ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 155
ਹਉ ਤੁਧੁ ਆਖਾ ਮੇਰੀ ਕਾਇਆ ਤੂੰ ਸੁਣਿ ਸਿਖ ਹਮਾਰੀ ॥
hau tudh aakhaa meree kaaeaa toon sun sikh hamaaree |હું તમને કહું છું, હે મારા શરીર: મારી સલાહ સાંભળો!
ਨਿੰਦਾ ਚਿੰਦਾ ਕਰਹਿ ਪਰਾਈ ਝੂਠੀ ਲਾਇਤਬਾਰੀ ॥
nindaa chindaa kareh paraaee jhootthee laaeitabaaree |તમે નિંદા કરો છો, અને પછી બીજાની પ્રશંસા કરો છો; તમે જૂઠ અને ગપસપમાં વ્યસ્ત રહો છો.
ਵੇਲਿ ਪਰਾਈ ਜੋਹਹਿ ਜੀਅੜੇ ਕਰਹਿ ਚੋਰੀ ਬੁਰਿਆਰੀ ॥
vel paraaee joheh jeearre kareh choree buriaaree |તું અન્યની પત્નીઓ પર નજર નાખે છે, હે મારા આત્મા; તમે ચોરી કરો છો અને દુષ્ટ કાર્યો કરો છો.
ਹੰਸੁ ਚਲਿਆ ਤੂੰ ਪਿਛੈ ਰਹੀਏਹਿ ਛੁਟੜਿ ਹੋਈਅਹਿ ਨਾਰੀ ॥੨॥
hans chaliaa toon pichhai raheehi chhuttarr hoeeeh naaree |2|પરંતુ જ્યારે હંસ પ્રયાણ કરે છે, ત્યારે તમે ત્યજી દેવાયેલી સ્ત્રીની જેમ પાછળ રહી જશો. ||2||
ਤੂੰ ਕਾਇਆ ਰਹੀਅਹਿ ਸੁਪਨੰਤਰਿ ਤੁਧੁ ਕਿਆ ਕਰਮ ਕਮਾਇਆ ॥
toon kaaeaa raheeeh supanantar tudh kiaa karam kamaaeaa |હે દેહ, તું સ્વપ્નમાં જીવે છે! તમે કયા સારા કાર્યો કર્યા છે?
ਕਰਿ ਚੋਰੀ ਮੈ ਜਾ ਕਿਛੁ ਲੀਆ ਤਾ ਮਨਿ ਭਲਾ ਭਾਇਆ ॥
kar choree mai jaa kichh leea taa man bhalaa bhaaeaa |જ્યારે મેં છેતરપિંડી કરીને કંઈક ચોરી લીધું, ત્યારે મારું મન રાજી થયું.
ਹਲਤਿ ਨ ਸੋਭਾ ਪਲਤਿ ਨ ਢੋਈ ਅਹਿਲਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥੩॥
halat na sobhaa palat na dtoee ahilaa janam gavaaeaa |3|આ દુનિયામાં મારું કોઈ સન્માન નથી, અને મને હવે પછીની દુનિયામાં કોઈ આશ્રય મળશે નહીં. મારું જીવન ખોવાઈ ગયું, વ્યર્થ ગયું! ||3||
ਹਉ ਖਰੀ ਦੁਹੇਲੀ ਹੋਈ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਮੇਰੀ ਬਾਤ ਨ ਪੁਛੈ ਕੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
hau kharee duhelee hoee baabaa naanak meree baat na puchhai koee |1| rahaau |હું સાવ કંગાળ છું! ઓ બાબા નાનક, મારી કોઈ ચિંતા કરતું નથી! ||1||થોભો ||
ਤਾਜੀ ਤੁਰਕੀ ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਕਪੜ ਕੇਰੇ ਭਾਰਾ ॥
taajee turakee sueinaa rupaa kaparr kere bhaaraa |ટર્કિશ ઘોડા, સોનું, ચાંદી અને ખૂબસૂરત કપડાં
ਕਿਸ ਹੀ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲੇ ਨਾਨਕ ਝੜਿ ਝੜਿ ਪਏ ਗਵਾਰਾ ॥
kis hee naal na chale naanak jharr jharr pe gavaaraa |- ઓ નાનક, આમાંથી કોઈ તમારી સાથે નહીં જાય. તેઓ ખોવાઈ ગયા છે અને પાછળ રહી ગયા છે, તમે મૂર્ખ!
