شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 653


ਨਾਨਕ ਭਏ ਪੁਨੀਤ ਹਰਿ ਤੀਰਥਿ ਨਾਇਆ ॥੨੬॥
naanak bhe puneet har teerath naaeaa |26|

اي نانڪ، اهي پاڪ آهن، رب جي مقدس مزار ۾ غسل ڪن ٿا. ||26||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |

سالڪ، چوٿون مهل:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਹੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥
guramukh antar saant hai man tan naam samaae |

گرومخ جي اندر امن ۽ سڪون آهي. هن جو دماغ ۽ جسم رب جي نالي ۾ سمايل آهي.

ਨਾਮੋ ਚਿਤਵੈ ਨਾਮੁ ਪੜੈ ਨਾਮਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
naamo chitavai naam parrai naam rahai liv laae |

هو نالي جو غور ڪري ٿو، هو نام جو مطالعو ڪري ٿو، ۽ هو پيار سان نام ۾ جذب ٿي رهي ٿو.

ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇਆ ਚਿੰਤਾ ਗਈ ਬਿਲਾਇ ॥
naam padaarath paaeaa chintaa gee bilaae |

کيس نام جو خزانو ملي ٿو، ۽ سندس پريشاني دور ٿي وڃي ٿي.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਨਾਮੁ ਊਪਜੈ ਤਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥
satigur miliaai naam aoopajai tisanaa bhukh sabh jaae |

گروءَ سان ملڻ سان، نالو اڀري ٿو، ۽ سندس اڃ ۽ بک مڪمل طور ختم ٿي وڃي ٿي.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਨਾਮੋ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੧॥
naanak naame ratiaa naamo palai paae |1|

اي نانڪ، نالو سان ڀريل، هو نالو ۾ گڏ ٿئي ٿو. ||1||

ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |

چوٿين مهل:

ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਰਖਿ ਜਿ ਮਾਰਿਆ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿਆ ਘਰੁ ਛੋਡਿ ਗਇਆ ॥
satigur purakh ji maariaa bhram bhramiaa ghar chhodd geaa |

جنهن تي سچي گروءَ جي لعنت هجي، اهو پنهنجو گهر ڇڏي، بي مقصد گهمي ڦري ٿو.

ਓਸੁ ਪਿਛੈ ਵਜੈ ਫਕੜੀ ਮੁਹੁ ਕਾਲਾ ਆਗੈ ਭਇਆ ॥
os pichhai vajai fakarree muhu kaalaa aagai bheaa |

مٿس ٺٺوليون ڪيون وڃن ٿيون، ۽ آخرت ۾ سندس منهن ڪارو ڪيو وڃي ٿو.

ਓਸੁ ਅਰਲੁ ਬਰਲੁ ਮੁਹਹੁ ਨਿਕਲੈ ਨਿਤ ਝਗੂ ਸੁਟਦਾ ਮੁਆ ॥
os aral baral muhahu nikalai nit jhagoo suttadaa muaa |

هو بي ترتيبيءَ سان بڪواس ٿو ڪري، ۽ وات مان جھاگ ڪري مري وڃي ٿو.

ਕਿਆ ਹੋਵੈ ਕਿਸੈ ਹੀ ਦੈ ਕੀਤੈ ਜਾਂ ਧੁਰਿ ਕਿਰਤੁ ਓਸ ਦਾ ਏਹੋ ਜੇਹਾ ਪਇਆ ॥
kiaa hovai kisai hee dai keetai jaan dhur kirat os daa eho jehaa peaa |

ڪو به ڇا ٿو ڪري سگهي؟ اهڙي ئي سندس تقدير آهي، سندس گذريل ڪمن مطابق.

ਜਿਥੈ ਓਹੁ ਜਾਇ ਤਿਥੈ ਓਹੁ ਝੂਠਾ ਕੂੜੁ ਬੋਲੇ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਵੈ ॥
jithai ohu jaae tithai ohu jhootthaa koorr bole kisai na bhaavai |

هو جتي به وڃي ڪوڙو آهي ۽ ڪوڙ ڳالهائڻ ڪنهن کي به پسند نه ٿو اچي.

