جڏهن سچو پالڻهار ۽ مالڪ هڪ جي ذهن ۾ رهي ٿو، اي نانڪ، سڀ گناهه دور ٿي ويندا آهن. ||2||
پورو:
رب جي نالي جي ياد ڪرڻ سان، ڪروڙين گناهه ميٽجي ويندا آهن.
رب جي حمد ڳائڻ سان، دل جي خواهشن جو ميوو ملي ٿو.
ڄمڻ ۽ موت جو خوف ختم ٿي ويندو آهي، ۽ هڪ دائمي، اڻ بدليل سچو گهر حاصل ڪيو ويندو آهي.
جيڪڏهن اهو اڳ ۾ ئي ترتيب ڏنل آهي، ته انسان رب جي لوٽس پيرن ۾ جذب ٿي ويندو آهي.
مون کي پنهنجي رحمت سان برڪت ڪر، خدا - مهرباني ڪري مون کي بچايو ۽ بچايو! نانڪ توکان قربان آهي. ||5||
سلوڪ:
اهي پنهنجي خوبصورت گهرن ۾ شامل آهن، ۽ ذهن جي خواهشن جي خوشين ۾.
اهي ڪڏهن به مراقبي ۾ رب کي ياد نه ڪندا آهن. اي نانڪ، اُهي ڍڳيءَ ۾ ڪڪڙ وانگر آهن. ||1||
اهي ظاهري نمائشن ۾ مشغول آهن، انهن جي سڀني مالن سان پيار سان ڳنڍيل آهن.
اهو جسم جيڪو رب کي وساري ٿو، اي نانڪ، خاڪ ٿي ويندو. ||2||
پورو:
هو هڪ سهڻو بسترو، بيشمار خوشيون ۽ هر قسم جي لذت حاصل ڪري سگهي ٿو.
هن وٽ سون جون عمارتون هجن، جيڪي موتي ۽ ياقوت سان جڙيل هجن، خوشبودار چندن جي تيل سان جڙيل هجن.
هو پنهنجي ذهن جي خواهشن جي خوشين ۾ مزو ڏئي سگهي ٿو، ۽ هن کي ڪا به پريشاني نه آهي.
پر جيڪڏهن هو خدا کي ياد نه ڪندو آهي، ته هو مٽيءَ ۾ ٻڏل ڪڪڙ وانگر آهي.
رب جي نالي کان سواءِ، ڪٿي به امن ناهي. ذهن کي ڪيئن آرام ملي سگهي ٿو؟ ||6||
سلوڪ:
جيڪو رب جي پيرن سان پيار ڪري ٿو، سو کيس ڏهن طرفن ۾ ڳولي ٿو.
هو مايا جي گمراهي واري وهم کي ڇڏي ڏئي ٿو، ۽ ساد سنگت، پاڪ جي صحبت ۾ شامل ٿي ٿو. ||1||
رب منهنجي ذهن ۾ آهي، ۽ منهنجي وات سان مان هن جو نالو ٻڌان ٿو. مان کيس دنيا جي سڀني ملڪن ۾ ڳوليان ٿو.
اي نانڪ، سڀ ظاهري ڏيکاءُ ڪوڙا آهن. سچي رب جي حمد ٻڌي، مان جيئرو آهيان. ||2||
پورو:
ھو رھي ٿو ٽٽل ڍڳن ۾، ڦاٽل ڪپڙن ۾،
نه سماجي حيثيت، نه عزت ۽ نه عزت؛ هو بيابان ۾ ڀڄندو،
ڪنهن به دوست يا عاشق سان، بغير دولت، حسن، مائٽن يا رشتن جي.
تنهن هوندي به، هو سڄي دنيا جو بادشاهه آهي، جيڪڏهن هن جو ذهن رب جي نالي سان ڀريل آهي.
سندس پيرن جي مٽيءَ سان، مردن کي سرخرو ڪيو وڃي ٿو، ڇاڪاڻ ته خدا هن کان ڏاڍو خوش آهي. ||7||
سلوڪ:
مختلف قسم جون خوشيون، طاقتون، خوشيون، خوبصورتي، ڇتيون، کولنگ پنن ۽ تختن تي ويهڻ لاءِ.
بيوقوف، جاهل ۽ انڌا انهن شين ۾ مگن آهن. اي نانڪ، مايا جي خواهش رڳو هڪ خواب آهي. ||1||
هڪ خواب ۾، هن کي هر قسم جي خوشي حاصل ڪري ٿي، ۽ جذباتي منسلڪ تمام مٺو لڳي ٿو.
اي نانڪ، رب جي نالي کان سواءِ، مايا جي مايا جي خوبصورتي ڪوڙي آهي. ||2||
پورو:
بيوقوف پنهنجي شعور کي خواب سان ڳنڍي ٿو.
جڏهن هو جاڳندو آهي، هو طاقت، لذت ۽ لذت کي وساري ڇڏيندو آهي، ۽ هو اداس هوندو آهي.
هو دنياوي ڪمن جي پٺيان پنهنجي زندگي گذاري ٿو.
هن جا ڪم مڪمل نه ٿيا آهن، ڇاڪاڻ ته هو مايا جي لالچ ۾ آهي.
غريب لاچار مخلوق ڇا ڪري سگهي؟ رب پاڻ ئي هن کي ٺڳيو آهي. ||8||
سلوڪ:
اهي شايد آسماني دائرن ۾ رهن، ۽ دنيا جي نو علائقن کي فتح ڪن،
پر جيڪڏھن اھي دنيا جي پالڻھار کي وساريندا آھن، اي نانڪ، اھي رڳو بيابان ۾ ڀڄندا آھن. ||1||
لکين رانديڪن ۽ تفريحن جي وچ ۾، رب جو نالو سندن ذهن ۾ نه ٿو اچي.
اي نانڪ، هنن جو گهر جهنم جي اونهائي ۾ بيابان جهڙو آهي. ||2||
پورو:
هو خوفناڪ، خوفناڪ بيابان کي شهر وانگر ڏسي ٿو.
غلط شين تي نظر وجهندي، هو انهن کي حقيقي سمجهي ٿو.