ਕੂਜਾ ਮੇਵਾ ਮੈ ਸਭ ਕਿਛੁ ਚਾਖਿਆ ਇਕੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਤੁਮਾਰਾ ॥੪॥
koojaa mevaa mai sabh kichh chaakhiaa ik amrit naam tumaaraa |4|મેં બધી સુગર કેન્ડી અને મીઠાઈઓ ચાખી છે, પણ તમારું નામ જ અમૃત છે. ||4||
ਦੇ ਦੇ ਨੀਵ ਦਿਵਾਲ ਉਸਾਰੀ ਭਸਮੰਦਰ ਕੀ ਢੇਰੀ ॥
de de neev divaal usaaree bhasamandar kee dteree |ઊંડા પાયા ખોદીને, દિવાલો બનાવવામાં આવે છે, પરંતુ અંતે, ઇમારતો ધૂળના ઢગલામાં પાછી આવે છે.
ਸੰਚੇ ਸੰਚਿ ਨ ਦੇਈ ਕਿਸ ਹੀ ਅੰਧੁ ਜਾਣੈ ਸਭ ਮੇਰੀ ॥
sanche sanch na deee kis hee andh jaanai sabh meree |લોકો તેમની સંપત્તિ ભેગી કરે છે અને સંગ્રહ કરે છે, અને બીજા કોઈને કંઈ આપતા નથી - ગરીબ મૂર્ખ માને છે કે બધું તેમનું છે.
ਸੋਇਨ ਲੰਕਾ ਸੋਇਨ ਮਾੜੀ ਸੰਪੈ ਕਿਸੈ ਨ ਕੇਰੀ ॥੫॥
soein lankaa soein maarree sanpai kisai na keree |5|ધન કોઈની પાસે રહેતું નથી - શ્રીલંકાના સુવર્ણ મહેલો પણ નહીં. ||5||
ਸੁਣਿ ਮੂਰਖ ਮੰਨ ਅਜਾਣਾ ॥
sun moorakh man ajaanaa |હે મૂર્ખ અને અજ્ઞાની મન, સાંભળ
ਹੋਗੁ ਤਿਸੈ ਕਾ ਭਾਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
hog tisai kaa bhaanaa |1| rahaau |ફક્ત તેમની ઇચ્છા પ્રબળ છે. ||1||થોભો ||
ਸਾਹੁ ਹਮਾਰਾ ਠਾਕੁਰੁ ਭਾਰਾ ਹਮ ਤਿਸ ਕੇ ਵਣਜਾਰੇ ॥
saahu hamaaraa tthaakur bhaaraa ham tis ke vanajaare |મારો બેંકર મહાન ભગવાન અને માસ્ટર છે. હું માત્ર તેમનો નાનો વેપારી છું.
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭ ਰਾਸਿ ਤਿਸੈ ਕੀ ਮਾਰਿ ਆਪੇ ਜੀਵਾਲੇ ॥੬॥੧॥੧੩॥
jeeo pindd sabh raas tisai kee maar aape jeevaale |6|1|13|આ આત્મા અને શરીર બધા તેના છે. તે પોતે જ મારી નાખે છે, અને ફરીથી જીવિત કરે છે. ||6||1||13||
ਗਉੜੀ ਚੇਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
gaurree chetee mahalaa 1 |ગૌરી ચૈતી, પ્રથમ મહેલ:
ਅਵਰਿ ਪੰਚ ਹਮ ਏਕ ਜਨਾ ਕਿਉ ਰਾਖਉ ਘਰ ਬਾਰੁ ਮਨਾ ॥
avar panch ham ek janaa kiau raakhau ghar baar manaa |તેમાંના પાંચ છે, પણ હું સાવ એકલો છું. હે મારા મન, હું મારા ઘર અને ઘરનું રક્ષણ કેવી રીતે કરી શકું?
