اتي رڳو ھڪڙو حڪم آھي، ۽ اتي رڳو ھڪڙو وڏو بادشاهه آھي. هر عمر ۾، هو هر هڪ کي پنهنجي ڪمن سان ڳنڍيندو آهي. ||1||
اُهو عاجز آهي، جيڪو پنهنجي ذات کي ڄاڻي ٿو.
سڪون ڏيڻ وارو پالڻهار پاڻ اچي ساڻس ملي ٿو.
هن جي زبان لفظ سان ڀريل آهي، ۽ هو رب جي پاڪائي ڳائي ٿو. هو سچي رب جي درٻار ۾ عزت وارو آهي. ||2||
گرومخ کي نام جي شاندار عظمت سان برڪت ڪئي وئي آهي.
پاڻ سڳورا، بدمعاش، پنهنجي عزت وڃائي ويهندا آهن.
نالي سان لاڳاپو، اعليٰ روح سوان لاتعلق رهي ٿو. نفس جي گهر ۾، اهي گہرے مراقبت جي جذبي ۾ مشغول رهندا آهن. ||3||
اهو عاجز جيڪو شبد ۾ مري ٿو اهو مڪمل آهي.
بهادر، هيرو سچو گرو هن جو نعرو ۽ اعلان ڪري ٿو.
جسم جي اندر اندر Ambrosial Nectar جو سچو تلاءُ آهي. ذهن ان کي پيار جي عقيدت سان پيئي ٿو. ||4||
پنڊت، مذهبي عالم، ٻين کي پڙهي ۽ هدايت ڪري ٿو،
پر هن کي خبر ناهي ته هن جي پنهنجي گهر کي باهه لڳي آهي.
سچي گرو جي خدمت ڪرڻ کان سواءِ، نالو حاصل نٿو ٿئي. توهان پڙهي سگهو ٿا جيستائين توهان ٿڪجي نه وڃو، پر توهان کي سڪون ۽ سڪون نه ملندو. ||5||
ڪي پنهنجي جسم کي خاڪ سان ڍڪيندا آهن، ۽ مذهبي ويس ۾ گهمندا آهن.
شبد جي ڪلام کان سواءِ، ڪنهن ڪڏهن انا کي ماتايو آهي؟
رات ۽ ڏينهن، اهي جلندا رهندا آهن، ڏينهن ۽ رات. اهي پنهنجي شڪ ۽ مذهبي لباس جي ڪري گمراهه ۽ پريشان آهن. ||6||
ڪجھ، پنھنجي گھر ۽ ڪٽنب جي وچ ۾، ھميشه بي نياز رھندا آھن.
اهي شبد ۾ مري ويندا آهن ۽ رب جي نالي ۾ رهندا آهن.
رات ۽ ڏينهن، اُهي سدائين سندس محبت ۾ جڙيل رهن ٿا. اهي پنهنجي شعور کي محبت جي عقيدت ۽ خدا جي خوف تي مرکوز ڪن ٿا. ||7||
پاڻ سڳورن جي بي عزتي ڪري، برباد ٿئي ٿو.
لالچ جو ڪتو هن جي اندر ۾ ڀونڪڻ لڳو.
موت جو رسول کيس ڪڏهن به نه ڇڏيندو آهي، ۽ آخر ۾، هو پشيمان ۽ توبهه ڪري ڇڏي ٿو. ||8||
سچي ڪلام سان سچي عزت ملي ٿي.
نالي کان سواءِ، ڪنهن کي به ڇوٽڪارو نه ٿو ملي.
سچي گروءَ کان سواءِ، نالو ڪو نه ٿو ملي. اهڙيءَ طرح آهي جيڪا خدا ٺاهي آهي. ||9||
ڪي ته سچا ۽ ڳوليندڙ، ۽ عظيم غور ڪندڙ آهن.
ڪي ماڻهو رات ڏينهن، بي صورت رب جي نالي سان جڙيل رهن ٿا.
اھو اڪيلو سمجھي ٿو، جنھن کي رب پاڻ سان گڏ ڪري ٿو. محبت جي عبادت جي ذريعي، خوف کي ختم ڪيو ويندو آهي. ||10||
ڪي وضو ڪن ٿا ۽ خيرات ڏين ٿا، پر نه ٿا سمجھن.
ڪي پنهنجي دماغ سان وڙهندا آهن، ۽ پنهنجي ذهن کي فتح ۽ ماتحت ڪندا آهن.
ڪي ته لفظ جي سچي محبت سان ڀريل آهن؛ اهي سچي لفظ سان ملن ٿا. ||11||
هو پاڻ پيدا ڪري ٿو ۽ عظيم عظمت عطا ڪري ٿو.
هن جي رضا جي رضا سان، هو اتحاد کي ڏئي ٿو.
پنهنجي فضل سان، هو ذهن ۾ اچي ٿو. اهو حڪم آهي جيڪو منهنجي خدا طرفان ترتيب ڏنل آهي. ||12||
اهي عاجز انسان جيڪي سچا گرو جي خدمت ڪن ٿا.
ڪوڙو، خود غرض انسانن کي خبر ناهي ته گرو جي خدمت ڪيئن ڪجي.
خلقڻهار پاڻ ئي مخلوق کي ٺاهي ٿو ۽ ان جي نگراني ڪري ٿو. هو پنهنجي مرضي مطابق سڀ ڪجهه ڳنڍي ٿو. ||13||
هر دور ۾، سچو پالڻهار هڪڙو ئي عطا ڪندڙ آهي.
ڪامل تقدير ذريعي، هڪ گرو جي ڪلام کي محسوس ڪري ٿو.
جيڪي شبد ۾ غرق ٿين ٿا سي وري جدا نه ٿيندا آهن. سندس فضل سان، اهي وجدان سان رب ۾ غرق آهن. ||14||
مغروريءَ ۾ ڪم ڪري، اهي مايا جي گندگي سان داغدار ٿين ٿا.
اهي مرن ٿا ۽ ٻيهر مرن ٿا، صرف دوئي جي محبت ۾ ٻيهر پيدا ٿيڻ لاء.
سچي گرو جي خدمت ڪرڻ کان سواءِ، ڪنهن کي به ڇوٽڪارو نه ٿو ملي. اي دماغ، هن ۾ ٽيون، ۽ ڏسو. ||15||