مان توکي چوان ٿو، اي منهنجا جسم: منهنجي نصيحت ٻڌ!
توهان بدمعاشي ڪريو، ۽ پوء ٻين جي ساراهه ڪريو؛ توهان ڪوڙ ۽ گپ شپ ۾ مشغول آهيو.
تون ٻين جي زالن تي نظر ڪر، اي منهنجي جان؛ توهان چوري ڪريو ۽ بڇڙا ڪم ڪريو.
پر جڏهن سوان هليو ويندو، ته توهان پوئتي رهجي ويندا، هڪ ڇڏيل عورت وانگر. ||2||
اي جسم، تون خواب ۾ رهين ٿو! توهان ڪهڙا چڱا ڪم ڪيا آهن؟
جڏهن مون ٺڳيءَ سان ڪا شيءِ چوري ڪئي، تڏهن منهنجو ذهن خوش ٿيندو هو.
مون کي هن دنيا ۾ ڪا عزت ناهي ۽ نه مون کي آخرت ۾ ڪا پناهه ملندي. منهنجي زندگي اجڙي وئي، بيڪار ٿي وئي! ||3||
مان بلڪل اداس آهيان! اي بابا نانڪ، منهنجي ڪنهن کي به پرواهه ناهي! ||1||روڪ||
ترڪي گھوڙا، سون، چاندي ۽ خوبصورت ڪپڙا
- اي نانڪ، انهن مان ڪو به توهان سان گڏ نه هلندو. اهي گم ٿي ويا آهن ۽ پوئتي رهجي ويا آهن، اي بيوقوف!
مون سڀ کنڊ ۽ مٺايون چکيون آهن، پر تنهنجو ئي نالو امرت آهي. ||4||
اونهي بنيادن کي کوٽڻ سان، ديوارون ٺهي وينديون آهن، پر آخر ۾، عمارتون مٽيءَ جا ڍير بڻجي وينديون آهن.
ماڻهو گڏ ڪري پنهنجو مال گڏ ڪن ٿا ۽ ڪنهن کي به ڪجهه نه ٿا ڏين- غريب بيوقوف سمجهن ٿا ته سڀ ڪجهه انهن جو آهي.
دولت ڪنهن وٽ نه رهندي آهي، نه ته سري لنڪا جا سونهري محلات به. ||5||
ٻڌ، اي بيوقوف ۽ جاهل عقل
رڳو سندس مرضي غالب آهي. ||1||روڪ||
منهنجو بئنڪر وڏو رب ۽ مالڪ آهي. مان فقط سندس ننڍو سوداگر آهيان.
هي روح ۽ جسم سڀ سندس آهن. پاڻ ماري ٿو، ۽ جيئرو ڪري ٿو. ||6||1||13||
گوري چيتي، پهرين مهل:
انهن مان پنج آهن، پر مان اڪيلو آهيان. اي منهنجي ذهن، مان پنهنجي دل ۽ گهر جي حفاظت ڪيئن ڪري سگهان ٿو؟
اهي مون کي بار بار ماريندا ۽ ڦري رهيا آهن؛ مان ڪنهن کي شڪايت ڪري سگهان ٿو؟ ||1||
اي منھنجا دل، وڏي رب جو نالو ڪر.
ٻي صورت ۾ آخرت ۾ موت جي خوفناڪ ۽ ظالم فوج کي منهن ڏيڻو پوندو. ||1||روڪ||
خدا جسم جو مندر ٺاهيو آهي. هن نو دروازا رکيا آهن، ۽ روح جي ڪنوار اندر ويٺي آهي.
هوءَ بار بار مٺي راند مان لطف اندوز ٿي رهي آهي، جڏهن ته پنج ڀوت هن کي ڦري رهيا آهن. ||2||
اهڙيءَ طرح، مندر ڊاهي پيو. جسم لُٽيو وڃي ٿو، ۽ روح جي ڪنوار، اڪيلو ڇڏي، قبضو ڪيو وڃي ٿو.
موت هن کي پنهنجي لٺ سان ماريو آهي، هن جي ڳچيء ۾ ٽنگون رکيل آهن، ۽ هاڻي پنج ئي ڇڏي ويا آهن. ||3||
زال سون ۽ چانديءَ لاءِ ترسندي آهي، ۽ سندس دوست، حواس، سٺي کاڌي لاءِ ترسندا آهن.
اي نانڪ، هوء انهن جي خاطر گناهه ڪري ٿي؛ هوءَ ويندي، جڪڙيل ۽ ڦاٿل، موت جي شهر ڏانهن. ||4||2||14||
گوري چيتي، پهرين مهل:
اچو ته توهان جي ڪنن جي ڪنڊن کي اهي ڪنڌ هجن جيڪي توهان جي دل جي اندر اندر سوراخ ڪن ٿا. اچو ته توهان جي جسم کي توهان جي ٺهيل کوٽ هجي.
اچو ته پنجن جذبن کي پنهنجي قابو هيٺ شاگرد بڻجو، اي دعا ڪندڙ يوگي، ۽ هن ذهن کي پنهنجو هلڻ واري لٺ ٺاهيو. ||1||
اھڙيءَ طرح توھان کي يوگا جو رستو ملندو.
شبد جو فقط هڪ لفظ آهي. باقي سڀ ڪجهه گذري ويندو. اچو ته هي ميوو ۽ جڙ توهان جي دماغ جي غذا جو. ||1||روڪ||
ڪي ته گنگا نديءَ تي پنهنجا ڪنڌ جهڪائي گروءَ کي ڳولڻ جي ڪوشش ڪندا آهن، پر مون گروءَ کي پنهنجي گنگا بڻائي ڇڏيو آهي.
ٽنهي جهانن جو پالڻهار هڪ ئي رب ۽ مالڪ آهي، پر اوندهه ۾ رهندڙ کيس ياد نٿا ڪن. ||2||
منافقت تي عمل ڪرڻ ۽ پنهنجي ذهن کي دنيا جي شين سان ڳنڍڻ، توهان جو شڪ ڪڏهن به ختم نه ٿيندو.