ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 291
ਆਪਨ ਖੇਲੁ ਆਪਿ ਵਰਤੀਜਾ ॥
aapan khel aap varateejaa |તેણે પોતે જ પોતાનું નાટક મંચન કર્યું છે;
ਨਾਨਕ ਕਰਨੈਹਾਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ॥੧॥
naanak karanaihaar na doojaa |1|ઓ નાનક, બીજો કોઈ સર્જક નથી. ||1||
ਜਬ ਹੋਵਤ ਪ੍ਰਭ ਕੇਵਲ ਧਨੀ ॥
jab hovat prabh keval dhanee |જ્યારે ફક્ત ભગવાન જ માસ્ટર હતા,
ਤਬ ਬੰਧ ਮੁਕਤਿ ਕਹੁ ਕਿਸ ਕਉ ਗਨੀ ॥
tab bandh mukat kahu kis kau ganee |તો પછી બંધાયેલ કે મુક્ત કોને કહેવાય?
ਜਬ ਏਕਹਿ ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਪਾਰ ॥
jab ekeh har agam apaar |જ્યારે માત્ર ભગવાન જ હતા, અગમ્ય અને અનંત,
ਤਬ ਨਰਕ ਸੁਰਗ ਕਹੁ ਕਉਨ ਅਉਤਾਰ ॥
tab narak surag kahu kaun aautaar |તો પછી કોણ નરકમાં પ્રવેશ્યું, અને કોણ સ્વર્ગમાં પ્રવેશ્યું?
ਜਬ ਨਿਰਗੁਨ ਪ੍ਰਭ ਸਹਜ ਸੁਭਾਇ ॥
jab niragun prabh sahaj subhaae |જ્યારે ભગવાન લક્ષણો વિના, સંપૂર્ણ શાંતિમાં હતા,
ਤਬ ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਕਹਹੁ ਕਿਤੁ ਠਾਇ ॥
tab siv sakat kahahu kit tthaae |પછી મન ક્યાં હતું અને દ્રવ્ય ક્યાં હતું - શિવ અને શક્તિ ક્યાં હતા?
ਜਬ ਆਪਹਿ ਆਪਿ ਅਪਨੀ ਜੋਤਿ ਧਰੈ ॥
jab aapeh aap apanee jot dharai |જ્યારે તેણે પોતાનો પ્રકાશ પોતાની પાસે રાખ્યો,
ਤਬ ਕਵਨ ਨਿਡਰੁ ਕਵਨ ਕਤ ਡਰੈ ॥
tab kavan niddar kavan kat ddarai |તો પછી નિર્ભય કોણ હતું, અને કોણ ભયભીત હતું?
ਆਪਨ ਚਲਿਤ ਆਪਿ ਕਰਨੈਹਾਰ ॥
aapan chalit aap karanaihaar |તે પોતે જ પોતાના નાટકોમાં કલાકાર છે;
ਨਾਨਕ ਠਾਕੁਰ ਅਗਮ ਅਪਾਰ ॥੨॥
naanak tthaakur agam apaar |2|ઓ નાનક, ભગવાન માસ્ટર અગમ્ય અને અનંત છે. ||2||
ਅਬਿਨਾਸੀ ਸੁਖ ਆਪਨ ਆਸਨ ॥
abinaasee sukh aapan aasan |જ્યારે અમર ભગવાન આરામથી બેઠા હતા,
ਤਹ ਜਨਮ ਮਰਨ ਕਹੁ ਕਹਾ ਬਿਨਾਸਨ ॥
tah janam maran kahu kahaa binaasan |તો પછી જન્મ, મૃત્યુ અને વિસર્જન ક્યાં હતું?
ਜਬ ਪੂਰਨ ਕਰਤਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ॥
jab pooran karataa prabh soe |જ્યારે માત્ર ભગવાન જ હતા, સંપૂર્ણ સર્જક,
ਤਬ ਜਮ ਕੀ ਤ੍ਰਾਸ ਕਹਹੁ ਕਿਸੁ ਹੋਇ ॥
tab jam kee traas kahahu kis hoe |તો પછી મૃત્યુથી કોને ડર હતો?
ਜਬ ਅਬਿਗਤ ਅਗੋਚਰ ਪ੍ਰਭ ਏਕਾ ॥
jab abigat agochar prabh ekaa |જ્યારે માત્ર એક જ ભગવાન હતા, અવ્યક્ત અને અગમ્ય,
ਤਬ ਚਿਤ੍ਰ ਗੁਪਤ ਕਿਸੁ ਪੂਛਤ ਲੇਖਾ ॥
tab chitr gupat kis poochhat lekhaa |તો પછી સભાન અને અર્ધજાગ્રતના રેકોર્ડિંગ લેખકો દ્વારા કોને એકાઉન્ટ માટે બોલાવવામાં આવ્યા હતા?
