શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ

પાન - 553

ਜਿਨਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਸੇ ਜਨ ਸਚੀ ਦਰਗਹਿ ਜਾਣੇ ॥੧੧॥

jinaa aape guramukh de vaddiaaee se jan sachee darageh jaane |11|

તે ગુરુમુખ, જેને તમે મહાનતાથી વરદાન આપ્યું છે - તે નમ્ર વ્યક્તિ તમારા સાચા દરબારમાં જાણીતું છે. ||11||

ਸਲੋਕੁ ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥

salok maradaanaa 1 |

સાલોક, મર્દાના:

ਕਲਿ ਕਲਵਾਲੀ ਕਾਮੁ ਮਦੁ ਮਨੂਆ ਪੀਵਣਹਾਰੁ ॥

kal kalavaalee kaam mad manooaa peevanahaar |

કળિયુગનો અંધકાર યુગ એ વાસણ છે, જે જાતીય ઇચ્છાના શરાબથી ભરેલું છે; મન એ શરાબી છે.

ਕ੍ਰੋਧ ਕਟੋਰੀ ਮੋਹਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਵਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

krodh kattoree mohi bharee peelaavaa ahankaar |

ક્રોધ એ ભાવનાત્મક આસક્તિથી ભરેલો પ્યાલો છે અને અહંકાર એ સર્વર છે.

ਮਜਲਸ ਕੂੜੇ ਲਬ ਕੀ ਪੀ ਪੀ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

majalas koorre lab kee pee pee hoe khuaar |

જૂઠાણા અને લોભની સંગતમાં વધુ પડતું પીવાથી વ્યક્તિ બરબાદ થઈ જાય છે.

ਕਰਣੀ ਲਾਹਣਿ ਸਤੁ ਗੁੜੁ ਸਚੁ ਸਰਾ ਕਰਿ ਸਾਰੁ ॥

karanee laahan sat gurr sach saraa kar saar |

તેથી સારા કાર્યોને તમારી ભઠ્ઠી અને સત્યને તમારી દાળ બનવા દો; આ રીતે, સત્યનો સૌથી ઉત્તમ વાઇન બનાવો.

ਗੁਣ ਮੰਡੇ ਕਰਿ ਸੀਲੁ ਘਿਉ ਸਰਮੁ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥

gun mandde kar seel ghiau saram maas aahaar |

સદ્ગુણને તમારી રોટલી બનાવો, ઘીનું આચરણ કરો અને માંસ ખાવા માટે નમ્રતા રાખો.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਨਾਨਕਾ ਖਾਧੈ ਜਾਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੧॥

guramukh paaeeai naanakaa khaadhai jaeh bikaar |1|

ગુરુમુખ તરીકે, આ પ્રાપ્ત થાય છે, ઓ નાનક; તેમાંથી ભાગ લેવાથી, વ્યક્તિના પાપો દૂર થાય છે. ||1||

ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥

maradaanaa 1 |

મર્દાના:

ਕਾਇਆ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਮਜਲਸ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਧਾਤੁ ॥

kaaeaa laahan aap mad majalas trisanaa dhaat |

માનવ શરીર એ વટ છે, સ્વ-અભિમાન એ શરાબ છે, અને ઈચ્છા એ મિત્રોનો સંગ છે.

ਮਨਸਾ ਕਟੋਰੀ ਕੂੜਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਏ ਜਮਕਾਲੁ ॥

manasaa kattoree koorr bharee peelaae jamakaal |

મનની ઝંખનાનો પ્યાલો અસત્યથી છલકાઈ રહ્યો છે, અને મૃત્યુનો દૂત એ પ્યાલો છે.

ਇਤੁ ਮਦਿ ਪੀਤੈ ਨਾਨਕਾ ਬਹੁਤੇ ਖਟੀਅਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥

eit mad peetai naanakaa bahute khatteeeh bikaar |

આ વાઇન પીવાથી, હે નાનક, વ્યક્તિ અસંખ્ય પાપો અને ભ્રષ્ટાચારનો ભોગ બને છે.

ਗਿਆਨੁ ਗੁੜੁ ਸਾਲਾਹ ਮੰਡੇ ਭਉ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥

giaan gurr saalaah mandde bhau maas aahaar |

તેથી આધ્યાત્મિક શાણપણને તમારી દાળ બનાવો, ભગવાનની સ્તુતિને તમારી રોટલી બનાવો અને તમે જે માંસ ખાઓ છો તે ભગવાનનો ડર બનાવો.

ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਭੋਜਨੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥੨॥

naanak ihu bhojan sach hai sach naam aadhaar |2|

હે નાનક, આ જ સાચો ખોરાક છે; સાચા નામને જ તમારો આધાર બનવા દો. ||2||

ਕਾਂਯਾਂ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਸ ਕੀ ਧਾਰ ॥

kaanyaan laahan aap mad amrit tis kee dhaar |

જો માનવ શરીર વટ છે, અને આત્મ-સાક્ષાત્કાર એ વાઇન છે, તો અમૃત અમૃતનો પ્રવાહ ઉત્પન્ન થાય છે.

ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਿਉ ਮੇਲਾਪੁ ਹੋਇ ਲਿਵ ਕਟੋਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਰੀ ਪੀ ਪੀ ਕਟਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੩॥

satasangat siau melaap hoe liv kattoree amrit bharee pee pee katteh bikaar |3|

સંતોની સોસાયટી સાથે મુલાકાત, ભગવાનના પ્રેમનો પ્યાલો આ અમૃત અમૃતથી ભરેલો છે; તેને પીવાથી વ્યક્તિના ભ્રષ્ટાચાર અને પાપો નાશ પામે છે. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

પૌરી:

ਆਪੇ ਸੁਰਿ ਨਰ ਗਣ ਗੰਧਰਬਾ ਆਪੇ ਖਟ ਦਰਸਨ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥

aape sur nar gan gandharabaa aape khatt darasan kee baanee |

તે પોતે જ દેવદૂત છે, સ્વર્ગીય સૂત્રધારક છે અને આકાશી ગાયક છે. તે પોતે જ છે જે ફિલસૂફીની છ શાખાઓ સમજાવે છે.

ਆਪੇ ਸਿਵ ਸੰਕਰ ਮਹੇਸਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥

aape siv sankar mahesaa aape guramukh akath kahaanee |

તે પોતે શિવ, શંકર અને મહાયષ છે; તે પોતે ગુરુમુખ છે, જે અસ્પષ્ટ વાણી બોલે છે.

ਆਪੇ ਜੋਗੀ ਆਪੇ ਭੋਗੀ ਆਪੇ ਸੰਨਿਆਸੀ ਫਿਰੈ ਬਿਬਾਣੀ ॥

aape jogee aape bhogee aape saniaasee firai bibaanee |

તે પોતે જ યોગી છે, તે પોતે જ ઈન્દ્રિયભોગ કરનાર છે, અને તે પોતે જ સંન્યાસી છે, અરણ્યમાં ભટકે છે.

ਆਪੈ ਨਾਲਿ ਗੋਸਟਿ ਆਪਿ ਉਪਦੇਸੈ ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸਰੂਪੁ ਸਿਆਣੀ ॥

aapai naal gosatt aap upadesai aape sugharr saroop siaanee |

તે પોતાની સાથે ચર્ચા કરે છે, અને તે પોતાની જાતને શીખવે છે; તે પોતે અલગ, આકર્ષક અને જ્ઞાની છે.

ਆਪਣਾ ਚੋਜੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਹੈ ਜਾਣੀ ॥੧੨॥

aapanaa choj kar vekhai aape aape sabhanaa jeea kaa hai jaanee |12|

પોતાના નાટકનું મંચન કરે છે, તે પોતે જ જુએ છે; તે પોતે જ સર્વ જીવોના જ્ઞાતા છે. ||12||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

સાલોક, ત્રીજી મહેલ:

ਏਹਾ ਸੰਧਿਆ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਚਿਤਿ ਆਵੈ ॥

ehaa sandhiaa paravaan hai jit har prabh meraa chit aavai |

તે સાંજની પ્રાર્થના એકલી સ્વીકાર્ય છે, જે ભગવાન ભગવાનને મારી ચેતનામાં લાવે છે.

ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਊਪਜੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਜਲਾਵੈ ॥

har siau preet aoopajai maaeaa mohu jalaavai |

મારી અંદર પ્રભુ પ્રત્યેનો પ્રેમ પ્રવર્તે છે, અને માયા પ્રત્યેની મારી આસક્તિ બળી જાય છે.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਦੁਬਿਧਾ ਮਰੈ ਮਨੂਆ ਅਸਥਿਰੁ ਸੰਧਿਆ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥

guraparasaadee dubidhaa marai manooaa asathir sandhiaa kare veechaar |

ગુરુની કૃપાથી, દ્વૈતનો વિજય થાય છે, અને મન સ્થિર થાય છે; મેં મારી સાંજની પ્રાર્થનાને ચિંતનાત્મક ધ્યાન બનાવ્યું છે.

ਨਾਨਕ ਸੰਧਿਆ ਕਰੈ ਮਨਮੁਖੀ ਜੀਉ ਨ ਟਿਕੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੧॥

naanak sandhiaa karai manamukhee jeeo na ttikai mar jamai hoe khuaar |1|

હે નાનક, સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ કદાચ તેની સાંજની પ્રાર્થનાનો પાઠ કરે છે, પરંતુ તેનું મન તેના પર કેન્દ્રિત નથી; જન્મ અને મૃત્યુ દ્વારા, તે નાશ પામે છે. ||1||