ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 308
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ચોથી મહેલ:
ਜਿਨ ਕਉ ਆਪਿ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਜਗਤੁ ਭੀ ਆਪੇ ਆਣਿ ਤਿਨ ਕਉ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ॥
jin kau aap dee vaddiaaee jagat bhee aape aan tin kau pairee paae |ભગવાન પોતે ભવ્ય મહાનતા આપે છે; તે પોતે જ વિશ્વને તેમના પગે પડવાનું કારણ બનાવે છે.
ਡਰੀਐ ਤਾਂ ਜੇ ਕਿਛੁ ਆਪ ਦੂ ਕੀਚੈ ਸਭੁ ਕਰਤਾ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਵਧਾਏ ॥
ddareeai taan je kichh aap doo keechai sabh karataa aapanee kalaa vadhaae |આપણે ફક્ત ડરવું જોઈએ, જો આપણે વસ્તુઓ જાતે કરવાનો પ્રયાસ કરીએ; સર્જક દરેક રીતે તેની શક્તિ વધારી રહ્યો છે.
ਦੇਖਹੁ ਭਾਈ ਏਹੁ ਅਖਾੜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਚੇ ਕਾ ਜਿਨਿ ਆਪਣੈ ਜੋਰਿ ਸਭਿ ਆਣਿ ਨਿਵਾਏ ॥
dekhahu bhaaee ehu akhaarraa har preetam sache kaa jin aapanai jor sabh aan nivaae |જુઓ, ઓ ડેસ્ટિની ભાઈઓ: આ પ્રિય સાચા ભગવાનનો અખાડો છે; તેમની શક્તિ દરેકને નમ્રતામાં નમન કરે છે.
ਆਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਕੀ ਰਖ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਨਿੰਦਕਾ ਦੁਸਟਾ ਕੇ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕਰਾਏ ॥
aapaniaa bhagataa kee rakh kare har suaamee nindakaa dusattaa ke muh kaale karaae |ભગવાન, આપણા ભગવાન અને માસ્ટર, તેમના ભક્તોનું રક્ષણ અને રક્ષણ કરે છે; તે નિંદા કરનારાઓ અને દુષ્ટ લોકોના ચહેરા કાળા કરે છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਭਗਤਿ ਨਿਤ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥
satigur kee vaddiaaee nit charrai savaaee har keerat bhagat nit aap karaae |સાચા ગુરુની મહિમા દિન પ્રતિદિન વધતી જાય છે; ભગવાન તેમના ભક્તોને સતત તેમની સ્તુતિના કીર્તન ગાવા માટે પ્રેરિત કરે છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਘਰੀ ਵਸਾਏ ॥
anadin naam japahu gurasikhahu har karataa satigur gharee vasaae |હે ગુરસિખો, રાત દિવસ પ્રભુના નામનો જપ કરો; સાચા ગુરુ દ્વારા, સર્જનહાર ભગવાન તમારા આંતરિક અસ્તિત્વના ઘરમાં વાસ કરવા આવશે.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਤਿ ਕਰਿ ਜਾਣਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਮੁਹਹੁ ਕਢਾਏ ॥
satigur kee baanee sat sat kar jaanahu gurasikhahu har karataa aap muhahu kadtaae |હે ગુરુશિખો, જાણો કે સાચા ગુરુની બાની, સત્ય છે, બિલકુલ સાચી છે. સર્જનહાર ભગવાન પોતે જ ગુરુને તેનું જપ કરાવે છે.
ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਮੁਹ ਉਜਲੇ ਕਰੇ ਹਰਿ ਪਿਆਰਾ ਗੁਰ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ਸੰਸਾਰਿ ਸਭਤੁ ਕਰਾਏ ॥
gurasikhaa ke muh ujale kare har piaaraa gur kaa jaikaar sansaar sabhat karaae |પ્રિય ભગવાન તેમના ગુરુશિખોના ચહેરાને તેજસ્વી બનાવે છે; તે આખા વિશ્વને ગુરુની પ્રશંસા અને વખાણ કરે છે.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੀ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਾਏ ॥੨॥
jan naanak har kaa daas hai har daasan kee har paij rakhaae |2|સેવક નાનક પ્રભુનો દાસ છે; ભગવાન પોતે તેમના દાસનું સન્માન સાચવે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪਿ ਹੈ ਸਚੁ ਸਾਹ ਹਮਾਰੇ ॥
too sachaa saahib aap hai sach saah hamaare |હે મારા સાચા પ્રભુ અને ગુરુ, તમે પોતે જ મારા સાચા પ્રભુ રાજા છો.