ਜਬ ਨਾਥ ਨਿਰੰਜਨ ਅਗੋਚਰ ਅਗਾਧੇ ॥
jab naath niranjan agochar agaadhe |જ્યારે ત્યાં માત્ર નિષ્કલંક, અગમ્ય, અગમ્ય માસ્ટર હતા,
ਤਬ ਕਉਨ ਛੁਟੇ ਕਉਨ ਬੰਧਨ ਬਾਧੇ ॥
tab kaun chhutte kaun bandhan baadhe |તો પછી કોણ મુક્ત થયું અને કોને બંધનમાં રાખવામાં આવ્યું?
ਆਪਨ ਆਪ ਆਪ ਹੀ ਅਚਰਜਾ ॥
aapan aap aap hee acharajaa |તે પોતે, પોતાનામાં અને પોતાનામાં, સૌથી અદ્ભુત છે.
ਨਾਨਕ ਆਪਨ ਰੂਪ ਆਪ ਹੀ ਉਪਰਜਾ ॥੩॥
naanak aapan roop aap hee uparajaa |3|ઓ નાનક, તેણે પોતે પોતાનું સ્વરૂપ બનાવ્યું છે. ||3||
ਜਹ ਨਿਰਮਲ ਪੁਰਖੁ ਪੁਰਖ ਪਤਿ ਹੋਤਾ ॥
jah niramal purakh purakh pat hotaa |જ્યારે ત્યાં માત્ર નિષ્કલંક અસ્તિત્વ, સૃષ્ટિનો ભગવાન હતો,
ਤਹ ਬਿਨੁ ਮੈਲੁ ਕਹਹੁ ਕਿਆ ਧੋਤਾ ॥
tah bin mail kahahu kiaa dhotaa |ત્યાં કોઈ ગંદકી ન હતી, તો સ્વચ્છ ધોવાનું શું હતું?
ਜਹ ਨਿਰੰਜਨ ਨਿਰੰਕਾਰ ਨਿਰਬਾਨ ॥
jah niranjan nirankaar nirabaan |જ્યારે નિર્વાણમાં માત્ર શુદ્ધ, નિરાકાર ભગવાન હતા,
ਤਹ ਕਉਨ ਕਉ ਮਾਨ ਕਉਨ ਅਭਿਮਾਨ ॥
tah kaun kau maan kaun abhimaan |તો પછી કોનું સન્માન થયું અને કોનું અપમાન થયું?
ਜਹ ਸਰੂਪ ਕੇਵਲ ਜਗਦੀਸ ॥
jah saroop keval jagadees |જ્યારે બ્રહ્માંડના ભગવાનનું માત્ર સ્વરૂપ હતું,
ਤਹ ਛਲ ਛਿਦ੍ਰ ਲਗਤ ਕਹੁ ਕੀਸ ॥
tah chhal chhidr lagat kahu kees |તો પછી કોણ છેતરપિંડી અને પાપથી દૂષિત હતું?
ਜਹ ਜੋਤਿ ਸਰੂਪੀ ਜੋਤਿ ਸੰਗਿ ਸਮਾਵੈ ॥
jah jot saroopee jot sang samaavai |જ્યારે પ્રકાશનું મૂર્ત સ્વરૂપ તેમના પોતાના પ્રકાશમાં ડૂબી ગયું હતું,
ਤਹ ਕਿਸਹਿ ਭੂਖ ਕਵਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈ ॥
tah kiseh bhookh kavan tripataavai |તો પછી કોણ ભૂખ્યું હતું અને કોણ તૃપ્ત થયું?
ਕਰਨ ਕਰਾਵਨ ਕਰਨੈਹਾਰੁ ॥
karan karaavan karanaihaar |તે કારણોનું કારણ છે, સર્જનહાર ભગવાન છે.
ਨਾਨਕ ਕਰਤੇ ਕਾ ਨਾਹਿ ਸੁਮਾਰੁ ॥੪॥
naanak karate kaa naeh sumaar |4|ઓ નાનક, સર્જક ગણતરીની બહાર છે. ||4||
ਜਬ ਅਪਨੀ ਸੋਭਾ ਆਪਨ ਸੰਗਿ ਬਨਾਈ ॥
jab apanee sobhaa aapan sang banaaee |જ્યારે તેમનો મહિમા પોતાની અંદર સમાયેલો હતો,
ਤਬ ਕਵਨ ਮਾਇ ਬਾਪ ਮਿਤ੍ਰ ਸੁਤ ਭਾਈ ॥
tab kavan maae baap mitr sut bhaaee |તો પછી માતા, પિતા, મિત્ર, બાળક કે ભાઈ કોણ હતું?
ਜਹ ਸਰਬ ਕਲਾ ਆਪਹਿ ਪਰਬੀਨ ॥
jah sarab kalaa aapeh parabeen |જ્યારે બધી શક્તિ અને શાણપણ તેની અંદર છુપાયેલું હતું,
ਤਹ ਬੇਦ ਕਤੇਬ ਕਹਾ ਕੋਊ ਚੀਨ ॥
tah bed kateb kahaa koaoo cheen |તો પછી વેદ અને શાસ્ત્રો ક્યાં હતા અને તેમને વાંચનાર કોણ હતું?