ਵੇਖਹੁ ਭਾਈ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਸੰਤਹੁ ਸੁਆਮੀ ਅਪੁਨੇ ਕੀ ਜੈਸਾ ਕੋਈ ਕਰੈ ਤੈਸਾ ਕੋਈ ਪਾਵੈ ॥
vekhahu bhaaee vaddiaaee har santahu suaamee apune kee jaisaa koee karai taisaa koee paavai |

اي تقدير جا ڀائرو، هي ڏسو، اسان جي رب ۽ مالڪ جي شاندار عظمت، اي سنتو؛ جيئن ڪوئي برتاءُ ڪري ٿو، ائين ئي حاصل ڪري ٿو.

ਏਹੁ ਬ੍ਰਹਮ ਬੀਚਾਰੁ ਹੋਵੈ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਅਗੋ ਦੇ ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਵੈ ॥੨॥
ehu braham beechaar hovai dar saachai ago de jan naanak aakh sunaavai |2|

اھو ھوندو خدا جو عزم سندس سچي عدالت ۾؛ خادم نانڪ اڳڪٿي ڪري ٿو ۽ اعلان ڪري ٿو. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਗੁਰਿ ਸਚੈ ਬਧਾ ਥੇਹੁ ਰਖਵਾਲੇ ਗੁਰਿ ਦਿਤੇ ॥
gur sachai badhaa thehu rakhavaale gur dite |

سچو گرو ڳوٺ قائم ڪيو آهي. گرو ان جا محافظ ۽ محافظ مقرر ڪيا آهن.

ਪੂਰਨ ਹੋਈ ਆਸ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਮਨ ਰਤੇ ॥
pooran hoee aas gur charanee man rate |

منهنجون اميدون پوريون ٿي ويون آهن، ۽ منهنجو ذهن گرو جي پيرن جي محبت سان ڀريل آهي.

ਗੁਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲਿ ਬੇਅੰਤਿ ਅਵਗੁਣ ਸਭਿ ਹਤੇ ॥
gur kripaal beant avagun sabh hate |

گرو لامحدود مهربان آهي؛ هن منهنجا سڀ گناهه ميٽي ڇڏيا آهن.

ਗੁਰਿ ਅਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ਅਪਣੇ ਕਰਿ ਲਿਤੇ ॥
gur apanee kirapaa dhaar apane kar lite |

گرو مون کي پنهنجي رحمت سان نوازيو آهي، ۽ هن مون کي پنهنجو بنايو آهي.

ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰ ਜਿਸੁ ਗੁਰ ਕੇ ਗੁਣ ਇਤੇ ॥੨੭॥
naanak sad balihaar jis gur ke gun ite |27|

نانڪ هميشه لاءِ گرو لاءِ قربان آهي، جنهن وٽ بيشمار خوبيون آهن. ||27||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਤਾ ਕੀ ਰਜਾਇ ਲੇਖਿਆ ਪਾਇ ਅਬ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ਪਾਂਡੇ ॥
taa kee rajaae lekhiaa paae ab kiaa keejai paandde |

سندس حڪم سان، اسان کي اسان جو اڳواٽ مقرر انعام ملي ٿو؛ پوءِ هاڻي اسان ڇا ٿا ڪري سگهون، اي پنڊت؟

ਹੁਕਮੁ ਹੋਆ ਹਾਸਲੁ ਤਦੇ ਹੋਇ ਨਿਬੜਿਆ ਹੰਢਹਿ ਜੀਅ ਕਮਾਂਦੇ ॥੧॥
hukam hoaa haasal tade hoe nibarriaa handteh jeea kamaande |1|

جڏهن هن جو حڪم ملي ٿو، تڏهن فيصلو ڪيو وڃي ٿو. سڀئي مخلوق حرڪت ڪن ٿا ۽ ان مطابق عمل ڪن ٿا. ||1||

ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |

ٻيو مهل:

ਨਕਿ ਨਥ ਖਸਮ ਹਥ ਕਿਰਤੁ ਧਕੇ ਦੇ ॥
nak nath khasam hath kirat dhake de |

نڪ ذريعي تار رب جي مالڪ جي هٿ ۾ آهي. هن جا پنهنجا عمل هن کي هلائي رهيا آهن.

ਜਹਾ ਦਾਣੇ ਤਹਾਂ ਖਾਣੇ ਨਾਨਕਾ ਸਚੁ ਹੇ ॥੨॥
jahaa daane tahaan khaane naanakaa sach he |2|

جتي هن جو کاڌو آهي، اتي هو کائي ٿو. اي نانڪ، هي سچ آهي. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਸਭੇ ਗਲਾ ਆਪਿ ਥਾਟਿ ਬਹਾਲੀਓਨੁ ॥
sabhe galaa aap thaatt bahaaleeon |

رب پاڻ هر شيءِ کي پنهنجي جاءِ تي رکي ٿو.

