ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 953
ਤਿਸੁ ਪਾਖੰਡੀ ਜਰਾ ਨ ਮਰਣਾ ॥
tis paakhanddee jaraa na maranaa |આવી પાખંડી વૃદ્ધ થતી નથી કે મરતી નથી.
ਬੋਲੈ ਚਰਪਟੁ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ॥
bolai charapatt sat saroop |ચરપટ કહે છે, ભગવાન સત્યનું મૂર્ત સ્વરૂપ છે;
ਪਰਮ ਤੰਤ ਮਹਿ ਰੇਖ ਨ ਰੂਪੁ ॥੫॥
param tant meh rekh na roop |5|વાસ્તવિકતાના સર્વોચ્ચ સારનો કોઈ આકાર કે સ્વરૂપ નથી. ||5||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਜਿ ਉਲਟੇ ਬ੍ਰਹਮੁ ॥
so bairaagee ji ulatte braham |તે એકલો બૈરાગી છે, જે પોતાને ભગવાન તરફ વળે છે.
ਗਗਨ ਮੰਡਲ ਮਹਿ ਰੋਪੈ ਥੰਮੁ ॥
gagan manddal meh ropai tham |દસમા દ્વારમાં, મનના આકાશ, તે પોતાનો સ્તંભ ઊભો કરે છે.
ਅਹਿਨਿਸਿ ਅੰਤਰਿ ਰਹੈ ਧਿਆਨਿ ॥
ahinis antar rahai dhiaan |રાત-દિવસ, તે ઊંડા આંતરિક ધ્યાન માં રહે છે.
ਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਸਤ ਸਮਾਨਿ ॥
te bairaagee sat samaan |એવો બૈરાગી સાચા પ્રભુ જેવો છે.
ਬੋਲੈ ਭਰਥਰਿ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ॥
bolai bharathar sat saroop |ભરતહર કહે છે, ભગવાન સત્યનું મૂર્ત સ્વરૂપ છે;
ਪਰਮ ਤੰਤ ਮਹਿ ਰੇਖ ਨ ਰੂਪੁ ॥੬॥
param tant meh rekh na roop |6|વાસ્તવિકતાના સર્વોચ્ચ સારનો કોઈ આકાર કે સ્વરૂપ નથી. ||6||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਕਿਉ ਮਰੈ ਮੰਦਾ ਕਿਉ ਜੀਵੈ ਜੁਗਤਿ ॥
kiau marai mandaa kiau jeevai jugat |દુષ્ટતા કેવી રીતે નાબૂદ થાય છે? જીવનનો સાચો માર્ગ કેવી રીતે શોધી શકાય?
ਕੰਨ ਪੜਾਇ ਕਿਆ ਖਾਜੈ ਭੁਗਤਿ ॥
kan parraae kiaa khaajai bhugat |કાન વીંધવા, કે અન્ન માટે ભીખ માંગવાનો શું ઉપયોગ?
ਆਸਤਿ ਨਾਸਤਿ ਏਕੋ ਨਾਉ ॥
aasat naasat eko naau |સમગ્ર અસ્તિત્વ અને અસ્તિત્ત્વમાં, ફક્ત એક ભગવાનનું નામ છે.
ਕਉਣੁ ਸੁ ਅਖਰੁ ਜਿਤੁ ਰਹੈ ਹਿਆਉ ॥
kaun su akhar jit rahai hiaau |તે શબ્દ શું છે, જે હૃદયને તેના સ્થાને રાખે છે?
ਧੂਪ ਛਾਵ ਜੇ ਸਮ ਕਰਿ ਸਹੈ ॥
dhoop chhaav je sam kar sahai |જ્યારે તમે સૂર્યપ્રકાશ અને છાંયો પર સમાન દેખાશો,
ਤਾ ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਗੁਰੁ ਕੋ ਕਹੈ ॥
taa naanak aakhai gur ko kahai |નાનક કહે છે, પછી ગુરુ તમારી સાથે વાત કરશે.
ਛਿਅ ਵਰਤਾਰੇ ਵਰਤਹਿ ਪੂਤ ॥
chhia varataare varateh poot |વિદ્યાર્થીઓ છ સિસ્ટમને અનુસરે છે.
ਨਾ ਸੰਸਾਰੀ ਨਾ ਅਉਧੂਤ ॥
naa sansaaree naa aaudhoot |તેઓ ન તો દુન્યવી લોકો છે, ન તો અલગ ત્યાગી છે.
ਨਿਰੰਕਾਰਿ ਜੋ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
nirankaar jo rahai samaae |જે નિરાકાર પ્રભુમાં લીન રહે છે
ਕਾਹੇ ਭੀਖਿਆ ਮੰਗਣਿ ਜਾਇ ॥੭॥
kaahe bheekhiaa mangan jaae |7|- તેણે ભીખ માંગવા શા માટે બહાર જવું જોઈએ? ||7||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਸੋਈ ਆਖੀਐ ਜਿਥਹੁ ਹਰਿ ਜਾਤਾ ॥
har mandar soee aakheeai jithahu har jaataa |તે એકલું ભગવાનનું મંદિર કહેવાય છે, જ્યાં ભગવાન ઓળખાય છે.