ਜਬ ਆਪਨ ਆਪੁ ਆਪਿ ਉਰਿ ਧਾਰੈ ॥
jab aapan aap aap ur dhaarai |જ્યારે તેણે પોતાની જાતને, સર્વત્ર, પોતાના હૃદયમાં રાખી,
ਤਉ ਸਗਨ ਅਪਸਗਨ ਕਹਾ ਬੀਚਾਰੈ ॥
tau sagan apasagan kahaa beechaarai |તો પછી શુકનને કોણે સારું કે ખરાબ માન્યું?
ਜਹ ਆਪਨ ਊਚ ਆਪਨ ਆਪਿ ਨੇਰਾ ॥
jah aapan aooch aapan aap neraa |જ્યારે તે પોતે ઉચ્ચ હતો, અને તે પોતે નજીક હતો,
ਤਹ ਕਉਨ ਠਾਕੁਰੁ ਕਉਨੁ ਕਹੀਐ ਚੇਰਾ ॥
tah kaun tthaakur kaun kaheeai cheraa |તો પછી કોને ગુરુ કહેવાય અને કોને શિષ્ય કહેવાય?
ਬਿਸਮਨ ਬਿਸਮ ਰਹੇ ਬਿਸਮਾਦ ॥
bisaman bisam rahe bisamaad |પ્રભુના અદ્ભુત અજાયબીથી આપણે આશ્ચર્યચકિત થઈએ છીએ.
ਨਾਨਕ ਅਪਨੀ ਗਤਿ ਜਾਨਹੁ ਆਪਿ ॥੫॥
naanak apanee gat jaanahu aap |5|હે નાનક, તે જ પોતાની સ્થિતિ જાણે છે. ||5||
ਜਹ ਅਛਲ ਅਛੇਦ ਅਭੇਦ ਸਮਾਇਆ ॥
jah achhal achhed abhed samaaeaa |જ્યારે અભેદ્ય, અભેદ્ય, અસ્પષ્ટ વ્યક્તિ આત્મ-લીષિત હતો,
ਊਹਾ ਕਿਸਹਿ ਬਿਆਪਤ ਮਾਇਆ ॥
aoohaa kiseh biaapat maaeaa |તો પછી માયાથી કોણ પ્રભાવિત થયું?
ਆਪਸ ਕਉ ਆਪਹਿ ਆਦੇਸੁ ॥
aapas kau aapeh aades |જ્યારે તેણે પોતાની જાતને શ્રદ્ધાંજલિ આપી,
ਤਿਹੁ ਗੁਣ ਕਾ ਨਾਹੀ ਪਰਵੇਸੁ ॥
tihu gun kaa naahee paraves |ત્યારે ત્રણ ગુણો પ્રવર્તતા ન હતા.
ਜਹ ਏਕਹਿ ਏਕ ਏਕ ਭਗਵੰਤਾ ॥
jah ekeh ek ek bhagavantaa |જ્યારે માત્ર એક, એક અને એકમાત્ર ભગવાન ભગવાન હતા,
ਤਹ ਕਉਨੁ ਅਚਿੰਤੁ ਕਿਸੁ ਲਾਗੈ ਚਿੰਤਾ ॥
tah kaun achint kis laagai chintaa |તો પછી કોણ બેચેન ન હતું, અને કોને ચિંતા થઈ?
ਜਹ ਆਪਨ ਆਪੁ ਆਪਿ ਪਤੀਆਰਾ ॥
jah aapan aap aap pateeaaraa |જ્યારે તે પોતે પોતાનાથી સંતુષ્ટ હતો,
ਤਹ ਕਉਨੁ ਕਥੈ ਕਉਨੁ ਸੁਨਨੈਹਾਰਾ ॥
tah kaun kathai kaun sunanaihaaraa |પછી કોણ બોલ્યું અને કોણે સાંભળ્યું?
ਬਹੁ ਬੇਅੰਤ ਊਚ ਤੇ ਊਚਾ ॥
bahu beant aooch te aoochaa |તે વિશાળ અને અનંત છે, ઉચ્ચથી સર્વોચ્ચ છે.
ਨਾਨਕ ਆਪਸ ਕਉ ਆਪਹਿ ਪਹੂਚਾ ॥੬॥
naanak aapas kau aapeh pahoochaa |6|ઓ નાનક, તે એકલો જ પોતાની જાત સુધી પહોંચી શકે છે. ||6||
ਜਹ ਆਪਿ ਰਚਿਓ ਪਰਪੰਚੁ ਅਕਾਰੁ ॥
jah aap rachio parapanch akaar |જ્યારે તેણે પોતે જ સૃષ્ટિના દૃશ્યમાન વિશ્વની રચના કરી,
ਤਿਹੁ ਗੁਣ ਮਹਿ ਕੀਨੋ ਬਿਸਥਾਰੁ ॥
tihu gun meh keeno bisathaar |તેણે વિશ્વને ત્રણ સ્વભાવને આધીન બનાવ્યું.
ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਤਹ ਭਈ ਕਹਾਵਤ ॥
paap pun tah bhee kahaavat |પછી પાપ અને પુણ્યની વાત થવા લાગી.