ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 473
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਡੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ॥
satigur vaddaa kar saalaaheeai jis vich vaddeea vaddiaaeea |મહાન સાચા ગુરુની પ્રશંસા કરો; તેની અંદર સૌથી મોટી મહાનતા છે.
ਸਹਿ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਦਰੀ ਆਈਆ ॥
seh mele taa nadaree aaeea |જ્યારે ભગવાન આપણને ગુરુને મળવાનું કારણ આપે છે, ત્યારે આપણે તેમના દર્શન કરવા આવીએ છીએ.
ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈਆ ॥
jaa tis bhaanaa taa man vasaaeea |જ્યારે તે તેને ખુશ કરે છે, ત્યારે તે આપણા મનમાં વાસ કરવા આવે છે.
ਕਰਿ ਹੁਕਮੁ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ਕਢੀਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥
kar hukam masatak hath dhar vichahu maar kadteea buriaaeea |તેમની આજ્ઞાથી, જ્યારે તે આપણા કપાળ પર હાથ મૂકે છે, ત્યારે અંદરથી દુષ્ટતા દૂર થઈ જાય છે.
ਸਹਿ ਤੁਠੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਆ ॥੧੮॥
seh tutthai nau nidh paaeea |18|જ્યારે ભગવાન સંપૂર્ણ રીતે પ્રસન્ન થાય છે, ત્યારે નવ ખજાનાની પ્રાપ્તિ થાય છે. ||18||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਪਹਿਲਾ ਸੁਚਾ ਆਪਿ ਹੋਇ ਸੁਚੈ ਬੈਠਾ ਆਇ ॥
pahilaa suchaa aap hoe suchai baitthaa aae |પ્રથમ, પોતાને શુદ્ધ કરીને, બ્રાહ્મણ આવે છે અને તેના શુદ્ધિકરણમાં બેસે છે.
ਸੁਚੇ ਅਗੈ ਰਖਿਓਨੁ ਕੋਇ ਨ ਭਿਟਿਓ ਜਾਇ ॥
suche agai rakhion koe na bhittio jaae |શુદ્ધ ખોરાક, જેને બીજા કોઈએ સ્પર્શ કર્યો નથી, તે તેમની સમક્ષ મૂકવામાં આવે છે.
ਸੁਚਾ ਹੋਇ ਕੈ ਜੇਵਿਆ ਲਗਾ ਪੜਣਿ ਸਲੋਕੁ ॥
suchaa hoe kai jeviaa lagaa parran salok |શુદ્ધ થઈને, તે પોતાનો ખોરાક લે છે, અને તેના પવિત્ર શ્લોકો વાંચવાનું શરૂ કરે છે.
ਕੁਹਥੀ ਜਾਈ ਸਟਿਆ ਕਿਸੁ ਏਹੁ ਲਗਾ ਦੋਖੁ ॥
kuhathee jaaee sattiaa kis ehu lagaa dokh |પણ પછી તેને ગંદી જગ્યાએ ફેંકી દેવામાં આવે છે - આ કોનો વાંક છે?
ਅੰਨੁ ਦੇਵਤਾ ਪਾਣੀ ਦੇਵਤਾ ਬੈਸੰਤਰੁ ਦੇਵਤਾ ਲੂਣੁ ॥
an devataa paanee devataa baisantar devataa loon |મકાઈ પવિત્ર છે, પાણી પવિત્ર છે; અગ્નિ અને મીઠું પણ પવિત્ર છે;
ਪੰਜਵਾ ਪਾਇਆ ਘਿਰਤੁ ॥ ਤਾ ਹੋਆ ਪਾਕੁ ਪਵਿਤੁ ॥
panjavaa paaeaa ghirat | taa hoaa paak pavit |જ્યારે પાંચમી વસ્તુ, ઘી ઉમેરવામાં આવે છે, ત્યારે ખોરાક શુદ્ધ અને પવિત્ર બને છે.
ਪਾਪੀ ਸਿਉ ਤਨੁ ਗਡਿਆ ਥੁਕਾ ਪਈਆ ਤਿਤੁ ॥
paapee siau tan gaddiaa thukaa peea tith |પાપી માનવ શરીરના સંપર્કમાં આવવાથી, ખોરાક એટલો અશુદ્ધ બની જાય છે કે તેના પર થૂંકવામાં આવે છે.
ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਚਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰਸ ਖਾਹਿ ॥
jit mukh naam na aoochareh bin naavai ras khaeh |જે મુખ નામનો જપ કરતો નથી અને નામ વિના સ્વાદિષ્ટ ભોજન ખાય છે
ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਤਿਤੁ ਮੁਖਿ ਥੁਕਾ ਪਾਹਿ ॥੧॥
naanak evai jaaneeai tith mukh thukaa paeh |1|- ઓ નાનક, આ જાણો: આવા મોં પર થૂંકવું છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਭੰਡਿ ਜੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਨਿੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਮੰਗਣੁ ਵੀਆਹੁ ॥
bhandd jameeai bhandd ninmeeai bhandd mangan veeaahu |સ્ત્રીમાંથી પુરુષ જન્મે છે; સ્ત્રીની અંદર, પુરુષની કલ્પના થાય છે; સ્ત્રી સાથે તેણે સગાઈ કરી છે અને લગ્ન કર્યા છે.
ਭੰਡਹੁ ਹੋਵੈ ਦੋਸਤੀ ਭੰਡਹੁ ਚਲੈ ਰਾਹੁ ॥
bhanddahu hovai dosatee bhanddahu chalai raahu |સ્ત્રી તેની મિત્ર બને છે; સ્ત્રી દ્વારા, ભાવિ પેઢીઓ આવે છે.
ਭੰਡੁ ਮੁਆ ਭੰਡੁ ਭਾਲੀਐ ਭੰਡਿ ਹੋਵੈ ਬੰਧਾਨੁ ॥
bhandd muaa bhandd bhaaleeai bhandd hovai bandhaan |જ્યારે તેની સ્ત્રી મૃત્યુ પામે છે, ત્યારે તે બીજી સ્ત્રીને શોધે છે; સ્ત્રી સાથે તે બંધાયેલો છે.
ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ ॥
so kiau mandaa aakheeai jit jameh raajaan |તો શા માટે તેણીને ખરાબ કહો? તેણીમાંથી, રાજાઓ જન્મે છે.
ਭੰਡਹੁ ਹੀ ਭੰਡੁ ਊਪਜੈ ਭੰਡੈ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥
bhanddahu hee bhandd aoopajai bhanddai baajh na koe |સ્ત્રીમાંથી સ્ત્રી જન્મે છે; સ્ત્રી વિના, ત્યાં કોઈ નહીં હોય.
ਨਾਨਕ ਭੰਡੈ ਬਾਹਰਾ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥
naanak bhanddai baaharaa eko sachaa soe |ઓ નાનક, ફક્ત સાચા ભગવાન જ સ્ત્રી વગર છે.
ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਭਾਗਾ ਰਤੀ ਚਾਰਿ ॥
jit mukh sadaa saalaaheeai bhaagaa ratee chaar |જે મુખ નિત્ય પ્રભુની સ્તુતિ કરે છે તે ધન્ય અને સુંદર છે.
ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥
naanak te mukh aoojale tith sachai darabaar |2|હે નાનક, સાચા ભગવાનના દરબારમાં તે ચહેરાઓ ચમકશે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਆਪਣਾ ਜਿਸੁ ਨਾਹੀ ਸੋ ਚੁਣਿ ਕਢੀਐ ॥
sabh ko aakhai aapanaa jis naahee so chun kadteeai |બધા તને પોતપોતાના કહે છે, પ્રભુ; જે તમારી માલિકી ધરાવતો નથી, તેને ઉપાડીને ફેંકી દેવામાં આવે છે.
ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥
keetaa aapo aapanaa aape hee lekhaa sandteeai |દરેક વ્યક્તિને તેની પોતાની ક્રિયાઓનું ફળ મળે છે; તે મુજબ તેનું એકાઉન્ટ એડજસ્ટ કરવામાં આવે છે.
ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥
jaa rahanaa naahee aait jag taa kaaeit gaarab handteeai |આ સંસારમાં રહેવાનું નક્કી જ ન હોવાથી તેણે અભિમાનમાં શા માટે પોતાનો વિનાશ કરવો જોઈએ?
ਮੰਦਾ ਕਿਸੈ ਨ ਆਖੀਐ ਪੜਿ ਅਖਰੁ ਏਹੋ ਬੁਝੀਐ ॥
mandaa kisai na aakheeai parr akhar eho bujheeai |કોઈને ખરાબ ન કહો; આ શબ્દો વાંચો અને સમજો.
