ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1045
ਗਿਆਨੀ ਧਿਆਨੀ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥
giaanee dhiaanee aakh sunaae |આધ્યાત્મિક શિક્ષકો અને ધ્યાન કરનારાઓ આની જાહેરાત કરે છે.
ਸਭਨਾ ਰਿਜਕੁ ਸਮਾਹੇ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਹੋਰ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੨॥
sabhanaa rijak samaahe aape keemat hor na hoee he |2|તે પોતે જ બધાનું પોષણ કરે છે; બીજું કોઈ તેની કિંમતનો અંદાજ લગાવી શકતું નથી. ||2||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਅੰਧੁ ਅੰਧਾਰਾ ॥
maaeaa mohu andh andhaaraa |માયા પ્રત્યેનો પ્રેમ અને આસક્તિ એ ઘોર અંધકાર છે.
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਪਸਰਿਆ ਪਾਸਾਰਾ ॥
haumai meraa pasariaa paasaaraa |અહંકાર અને માલિકીપણું સમગ્ર બ્રહ્માંડમાં ફેલાયેલું છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸਾਂਤਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੩॥
anadin jalat rahai din raatee gur bin saant na hoee he |3|રાત અને દિવસ, તેઓ બળે છે, દિવસ અને રાત; ગુરુ વિના શાંતિ કે શાંતિ નથી. ||3||
ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜੇ ਆਪੇ ॥
aape jorr vichhorre aape |તે પોતે એક કરે છે, અને તે પોતે જ અલગ કરે છે.
ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ਆਪੇ ॥
aape thaap uthaape aape |તે પોતે જ સ્થાપના કરે છે, અને તે પોતે જ અસ્થાયી કરે છે.
ਸਚਾ ਹੁਕਮੁ ਸਚਾ ਪਾਸਾਰਾ ਹੋਰਨਿ ਹੁਕਮੁ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੪॥
sachaa hukam sachaa paasaaraa horan hukam na hoee he |4|તેમની આજ્ઞાનો હુકમ સાચો છે, અને તેમના બ્રહ્માંડનો વિસ્તાર સાચો છે. બીજું કોઈ કોઈ આદેશ જારી કરી શકે નહીં. ||4||
ਆਪੇ ਲਾਇ ਲਏ ਸੋ ਲਾਗੈ ॥
aape laae le so laagai |તે જ પ્રભુ સાથે આસક્ત છે, જેને પ્રભુ પોતાની સાથે જોડે છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜਮ ਕਾ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥
guraparasaadee jam kaa bhau bhaagai |ગુરુની કૃપાથી મૃત્યુનો ભય ભાગી જાય છે.
ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ਹੇ ॥੫॥
antar sabad sadaa sukhadaataa guramukh boojhai koee he |5|આ શબ્દ, શાંતિ આપનાર, આત્માના કેન્દ્રમાં કાયમ માટે ઊંડે વાસ કરે છે. જે ગુરુમુખ છે તે સમજે છે. ||5||
ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥
aape mele mel milaae |ભગવાન પોતે તેમના સંઘમાં જોડાયેલા લોકોને એક કરે છે.
ਪੁਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਮੇਟਣਾ ਨ ਜਾਏ ॥
purab likhiaa so mettanaa na jaae |નિયતિ દ્વારા જે કાંઈ પૂર્વનિર્ધારિત છે, તે ભૂંસી શકાતું નથી.
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਾ ਹੋਈ ਹੇ ॥੬॥
anadin bhagat kare din raatee guramukh sevaa hoee he |6|રાત-દિવસ, તેમના ભક્તો તેમની પૂજા કરે છે, રાત-દિવસ; જે ગુરુમુખ બને છે તે તેની સેવા કરે છે. ||6||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਾਤਾ ॥
satigur sev sadaa sukh jaataa |સાચા ગુરુની સેવા કરવાથી કાયમી શાંતિનો અનુભવ થાય છે.
