پريم پالڻهار حڪم ڏنو آهي ته انسانن کي انصاف ڪرڻ گهرجي. ||3||
سالڪ، ٻيو محل:
آيو آهي ساوَن جو مهينو، اي منهنجا ساٿيو. پنهنجي مڙس جي باري ۾ سوچيو.
اي نانڪ، ڇڏيل ڪنوار ٻئي سان پيار ۾ آهي. هاڻي هوءَ روئي ٿي ۽ روئي ٿي، ۽ مري ٿي. ||1||
ٻيو مهل:
آيو آهي ساوَن جو مهينو، اي منهنجا ساٿيو. بادل برسات سان گڏ ڦاٽي ويا آهن.
اي نانڪ، برڪت وارو روح- دلہن امن ۾ ننڊ ۾؛ اهي پنهنجي مڙس سان پيار ۾ آهن. ||2||
پورو:
پاڻ ٽورنامينٽ کي اسٽيج ڪيو، ۽ پہلوانن لاءِ ميدان جو بندوبست ڪيائين.
اُهي وڏي شان ۽ شوڪت سان ميدان ۾ داخل ٿيا آهن. گرومخ خوش آهن.
ڪوڙا ۽ بيوقوف خود غرض انسانن کي شڪست ۽ شڪست ملي ٿي.
رب پاڻ وڙھي ٿو، ۽ پاڻ انھن کي شڪست ڏئي ٿو. هن ڊرامي کي پاڻ اسٽيج ڪيو.
ھڪڙو خدا سڀني جو پالڻھار ۽ مالڪ آھي. اها ڳالهه گورمڪن کي معلوم آهي.
هو قلم ۽ مس کان سواءِ سڀني جي پيشانيءَ تي پنهنجي حُڪم جو لکيل لکندو آهي.
سَت سنگت ۾، سچي جماعت، ساڻس اتحاد حاصل ٿئي ٿو. اتي، رب جي پاڪائي ساراهه هميشه لاء ڳڻي ويندي آهي.
اي نانڪ، سندس ڪلام جي سچي ڪلام جي ساراهه ڪندي، هڪ سچ کي محسوس ڪرڻ ۾ اچي ٿو. ||4||
سالڪ، ٽيون مهل:
آسمان ۾ ٿلها، ٿلها ۽ گهاٽا ڪڪر، رنگ مٽائي رهيا آهن.
مون کي ڪيئن خبر آهي ته ڇا منهنجي مڙس لاء منهنجي محبت برقرار رهندي؟
انهن روحن جي دلين جي محبت قائم رهي ٿي، جيڪڏهن انهن جا ذهن خدا جي محبت ۽ خوف سان ڀريل آهن.
اي نانڪ، جنهن کي خدا جي محبت ۽ خوف نه آهي، هن جو جسم ڪڏهن به امن نه ملندو. ||1||
ٽيون مهل:
آسمان ۾ ٿلها، ٿلها ۽ گهاٽا ڪڪر اچي وڃن ٿا، ۽ صاف پاڻي مينهن وسڻ لڳو آهي.
اي نانڪ، اُها رُوح- ڪنوار درد ۾ ورتل آهي، جنهن جو ذهن پنهنجي مڙس کان پري ٿي ويو آهي. ||2||
پورو:
هڪ رب ٻنهي پاسن کي پيدا ڪيو ۽ وسعت کي وڌايو.
ويد جا لفظ دليلن ۽ ورقن سان پکڙجي ويا.
لاڳاپو ۽ لاتعلقي ان جا ٻه پاسا آهن. مذهب، سچو مذهب، ٻنهي جي وچ ۾ رهنمائي ڪندڙ آهي.
پاڻ سڳورا ماڻھو بيڪار ۽ ڪوڙا آھن. بغير ڪنهن شڪ جي، اهي رب جي درٻار ۾ گم ٿي ويندا آهن.
جيڪي گرو جي تعليمات تي عمل ڪن ٿا، اهي سچا روحاني جنگجو آهن؛ انهن جنسي خواهش ۽ ڪاوڙ کي فتح ڪيو آهي.
اهي لفظ جي لفظ سان سينگاريل ۽ بلند ٿي، رب جي حضور جي سچي حويلي ۾ داخل ٿين ٿا.
اهي عقيدتمند تنهنجي مرضي، اي پالڻهار؛ اهي سچي نالي سان پيار ڪندا آهن.
مان انهن تي قربان آهيان جيڪي پنهنجي سچي گرو جي خدمت ڪن ٿا. ||5||
سالڪ، ٽيون مهل:
آسمان ۾ هيٺاهين، ٿلها ۽ گهاٽا ڪڪر اچي وڃن ٿا، ۽ پاڻيءَ جي برسات وسندي آهي.
اي نانڪ، هوءَ پنهنجي مڙس رب جي مرضي مطابق هلندي آهي. هوء هميشه لاء امن ۽ خوشي حاصل ڪري ٿي. ||1||
ٽيون مهل:
ڇو بيٺو آهين، ڏسڻ لاءِ بيٺو آهين؟ اي غريب مسڪين، هن بادل جي هٿ ۾ ڪجهه به ناهي.
جنهن هن ڪڪر کي موڪليو آهي - هن کي پنهنجي ذهن ۾ پيار ڪريو.
اُهو ئي رب کي پنهنجي ذهن ۾ سمائي ٿو، جنهن تي رب پنهنجي فضل جي نظر ڪري ٿو.
اي نانڪ، اهي سڀئي جيڪي هن فضل کان محروم آهن، روئي ۽ روئي ۽ روئي. ||2||
پورو:
هميشه لاءِ رب جي خدمت ڪريو؛ هو ڪنهن به وقت ڪم ڪري ٿو.
هن آسمان کي آسمان پار ڪيو؛ هڪ پل ۾، هو پيدا ڪري ٿو ۽ تباهه ڪري ٿو.
هن پاڻ دنيا پيدا ڪئي؛ هو پنهنجي تخليقي قادر مطلق تي غور ڪري ٿو.
پاڻ سڳورن جو آخرت ۾ حساب ورتو ويندو. هن کي سخت سزا ڏني ويندي.