ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1188
ਮਨੁ ਭੂਲਉ ਭਰਮਸਿ ਭਵਰ ਤਾਰ ॥
man bhoolau bharamas bhavar taar |શંકાથી ભ્રમિત થયેલું મન મધમાખીની જેમ આજુબાજુ ગુંજી ઉઠે છે.
ਬਿਲ ਬਿਰਥੇ ਚਾਹੈ ਬਹੁ ਬਿਕਾਰ ॥
bil birathe chaahai bahu bikaar |શરીરના છિદ્રો નકામા છે, જો મન ભ્રષ્ટ જુસ્સો માટે આટલી મોટી ઇચ્છાથી ભરેલું હોય.
ਮੈਗਲ ਜਿਉ ਫਾਸਸਿ ਕਾਮਹਾਰ ॥
maigal jiau faasas kaamahaar |તે પોતાની જાતીય ઇચ્છામાં ફસાયેલા હાથી જેવો છે.
ਕੜਿ ਬੰਧਨਿ ਬਾਧਿਓ ਸੀਸ ਮਾਰ ॥੨॥
karr bandhan baadhio sees maar |2|તેને પકડવામાં આવે છે અને સાંકળોથી સજ્જડ પકડવામાં આવે છે, અને તેના માથા પર મારવામાં આવે છે. ||2||
ਮਨੁ ਮੁਗਧੌ ਦਾਦਰੁ ਭਗਤਿਹੀਨੁ ॥
man mugadhau daadar bhagatiheen |ભક્તિ વિનાનું મન મૂર્ખ દેડકા જેવું છે.
ਦਰਿ ਭ੍ਰਸਟ ਸਰਾਪੀ ਨਾਮ ਬੀਨੁ ॥
dar bhrasatt saraapee naam been |ભગવાનના નામ વિના, ભગવાનના દરબારમાં તે શાપિત અને નિંદા છે.
ਤਾ ਕੈ ਜਾਤਿ ਨ ਪਾਤੀ ਨਾਮ ਲੀਨ ॥
taa kai jaat na paatee naam leen |તેની પાસે કોઈ વર્ગ કે સન્માન નથી, અને કોઈ તેના નામનો ઉલ્લેખ પણ કરતું નથી.
ਸਭਿ ਦੂਖ ਸਖਾਈ ਗੁਣਹ ਬੀਨ ॥੩॥
sabh dookh sakhaaee gunah been |3|જે વ્યક્તિમાં સદ્ગુણોનો અભાવ હોય છે - તેના તમામ દુઃખો અને દુ:ખો તેના એકમાત્ર સાથી છે. ||3||
ਮਨੁ ਚਲੈ ਨ ਜਾਈ ਠਾਕਿ ਰਾਖੁ ॥
man chalai na jaaee tthaak raakh |તેનું મન બહાર ભટકે છે, અને તેને પાછું લાવી શકાતું નથી કે તેને નિયંત્રિત કરી શકાતું નથી.
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਰਸ ਰਾਤੇ ਪਤਿ ਨ ਸਾਖੁ ॥
bin har ras raate pat na saakh |ભગવાનના ઉત્કૃષ્ટ તત્ત્વથી રંગાયેલા વિના, તેનું કોઈ સન્માન કે યશ નથી.
ਤੂ ਆਪੇ ਸੁਰਤਾ ਆਪਿ ਰਾਖੁ ॥
too aape surataa aap raakh |તમે પોતે જ શ્રોતા છો, પ્રભુ, અને તમે જ અમારા રક્ષક છો.
ਧਰਿ ਧਾਰਣ ਦੇਖੈ ਜਾਣੈ ਆਪਿ ॥੪॥
dhar dhaaran dekhai jaanai aap |4|તમે પૃથ્વીનો આધાર છો; તમે પોતે જ જુઓ અને સમજો. ||4||
ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਕਿਸੁ ਕਹਉ ਜਾਇ ॥
aap bhulaae kis khau jaae |જ્યારે તમે જ મને ભટકાવશો, ત્યારે હું કોને ફરિયાદ કરું?
ਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਬਿਰਥਾ ਕਹਉ ਮਾਇ ॥
gur mele birathaa khau maae |ગુરુને મળીને, હું તેમને મારી પીડા કહીશ, હે મારી માતા.
ਅਵਗਣ ਛੋਡਉ ਗੁਣ ਕਮਾਇ ॥
avagan chhoddau gun kamaae |મારા નકામા દોષોનો ત્યાગ કરીને હવે હું પુણ્ય આચરું છું.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਰਾਤਾ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੫॥
gurasabadee raataa sach samaae |5|ગુરુના શબ્દના શબ્દથી રંગાઈને હું સાચા પ્રભુમાં લીન થઈ ગયો છું. ||5||
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਮਤਿ ਊਤਮ ਹੋਇ ॥
satigur miliaai mat aootam hoe |સાચા ગુરુને મળવાથી બુદ્ધિ ઉન્નત અને ઉત્કૃષ્ટ થાય છે.
ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹਉਮੈ ਕਢੈ ਧੋਇ ॥
man niramal haumai kadtai dhoe |મન નિષ્કલંક બને છે, અને અહંકાર ધોવાઇ જાય છે.
ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਬੰਧਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥
sadaa mukat bandh na sakai koe |તે હંમેશ માટે મુક્ત છે, અને કોઈ તેને બંધનમાં મૂકી શકતું નથી.
ਸਦਾ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ਅਉਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥੬॥
sadaa naam vakhaanai aaur na koe |6|તે હંમેશ માટે નામનો જપ કરે છે, અને બીજું કંઈ નથી. ||6||
ਮਨੁ ਹਰਿ ਕੈ ਭਾਣੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
man har kai bhaanai aavai jaae |મન પ્રભુની ઈચ્છા પ્રમાણે આવે છે અને જાય છે.
ਸਭ ਮਹਿ ਏਕੋ ਕਿਛੁ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥
sabh meh eko kichh kahan na jaae |એક ભગવાન બધામાં સમાયેલ છે; બીજું કશું કહી શકાય નહીં.
ਸਭੁ ਹੁਕਮੋ ਵਰਤੈ ਹੁਕਮਿ ਸਮਾਇ ॥
sabh hukamo varatai hukam samaae |તેમની આજ્ઞાનો હુકમ સર્વત્ર વ્યાપ્ત છે, અને બધા તેમની આજ્ઞામાં ભળી જાય છે.
ਦੂਖ ਸੂਖ ਸਭ ਤਿਸੁ ਰਜਾਇ ॥੭॥
dookh sookh sabh tis rajaae |7|દુઃખ અને આનંદ બધું તેમની ઇચ્છાથી આવે છે. ||7||
ਤੂ ਅਭੁਲੁ ਨ ਭੂਲੌ ਕਦੇ ਨਾਹਿ ॥
too abhul na bhoolau kade naeh |તમે અચૂક છો; તમે ક્યારેય ભૂલો કરતા નથી.
ਗੁਰਸਬਦੁ ਸੁਣਾਏ ਮਤਿ ਅਗਾਹਿ ॥
gurasabad sunaae mat agaeh |જેઓ ગુરુના શબ્દને સાંભળે છે - તેમની બુદ્ધિ ગહન અને ગહન બને છે.
ਤੂ ਮੋਟਉ ਠਾਕੁਰੁ ਸਬਦ ਮਾਹਿ ॥
too mottau tthaakur sabad maeh |તમે, હે મારા મહાન ભગવાન અને માસ્ટર, શબ્દમાં સમાયેલ છે.