ਆਪੇ ਆਇ ਮਿਲਿਆ ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਾਤਾ ॥
aape aae miliaa sabhanaa kaa daataa |તે પોતે, સર્વને આપનાર, આવીને મને મળ્યો છે.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ਸਬਦੁ ਚੀਨਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਹੇ ॥੭॥
haumai maar trisanaa agan nivaaree sabad cheen sukh hoee he |7|અહંકારને વશ કરીને, તરસની આગ બુઝાઈ ગઈ છે; શબ્દનું ચિંતન કરવાથી શાંતિ મળે છે. ||7||
ਕਾਇਆ ਕੁਟੰਬੁ ਮੋਹੁ ਨ ਬੂਝੈ ॥
kaaeaa kuttanb mohu na boojhai |જે પોતાના શરીર અને પરિવાર સાથે જોડાયેલ છે, તે સમજી શકતો નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਤ ਆਖੀ ਸੂਝੈ ॥
guramukh hovai ta aakhee soojhai |પણ જે ગુરુમુખ બને છે, તે પોતાની આંખોથી પ્રભુને જુએ છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਰਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਹੇ ॥੮॥
anadin naam ravai din raatee mil preetam sukh hoee he |8|રાત-દિવસ, તે દિવસ-રાત નામનો જપ કરે છે; તેના પ્રિય સાથે મળીને, તેને શાંતિ મળે છે. ||8||
ਮਨਮੁਖ ਧਾਤੁ ਦੂਜੈ ਹੈ ਲਾਗਾ ॥
manamukh dhaat doojai hai laagaa |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ દ્વૈતમાં આસક્ત, વિચલિત થઈને ભટકે છે.
ਜਨਮਤ ਕੀ ਨ ਮੂਓ ਆਭਾਗਾ ॥
janamat kee na mooo aabhaagaa |તે કમનસીબ દુ:ખી - તે જન્મતાની સાથે જ કેમ મૃત્યુ પામ્યો નહીં?
ਆਵਤ ਜਾਤ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੯॥
aavat jaat birathaa janam gavaaeaa bin gur mukat na hoee he |9|આવતા-જતા તે પોતાનું જીવન વ્યર્થ વેડફી નાખે છે. ગુરુ વિના મુક્તિ મળતી નથી. ||9||
ਕਾਇਆ ਕੁਸੁਧ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਲਾਈ ॥
kaaeaa kusudh haumai mal laaee |અહંકારની મલિનતાથી રંગાયેલું શરીર મિથ્યા અને અશુદ્ધ છે.
ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਹਿ ਤਾ ਮੈਲੁ ਨ ਜਾਈ ॥
je sau dhoveh taa mail na jaaee |તે સો વખત ધોવાઇ શકે છે, પરંતુ તેની ગંદકી હજી દૂર થઈ નથી.
ਸਬਦਿ ਧੋਪੈ ਤਾ ਹਛੀ ਹੋਵੈ ਫਿਰਿ ਮੈਲੀ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੦॥
sabad dhopai taa hachhee hovai fir mailee mool na hoee he |10|પરંતુ જો તે શબ્દના શબ્દથી ધોવાઇ જાય, તો તે ખરેખર શુદ્ધ થાય છે, અને તે ફરીથી ક્યારેય ગંદી થશે નહીં. ||10||
ਪੰਚ ਦੂਤ ਕਾਇਆ ਸੰਘਾਰਹਿ ॥
panch doot kaaeaa sanghaareh |પાંચ રાક્ષસો શરીરનો નાશ કરે છે.
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਸਬਦੁ ਨ ਵੀਚਾਰਹਿ ॥
mar mar jameh sabad na veechaareh |તે મૃત્યુ પામે છે અને ફરીથી મૃત્યુ પામે છે, ફક્ત પુનર્જન્મ મેળવવા માટે; તે શબ્દનું ચિંતન કરતો નથી.
ਅੰਤਰਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਗੁਬਾਰਾ ਜਿਉ ਸੁਪਨੈ ਸੁਧਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੧॥
antar maaeaa moh gubaaraa jiau supanai sudh na hoee he |11|માયા પ્રત્યે ભાવનાત્મક આસક્તિનો અંધકાર તેના આંતરિક અસ્તિત્વમાં છે; જાણે સ્વપ્નમાં, તે સમજી શકતો નથી. ||11||
ਇਕਿ ਪੰਚਾ ਮਾਰਿ ਸਬਦਿ ਹੈ ਲਾਗੇ ॥
eik panchaa maar sabad hai laage |કેટલાક શબ્દ સાથે જોડાયેલા રહીને પાંચ રાક્ષસો પર વિજય મેળવે છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਇ ਮਿਲਿਆ ਵਡਭਾਗੇ ॥
satigur aae miliaa vaddabhaage |તેઓ આશીર્વાદિત અને ખૂબ નસીબદાર છે; સાચા ગુરુ તેમને મળવા આવે છે.
ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਰਵਹਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ਸੋਈ ਹੇ ॥੧੨॥
antar saach raveh rang raate sahaj samaavai soee he |12|તેમના આંતરિક અસ્તિત્વના ન્યુક્લિયસમાં, તેઓ સત્ય પર રહે છે; ભગવાનના પ્રેમને અનુરૂપ, તેઓ સાહજિક રીતે તેમનામાં ભળી જાય છે. ||12||
ਗੁਰ ਕੀ ਚਾਲ ਗੁਰੂ ਤੇ ਜਾਪੈ ॥
gur kee chaal guroo te jaapai |ગુરુ દ્વારા ગુરુનો માર્ગ જાણી શકાય છે.
ਪੂਰਾ ਸੇਵਕੁ ਸਬਦਿ ਸਿਞਾਪੈ ॥
pooraa sevak sabad siyaapai |તેમના સંપૂર્ણ સેવક શબ્દ દ્વારા સાક્ષાત્કાર પ્રાપ્ત કરે છે.
ਸਦਾ ਸਬਦੁ ਰਵੈ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਰਸਨਾ ਰਸੁ ਚਾਖੈ ਸਚੁ ਸੋਈ ਹੇ ॥੧੩॥
sadaa sabad ravai ghatt antar rasanaa ras chaakhai sach soee he |13|તેના હૃદયની અંદર, તે શબ્દ પર કાયમ રહે છે; તે પોતાની જીભથી સાચા ભગવાનના ઉત્કૃષ્ટ સારનો સ્વાદ ચાખે છે. ||13||
ਹਉਮੈ ਮਾਰੇ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥
haumai maare sabad nivaare |શબ્દ દ્વારા અહંકારનો વિજય અને વશ થાય છે.
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਰਖੈ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ॥
har kaa naam rakhai ur dhaare |મેં મારા હ્રદયમાં પ્રભુનું નામ વસાવ્યું છે.
ਏਕਸੁ ਬਿਨੁ ਹਉ ਹੋਰੁ ਨ ਜਾਣਾ ਸਹਜੇ ਹੋਇ ਸੁ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੪॥
ekas bin hau hor na jaanaa sahaje hoe su hoee he |14|એક પ્રભુ સિવાય હું કંઈ જાણતો નથી. જે હશે તે આપોઆપ થઈ જશે. ||14||
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸਹਜੁ ਕਿਨੈ ਨਹੀ ਪਾਇਆ ॥
bin satigur sahaj kinai nahee paaeaa |સાચા ગુરુ વિના, કોઈને સાહજિક જ્ઞાન પ્રાપ્ત થતું નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥
guramukh boojhai sach samaaeaa |ગુરુમુખ સમજે છે, અને સાચા ભગવાનમાં લીન થઈ જાય છે.
ਸਚਾ ਸੇਵਿ ਸਬਦਿ ਸਚ ਰਾਤੇ ਹਉਮੈ ਸਬਦੇ ਖੋਈ ਹੇ ॥੧੫॥
sachaa sev sabad sach raate haumai sabade khoee he |15|તે સાચા ભગવાનની સેવા કરે છે, અને સાચા શબ્દ સાથે જોડાયેલા છે. આ શબ્દ અહંકારને દૂર કરે છે. ||15||
ਆਪੇ ਗੁਣਦਾਤਾ ਬੀਚਾਰੀ ॥
aape gunadaataa beechaaree |તે પોતે સદ્ગુણ આપનાર, ચિંતન કરનાર ભગવાન છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇਵਹਿ ਪਕੀ ਸਾਰੀ ॥
guramukh deveh pakee saaree |ગુરુમુખને વિજેતા પાસા આપવામાં આવે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਹਿ ਸਾਚੈ ਸਾਚੇ ਤੇ ਪਤਿ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੬॥੨॥
naanak naam samaaveh saachai saache te pat hoee he |16|2|હે નાનક, ભગવાનના નામમાં ડૂબીને, વ્યક્તિ સાચો બને છે; સાચા પ્રભુ પાસેથી સન્માન મળે છે. ||16||2||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |મારૂ, ત્રીજી મહેલ:
ਜਗਜੀਵਨੁ ਸਾਚਾ ਏਕੋ ਦਾਤਾ ॥
jagajeevan saachaa eko daataa |એક જ સાચા પ્રભુ એ વિશ્વનું જીવન છે, મહાન દાતા છે.
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥
gur sevaa te sabad pachhaataa |ગુરુની સેવા કરવાથી, શબ્દના શબ્દ દ્વારા, તે સાક્ષાત્કાર થાય છે.