مان جڏهن اوليائن جي درگاهه تي پهتس ته منهنجي سموري بڇڙائي دور ٿي وئي.
پوءِ، اي نانڪ، مون کي چنتامني ياد آيو، اهو زيور جيڪو سڀني خواهشن کي پورو ڪري ٿو، ۽ موت جو ڦڙو ڦٽي ويو. ||3||7||
سورت، نائين مهل:
اي انسان، هن حقيقت کي پنهنجي روح ۾ مضبوطيء سان پڪڙيو.
سڄي دنيا رڳو هڪ خواب وانگر آهي. اهو هڪ پل ۾ گذري ويندو. ||1||روڪ||
ريل جي ديوار وانگر، وڏي احتياط سان ٺهيل ۽ پلستر ڪئي وئي، جيڪا ڪجهه ڏينهن به نه رهي.
ائين ئي مايا جون خوشيون آهن. اي جاهل بيوقوف، تون انهن ۾ ڇو پيو لڳين؟ ||1||
اڄ اهو سمجھو - اڃا دير نه ٿي آهي! رب جي نالي کي ڳايو ۽ وڄايو.
نانڪ صاحب فرمائي ٿو ته، هي مقدس بزرگن جي ذهين حڪمت آهي، جنهن کي مان توهان کي وڏي آواز سان ٻڌايان ٿو. ||2||8||
سورت، نائين مهل:
هن دنيا ۾ مون کي ڪو به سچو دوست نه مليو آهي.
سڄي دنيا پنهنجي خوشين سان جڙيل آهي، ۽ جڏهن مصيبت اچي ٿي ته ڪو به توهان سان گڏ ناهي. ||1||روڪ||
زالون، دوست، اولاد ۽ مائٽ - سڀ مال سان جڙيل آهن.
جڏهن هو ڪنهن غريب کي ڏسن ٿا ته سڀ سندس سنگت ڇڏي ڀڄي وڃن ٿا. ||1||
پوءِ مان ڇا چوان هن چريو ذهن کي، جيڪو هنن سان پيار سان جڙيل آهي؟
رب العالمين جو مالڪ آهي، سڀني خوفن کي ختم ڪرڻ وارو، ۽ مان هن جي ساراهه ڪرڻ وساري چڪو آهيان. ||2||
ڪتي جي دم وانگر، جيڪا ڪڏھن به سڌري نه ٿي، عقل نه بدلجي، پوءِ ڀلي ڪيتريون ڪوششون ڪجن.
نانڪ چوي ٿو، مهرباني، رب، پنهنجي فطري فطرت جي عزت کي برقرار رکو. مان تنهنجو نالو چوان ٿو. ||3||9||
سورت، نائين مهل:
اي دماغ، تو گرو جي تعليم کي قبول نه ڪيو آهي.
مٿو ڍڪڻ، زعفراني ڪپڙا پائڻ مان ڪهڙو فائدو؟ ||1||روڪ||
سچ کي ڇڏي، ڪوڙ کي پڪڙيو، توهان جي زندگي بيڪار ضايع ٿي رهي آهي.
منافقت ڪري، پيٽ ڀريو پوءِ جانورن وانگر سمهي ٿو. ||1||
تون رب جي مراقبي جو طريقو نٿو ڄاڻين. تو پاڻ کي مايا جي هٿن ۾ وڪڻي ڇڏيو آهي.
چريو بي انصافيءَ ۽ فساد ۾ جڪڙيل رهي ٿو. هن نام جي زيور کي وساري ڇڏيو آهي. ||2||
هو بي فڪر رهي ٿو، ڪائنات جي پالڻهار جو خيال نه ٿو ڪري. هن جي زندگي بيڪار گذري رهي آهي.
نانڪ چوي ٿو، اي پالڻھار، مھرباني ڪري، پنھنجي فطرت جي تصديق ڪريو. هي انسان مسلسل غلطيون ڪندو رهيو آهي. ||3||10||
سورت، نائين مهل:
اھو ماڻھو، جيڪو درد جي وچ ۾، درد محسوس نٿو ڪري،
جيڪو خوشي، پيار يا خوف کان متاثر نه ٿئي، ۽ جيڪو سونهن ۽ مٽيءَ تي هڪ جهڙو نظر اچي. ||1||Pause||
جيڪو نه توهين ۽ تعريف سان متاثر ٿئي ٿو ۽ نه ئي لالچ، وابستگي يا غرور کان متاثر ٿئي ٿو.
جيڪو خوشي ۽ غم، عزت ۽ بي عزتي کان بيزار رهي؛ ||1||
جيڪو سڀني اميدن ۽ خواهشن کي ڇڏي دنيا ۾ بي مقصد رهي ٿو.
جنهن کي جنسي خواهش يا غصي سان هٿ نه لڳندو آهي - هن جي دل ۾، خدا رهندو آهي. ||2||
اھو ماڻھو، جيڪو گرو جي فضل سان برڪت وارو آھي، اھو سمجھي ٿو.
اي نانڪ، هو ڪائنات جي رب سان ائين ملي ٿو، جيئن پاڻي پاڻيءَ سان. ||3||11||