ਸਚੁ ਪੂਜੀ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇ ਪ੍ਰਭ ਵਣਜਾਰੇ ਥਾਰੇ ॥
sach poojee naam drirraae prabh vanajaare thaare |કૃપા કરીને, તમારા નામનો સાચો ખજાનો મારી અંદર રોપશો; હે ભગવાન, હું તમારો વેપારી છું.
ਸਚੁ ਸੇਵਹਿ ਸਚੁ ਵਣੰਜਿ ਲੈਹਿ ਗੁਣ ਕਥਹ ਨਿਰਾਰੇ ॥
sach seveh sach vananj laihi gun kathah niraare |હું સાચાની સેવા કરું છું, અને સાચામાં વ્યવહાર કરું છું; હું તમારા અદ્ભુત ગુણગાન ગાઉં છું.
ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੇ ॥
sevak bhaae se jan mile gur sabad savaare |જેઓ નમ્ર માણસો પ્રેમથી પ્રભુની સેવા કરે છે તેઓ તેને મળે છે; તેઓ ગુરુના શબ્દના શબ્દથી શણગારવામાં આવે છે.
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਲਖਾਰੇ ॥੧੪॥
too sachaa saahib alakh hai gur sabad lakhaare |14|હે મારા સાચા પ્રભુ અને સ્વામી, તમે અજાણ્યા છો; ગુરુના શબ્દ દ્વારા, તમે જાણીતા છો. ||14||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |સાલોક, ચોથી મહેલ:
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਤਾਤਿ ਪਰਾਈ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੀ ਭਲਾ ॥
jis andar taat paraaee hovai tis daa kade na hovee bhalaa |જેનું હ્રદય બીજાની ઈર્ષ્યાથી ભરેલું હોય તેને ક્યારેય કોઈ ભલું થતું નથી.
ਓਸ ਦੈ ਆਖਿਐ ਕੋਈ ਨ ਲਗੈ ਨਿਤ ਓਜਾੜੀ ਪੂਕਾਰੇ ਖਲਾ ॥
os dai aakhiaai koee na lagai nit ojaarree pookaare khalaa |તે જે કહે છે તેના પર કોઈ ધ્યાન આપતું નથી; તે માત્ર એક મૂર્ખ છે, રણમાં અવિરતપણે પોકાર કરે છે.
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਚੁਗਲੀ ਚੁਗਲੋ ਵਜੈ ਕੀਤਾ ਕਰਤਿਆ ਓਸ ਦਾ ਸਭੁ ਗਇਆ ॥
jis andar chugalee chugalo vajai keetaa karatiaa os daa sabh geaa |જેનું હૃદય દૂષિત ગપસપથી ભરેલું છે, તે દૂષિત ગપસપ તરીકે ઓળખાય છે; તે જે કરે છે તે બધું નિરર્થક છે.
ਨਿਤ ਚੁਗਲੀ ਕਰੇ ਅਣਹੋਦੀ ਪਰਾਈ ਮੁਹੁ ਕਢਿ ਨ ਸਕੈ ਓਸ ਦਾ ਕਾਲਾ ਭਇਆ ॥
nit chugalee kare anahodee paraaee muhu kadt na sakai os daa kaalaa bheaa |રાત-દિવસ, તે બીજાઓ વિશે સતત ગપસપ કરે છે; તેનો ચહેરો કાળો થઈ ગયો છે, અને તે કોઈને બતાવી શકતો નથી.
ਕਰਮ ਧਰਤੀ ਸਰੀਰੁ ਕਲਿਜੁਗ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਕੋ ਖਾਏ ॥
karam dharatee sareer kalijug vich jehaa ko beeje tehaa ko khaae |શરીર એ ક્રિયાનું ક્ષેત્ર છે, કલિયુગના આ અંધકાર યુગમાં; જેમ તમે રોપશો, તેમ તમે લણશો.
ਗਲਾ ਉਪਰਿ ਤਪਾਵਸੁ ਨ ਹੋਈ ਵਿਸੁ ਖਾਧੀ ਤਤਕਾਲ ਮਰਿ ਜਾਏ ॥
galaa upar tapaavas na hoee vis khaadhee tatakaal mar jaae |ન્યાય માત્ર શબ્દો પર પસાર થતો નથી; જો કોઈ ઝેર ખાય છે, તો તે મૃત્યુ પામે છે.