ਮਨੁ ਨਾਨਕ ਮਾਨਿਆ ਸਚੁ ਸਲਾਹਿ ॥੮॥੨॥
man naanak maaniaa sach salaeh |8|2|હે નાનક, સાચા પ્રભુની સ્તુતિ કરીને મારું મન પ્રસન્ન થયું. ||8||2||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
basant mahalaa 1 |બસંત, પ્રથમ મહેલ:
ਦਰਸਨ ਕੀ ਪਿਆਸ ਜਿਸੁ ਨਰ ਹੋਇ ॥
darasan kee piaas jis nar hoe |તે વ્યક્તિ, જે ભગવાનના દર્શનના ધન્ય દર્શન માટે તરસ્યો છે,
ਏਕਤੁ ਰਾਚੈ ਪਰਹਰਿ ਦੋਇ ॥
ekat raachai parahar doe |દ્વૈતને પાછળ છોડીને એક ભગવાનમાં સમાઈ જાય છે.
ਦੂਰਿ ਦਰਦੁ ਮਥਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਖਾਇ ॥
door darad math amrit khaae |જેમ જેમ તે અમૃતનું મંથન કરે છે અને પીવે છે તેમ તેની પીડાઓ દૂર થઈ જાય છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਏਕ ਸਮਾਇ ॥੧॥
guramukh boojhai ek samaae |1|ગુરુમુખ સમજે છે, અને એક પ્રભુમાં ભળી જાય છે. ||1||
ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਕਉ ਕੇਤੀ ਬਿਲਲਾਇ ॥
tere darasan kau ketee bilalaae |પ્રભુ તમારા દર્શન માટે ઘણા પોકાર કરે છે.
ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਚੀਨਸਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
viralaa ko cheenas gur sabad milaae |1| rahaau |કેટલા દુર્લભ છે જેઓ ગુરુના શબ્દનું અનુભૂતિ કરે છે અને તેમની સાથે વિલીન થાય છે. ||1||થોભો ||
ਬੇਦ ਵਖਾਣਿ ਕਹਹਿ ਇਕੁ ਕਹੀਐ ॥
bed vakhaan kaheh ik kaheeai |વેદ કહે છે કે આપણે એક ભગવાનના નામનો જપ કરવો જોઈએ.
ਓਹੁ ਬੇਅੰਤੁ ਅੰਤੁ ਕਿਨਿ ਲਹੀਐ ॥
ohu beant ant kin laheeai |તે અનંત છે; તેની મર્યાદા કોણ શોધી શકે?
ਏਕੋ ਕਰਤਾ ਜਿਨਿ ਜਗੁ ਕੀਆ ॥
eko karataa jin jag keea |એક જ સર્જનહાર છે, જેણે વિશ્વનું સર્જન કર્યું છે.
ਬਾਝੁ ਕਲਾ ਧਰਿ ਗਗਨੁ ਧਰੀਆ ॥੨॥
baajh kalaa dhar gagan dhareea |2|કોઈપણ થાંભલા વિના, તે પૃથ્વી અને આકાશને ટેકો આપે છે. ||2||
ਏਕੋ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਧੁਨਿ ਬਾਣੀ ॥
eko giaan dhiaan dhun baanee |આધ્યાત્મિક શાણપણ અને ધ્યાન બાની, એક ભગવાનના વચનમાં સમાયેલ છે.
ਏਕੁ ਨਿਰਾਲਮੁ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥
ek niraalam akath kahaanee |એક ભગવાન અસ્પૃશ્ય અને અસ્પૃશ્ય છે; તેની વાર્તા અસ્પષ્ટ છે.
ਏਕੋ ਸਬਦੁ ਸਚਾ ਨੀਸਾਣੁ ॥
eko sabad sachaa neesaan |શબ્દ, શબ્દ, એક સાચા ભગવાનનું ચિહ્ન છે.