ਮੂਰਖੈ ਨਾਲਿ ਨ ਲੁਝੀਐ ॥੧੯॥
moorakhai naal na lujheeai |19|મૂર્ખ લોકો સાથે દલીલ કરશો નહીં. ||19||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ ॥
naanak fikai boliaai tan man fikaa hoe |હે નાનક, અસ્પષ્ટ શબ્દો બોલવાથી શરીર અને મન અસ્પષ્ટ થઈ જાય છે.
ਫਿਕੋ ਫਿਕਾ ਸਦੀਐ ਫਿਕੇ ਫਿਕੀ ਸੋਇ ॥
fiko fikaa sadeeai fike fikee soe |તેને ઇન્સિપિડનો સૌથી ઇન્સિપિડ કહેવામાં આવે છે; અસ્પષ્ટમાં સૌથી અસ્પષ્ટ તેની પ્રતિષ્ઠા છે.
ਫਿਕਾ ਦਰਗਹ ਸਟੀਐ ਮੁਹਿ ਥੁਕਾ ਫਿਕੇ ਪਾਇ ॥
fikaa daragah satteeai muhi thukaa fike paae |ભગવાનના દરબારમાં અસ્પષ્ટ વ્યક્તિનો ત્યાગ કરવામાં આવે છે, અને અસ્પષ્ટ વ્યક્તિના ચહેરા પર થૂંકવામાં આવે છે.
ਫਿਕਾ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਪਾਣਾ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥
fikaa moorakh aakheeai paanaa lahai sajaae |1|મૂર્ખ કહેવાય; તેને સજામાં જૂતા વડે મારવામાં આવે છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥
andarahu jhootthe paij baahar duneea andar fail |જેઓ અંદર મિથ્યા છે, અને બહારથી પ્રતિષ્ઠિત છે, તેઓ આ દુનિયામાં બહુ સામાન્ય છે.
ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥
atthasatth teerath je naaveh utarai naahee mail |ભલે તેઓ અઢાર પવિત્ર તીર્થસ્થાનોમાં સ્નાન કરે, તેમ છતાં તેમની ગંદકી દૂર થતી નથી.
ਜਿਨੑ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥
jina patt andar baahar gudarr te bhale sansaar |જેની અંદર રેશમ છે અને બહાર ચીંથરા છે, તે જ આ દુનિયામાં સારા છે.
ਤਿਨੑ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨੑੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥
tina nehu lagaa rab setee dekhanae veechaar |તેઓ ભગવાન માટે પ્રેમને સ્વીકારે છે, અને તેને જોવાનું ચિંતન કરે છે.
ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥
rang haseh rang roveh chup bhee kar jaeh |પ્રભુના પ્રેમમાં તેઓ હસે છે, અને પ્રભુના પ્રેમમાં તેઓ રડે છે અને મૌન પણ રહે છે.
ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥
paravaah naahee kisai keree baajh sache naah |તેઓ તેમના સાચા પતિ સિવાય બીજા કોઈની પરવા કરતા નથી.
ਦਰਿ ਵਾਟ ਉਪਰਿ ਖਰਚੁ ਮੰਗਾ ਜਬੈ ਦੇਇ ਤ ਖਾਹਿ ॥
dar vaatt upar kharach mangaa jabai dee ta khaeh |ભગવાનના દરવાજા પર બેસીને, રાહ જોતા, તેઓ ખોરાક માટે ભીખ માંગે છે, અને જ્યારે તે તેમને આપે છે, ત્યારે તેઓ ખાય છે.
ਦੀਬਾਨੁ ਏਕੋ ਕਲਮ ਏਕਾ ਹਮਾ ਤੁਮੑਾ ਮੇਲੁ ॥
deebaan eko kalam ekaa hamaa tumaa mel |પ્રભુનો એક જ દરબાર છે, અને તેની પાસે એક જ કલમ છે; ત્યાં, તમે અને હું મળીશું.
ਦਰਿ ਲਏ ਲੇਖਾ ਪੀੜਿ ਛੁਟੈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਉ ਤੇਲੁ ॥੨॥
dar le lekhaa peerr chhuttai naanakaa jiau tel |2|પ્રભુના દરબારમાં, હિસાબ તપાસે છે; ઓ નાનક, પાપીઓ કચડી નાખે છે, પ્રેસમાં તેલના દાણાની જેમ. ||2||