ਮਾਨਸ ਦੇਹ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਪਾਇਆ ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਤਾ ॥
maanas deh gur bachanee paaeaa sabh aatam raam pachhaataa |માનવ શરીરમાં, ગુરુનો શબ્દ જોવા મળે છે, જ્યારે વ્યક્તિ સમજે છે કે ભગવાન, પરમાત્મા, બધામાં છે.
ਬਾਹਰਿ ਮੂਲਿ ਨ ਖੋਜੀਐ ਘਰ ਮਾਹਿ ਬਿਧਾਤਾ ॥
baahar mool na khojeeai ghar maeh bidhaataa |તેને તમારી જાતની બહાર ન શોધો. નિર્માતા, ભાગ્યના આર્કિટેક્ટ, તમારા પોતાના હૃદયના ઘરની અંદર છે.
ਮਨਮੁਖ ਹਰਿ ਮੰਦਰ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਤਿਨੀ ਜਨਮੁ ਗਵਾਤਾ ॥
manamukh har mandar kee saar na jaananee tinee janam gavaataa |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખને પ્રભુના મંદિરની કિંમત નથી હોતી; તેઓ બગાડે છે અને પોતાનો જીવ ગુમાવે છે.
ਸਭ ਮਹਿ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਸਬਦੀ ਪਾਇਆ ਜਾਈ ॥੧੨॥
sabh meh ik varatadaa gurasabadee paaeaa jaaee |12|એક પ્રભુ સર્વમાં વ્યાપ્ત છે; ગુરુના શબ્દ દ્વારા, તેને શોધી શકાય છે. ||12||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਮੂਰਖੁ ਹੋਵੈ ਸੋ ਸੁਣੈ ਮੂਰਖ ਕਾ ਕਹਣਾ ॥
moorakh hovai so sunai moorakh kaa kahanaa |મૂર્ખની વાતો માત્ર મૂર્ખ જ સાંભળે છે.
ਮੂਰਖ ਕੇ ਕਿਆ ਲਖਣ ਹੈ ਕਿਆ ਮੂਰਖ ਕਾ ਕਰਣਾ ॥
moorakh ke kiaa lakhan hai kiaa moorakh kaa karanaa |મૂર્ખના ચિહ્નો શું છે? મૂર્ખ શું કરે છે?
ਮੂਰਖੁ ਓਹੁ ਜਿ ਮੁਗਧੁ ਹੈ ਅਹੰਕਾਰੇ ਮਰਣਾ ॥
moorakh ohu ji mugadh hai ahankaare maranaa |મૂર્ખ મૂર્ખ છે; તે અહંકારથી મૃત્યુ પામે છે.
ਏਤੁ ਕਮਾਣੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਦੁਖ ਹੀ ਮਹਿ ਰਹਣਾ ॥
et kamaanai sadaa dukh dukh hee meh rahanaa |તેની ક્રિયાઓ તેને હંમેશા પીડા આપે છે; તે પીડામાં જીવે છે.
ਅਤਿ ਪਿਆਰਾ ਪਵੈ ਖੂਹਿ ਕਿਹੁ ਸੰਜਮੁ ਕਰਣਾ ॥
at piaaraa pavai khoohi kihu sanjam karanaa |જો કોઈનો પ્રિય મિત્ર ખાડામાં પડી જાય, તો તેને બહાર કાઢવા માટે શું વાપરી શકાય?
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ਓਸੁ ਅਲਿਪਤੋ ਰਹਣਾ ॥
guramukh hoe su kare veechaar os alipato rahanaa |જે ગુરુમુખ બને છે તે ભગવાનનું ચિંતન કરે છે, અને અલિપ્ત રહે છે.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪੈ ਆਪਿ ਉਧਰੈ ਓਸੁ ਪਿਛੈ ਡੁਬਦੇ ਭੀ ਤਰਣਾ ॥
har naam japai aap udharai os pichhai ddubade bhee taranaa |ભગવાનના નામનો જપ કરીને, તે પોતાને બચાવે છે, અને તે ડૂબતા લોકોને પણ પાર કરે છે.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਕਰੇ ਜੋ ਦੇਇ ਸੁ ਸਹਣਾ ॥੧॥
naanak jo tis bhaavai so kare jo dee su sahanaa |1|ઓ નાનક, તે ભગવાનની ઈચ્છા અનુસાર કાર્ય કરે છે; તેને જે આપવામાં આવે છે તે તે સહન કરે છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਰੇ ਮਨਾ ਸੁਣੀਐ ਸਿਖ ਸਹੀ ॥
naanak aakhai re manaa suneeai sikh sahee |નાનક કહે છે, હે મન, સાચો ઉપદેશ સાંભળ.
