ڪنهن ٻئي هنڌ وڃڻ لاءِ نه ڇڏيندو. ||1||
مون کي زيور مليو آهي. مون کي ڪامل رب مليو آهي.
انمول قدر حاصل نه ٿو ڪري سگھجي؛ پنهنجي رحمت ۾، گرو ان کي عطا ڪري ٿو. ||1||روڪ||
عظيم رب خدا غير محسوس ۽ ناقابل فهم آهي. حضور صه سان ملاقات ڪري، مان اڻ ڳالهايل تقرير ٿو ڪريان.
شبد جو اڻڄاتل آواز ڏهين دروازي ۾ گونجي ٿو ۽ گونجي ٿو. Ambrosial Naam اتي هيٺ لهي ٿو. ||2||
مون کي ڪجھ به نه آهي؛ منهنجي ذهن جون اڃايل خواهشون پوريون ٿي ويون آهن. اڻ کٽ خزانو منهنجي وجود ۾ داخل ٿي ويو آهي.
مان پيرن، پيرن، پيرن جي خدمت ڪريان ٿو، ۽ اڻڄاڻن جو انتظام ڪريان ٿو. مون کي رس لڌو آهي، شاندار جوهر. ||3||
سمجهه ۾ آيو آهيان، ۽ سمجهه ۾ وڃان ٿو. منهنجو ذهن وجدان سان راند ڪندو آهي.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، جڏهن گرو شڪ کي ڪڍي ٿو، تڏهن روح جي ڪنوار رب جي حضور ۾ داخل ٿئي ٿي. ||4||3||12||
مارو، پنجين مھل:
توهان ان لاءِ محبت محسوس نٿا ڪريو جنهن توهان کي پيدا ڪيو ۽ سينگاريو.
ٻج، جيڪو موسم ۾ پوکيو وڃي ٿو، اڀرندو نه آهي. اهو گل يا ميوو پيدا نٿو ڪري. ||1||
اي ذهن، هي وقت آهي نالو جو ٻج پوکڻ جو.
پنهنجي ذهن تي ڌيان ڏيو، ۽ هن فصل کي پوکيو؛ مناسب وقت تي، هن کي پنهنجو مقصد ٺاهيو. ||1||روڪ||
پنهنجي ذهن جي ضد ۽ شڪ کي ختم ڪر، ۽ سچي گرو جي حرم ۾ وڃو.
اُهو ئي اُهو ڪم ڪري ٿو، جنهن وٽ اهڙا اڳ کان مقرر ڪرم آهن. ||2||
هو ڪائنات جي پالڻهار سان پيار ڪري ٿو، ۽ سندس ڪوششون منظور ٿيون.
منهنجو فصل پوکيو ويو آهي، ۽ اهو ڪڏهن به استعمال نه ٿيندو. ||3||
مون کي بيشمار دولت ملي آهي، جيڪا مون کي ڪڏهن به نه ڇڏيندي ۽ نه وري ڪٿي ويندي.
چوي ٿو نانڪ، مون کي سڪون مليو آهي. مان مطمئن ۽ پورو آهيان. ||4||4||13||
مارو، پنجين مھل:
شڪ جو انڊو ڦاٽي پيو. منهنجي ذهن کي روشن ڪيو ويو آهي.
گروءَ منهنجي پيرن ۾ ٽنگون لاهي، مون کي آزاد ڪيو آهي. ||1||
منهنجو اچڻ ۽ وڃڻ ختم ٿي ويو آهي.
اُبلندڙ ڪڪڙ ٿڌو ٿي ويو آهي؛ گرو مون کي ٿڌائي، آرامده نالو، رب جي نالي سان نوازيو آهي. ||1||روڪ||
جڏهن کان مان ساد سنگت، حضور جي صحبت ۾ شامل ٿيو آهيان، تڏهن کان جيڪي مون تي نظر رکندا هئا، سي ڇڏي ويا آهن.
جنهن مون کي ڳنڍيو، تنهن مون کي آزاد ڪيو. موت جو نگران هاڻي مون کي ڇا ڪري سگهي ٿو؟ ||2||
منهنجي ڪرم جو بار هٽي ويو آهي، ۽ مان هاڻي ڪرم کان آزاد آهيان.
مان دنيا جي سمنڊ پار ڪري ٻئي ڪناري تي پهتو آهيان. گرو مون کي هن ڌرم سان نوازيو آهي. ||3||
سچو آھي منھنجو مقام، ۽ سچو آھي منھنجي جاءِ؛ مون سچ کي پنهنجي زندگيءَ جو مقصد بڻايو آهي.
سچو منهنجو سرمايو آهي، ۽ سچو واپار آهي، جنهن کي نانڪ دل جي گهر ۾ رکيو آهي. ||4||5||14||
مارو، پنجين مھل: