ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 145
ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵਹਿ ਤਾ ਕਰਹਿ ਬਿਭੂਤਾ ਸਿੰਙੀ ਨਾਦੁ ਵਜਾਵਹਿ ॥
jaa tudh bhaaveh taa kareh bibhootaa singee naad vajaaveh |જ્યારે તે તમને પ્રસન્ન કરે છે, ત્યારે અમે અમારા શરીરને રાખથી સુંવાળીએ છીએ, અને શિંગડા અને શંખ ફૂંકીએ છીએ.
ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਪੜਹਿ ਕਤੇਬਾ ਮੁਲਾ ਸੇਖ ਕਹਾਵਹਿ ॥
jaa tudh bhaavai taa parreh katebaa mulaa sekh kahaaveh |જ્યારે તે તમને ખુશ કરે છે, ત્યારે અમે ઇસ્લામિક ગ્રંથો વાંચીએ છીએ, અને મુલ્લાઓ અને શેખ તરીકે વખાણવામાં આવે છે.
ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਹੋਵਹਿ ਰਾਜੇ ਰਸ ਕਸ ਬਹੁਤੁ ਕਮਾਵਹਿ ॥
jaa tudh bhaavai taa hoveh raaje ras kas bahut kamaaveh |જ્યારે તે તમને ખુશ કરે છે, ત્યારે અમે રાજા બનીએ છીએ, અને તમામ પ્રકારના સ્વાદ અને આનંદનો આનંદ માણીએ છીએ.
ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤੇਗ ਵਗਾਵਹਿ ਸਿਰ ਮੁੰਡੀ ਕਟਿ ਜਾਵਹਿ ॥
jaa tudh bhaavai teg vagaaveh sir munddee katt jaaveh |જ્યારે તે તમને ખુશ કરે છે, ત્યારે અમે તલવાર ચલાવીએ છીએ, અને અમારા દુશ્મનોના માથા કાપી નાખીએ છીએ.
ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਜਾਹਿ ਦਿਸੰਤਰਿ ਸੁਣਿ ਗਲਾ ਘਰਿ ਆਵਹਿ ॥
jaa tudh bhaavai jaeh disantar sun galaa ghar aaveh |જ્યારે તે તમને ખુશ કરે છે, ત્યારે અમે વિદેશી દેશોમાં જઈએ છીએ; ઘરના સમાચાર સાંભળીને અમે ફરી પાછા આવીએ છીએ.
ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਨਾਇ ਰਚਾਵਹਿ ਤੁਧੁ ਭਾਣੇ ਤੂੰ ਭਾਵਹਿ ॥
jaa tudh bhaavai naae rachaaveh tudh bhaane toon bhaaveh |જ્યારે તે તમને પ્રસન્ન કરે છે, ત્યારે અમે નામ સાથે સુસંગત થઈએ છીએ, અને જ્યારે તે તમને પ્રસન્ન કરે છે, ત્યારે અમે તમને પ્રસન્ન થઈએ છીએ.
ਨਾਨਕੁ ਏਕ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਹੋਰਿ ਸਗਲੇ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ॥੧॥
naanak ek kahai benantee hor sagale koorr kamaaveh |1|નાનક આ એક પ્રાર્થના કહે છે; બાકીનું બધું માત્ર જૂઠાણાની પ્રથા છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਜਾ ਤੂੰ ਵਡਾ ਸਭਿ ਵਡਿਆਂਈਆ ਚੰਗੈ ਚੰਗਾ ਹੋਈ ॥
jaa toon vaddaa sabh vaddiaaneea changai changaa hoee |તમે ઘણા મહાન છો - બધી મહાનતા તમારા તરફથી વહે છે. તમે એટલા સારા છો - તમારામાંથી સારાપણું પ્રસરે છે.
ਜਾ ਤੂੰ ਸਚਾ ਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਸਚਾ ਕੂੜਾ ਕੋਇ ਨ ਕੋਈ ॥
jaa toon sachaa taa sabh ko sachaa koorraa koe na koee |તમે સાચા છો - તમારી પાસેથી જે વહે છે તે બધું સાચું છે. બિલકુલ ખોટું નથી.
ਆਖਣੁ ਵੇਖਣੁ ਬੋਲਣੁ ਚਲਣੁ ਜੀਵਣੁ ਮਰਣਾ ਧਾਤੁ ॥
aakhan vekhan bolan chalan jeevan maranaa dhaat |બોલવું, જોવું, બોલવું, ચાલવું, જીવવું અને મરવું - આ બધું ક્ષણિક છે.