ਮਾਰਹਿ ਲੂਟਹਿ ਨੀਤ ਨੀਤ ਕਿਸੁ ਆਗੈ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ਜਨਾ ॥੧॥
maareh lootteh neet neet kis aagai karee pukaar janaa |1|તેઓ મને વારંવાર મારતા અને લૂંટી રહ્યા છે; હું કોને ફરિયાદ કરી શકું? ||1||
ਸ੍ਰੀ ਰਾਮ ਨਾਮਾ ਉਚਰੁ ਮਨਾ ॥
sree raam naamaa uchar manaa |હે મારા મન, પરમ ભગવાનના નામનો જપ કર.
ਆਗੈ ਜਮ ਦਲੁ ਬਿਖਮੁ ਘਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
aagai jam dal bikham ghanaa |1| rahaau |નહિંતર, આ પછીની દુનિયામાં, તમારે મૃત્યુની ભયાનક અને ક્રૂર સેનાનો સામનો કરવો પડશે. ||1||થોભો ||
ਉਸਾਰਿ ਮੜੋਲੀ ਰਾਖੈ ਦੁਆਰਾ ਭੀਤਰਿ ਬੈਠੀ ਸਾ ਧਨਾ ॥
ausaar marrolee raakhai duaaraa bheetar baitthee saa dhanaa |ભગવાને શરીરનું મંદિર ઊભું કર્યું છે; તેણે નવ દરવાજા મૂક્યા છે, અને આત્મા-કન્યા અંદર બેસે છે.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੇਲ ਕਰੇ ਨਿਤ ਕਾਮਣਿ ਅਵਰਿ ਲੁਟੇਨਿ ਸੁ ਪੰਚ ਜਨਾ ॥੨॥
amrit kel kare nit kaaman avar lutten su panch janaa |2|તેણી ફરીથી અને ફરીથી મીઠી રમતનો આનંદ માણે છે, જ્યારે પાંચ રાક્ષસો તેને લૂંટી રહ્યા છે. ||2||
ਢਾਹਿ ਮੜੋਲੀ ਲੂਟਿਆ ਦੇਹੁਰਾ ਸਾ ਧਨ ਪਕੜੀ ਏਕ ਜਨਾ ॥
dtaeh marrolee loottiaa dehuraa saa dhan pakarree ek janaa |આ રીતે, મંદિર તોડી રહ્યું છે; શરીર લૂંટાઈ રહ્યું છે, અને આત્મા-કન્યા, એકલી છોડી દેવામાં આવી છે, કબજે કરવામાં આવે છે.
ਜਮ ਡੰਡਾ ਗਲਿ ਸੰਗਲੁ ਪੜਿਆ ਭਾਗਿ ਗਏ ਸੇ ਪੰਚ ਜਨਾ ॥੩॥
jam ddanddaa gal sangal parriaa bhaag ge se panch janaa |3|મૃત્યુ તેના સળિયા વડે તેણીને નીચે પ્રહાર કરે છે, તેના ગળામાં બેડીઓ મૂકવામાં આવે છે, અને હવે પાંચ જણ ચાલ્યા ગયા છે. ||3||
ਕਾਮਣਿ ਲੋੜੈ ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਮਿਤ੍ਰ ਲੁੜੇਨਿ ਸੁ ਖਾਧਾਤਾ ॥
kaaman lorrai sueinaa rupaa mitr lurren su khaadhaataa |પત્ની સોના-ચાંદી માટે ઝંખે છે, અને તેના મિત્રો, ઇન્દ્રિયો, સારા ખોરાક માટે ઝંખે છે.
