ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1417
ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਮਨੁ ਮਾਨੀਐ ਸਾਚੇ ਸਾਚੀ ਸੋਇ ॥੩੩॥
naanak sabad marai man maaneeai saache saachee soe |33|ઓ નાનક, જ્યારે કોઈ શબ્દના શબ્દમાં મૃત્યુ પામે છે, ત્યારે મન પ્રસન્ન અને શાંત થાય છે. જે સાચા છે તેની પ્રતિષ્ઠા સાચી છે. ||33||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਦੁਖੁ ਸਾਗਰੁ ਹੈ ਬਿਖੁ ਦੁਤਰੁ ਤਰਿਆ ਨ ਜਾਇ ॥
maaeaa mohu dukh saagar hai bikh dutar tariaa na jaae |માયા પ્રત્યેની ભાવનાત્મક આસક્તિ એ પીડા અને ઝેરનો કપટી મહાસાગર છે, જેને પાર કરી શકાતો નથી.
ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਦੇ ਪਚਿ ਮੁਏ ਹਉਮੈ ਕਰਤ ਵਿਹਾਇ ॥
meraa meraa karade pach mue haumai karat vihaae |ચીસો પાડતા, "મારું, મારું!", તેઓ સડી જાય છે અને મૃત્યુ પામે છે; તેઓ પોતાનું જીવન અહંકારમાં પસાર કરે છે.
ਮਨਮੁਖਾ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ ਹੈ ਅਧ ਵਿਚਿ ਰਹੇ ਲਪਟਾਇ ॥
manamukhaa uravaar na paar hai adh vich rahe lapattaae |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો અવઢવમાં છે, ન તો આ બાજુ, ન બીજી બાજુ; તેઓ મધ્યમાં અટવાઇ ગયા છે.
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਕਮਾਵਣਾ ਕਰਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
jo dhur likhiaa su kamaavanaa karanaa kachhoo na jaae |તેઓ પૂર્વ-નિર્ધારિત છે તેમ કાર્ય કરે છે; તેઓ બીજું કશું કરી શકતા નથી.
ਗੁਰਮਤੀ ਗਿਆਨੁ ਰਤਨੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਭੁ ਦੇਖਿਆ ਬ੍ਰਹਮੁ ਸੁਭਾਇ ॥
guramatee giaan ratan man vasai sabh dekhiaa braham subhaae |ગુરુના ઉપદેશોને અનુસરીને, આધ્યાત્મિક જ્ઞાનનું રત્ન મનમાં રહે છે, અને પછી ભગવાન બધામાં સરળતાથી દેખાય છે.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੋਹਿਥੈ ਵਡਭਾਗੀ ਚੜੈ ਤੇ ਭਉਜਲਿ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਇ ॥੩੪॥
naanak satigur bohithai vaddabhaagee charrai te bhaujal paar langhaae |34|ઓ નાનક, ખૂબ જ ભાગ્યશાળીઓ સાચા ગુરુની હોડી પર ચઢે છે; તેઓ ભયાનક વિશ્વ મહાસાગરમાં વહન કરે છે. ||34||
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਦਾਤਾ ਕੋ ਨਹੀ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੇਇ ਆਧਾਰੁ ॥
bin satigur daataa ko nahee jo har naam dee aadhaar |સાચા ગુરુ વિના, ભગવાનના નામનો આધાર આપી શકે એવો કોઈ આપનાર નથી.
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਨਾਉ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਦਾ ਰਹੈ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
gur kirapaa te naau man vasai sadaa rahai ur dhaar |ગુરુની કૃપાથી નામ મનમાં વસે છે; તેને તમારા હૃદયમાં સમાવી રાખો.
ਤਿਸਨਾ ਬੁਝੈ ਤਿਪਤਿ ਹੋਇ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
tisanaa bujhai tipat hoe har kai naae piaar |ઈચ્છાનો અગ્નિ ઓલવાઈ જાય છે, અને ભગવાનના નામના પ્રેમ દ્વારા વ્યક્તિને સંતોષ મળે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਅਪਨੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੩੫॥
naanak guramukh paaeeai har apanee kirapaa dhaar |35|ઓ નાનક, ગુરુમુખ ભગવાનને શોધે છે, જ્યારે તે તેની દયા કરે છે. ||35||
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਜਗਤੁ ਬਰਲਿਆ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
bin sabadai jagat baraliaa kahanaa kachhoo na jaae |શબ્દ વિના જગત એટલું પાગલ છે કે તેનું વર્ણન પણ કરી શકાતું નથી.
