اي نانڪ، ذهن جي ذريعي، ذهن مطمئن ٿي وڃي ٿو، ۽ پوء، ڪجھ به نه ٿو اچي ۽ نه وڃي. ||2||
پورو:
جسم لامحدود رب جو قلعو آهي؛ اهو صرف تقدير سان ملي ٿو.
رب پاڻ جسم ۾ رهي ٿو. هو پاڻ ئي لذت جو مزو وٺندڙ آهي.
هو پاڻ کان لاتعلق ۽ بي اثر رهي ٿو. جڏهن ته غير جڙيل آهي، هو اڃا تائين جڙيل آهي.
هو جيڪو چاهي ٿو سو ڪري ٿو ۽ جيڪو ٿو ڪري سو پورو ٿئي ٿو.
گرومخ رب جي نالي تي غور ڪندو آهي، ۽ رب کان جدا ٿيڻ ختم ٿي ويندو آهي. ||13||
سالڪ، ٽيون مهل:
واهه! واهه! رب پاڻ اسان کي سندس ساراهه ڪرڻ جو سبب بڻائيندو آهي، گرو جي ڪلام جي سچي ڪلام ذريعي.
واهه! واهه! سندس تعريف ۽ ساراهه آهي؛ ڪيڏا ٿورڙا آهن جو گرومخ ان ڳالهه کي سمجهن.
واهه! واهه! سندس ڪلام جو سچو ڪلام آهي، جنهن ذريعي اسين پنهنجي سچي رب سان ملن ٿا.
اي نانڪ، واه جو نعرو! واهه! خدا حاصل ٿيو؛ سندس فضل سان، هن کي ملي ٿو. ||1||
ٽيون مهل:
واه واه جا نعرا! واهه! زبان لفظ لفظ سان سينگاريل آهي.
ڪامل شَبَدَ جي ذريعي، انسان الله سان ملڻ ايندو آهي.
ڪيڏا نه خوش نصيب آھن اُھي، جيڪي وات سان واھيون ڪن ٿا! واهه!
ڪيڏا سهڻا آهن اُهي ماڻهو، جيڪي واهُو ڳائيندا آهن! واهه! ؛ ماڻهو انهن جي تعظيم ڪرڻ لاءِ ايندا آهن.
واهه! واهه! سندس فضل سان حاصل ڪيو ويو آهي؛ اي نانڪ، عزت سچي رب جي دروازي تي ملي ٿي. ||2||
پورو:
جسم جي قلعي اندر ڪوڙ، ٺڳي ۽ غرور جا سخت ۽ پٺا دروازا آهن.
شڪ ۾ ڦاٿل، انڌا ۽ جاهل خود غرض انسان انهن کي ڏسي نٿا سگهن.
اهي ڪنهن به ڪوشش سان ڳولي نه سگهندا آهن. پنھنجا مذهبي لباس پائڻ وارا، ڪوشش ڪندي ٿڪجي پيا آھن.
دروازا صرف گروءَ جي ڪلام سان کوليا ويندا آهن، ۽ پوءِ، انسان رب جو نالو ڳائيندو آهي.
پيارا رب Ambrosial Nectar جو وڻ آهي. جيڪي هن امرت ۾ پيئندا آهن سي مطمئن ٿي ويندا آهن. ||14||
سالڪ، ٽيون مهل:
واه واه جا نعرا! واهه! زندگيءَ جي رات امن ۾ گذري ٿي.
واه واه جا نعرا! واهه! مان ابدي نعمت ۾ آهيان، اي منهنجي ماءُ!
واه واه جا نعرا! واهه!، مون کي رب سان پيار ٿي ويو آهي.
واهه! واهه! چڱن ڪمن جي ڪرم جي ذريعي، مان ان کي ڳائيندو آهيان، ۽ ٻين کي پڻ ان کي ٻڌائڻ جي ترغيب ڏيان ٿو.
واه واه جا نعرا! واهه، عزت ملي ٿي.
اي نانڪ، واهه! واهه! سچي رب جي مرضي آهي. ||1||
ٽيون مهل:
واهه! واهه! سچي ڪلام جي باني آهي. ڳولهي ڳولهي لڌو آهي، گروم.
واهه! واهه! اهي لفظ شبد جا گيت ڳائين ٿا. واهه! واهه! ان کي پنهنجي دلين ۾ سمائي ڇڏيندا آهن.
واه واه جا نعرا! واهه! ڳولها ڳولهڻ کان پوءِ گرومخ آسانيءَ سان رب کي حاصل ڪري وٺندا آهن.
اي نانڪ، ڏاڍا خوش قسمت آهن اُهي جيڪي پنهنجي دلين ۾ رب، هار، هار تي غور ڪن ٿا. ||2||
پورو:
اي منهنجا تمام لالچي دماغ، تون مسلسل لالچ ۾ مشغول آهين.
دلڪش مايا جي تمنا ۾، تون ڏهن طرفن ۾ ڀڄندو آهين.
تنهنجو نالو ۽ سماجي حيثيت آخرت سان گڏ نه هلندي. خود ارادي وارو انسان درد سان کائي ويندو آهي.
تنهنجي زبان رب جي عظمت جو ذائقو نه چکي. اهو صرف بيوقوف لفظ ڳالهائيندو آهي.
اُهي گرومُخ جيڪي امرت ۾ پيئندا آهن، سي مطمئن ٿيندا آهن. ||15||
سالڪ، ٽيون مهل:
واهه واهه! واهه! رب ڏانهن، جيڪو سچو، عميق ۽ ناقابل فهم آهي.
واهه واهه! واهه! رب ڏانهن، جيڪو فضيلت، عقل ۽ صبر وارو آهي.