ਭਾਈ ਵੇਖਹੁ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਕਰਤੇ ਕਾ ਜੇਹਾ ਕੋਈ ਕਰੇ ਤੇਹਾ ਕੋਈ ਪਾਏ ॥
bhaaee vekhahu niaau sach karate kaa jehaa koee kare tehaa koee paae |ઓ ડેસ્ટિની ભાઈઓ, સાચા સર્જકનો ન્યાય જુઓ; જેમ લોકો કાર્ય કરે છે, તેથી તેઓને પુરસ્કાર આપવામાં આવે છે.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਸਭ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ਹਰਿ ਦਰ ਕੀਆ ਬਾਤਾ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥੧॥
jan naanak kau sabh sojhee paaee har dar keea baataa aakh sunaae |1|ભગવાને નોકર નાનકને સંપૂર્ણ સમજણ આપી છે; તે ભગવાનની અદાલતના શબ્દો બોલે છે અને જાહેર કરે છે. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ચોથી મહેલ:
ਹੋਦੈ ਪਰਤਖਿ ਗੁਰੂ ਜੋ ਵਿਛੁੜੇ ਤਿਨ ਕਉ ਦਰਿ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ॥
hodai paratakh guroo jo vichhurre tin kau dar dtoee naahee |જેઓ પોતાની જાતને ગુરુથી અલગ કરે છે, તેમની સતત હાજરી હોવા છતાં - તેઓને ભગવાનના દરબારમાં આરામનું સ્થાન મળતું નથી.
ਕੋਈ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਤਿਨ ਨਿੰਦਕਾ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ਥੁਕ ਥੁਕ ਮੁਹਿ ਪਾਹੀ ॥
koee jaae milai tin nindakaa muh fike thuk thuk muhi paahee |જો કોઈ તે નિસ્તેજ ચહેરાવાળા નિંદા કરનારાઓને મળવા જાય, તો તે તેમના ચહેરાને થૂંકથી ઢંકાયેલો જોશે.
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਫਿਟਕੇ ਸੇ ਸਭ ਜਗਤਿ ਫਿਟਕੇ ਨਿਤ ਭੰਭਲ ਭੂਸੇ ਖਾਹੀ ॥
jo satigur fittake se sabh jagat fittake nit bhanbhal bhoose khaahee |જેઓ સાચા ગુરુ દ્વારા શાપિત છે, તેઓ સમગ્ર વિશ્વ દ્વારા શાપિત છે. તેઓ અવિરતપણે આસપાસ ભટકતા હોય છે.
ਜਿਨ ਗੁਰੁ ਗੋਪਿਆ ਆਪਣਾ ਸੇ ਲੈਦੇ ਢਹਾ ਫਿਰਾਹੀ ॥
jin gur gopiaa aapanaa se laide dtahaa firaahee |જેઓ જાહેરમાં તેમના ગુરુની પુષ્ટિ કરતા નથી તેઓ આક્રંદ કરતા અને નિસાસો નાખતા ફરતા હોય છે.
ਤਿਨ ਕੀ ਭੁਖ ਕਦੇ ਨ ਉਤਰੈ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਭੁਖ ਕੂਕਾਹੀ ॥
tin kee bhukh kade na utarai nit bhukhaa bhukh kookaahee |તેઓની ભૂખ ક્યારેય મટે નહીં; સતત ભૂખથી પીડિત, તેઓ પીડાથી બૂમો પાડે છે.
ਓਨਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਕੋ ਨਾ ਸੁਣੈ ਨਿਤ ਹਉਲੇ ਹਉਲਿ ਮਰਾਹੀ ॥
onaa daa aakhiaa ko naa sunai nit haule haul maraahee |તેઓ શું કહે છે તે કોઈ સાંભળતું નથી; તેઓ સતત ભય અને આતંકમાં જીવે છે, જ્યાં સુધી તેઓ આખરે મૃત્યુ પામે છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਿ ਨ ਸਕਨੀ ਓਨਾ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ॥
satigur kee vaddiaaee vekh na sakanee onaa agai pichhai thaau naahee |તેઓ સાચા ગુરુની ભવ્ય મહાનતાને સહન કરી શકતા નથી, અને તેઓને અહીં કે પછીથી કોઈ આરામનું સ્થાન મળતું નથી.
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਾਰੇ ਤਿਨ ਜਾਇ ਮਿਲਹਿ ਰਹਦੀ ਖੁਹਦੀ ਸਭ ਪਤਿ ਗਵਾਹੀ ॥
jo satigur maare tin jaae mileh rahadee khuhadee sabh pat gavaahee |જેઓ સાચા ગુરુ દ્વારા શ્રાપ પામેલા લોકો સાથે મળવા જાય છે, તેઓ તેમના સન્માનના તમામ અવશેષો ગુમાવે છે.