ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 602
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਬਿਖ ਦੁਖ ਕਾਟੇ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
janam janam ke kilabikh dukh kaatte aape mel milaaee | rahaau |અસંખ્ય જીવનકાળના પાપો અને દુ:ખો નાબૂદ થાય છે; ભગવાન પોતે તેમને તેમના સંઘમાં જોડે છે. ||થોભો||
ਇਹੁ ਕੁਟੰਬੁ ਸਭੁ ਜੀਅ ਕੇ ਬੰਧਨ ਭਾਈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾ ਸੈਂਸਾਰਾ ॥
eihu kuttanb sabh jeea ke bandhan bhaaee bharam bhulaa sainsaaraa |આ બધા સંબંધીઓ આત્મા પર સાંકળો જેવા છે, હે ભાગ્યના ભાઈઓ; વિશ્વ શંકા દ્વારા ભ્રમિત છે.
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬੰਧਨ ਟੂਟਹਿ ਨਾਹੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰਾ ॥
bin gur bandhan ttootteh naahee guramukh mokh duaaraa |ગુરુ વિના સાંકળો તોડી શકાતી નથી; ગુરુમુખો મુક્તિનો દરવાજો શોધે છે.
ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਗੁਰਸਬਦੁ ਨ ਪਛਾਣਹਿ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰਾ ॥੨॥
karam kareh gurasabad na pachhaaneh mar janameh vaaro vaaraa |2|જે વ્યક્તિ ગુરુના શબ્દની અનુભૂતિ કર્યા વિના કર્મકાંડ કરે છે, તે મૃત્યુ પામે છે અને ફરીથી અને ફરીથી જન્મ લે છે. ||2||
ਹਉ ਮੇਰਾ ਜਗੁ ਪਲਚਿ ਰਹਿਆ ਭਾਈ ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਹੀ ਕੇਰਾ ॥
hau meraa jag palach rahiaa bhaaee koe na kis hee keraa |દુનિયા અહંકાર અને સ્વામિત્વમાં ફસાઈ ગઈ છે, હે ભાગ્યના ભાઈઓ, પણ કોઈ બીજાનું નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਹਲੁ ਪਾਇਨਿ ਗੁਣ ਗਾਵਨਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਹੋਇ ਬਸੇਰਾ ॥
guramukh mahal paaein gun gaavan nij ghar hoe baseraa |ગુરુમુખો ભગવાનની હાજરીની હવેલી પ્રાપ્ત કરે છે, ભગવાનના મહિમા ગાતા હોય છે; તેઓ તેમના પોતાના આંતરિક અસ્તિત્વના ઘરમાં રહે છે.
ਐਥੈ ਬੂਝੈ ਸੁ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਹੈ ਤਿਸੁ ਕੇਰਾ ॥੩॥
aaithai boojhai su aap pachhaanai har prabh hai tis keraa |3|જે અહીં સમજે છે, તે પોતાને સમજે છે; ભગવાન ભગવાન તેનો છે. ||3||
ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਭਾਈ ਵਿਣੁ ਭਾਗਾ ਕਿਆ ਪਾਈਐ ॥
satiguroo sadaa deaal hai bhaaee vin bhaagaa kiaa paaeeai |સાચા ગુરુ કાયમ દયાળુ છે, હે ભાગ્યના ભાઈઓ; સારા નસીબ વિના, કોઈને શું મળી શકે?
ਏਕ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਸਭ ਊਪਰਿ ਜੇਹਾ ਭਾਉ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਈਐ ॥
ek nadar kar vekhai sabh aoopar jehaa bhaau tehaa fal paaeeai |તે તેની કૃપાની નજરથી બધા પર સમાન દેખાય છે, પરંતુ લોકો ભગવાન માટેના તેમના પ્રેમ અનુસાર તેમના પુરસ્કારોનું ફળ મેળવે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਈਐ ॥੪॥੬॥
naanak naam vasai man antar vichahu aap gavaaeeai |4|6|હે નાનક, જ્યારે ભગવાનનું નામ મનમાં વાસ કરે છે, ત્યારે અંદરથી આત્મ-અહંકાર નાબૂદ થાય છે. ||4||6||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ਚੌਤੁਕੇ ॥
soratth mahalaa 3 chauatuke |સોરતહ, ત્રીજી મહેલ, ચૌ-થુકાયઃ
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ਸਚੀ ਹਿਰਦੈ ਬਾਣੀ ॥
sachee bhagat satigur te hovai sachee hiradai baanee |સાચી ભક્તિ ત્યારે જ સાચા ગુરુ દ્વારા પ્રાપ્ત થાય છે, જ્યારે તેમની બાની સાચી વાત હૃદયમાં હોય.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਣੀ ॥
satigur seve sadaa sukh paae haumai sabad samaanee |સાચા ગુરુની સેવા કરવાથી શાશ્વત શાંતિ મળે છે; શબ્દના શબ્દ દ્વારા અહંકારનો નાશ થાય છે.
