ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 956
ਸਚੁ ਪੁਰਾਣਾ ਹੋਵੈ ਨਾਹੀ ਸੀਤਾ ਕਦੇ ਨ ਪਾਟੈ ॥
sach puraanaa hovai naahee seetaa kade na paattai |પણ સત્ય વૃદ્ધ થતું નથી; અને જ્યારે તેને ટાંકવામાં આવે છે, તે ફરીથી ક્યારેય ફાટતું નથી.
ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੋ ਸਚਾ ਤਿਚਰੁ ਜਾਪੀ ਜਾਪੈ ॥੧॥
naanak saahib sacho sachaa tichar jaapee jaapai |1|ઓ નાનક, ભગવાન અને માસ્ટર સાચાના સાચા છે. જ્યારે આપણે તેનું ધ્યાન કરીએ છીએ, ત્યારે આપણે તેને જોઈએ છીએ. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਸਚ ਕੀ ਕਾਤੀ ਸਚੁ ਸਭੁ ਸਾਰੁ ॥
sach kee kaatee sach sabh saar |છરી સત્ય છે, અને તેનું સ્ટીલ સંપૂર્ણ સત્ય છે.
ਘਾੜਤ ਤਿਸ ਕੀ ਅਪਰ ਅਪਾਰ ॥
ghaarrat tis kee apar apaar |તેની કારીગરી અજોડ સુંદર છે.
ਸਬਦੇ ਸਾਣ ਰਖਾਈ ਲਾਇ ॥
sabade saan rakhaaee laae |તે શબ્દના ગ્રાઇન્ડસ્ટોન પર તીક્ષ્ણ છે.
ਗੁਣ ਕੀ ਥੇਕੈ ਵਿਚਿ ਸਮਾਇ ॥
gun kee thekai vich samaae |તે સદ્ગુણના સ્કેબાર્ડમાં મૂકવામાં આવે છે.
ਤਿਸ ਦਾ ਕੁਠਾ ਹੋਵੈ ਸੇਖੁ ॥
tis daa kutthaa hovai sekh |જો તેની સાથે શેખની હત્યા કરવામાં આવે,
ਲੋਹੂ ਲਬੁ ਨਿਕਥਾ ਵੇਖੁ ॥
lohoo lab nikathaa vekh |પછી લોભનું લોહી વહેશે.
ਹੋਇ ਹਲਾਲੁ ਲਗੈ ਹਕਿ ਜਾਇ ॥
hoe halaal lagai hak jaae |જે આ કર્મકાંડ રીતે કતલ કરવામાં આવે છે, તે ભગવાન સાથે જોડાઈ જશે.
ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਦੀਦਾਰਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak dar deedaar samaae |2|ઓ નાનક, ભગવાનના દ્વારે, તે તેમના ધન્ય દર્શનમાં સમાઈ જાય છે. ||2||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਕਮਰਿ ਕਟਾਰਾ ਬੰਕੁੜਾ ਬੰਕੇ ਕਾ ਅਸਵਾਰੁ ॥
kamar kattaaraa bankurraa banke kaa asavaar |તમારી કમરે એક સુંદર કટારી લટકે છે, અને તમે આવા સુંદર ઘોડા પર સવારી કરો છો.
ਗਰਬੁ ਨ ਕੀਜੈ ਨਾਨਕਾ ਮਤੁ ਸਿਰਿ ਆਵੈ ਭਾਰੁ ॥੩॥
garab na keejai naanakaa mat sir aavai bhaar |3|પણ બહુ ગર્વ ન કરો; ઓ નાનક, તમે પહેલા માથું જમીન પર પડો. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸੋ ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਲੈ ॥
so satasangat sabad milai jo guramukh chalai |તેઓ એકલા ગુરુમુખ તરીકે ચાલે છે, જેઓ સતસંગત, સાચી મંડળીમાં શબ્દ મેળવે છે.
ਸਚੁ ਧਿਆਇਨਿ ਸੇ ਸਚੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਖਰਚੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ॥
sach dhiaaein se sache jin har kharach dhan palai |સાચા પ્રભુનું ધ્યાન કરવાથી તેઓ સત્યવાદી બને છે; તેઓ તેમના ઝભ્ભામાં ભગવાનની સંપત્તિનો પુરવઠો વહન કરે છે.