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਜਾਣੈ ਜਾਣੁ ॥੩॥
poore gur te jaanai jaan |3|સંપૂર્ણ ગુરુ દ્વારા, જાણનાર ભગવાનને ઓળખવામાં આવે છે. ||3||
ਏਕੋ ਧਰਮੁ ਦ੍ਰਿੜੈ ਸਚੁ ਕੋਈ ॥
eko dharam drirrai sach koee |ધર્મનો એક જ ધર્મ છે; દરેકને આ સત્ય સમજવા દો.
ਗੁਰਮਤਿ ਪੂਰਾ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸੋਈ ॥
guramat pooraa jug jug soee |ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, વ્યક્તિ સંપૂર્ણ બની જાય છે, સમગ્ર યુગમાં.
ਅਨਹਦਿ ਰਾਤਾ ਏਕ ਲਿਵ ਤਾਰ ॥
anahad raataa ek liv taar |અવ્યક્ત આકાશી ભગવાનથી રંગાયેલા, અને પ્રેમથી એકમાં સમાઈ ગયા,
ਓਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰ ॥੪॥
ohu guramukh paavai alakh apaar |4|ગુરુમુખ અદ્રશ્ય અને અનંતને પ્રાપ્ત કરે છે. ||4||
ਏਕੋ ਤਖਤੁ ਏਕੋ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ॥
eko takhat eko paatisaahu |ત્યાં એક આકાશી સિંહાસન છે, અને એક સર્વોચ્ચ રાજા છે.
ਸਰਬੀ ਥਾਈ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ॥
sarabee thaaee veparavaahu |સ્વતંત્ર ભગવાન સર્વ સ્થાનોમાં વ્યાપેલા છે.
ਤਿਸ ਕਾ ਕੀਆ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸਾਰੁ ॥
tis kaa keea tribhavan saar |ત્રણે જગત એ પરમ પ્રભુની રચના છે.
ਓਹੁ ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਏਕੰਕਾਰੁ ॥੫॥
ohu agam agochar ekankaar |5|સૃષ્ટિનો એક સર્જક અગમ્ય અને અગમ્ય છે. ||5||
ਏਕਾ ਮੂਰਤਿ ਸਾਚਾ ਨਾਉ ॥
ekaa moorat saachaa naau |તેનું સ્વરૂપ એક છે, અને તેનું નામ સાચું છે.
ਤਿਥੈ ਨਿਬੜੈ ਸਾਚੁ ਨਿਆਉ ॥
tithai nibarrai saach niaau |સાચો ન્યાય ત્યાં આપવામાં આવે છે.
ਸਾਚੀ ਕਰਣੀ ਪਤਿ ਪਰਵਾਣੁ ॥
saachee karanee pat paravaan |જેઓ સત્યનું આચરણ કરે છે તેઓને સન્માનિત અને સ્વીકારવામાં આવે છે.
ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥੬॥
saachee daragah paavai maan |6|તેઓ સાચા પ્રભુના દરબારમાં સન્માનિત થાય છે. ||6||
ਏਕਾ ਭਗਤਿ ਏਕੋ ਹੈ ਭਾਉ ॥
ekaa bhagat eko hai bhaau |એક પ્રભુની ભક્તિપૂર્વકની ઉપાસના એ એક પ્રભુ પ્રત્યેના પ્રેમની અભિવ્યક્તિ છે.
ਬਿਨੁ ਭੈ ਭਗਤੀ ਆਵਉ ਜਾਉ ॥
bin bhai bhagatee aavau jaau |ભગવાનના ભય અને તેમની ભક્તિ વિના, નશ્વર પુનર્જન્મમાં આવે છે અને જાય છે.
ਗੁਰ ਤੇ ਸਮਝਿ ਰਹੈ ਮਿਹਮਾਣੁ ॥
gur te samajh rahai mihamaan |જે વ્યક્તિ ગુરુ પાસેથી આ સમજ મેળવે છે તે આ દુનિયામાં સન્માનિત મહેમાનની જેમ રહે છે.