هن دنيا ۾ ۽ آخرت ۾، روح- ڪنوار پنهنجي مڙس جي آهي، جنهن کي ايترو وسيع خاندان آهي.
هو بلند ۽ ناقابل رسائي آهي. هن جي حڪمت بيحد آهي.
هن جي ڪا به پڄاڻي يا حد ناهي. اها خدمت کيس وڻندڙ آهي، جيڪا اوليائن جي پيرن جي مٽي وانگر عاجزي ڪري ٿي.
هو غريبن جو سرپرست، مهربان، روشن رب، گنهگارن جو نجات ڏيندڙ آهي.
شروع کان وٺي، ۽ سڄي عمر، خالق جو سچو نالو اسان جي بچاءُ وارو فضل رهيو آهي.
ڪو به سندس قدر نه ٿو ڄاڻي سگهي. ڪو به ان کي وزن نٿو ڪري سگهي.
هو دماغ ۽ جسم جي اندر اندر گهري ٿو. اي نانڪ، هن کي ماپي نٿو سگهجي.
مان هميشه لاءِ قربان آهيان انهن تي جيڪي ڏينهن رات خدا جي خدمت ڪن ٿا. ||2||
اولياءَ سندس پوڄا ۽ پوڄا ڪن ٿا هميشه لاءِ؛ هو سڀني کي بخشيندڙ آهي.
هن روح ۽ جسم کي ٺاهيو، ۽ پنهنجي رحم سان، هن روح کي عطا ڪيو.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، هن جي پوڄا ۽ پوڄا ڪريو، ۽ سندس خالص منتر ڳايو.
سندس قدر جو اندازو نٿو لڳائي سگهجي. لاتعداد رب لامحدود آهي.
اُهو، جنهن جي ذهن ۾ رب رهجي وڃي، اُهو سڀ کان وڌيڪ خوش نصيب چئبو آهي.
روح جون مرادون پوريون ٿين ٿيون، مالڪ سان ملڻ تي، اسان جي مڙس رب.
نانڪ رب جي نالي سان جيئرو رهي ٿو. سڀ ڏک ختم ٿي ويا آهن.
جيڪو هن کي نه وساريندو آهي، ڏينهن ۽ رات، مسلسل جوان ٿيندو آهي. ||3||
خدا سڀني طاقتن سان ڀريل آهي. مون کي ڪا عزت نه آهي- هو منهنجي آرام جي جاءِ آهي.
مون پنهنجي ذهن ۾ رب جي مدد کي پڪڙي ورتو آهي. مان هن جي نالي کي جپڻ ۽ غور ڪرڻ سان جيئرو آهيان.
اي منهنجا مالڪ، ۽ مون کي برڪت ڏي ته مان عاجز جي پيرن جي مٽي ۾ ضم ٿي وڃان.
جيئن تون مون کي سنڀاليندين، تيئن مان جيئان. مون کي پائڻ ۽ کائي ٿو جيڪو توهان مون کي ڏيو.
اي خدا، مان ڪوشش ڪريان ته حضور جي صحبت ۾ تنهنجي شان جا گيت ڳايان.
مان ڪنهن ٻئي هنڌ جو تصور نه ٿو ڪري سگهان. مان شڪايت ڪرڻ لاءِ ڪٿي وڃي سگهان ٿو؟
تون جهالت کي دور ڪندڙ، اوندهه کي ختم ڪرڻ وارو آهين، اي بلند، ناقابل فهم ۽ ناقابل رسائي رب.
مهرباني ڪري هن جدا ٿيل کي پاڻ سان گڏ ڪريو؛ هي نانڪ جي آرزو آهي.
اهو ڏينهن هر خوشي آڻيندو، اي رب، جڏهن آئون گرو جي پيرن ڏانهن وٺي ويندس. ||4||1||
ماجھ ۾ وار ۽ پهرئين مهر جا سلوڪ: ”ملڪ مريد ۽ چندر سوهي آ“ جي راڳ تي ڳائڻ.
هڪ عالمگير خالق خدا. سچ جو نالو آهي. تخليقي شخصيت. گرو جي مهرباني:
سالڪ، پھريون مھل:
گرو آهي عطا ڪندڙ؛ گرو برف جو گھر آهي. گرو ٽنهي جهانن جو نور آهي.
اي نانڪ، هو دائمي دولت آهي. پنھنجي دماغ جي ايمان کي ھن تي رکو، ۽ توھان کي امن ملندو. ||1||
پهرين مهل:
پهرين، ٻار ماء جي کير سان پيار ڪندو آهي؛
ٻيو، هو پنهنجي ماءُ ۽ پيءُ کان سکي ٿو.
ٽيون، سندس ڀائر، ڀينرون ۽ ڀينرون؛
چوٿون، راند جو پيار جاڳي ٿو.
پنجون، هو کاڌي پيتي پٺيان ڊوڙندو آهي.
ڇهين، هن جي جنسي خواهش ۾، هو سماجي رسمن جو احترام نٿو ڪري.
ستون، هو دولت گڏ ڪري ٿو ۽ پنهنجي گهر ۾ رهي ٿو.
اٺين، هو ناراض ٿي ويندو آهي، ۽ هن جو جسم کائي ويندو آهي.
نائين، هو ڳاڙهي ٿي وڃي ٿو، ۽ هن جي سانس محنت ٿي وڃي ٿي.
ڏهين، هن کي دفن ڪيو ويو، ۽ خاڪ ۾ بدلجي ويو.
سندس ساٿي کيس روئڻ ۽ روئڻ لڳا.
روح جو سوان پرواز ڪري ٿو، ۽ پڇي ٿو ته ڪهڙي رستي تي وڃو.