ਨਾਨਕ ਪਾਪ ਕਰੇ ਤਿਨ ਕਾਰਣਿ ਜਾਸੀ ਜਮਪੁਰਿ ਬਾਧਾਤਾ ॥੪॥੨॥੧੪॥
naanak paap kare tin kaaran jaasee jamapur baadhaataa |4|2|14|ઓ નાનક, તે તેમના માટે પાપો કરે છે; તેણી જશે, બંધાયેલ અને બંધાયેલ, મૃત્યુ શહેરમાં. ||4||2||14||
ਗਉੜੀ ਚੇਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
gaurree chetee mahalaa 1 |ગૌરી ચૈતી, પ્રથમ મહેલ:
ਮੁੰਦ੍ਰਾ ਤੇ ਘਟ ਭੀਤਰਿ ਮੁੰਦ੍ਰਾ ਕਾਂਇਆ ਕੀਜੈ ਖਿੰਥਾਤਾ ॥
mundraa te ghatt bheetar mundraa kaaneaa keejai khinthaataa |તમારા કાનની વીંટીઓને તે કાનની વીંટી બનવા દો જે તમારા હૃદયમાં ઊંડે સુધી વીંધે છે. તમારા શરીરને તમારા પેચ્ડ કોટ બનવા દો.
ਪੰਚ ਚੇਲੇ ਵਸਿ ਕੀਜਹਿ ਰਾਵਲ ਇਹੁ ਮਨੁ ਕੀਜੈ ਡੰਡਾਤਾ ॥੧॥
panch chele vas keejeh raaval ihu man keejai ddanddaataa |1|હે ભિક્ષુક યોગી, પાંચ જુસ્સો તમારા નિયંત્રણ હેઠળ શિષ્ય થવા દો, અને આ મનને તમારી ચાલવાની લાકડી બનાવો. ||1||
ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਇਵ ਪਾਵਸਿਤਾ ॥
jog jugat iv paavasitaa |આમ તમને યોગનો માર્ગ મળશે.
ਏਕੁ ਸਬਦੁ ਦੂਜਾ ਹੋਰੁ ਨਾਸਤਿ ਕੰਦ ਮੂਲਿ ਮਨੁ ਲਾਵਸਿਤਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ek sabad doojaa hor naasat kand mool man laavasitaa |1| rahaau |શબ્દનો એક જ શબ્દ છે; બાકીનું બધું જતું રહેશે. આને તમારા મનના આહારનું ફળ અને મૂળ રહેવા દો. ||1||થોભો ||
ਮੂੰਡਿ ਮੁੰਡਾਇਐ ਜੇ ਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਹਮ ਗੁਰੁ ਕੀਨੀ ਗੰਗਾਤਾ ॥
moondd munddaaeaai je gur paaeeai ham gur keenee gangaataa |કેટલાક ગંગામાં માથું મુંડાવીને ગુરુને શોધવાનો પ્રયત્ન કરે છે, પણ મેં ગુરુને મારી ગંગા બનાવી છે.
ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਤਾਰਣਹਾਰੁ ਸੁਆਮੀ ਏਕੁ ਨ ਚੇਤਸਿ ਅੰਧਾਤਾ ॥੨॥
tribhavan taaranahaar suaamee ek na chetas andhaataa |2|ત્રણેય લોકની સેવિંગ ગ્રેસ એક જ ભગવાન અને સ્વામી છે, પરંતુ જેઓ અંધકારમાં છે તેઓ તેને યાદ કરતા નથી. ||2||
ਕਰਿ ਪਟੰਬੁ ਗਲੀ ਮਨੁ ਲਾਵਸਿ ਸੰਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਜਾਵਸਿਤਾ ॥
kar pattanb galee man laavas sansaa mool na jaavasitaa |દંભનું આચરણ કરો અને તમારા મનને સાંસારિક વસ્તુઓ સાથે જોડી દો, તમારી શંકા ક્યારેય દૂર થશે નહીં.