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਾਚੇ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵੀ ਹੋਰ ਭੂਲੀ ਫਿਰੈ ਇਆਣੀ ॥
bin gur saache bhagat na hovee hor bhoolee firai eaanee |ગુરુ વિના સાચી ભક્તિ નથી; નહિંતર, લોકો અજ્ઞાનથી ભ્રમિત થઈને ભટકે છે.
ਮਨਮੁਖਿ ਫਿਰਹਿ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ਡੂਬਿ ਮੁਏ ਵਿਣੁ ਪਾਣੀ ॥੧॥
manamukh fireh sadaa dukh paaveh ddoob mue vin paanee |1|સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો ભટકે છે, નિરંતર પીડામાં પીડાય છે; તેઓ પાણી વિના પણ ડૂબીને મરી જાય છે. ||1||
ਭਾਈ ਰੇ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਰਣਾਈ ॥
bhaaee re sadaa rahahu saranaaee |હે ભાગ્યના ભાઈ-બહેનો, ભગવાનના અભયારણ્યમાં, તેમના રક્ષણ હેઠળ કાયમ રહો.
ਆਪਣੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪਤਿ ਰਾਖੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
aapanee nadar kare pat raakhai har naamo de vaddiaaee | rahaau |તેમની કૃપાની ઝલક આપીને, તે આપણું સન્માન સાચવે છે, અને ભગવાનના નામના મહિમાથી અમને આશીર્વાદ આપે છે. ||થોભો||
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਆਪੁ ਪਛਾਤਾ ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਵੀਚਾਰਾ ॥
poore gur te aap pachhaataa sabad sachai veechaaraa |સંપૂર્ણ ગુરુ દ્વારા, વ્યક્તિ પોતાની જાતને સમજવામાં આવે છે, શબ્દના સાચા શબ્દનું ચિંતન કરે છે.
ਹਿਰਦੈ ਜਗਜੀਵਨੁ ਸਦ ਵਸਿਆ ਤਜਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥
hiradai jagajeevan sad vasiaa taj kaam krodh ahankaaraa |જગતના જીવન ભગવાન, સદા તેમના હૃદયમાં વાસ કરે છે, અને તે કામવાસના, ક્રોધ અને અહંકારનો ત્યાગ કરે છે.
ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਰਵਿਆ ਸਭ ਠਾਈ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥
sadaa hajoor raviaa sabh tthaaee hiradai naam apaaraa |ભગવાન નિત્ય વિદ્યમાન છે, સર્વ સ્થાનોમાં વ્યાપેલા અને વ્યાપેલા છે; અનંત ભગવાનનું નામ હૃદયમાં વસે છે.
ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀ ਨਾਉ ਮੀਠਾ ਮਨਹਿ ਪਿਆਰਾ ॥੨॥
jug jug baanee sabad pachhaanee naau meetthaa maneh piaaraa |2|યુગો દરમિયાન, તેમની બાની શબ્દ દ્વારા, તેમના શબ્દનો સાક્ષાત્કાર થાય છે, અને નામ મનને એટલું મધુર અને પ્રિય બની જાય છે. ||2||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਜਿਨਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਤਾ ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਜਗਿ ਆਇਆ ॥
satigur sev jin naam pachhaataa safal janam jag aaeaa |ગુરુની સેવા કરવાથી, વ્યક્તિ નામ, ભગવાનના નામની અનુભૂતિ કરે છે; તેનું જીવન ફળદાયી છે, અને તેનું વિશ્વમાં આવવું.
ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿ ਸਦਾ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿਆ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣੀ ਅਘਾਇਆ ॥
har ras chaakh sadaa man tripatiaa gun gaavai gunee aghaaeaa |પ્રભુના ઉત્કૃષ્ટ અમૃતનો સ્વાદ ચાખીને તેનું મન સદાને માટે સંતુષ્ટ અને તૃપ્ત થાય છે; મહિમાવાન ભગવાનનો મહિમા ગાવાથી તે પરિપૂર્ણ અને સંતુષ્ટ થાય છે.
ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਅਨਹਦ ਸਬਦੁ ਵਜਾਇਆ ॥
kamal pragaas sadaa rang raataa anahad sabad vajaaeaa |તેના હ્રદયનું કમળ ખીલે છે, તે હંમેશા પ્રભુના પ્રેમથી રંગાયેલો રહે છે, અને શબ્દનો અવિભાજ્ય ધૂન તેની અંદર ગુંજે છે.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੩॥
tan man niramal niramal baanee sache sach samaaeaa |3|તેનું શરીર અને મન શુદ્ધ બને છે; તેની વાણી પણ નિષ્કલંક બની જાય છે, અને તે સાચાના સાચામાં ભળી જાય છે. ||3||
ਰਾਮ ਨਾਮ ਕੀ ਗਤਿ ਕੋਇ ਨ ਬੂਝੈ ਗੁਰਮਤਿ ਰਿਦੈ ਸਮਾਈ ॥
raam naam kee gat koe na boojhai guramat ridai samaaee |પ્રભુના નામની સ્થિતિ કોઈ જાણતું નથી; ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, તે હૃદયમાં રહે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਮਗੁ ਪਛਾਣੈ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥
guramukh hovai su mag pachhaanai har ras rasan rasaaee |જે ગુરુમુખ બને છે, તે માર્ગને સમજે છે; તેની જીભ ભગવાનના અમૃતના ઉત્કૃષ્ટ સારનો સ્વાદ લે છે.
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਸਭੁ ਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਵਸਾਈ ॥
jap tap sanjam sabh gur te hovai hiradai naam vasaaee |ધ્યાન, કઠોર સ્વ-શિસ્ત અને આત્મસંયમ આ બધું ગુરુ પાસેથી પ્રાપ્ત થાય છે; નામ, ભગવાનનું નામ, હૃદયમાં રહે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਹਿ ਸੇ ਜਨ ਸੋਹਨਿ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਪਤਿ ਪਾਈ ॥੪॥੭॥
naanak naam samaaleh se jan sohan dar saachai pat paaee |4|7|હે નાનક, નામની સ્તુતિ કરનારા નમ્ર માણસો સુંદર છે; તેઓ સાચા ભગવાનના દરબારમાં સન્માનિત થાય છે. ||4||7||
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੩ ਦੁਤੁਕੇ ॥
soratth mahalaa 3 dutuke |સોરત, ત્રીજી મહેલ, ધો-થુકાય:
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਉਲਟੀ ਭਈ ਭਾਈ ਜੀਵਤ ਮਰੈ ਤਾ ਬੂਝ ਪਾਇ ॥
satigur miliaai ulattee bhee bhaaee jeevat marai taa boojh paae |સાચા ગુરુને મળવાથી, વ્યક્તિ દુનિયાથી દૂર થઈ જાય છે, હે ભાગ્યના ભાઈઓ; જ્યારે તે જીવતા જીવતા મૃત્યુ પામે છે, ત્યારે તેને સાચી સમજણ પ્રાપ્ત થાય છે.
ਸੋ ਗੁਰੂ ਸੋ ਸਿਖੁ ਹੈ ਭਾਈ ਜਿਸੁ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥
so guroo so sikh hai bhaaee jis jotee jot milaae |1|તે એકલા જ ગુરુ છે, અને તે એકલા જ શીખ છે, હે ભાગ્યના ભાઈઓ, જેનો પ્રકાશ પ્રકાશમાં ભળી જાય છે. ||1||
ਮਨ ਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
man re har har setee liv laae |હે મારા મન, પ્રભુ, હર, હરના નામ સાથે પ્રેમપૂર્વક જોડાઈ જા.
ਮਨ ਹਰਿ ਜਪਿ ਮੀਠਾ ਲਾਗੈ ਭਾਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਏ ਹਰਿ ਥਾਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
man har jap meetthaa laagai bhaaee guramukh paae har thaae | rahaau |પ્રભુના નામનો જપ મનને ખૂબ જ મધુર લાગે છે, હે ભાગ્યના ભાઈઓ; ગુરુમુખ ભગવાનના દરબારમાં સ્થાન મેળવે છે. ||થોભો||