ਹਰਿ ਰਖੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸਬਦਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
har rakhe se ubare sabad rahe liv laae |જેઓ પ્રભુ દ્વારા રક્ષિત છે તેઓનો ઉદ્ધાર થાય છે; તેઓ પ્રેમથી શબ્દના શબ્દ સાથે જોડાયેલા રહે છે.
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਸਭ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜਿਨਿ ਰਖੀ ਬਣਤ ਬਣਾਇ ॥੩੬॥
naanak karataa sabh kichh jaanadaa jin rakhee banat banaae |36|ઓ નાનક, આ બનાવનાર સર્જક બધું જાણે છે. ||36||
ਹੋਮ ਜਗ ਸਭਿ ਤੀਰਥਾ ਪੜਿੑ ਪੰਡਿਤ ਥਕੇ ਪੁਰਾਣ ॥
hom jag sabh teerathaa parri panddit thake puraan |પંડિતો, ધાર્મિક વિદ્વાનો, અગ્નિ-અર્પણો અને યજ્ઞો કરવાથી, તમામ પવિત્ર તીર્થોની યાત્રાઓ કરીને અને પુરાણો વાંચીને કંટાળી ગયા છે.
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਨ ਮਿਟਈ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ॥
bikh maaeaa mohu na mittee vich haumai aavan jaan |પરંતુ તેઓ માયા પ્રત્યેના ભાવનાત્મક આસક્તિના ઝેરમાંથી મુક્ત થઈ શકતા નથી; તેઓ અહંકારમાં આવતા અને જતા રહે છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਮਲੁ ਉਤਰੀ ਹਰਿ ਜਪਿਆ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥
satigur miliaai mal utaree har japiaa purakh sujaan |સાચા ગુરુને મળવાથી, વ્યક્તિની મલિનતા ધોવાઇ જાય છે, ભગવાનનું ધ્યાન કરવાથી, સર્વજ્ઞ, સર્વજ્ઞ.
ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇਵਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੩੭॥
jinaa har har prabh seviaa jan naanak sad kurabaan |37|સેવક નાનક તેમના ભગવાન ભગવાનની સેવા કરનારાઓ માટે હંમેશ માટે બલિદાન છે. ||37||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਬਹੁ ਚਿਤਵਦੇ ਬਹੁ ਆਸਾ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰ ॥
maaeaa mohu bahu chitavade bahu aasaa lobh vikaar |મનુષ્યો માયા અને ભાવનાત્મક આસક્તિ માટે મહાન વિચાર આપે છે; તેઓ લોભ અને ભ્રષ્ટાચારમાં મોટી આશાઓ રાખે છે.
ਮਨਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਨਾ ਥੀਐ ਮਰਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਖਿਨ ਵਾਰ ॥
manamukh asathir naa theeai mar binas jaae khin vaar |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો સ્થિર અને સ્થિર થતા નથી; તેઓ મૃત્યુ પામે છે અને એક ક્ષણમાં અદૃશ્ય થઈ જાય છે.
ਵਡ ਭਾਗੁ ਹੋਵੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਹਉਮੈ ਤਜੈ ਵਿਕਾਰ ॥
vadd bhaag hovai satigur milai haumai tajai vikaar |જેઓ પરમ સૌભાગ્યથી ધન્ય છે તે જ સાચા ગુરુને મળે છે, અને પોતાનો અહંકાર અને ભ્રષ્ટાચાર છોડી દે છે.
ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਜਪਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰ ॥੩੮॥
har naamaa jap sukh paaeaa jan naanak sabad veechaar |38|પ્રભુના નામનો જપ કરવાથી તેઓને શાંતિ મળે છે; સેવક નાનક શબ્દના શબ્દનું ચિંતન કરે છે. ||38||
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
bin satigur bhagat na hovee naam na lagai piaar |સાચા ગુરુ વિના, ભક્તિ નથી, અને ભગવાનના નામનો પ્રેમ નથી.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥੩੯॥
jan naanak naam araadhiaa gur kai het piaar |39|સેવક નાનક ગુરુ માટે પ્રેમ અને સ્નેહ સાથે, નામની પૂજા અને આરાધના કરે છે. ||39||
ਲੋਭੀ ਕਾ ਵੇਸਾਹੁ ਨ ਕੀਜੈ ਜੇ ਕਾ ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ ॥
lobhee kaa vesaahu na keejai je kaa paar vasaae |લોભી લોકો પર વિશ્વાસ ન કરો, જો તમે આમ કરવાથી બચી શકો.