ਆਪੇ ਰਚਨੁ ਰਚਾਇ ਆਪੇ ਹੀ ਘਾਲਿਓਨੁ ॥
aape rachan rachaae aape hee ghaalion |

هن ئي مخلوق کي پيدا ڪيو آهي، ۽ هو پاڻ ان کي تباهه ڪري ٿو.

ਆਪੇ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਆਪਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿਓਨੁ ॥
aape jant upaae aap pratipaalion |

هو پاڻ ئي پنهنجي مخلوق کي ٺاهي ٿو، ۽ هو پاڻ انهن کي پالي ٿو.

ਦਾਸ ਰਖੇ ਕੰਠਿ ਲਾਇ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿਓਨੁ ॥
daas rakhe kantth laae nadar nihaalion |

هو پنهنجي ٻانهن کي پنهنجي ڳچيءَ ۾ ويهاري ٿو، ۽ انهن کي پنهنجي فضل جي نظر سان نوازي ٿو.

ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਅਨੰਦੁ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਜਾਲਿਓਨੁ ॥੨੮॥
naanak bhagataa sadaa anand bhaau doojaa jaalion |28|

اي نانڪ، سندس پوئلڳ سدائين خوشنصيب آهن. انهن دوئي جي محبت کي ساڙي ڇڏيو آهي. ||28||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਏ ਮਨ ਹਰਿ ਜੀ ਧਿਆਇ ਤੂ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕ ਚਿਤਿ ਭਾਇ ॥
e man har jee dhiaae too ik man ik chit bhaae |

اي ذھن، پياري رب جو غور ڪر، اڪيلي ذهن شعوري توجه سان.

ਹਰਿ ਕੀਆ ਸਦਾ ਸਦਾ ਵਡਿਆਈਆ ਦੇਇ ਨ ਪਛੋਤਾਇ ॥
har keea sadaa sadaa vaddiaaeea dee na pachhotaae |

رب جي شان جي عظمت هميشه لاءِ قائم رهندي. هو ڪڏهن به افسوس نه ڪندو آهي جيڪو هو ڏئي ٿو.

ਹਉ ਹਰਿ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰਣੈ ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ॥
hau har kai sad balihaaranai jit seviaai sukh paae |

مان هميشه لاءِ رب تي قربان آهيان. سندس خدمت ڪرڻ سان، سڪون ملي ٿو.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇ ॥੧॥
naanak guramukh mil rahai haumai sabad jalaae |1|

اي نانڪ، گرومخ رب سان مليل رهي ٿو. هو لفظ جي ذريعي پنهنجي انا کي ساڙي ٿو. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਆਪੇ ਸੇਵਾ ਲਾਇਅਨੁ ਆਪੇ ਬਖਸ ਕਰੇਇ ॥
aape sevaa laaeian aape bakhas karee |

هو پاڻ اسان کي پنهنجي خدمت ڪرڻ جو حڪم ڏئي ٿو، ۽ هو پاڻ اسان کي بخشش سان نوازي ٿو.

ਸਭਨਾ ਕਾ ਮਾ ਪਿਉ ਆਪਿ ਹੈ ਆਪੇ ਸਾਰ ਕਰੇਇ ॥
sabhanaa kaa maa piau aap hai aape saar karee |

هو پاڻ سڀني جو پيءُ ۽ ماءُ آهي. هو پاڻ اسان جي پرواهه ڪندو آهي.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਨਿ ਤਿਨ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਹੈ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਸੋਭਾ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak naam dhiaaein tin nij ghar vaas hai jug jug sobhaa hoe |2|

اي نانڪ، جيڪي رب جي نالي تي غور ڪن ٿا، اهي پنهنجي اندر جي گهر ۾ رهن ٿا. انهن کي سڄي عمر عزت ڏني ويندي آهي. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਤੂ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥੁ ਹਹਿ ਕਰਤੇ ਮੈ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
too karan kaaran samarath heh karate mai tujh bin avar na koee |

تون ئي خالق آهين، هر شيءِ تي قادر آهين. توکان سواءِ ٻيو ڪوبه ڪونهي.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430