ਭਗਤ ਸੋਹਨਿ ਗੁਣ ਗਾਵਦੇ ਗੁਰਮਤਿ ਅਚਲੈ ॥
bhagat sohan gun gaavade guramat achalai |ભક્તો સુંદર દેખાય છે, પ્રભુના ગુણગાન ગાતા; ગુરુના ઉપદેશોને અનુસરીને, તેઓ સ્થિર અને અપરિવર્તનશીલ બને છે.
ਰਤਨ ਬੀਚਾਰੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਭਲੈ ॥
ratan beechaar man vasiaa gur kai sabad bhalai |તેઓ તેમના મનમાં ચિંતનનું રત્ન અને ગુરુના શબ્દના સૌથી ઉત્કૃષ્ટ શબ્દને સમાવે છે.
ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ਆਪੇ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ॥੧੯॥
aape mel milaaeidaa aape dee vaddiaaee |19|તે પોતે તેના સંઘમાં એક થાય છે; તે પોતે જ ભવ્ય મહાનતા આપે છે. ||19||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਆਸਾ ਅੰਦਰਿ ਸਭੁ ਕੋ ਕੋਇ ਨਿਰਾਸਾ ਹੋਇ ॥
aasaa andar sabh ko koe niraasaa hoe |દરેક વ્યક્તિ આશાથી ભરેલી છે; ભાગ્યે જ કોઈ આશા મુક્ત છે.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਮਰਿ ਜੀਵਿਆ ਸਹਿਲਾ ਆਇਆ ਸੋਇ ॥੧॥
naanak jo mar jeeviaa sahilaa aaeaa soe |1|ઓ નાનક, ધન્ય છે તે વ્યક્તિનો જન્મ, જે જીવિત રહીને પણ મૃત્યુ પામે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਨਾ ਕਿਛੁ ਆਸਾ ਹਥਿ ਹੈ ਕੇਉ ਨਿਰਾਸਾ ਹੋਇ ॥
naa kichh aasaa hath hai keo niraasaa hoe |આશાના હાથમાં કશું જ નથી. આશા મુક્ત કેવી રીતે થઈ શકે?
ਕਿਆ ਕਰੇ ਏਹ ਬਪੁੜੀ ਜਾਂ ਭੁੋਲਾਏ ਸੋਇ ॥੨॥
kiaa kare eh bapurree jaan bhuolaae soe |2|આ બિચારો શું કરી શકે? પ્રભુ પોતે મૂંઝવણ ઉભી કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੰਸਾਰ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ॥
dhrig jeevan sansaar sache naam bin |સાચા નામ વિનાનું આ સંસારનું જીવન શાપિત છે.
ਪ੍ਰਭੁ ਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰ ਨਿਹਚਲੁ ਏਹੁ ਧਨੁ ॥
prabh daataa daataar nihachal ehu dhan |ઈશ્વર આપનારનો મહાન દાતા છે. તેની સંપત્તિ કાયમી અને અપરિવર્તનશીલ છે.
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਆਰਾਧੇ ਨਿਰਮਲੁ ਸੋਇ ਜਨੁ ॥
saas saas aaraadhe niramal soe jan |તે નમ્ર વ્યક્તિ નિષ્કલંક છે, જે દરેક શ્વાસ સાથે ભગવાનની ભક્તિ કરે છે.
ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਅਗਮੁ ਰਸਨਾ ਏਕੁ ਭਨੁ ॥
antarajaamee agam rasanaa ek bhan |તમારી જીભથી, એક દુર્ગમ ભગવાન, આંતરિક જાણનાર, હૃદયની શોધ કરનારને સ્પંદન કરો.
ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਰਬਤਿ ਨਾਨਕੁ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥੨੦॥
rav rahiaa sarabat naanak bal jaaee |20|તે સર્વત્ર સર્વત્ર વ્યાપ્ત છે. નાનક તેને બલિદાન છે. ||20||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਸਰਵਰ ਹੰਸ ਧੁਰੇ ਹੀ ਮੇਲਾ ਖਸਮੈ ਏਵੈ ਭਾਣਾ ॥
saravar hans dhure hee melaa khasamai evai bhaanaa |સાચા ગુરુના સરોવર અને આત્માના હંસ વચ્ચેનું મિલન, ભગવાનની ઇચ્છાની પ્રસન્નતાથી, શરૂઆતથી જ પૂર્વનિર્ધારિત હતું.
ਸਰਵਰ ਅੰਦਰਿ ਹੀਰਾ ਮੋਤੀ ਸੋ ਹੰਸਾ ਕਾ ਖਾਣਾ ॥
saravar andar heeraa motee so hansaa kaa khaanaa |હીરા આ તળાવમાં છે; તેઓ હંસનો ખોરાક છે.
ਬਗੁਲਾ ਕਾਗੁ ਨ ਰਹਈ ਸਰਵਰਿ ਜੇ ਹੋਵੈ ਅਤਿ ਸਿਆਣਾ ॥
bagulaa kaag na rahee saravar je hovai at siaanaa |કાગડો અને કાગડો ભલે બહુ સમજદાર હોય, પણ તેઓ આ તળાવમાં રહેતા નથી.
ਓਨਾ ਰਿਜਕੁ ਨ ਪਇਓ ਓਥੈ ਓਨੑਾ ਹੋਰੋ ਖਾਣਾ ॥
onaa rijak na peio othai onaa horo khaanaa |તેઓને ત્યાં તેમનો ખોરાક મળતો નથી; તેમનો ખોરાક અલગ છે.
ਸਚਿ ਕਮਾਣੈ ਸਚੋ ਪਾਈਐ ਕੂੜੈ ਕੂੜਾ ਮਾਣਾ ॥
sach kamaanai sacho paaeeai koorrai koorraa maanaa |સત્યનું આચરણ કરવાથી સાચા પ્રભુ મળી જાય છે. મિથ્યાનું અભિમાન છે.
ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੌ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਜਿਨਾ ਧੁਰੇ ਪੈਯਾ ਪਰਵਾਣਾ ॥੧॥
naanak tin kau satigur miliaa jinaa dhure paiyaa paravaanaa |1|ઓ નાનક, તેઓ એકલા જ સાચા ગુરુને મળે છે, જેઓ ભગવાનની આજ્ઞાથી પૂર્વનિર્ધારિત છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਉਜਲਾ ਜੇ ਕੋ ਚਿਤਿ ਕਰੇਇ ॥
saahib meraa ujalaa je ko chit karee |મારા ભગવાન અને માસ્ટર નિષ્કલંક છે, જેમ કે જેઓ તેમના વિશે વિચારે છે.
ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਸੇਵੀਐ ਸਦਾ ਸਦਾ ਜੋ ਦੇਇ ॥
naanak soee seveeai sadaa sadaa jo dee |હે નાનક, તેની સેવા કરો, જે તમને સદાકાળ આપે છે.
ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਸੇਵੀਐ ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥
naanak soee seveeai jit seviaai dukh jaae |હે નાનક, તેની સેવા કરો; તેની સેવા કરવાથી દુ:ખ દૂર થાય છે.
ਅਵਗੁਣ ਵੰਞਨਿ ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਆਇ ॥੨॥
avagun vanyan gun raveh man sukh vasai aae |2|દોષો અને અવગુણો અદૃશ્ય થઈ જાય છે, અને સદ્ગુણો તેમનું સ્થાન લે છે; મનમાં શાંતિ વાસ કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪਿ ਤਾੜੀ ਲਾਈਅਨੁ ॥
aape aap varatadaa aap taarree laaeean |તે પોતે સર્વ-વ્યાપી છે; તે પોતે સમાધિની ગહન અવસ્થામાં લીન છે.
ਆਪੇ ਹੀ ਉਪਦੇਸਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤੀਆਈਅਨੁ ॥
aape hee upadesadaa guramukh pateeaeean |તે પોતે સૂચના આપે છે; ગુરુમુખ સંતુષ્ટ અને પરિપૂર્ણ છે.
ਇਕਿ ਆਪੇ ਉਝੜਿ ਪਾਇਅਨੁ ਇਕਿ ਭਗਤੀ ਲਾਇਅਨੁ ॥
eik aape ujharr paaeian ik bhagatee laaeian |કેટલાક, તે અરણ્યમાં ભટકવાનું કારણ બને છે, જ્યારે અન્ય તેમની ભક્તિ માટે પ્રતિબદ્ધ છે.
ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਬੁਝਸੀ ਆਪੇ ਨਾਇ ਲਾਈਅਨੁ ॥
jis aap bujhaae so bujhasee aape naae laaeean |તે જ સમજે છે, જેને પ્રભુ સમજાવે છે; તે પોતે જ મનુષ્યોને પોતાના નામ સાથે જોડે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨੧॥੧॥ ਸੁਧੁ ॥
naanak naam dhiaaeeai sachee vaddiaaee |21|1| sudh |હે નાનક, ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરવાથી સાચી મહાનતા પ્રાપ્ત થાય છે. ||21||1|| સુધ ||