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਤਿਥੈ ਧੁਹੈ ਜਿਥੈ ਹਥੁ ਨ ਪਾਇ ॥
ant kaal tithai dhuhai jithai hath na paae |ખૂબ જ છેલ્લી ક્ષણે, તેઓ તમને ત્યાં છેતરશે, જ્યાં કોઈ મદદ હાથ આપી શકશે નહીં.
ਮਨਮੁਖ ਸੇਤੀ ਸੰਗੁ ਕਰੇ ਮੁਹਿ ਕਾਲਖ ਦਾਗੁ ਲਗਾਇ ॥
manamukh setee sang kare muhi kaalakh daag lagaae |જે કોઈ સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખોનો સંગ કરે છે, તેનું મોં કાળું અને મલિન થઈ જાય છે.
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਤਿਨੑ ਲੋਭੀਆਂ ਜਾਸਨਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥
muh kaale tina lobheean jaasan janam gavaae |એ લોભી લોકોના ચહેરા કાળા છે; તેઓ તેમના જીવન ગુમાવે છે, અને બદનામીમાં છોડી દે છે.
ਸਤਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਪ੍ਰਭ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
satasangat har mel prabh har naam vasai man aae |હે ભગવાન, મને સત્સંગત, સાચી મંડળીમાં જોડાવા દો; ભગવાન ભગવાનનું નામ મારા મનમાં રહે.
ਜਨਮ ਮਰਨ ਕੀ ਮਲੁ ਉਤਰੈ ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੪੦॥
janam maran kee mal utarai jan naanak har gun gaae |40|હે સેવક નાનક, ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાતા, જન્મ અને મૃત્યુની ગંદકી અને પ્રદૂષણ ધોવાઇ જાય છે. ||40||
ਧੁਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭਿ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਮੇਟਣਾ ਨ ਜਾਇ ॥
dhur har prabh karatai likhiaa su mettanaa na jaae |ભગવાન ભગવાન નિર્માતા દ્વારા જે પણ પૂર્વનિર્ધારિત છે, તે ભૂંસી શકાતું નથી.
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਦਾ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥
jeeo pindd sabh tis daa pratipaal kare har raae |શરીર અને આત્મા બધા તેના છે. સાર્વભૌમ ભગવાન રાજા બધાનું પાલન કરે છે.
ਚੁਗਲ ਨਿੰਦਕ ਭੁਖੇ ਰੁਲਿ ਮੁਏ ਏਨਾ ਹਥੁ ਨ ਕਿਥਾਊ ਪਾਇ ॥
chugal nindak bhukhe rul mue enaa hath na kithaaoo paae |ગપસપ કરનારાઓ અને નિંદા કરનારાઓ ભૂખ્યા રહેશે અને ધૂળમાં લપસીને મરી જશે; તેમના હાથ ક્યાંય પહોંચી શકતા નથી.
ਬਾਹਰਿ ਪਾਖੰਡ ਸਭ ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਮਨਿ ਹਿਰਦੈ ਕਪਟੁ ਕਮਾਇ ॥
baahar paakhandd sabh karam kareh man hiradai kapatt kamaae |બાહ્ય રીતે, તેઓ બધા યોગ્ય કાર્યો કરે છે, પરંતુ તેઓ દંભી છે; તેમના મન અને હૃદયમાં, તેઓ છેતરપિંડી અને છેતરપિંડીનો અભ્યાસ કરે છે.
ਖੇਤਿ ਸਰੀਰਿ ਜੋ ਬੀਜੀਐ ਸੋ ਅੰਤਿ ਖਲੋਆ ਆਇ ॥
khet sareer jo beejeeai so ant khaloaa aae |દેહના ખેતરમાં જે કંઈ વાવેલું છે, તે અંતમાં આવીને તેમની સમક્ષ ઊભું રહેશે.