ਹੁਕਮੁ ਸਾਜਿ ਹੁਕਮੈ ਵਿਚਿ ਰਖੈ ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਆਪਿ ॥੨॥
hukam saaj hukamai vich rakhai naanak sachaa aap |2|તેમના આદેશના આદેશથી, તે બનાવે છે, અને તેમની આજ્ઞામાં, તે આપણને રાખે છે. ઓ નાનક, તે પોતે જ સાચા છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਨਿਸੰਗੁ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਈਐ ॥
satigur sev nisang bharam chukaaeeai |સાચા ગુરુની નિર્ભયતાથી સેવા કરો, અને તમારી શંકા દૂર થશે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਖੈ ਕਾਰ ਸੁ ਕਾਰ ਕਮਾਈਐ ॥
satigur aakhai kaar su kaar kamaaeeai |સાચા ગુરુ તમને જે કામ કરવા કહે છે તે કામ કરો.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ॥
satigur hoe deaal ta naam dhiaaeeai |જ્યારે સાચા ગુરુ દયાળુ બને છે, ત્યારે આપણે નામનું ધ્યાન કરીએ છીએ.
ਲਾਹਾ ਭਗਤਿ ਸੁ ਸਾਰੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ॥
laahaa bhagat su saar guramukh paaeeai |ભક્તિ ઉપાસનાનો લાભ ઉત્તમ છે. તે ગુરુમુખ દ્વારા પ્રાપ્ત થાય છે.
ਮਨਮੁਖਿ ਕੂੜੁ ਗੁਬਾਰੁ ਕੂੜੁ ਕਮਾਈਐ ॥
manamukh koorr gubaar koorr kamaaeeai |સ્વાર્થી મનમુખો અસત્યના અંધકારમાં ફસાય છે; તેઓ જૂઠાણા સિવાય બીજું કંઈ નથી આચરે છે.
ਸਚੇ ਦੈ ਦਰਿ ਜਾਇ ਸਚੁ ਚਵਾਂਈਐ ॥
sache dai dar jaae sach chavaaneeai |સત્યના દ્વાર પર જાઓ, અને સત્ય બોલો.
ਸਚੈ ਅੰਦਰਿ ਮਹਲਿ ਸਚਿ ਬੁਲਾਈਐ ॥
sachai andar mahal sach bulaaeeai |સાચા ભગવાન સાચા લોકોને પોતાની હાજરીની હવેલીમાં બોલાવે છે.
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਸਦਾ ਸਚਿਆਰੁ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥੧੫॥
naanak sach sadaa sachiaar sach samaaeeai |15|હે નાનક, સાચા લોકો સદા સાચા છે; તેઓ સાચા પ્રભુમાં સમાઈ જાય છે. ||15||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਕਲਿ ਕਾਤੀ ਰਾਜੇ ਕਾਸਾਈ ਧਰਮੁ ਪੰਖ ਕਰਿ ਉਡਰਿਆ ॥
kal kaatee raaje kaasaaee dharam pankh kar uddariaa |કલિયુગનો અંધકાર યુગ એ છરી છે, અને રાજાઓ કસાઈ છે; પ્રામાણિકતાને પાંખો ફૂટી અને ઉડી ગઈ.
ਕੂੜੁ ਅਮਾਵਸ ਸਚੁ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਦੀਸੈ ਨਾਹੀ ਕਹ ਚੜਿਆ ॥
koorr amaavas sach chandramaa deesai naahee kah charriaa |અસત્યની આ કાળી રાતમાં સત્યનો ચંદ્ર ક્યાંય દેખાતો નથી.
ਹਉ ਭਾਲਿ ਵਿਕੁੰਨੀ ਹੋਈ ॥
hau bhaal vikunee hoee |મેં નિરર્થક શોધ કરી છે, અને હું ખૂબ મૂંઝવણમાં છું;
ਆਧੇਰੈ ਰਾਹੁ ਨ ਕੋਈ ॥
aadherai raahu na koee |આ અંધકારમાં, હું રસ્તો શોધી શકતો નથી.
ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਦੁਖੁ ਰੋਈ ॥
vich haumai kar dukh roee |અહંકારમાં, તેઓ પીડામાં બૂમો પાડે છે.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਕਿਨਿ ਬਿਧਿ ਗਤਿ ਹੋਈ ॥੧॥
kahu naanak kin bidh gat hoee |1|નાનક કહે છે, તેઓનો ઉદ્ધાર કેવી રીતે થશે? ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਕਲਿ ਕੀਰਤਿ ਪਰਗਟੁ ਚਾਨਣੁ ਸੰਸਾਰਿ ॥
kal keerat paragatt chaanan sansaar |કળિયુગના આ અંધકાર યુગમાં ભગવાનની સ્તુતિનું કીર્તન વિશ્વમાં પ્રકાશ સ્વરૂપે પ્રગટ થયું છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਈ ਉਤਰੈ ਪਾਰਿ ॥
guramukh koee utarai paar |પેલા થોડા ગુરુમુખો કેટલા દુર્લભ છે જેઓ તરીને બીજી તરફ જાય છે!
ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਦੇਵੈ ॥
jis no nadar kare tis devai |ભગવાન તેની કૃપાની નજર આપે છે;
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਤਨੁ ਸੋ ਲੇਵੈ ॥੨॥
naanak guramukh ratan so levai |2|ઓ નાનક, ગુરુમુખને રત્ન મળે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਭਗਤਾ ਤੈ ਸੈਸਾਰੀਆ ਜੋੜੁ ਕਦੇ ਨ ਆਇਆ ॥
bhagataa tai saisaareea jorr kade na aaeaa |ભગવાનના ભક્તો અને વિશ્વના લોકો વચ્ચે, ક્યારેય સાચી જોડાણ ન હોઈ શકે.
ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਅਭੁਲੁ ਹੈ ਨ ਭੁਲੈ ਕਿਸੈ ਦਾ ਭੁਲਾਇਆ ॥
karataa aap abhul hai na bhulai kisai daa bhulaaeaa |સર્જક પોતે અચૂક છે. તેને મૂર્ખ બનાવી શકાતો નથી; કોઈ તેને મૂર્ખ બનાવી શકે નહીં.
ਭਗਤ ਆਪੇ ਮੇਲਿਅਨੁ ਜਿਨੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ॥
bhagat aape melian jinee sacho sach kamaaeaa |તે પોતાના ભક્તોને પોતાની સાથે ભેળવે છે; તેઓ સત્યનો અભ્યાસ કરે છે, અને માત્ર સત્ય.
ਸੈਸਾਰੀ ਆਪਿ ਖੁਆਇਅਨੁ ਜਿਨੀ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬੋਲਿ ਬਿਖੁ ਖਾਇਆ ॥
saisaaree aap khuaaeian jinee koorr bol bol bikh khaaeaa |ભગવાન પોતે જગતના લોકોને ભટકી જાય છે; તેઓ જૂઠું બોલે છે, અને જૂઠું બોલીને તેઓ ઝેર ખાય છે.
ਚਲਣ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਕਾਮੁ ਕਰੋਧੁ ਵਿਸੁ ਵਧਾਇਆ ॥
chalan saar na jaananee kaam karodh vis vadhaaeaa |તેઓ અંતિમ વાસ્તવિકતાને ઓળખતા નથી, કે આપણે બધાએ જવું જોઈએ; તેઓ જાતીય ઈચ્છા અને ગુસ્સાના ઝેરની ખેતી કરવાનું ચાલુ રાખે છે.
ਭਗਤ ਕਰਨਿ ਹਰਿ ਚਾਕਰੀ ਜਿਨੀ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
bhagat karan har chaakaree jinee anadin naam dhiaaeaa |ભક્તો પ્રભુની સેવા કરે છે; રાત દિવસ તેઓ નામનું ધ્યાન કરે છે.
ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ ਹੋਇ ਕੈ ਜਿਨੀ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ॥
daasan daas hoe kai jinee vichahu aap gavaaeaa |પ્રભુના દાસોના દાસ બનીને તેઓ અંદરથી સ્વાર્થ અને અહંકારને નાબૂદ કરે છે.
ਓਨਾ ਖਸਮੈ ਕੈ ਦਰਿ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਇਆ ॥੧੬॥
onaa khasamai kai dar mukh ujale sachai sabad suhaaeaa |16|તેમના ભગવાન અને માસ્ટરના દરબારમાં, તેમના ચહેરા તેજસ્વી છે; તેઓ શબ્દના સાચા શબ્દથી સુશોભિત અને ઉત્કૃષ્ટ છે. ||16||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਸਬਾਹੀ ਸਾਲਾਹ ਜਿਨੀ ਧਿਆਇਆ ਇਕ ਮਨਿ ॥
sabaahee saalaah jinee dhiaaeaa ik man |જેઓ વહેલી સવારે પ્રભુની સ્તુતિ કરે છે અને એકાગ્ર ચિત્તે તેનું ધ્યાન કરે છે,
ਸੇਈ ਪੂਰੇ ਸਾਹ ਵਖਤੈ ਉਪਰਿ ਲੜਿ ਮੁਏ ॥
seee poore saah vakhatai upar larr mue |સંપૂર્ણ રાજાઓ છે; યોગ્ય સમયે, તેઓ લડતા મૃત્યુ પામે છે.
ਦੂਜੈ ਬਹੁਤੇ ਰਾਹ ਮਨ ਕੀਆ ਮਤੀ ਖਿੰਡੀਆ ॥
doojai bahute raah man keea matee khinddeea |બીજા ઘડિયાળમાં, મનનું કેન્દ્ર તમામ પ્રકારે વેરવિખેર થઈ જાય છે.
ਬਹੁਤੁ ਪਏ ਅਸਗਾਹ ਗੋਤੇ ਖਾਹਿ ਨ ਨਿਕਲਹਿ ॥
bahut pe asagaah gote khaeh na nikaleh |ઘણા તળિયા વગરના ખાડામાં પડે છે; તેઓ નીચે ખેંચાય છે, અને તેઓ ફરી બહાર નીકળી શકતા નથી.