ਲੇਖਾ ਰਬੁ ਮੰਗੇਸੀਆ ਬੈਠਾ ਕਢਿ ਵਹੀ ॥
lekhaa rab mangeseea baitthaa kadt vahee |તેની ખાતાવહી ખોલીને, ભગવાન તમને હિસાબ માટે બોલાવશે.
ਤਲਬਾ ਪਉਸਨਿ ਆਕੀਆ ਬਾਕੀ ਜਿਨਾ ਰਹੀ ॥
talabaa pausan aakeea baakee jinaa rahee |જે બળવાખોરો અવેતન ખાતા ધરાવે છે તેમને બોલાવવામાં આવશે.
ਅਜਰਾਈਲੁ ਫਰੇਸਤਾ ਹੋਸੀ ਆਇ ਤਈ ॥
ajaraaeel faresataa hosee aae tee |અઝરા-ઇલ, મૃત્યુના દેવદૂત, તેમને સજા કરવા માટે નિયુક્ત કરવામાં આવશે.
ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਨ ਸੁਝਈ ਭੀੜੀ ਗਲੀ ਫਹੀ ॥
aavan jaan na sujhee bheerree galee fahee |તેઓ પુનર્જન્મમાં આવતા અને જતા બચવાનો કોઈ રસ્તો શોધી શકશે નહીં; તેઓ સાંકડા માર્ગમાં ફસાઈ ગયા છે.
ਕੂੜ ਨਿਖੁਟੇ ਨਾਨਕਾ ਓੜਕਿ ਸਚਿ ਰਹੀ ॥੨॥
koorr nikhutte naanakaa orrak sach rahee |2|ઓ નાનક, અસત્યનો અંત આવશે અને અંતે સત્યનો જ વિજય થશે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਹਰਿ ਕਾ ਸਭੁ ਸਰੀਰੁ ਹੈ ਹਰਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਭੁ ਆਪੈ ॥
har kaa sabh sareer hai har rav rahiaa sabh aapai |શરીર અને બધું પ્રભુનું છે; ભગવાન પોતે સર્વવ્યાપી છે.
ਹਰਿ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਨ ਪਵੈ ਕਿਛੁ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਪੈ ॥
har kee keemat na pavai kichh kahan na jaapai |પ્રભુનો ભાવ આંકી શકાતો નથી; તેના વિશે કશું કહી શકાય નહીં.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸਾਲਾਹੀਐ ਹਰਿ ਭਗਤੀ ਰਾਪੈ ॥
guraparasaadee saalaaheeai har bhagatee raapai |ગુરુની કૃપાથી, વ્યક્તિ ભક્તિની લાગણીઓથી રંગાયેલા ભગવાનની સ્તુતિ કરે છે.
ਸਭੁ ਮਨੁ ਤਨੁ ਹਰਿਆ ਹੋਇਆ ਅਹੰਕਾਰੁ ਗਵਾਪੈ ॥
sabh man tan hariaa hoeaa ahankaar gavaapai |મન અને શરીર સંપૂર્ણપણે નવજીવન પામે છે, અને અહંકાર નાબૂદ થાય છે.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹਰਿ ਕਾ ਖੇਲੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਈ ॥੧੩॥
sabh kichh har kaa khel hai guramukh kisai bujhaaee |13|બધું પ્રભુનો ખેલ છે. ગુરુમુખ આ સમજે છે. ||13||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਸਹੰਸਰ ਦਾਨ ਦੇ ਇੰਦ੍ਰੁ ਰੋਆਇਆ ॥
sahansar daan de indru roaaeaa |બદનામના હજાર ગુણ સાથે બ્રાન્ડેડ, ઇન્દ્ર શરમથી રડ્યો.
ਪਰਸ ਰਾਮੁ ਰੋਵੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥
paras raam rovai ghar aaeaa |પારસ રામ રડતા રડતા ઘરે પરત ફર્યા.
ਅਜੈ ਸੁ ਰੋਵੈ ਭੀਖਿਆ ਖਾਇ ॥
ajai su rovai bheekhiaa khaae |અજય રડ્યો અને રડ્યો, જ્યારે તેને તેણે આપેલું ખાતર ખાવાનું બનાવવામાં આવ્યું, તે દાન હતું.
ਐਸੀ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
aaisee daragah milai sajaae |પ્રભુના દરબારમાં આવી સજા મળે છે.
ਰੋਵੈ ਰਾਮੁ ਨਿਕਾਲਾ ਭਇਆ ॥
rovai raam nikaalaa bheaa |વનવાસમાં મોકલવામાં આવતાં રામ રડ્યા હતા.