ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1310
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਜੀਅ ਜੀਅਨ ਕੋ ਭਾਗਹੀਨ ਨਹੀ ਭਾਵੈਗੋ ॥
satigur daataa jeea jeean ko bhaagaheen nahee bhaavaigo |સાચા ગુરુ આત્માના જીવનના દાતા છે, પરંતુ કમનસીબ લોકો તેમને પ્રેમ કરતા નથી.
ਫਿਰਿ ਏਹ ਵੇਲਾ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ਪਰਤਾਪੈ ਪਛੁਤਾਵੈਗੋ ॥੭॥
fir eh velaa haath na aavai parataapai pachhutaavaigo |7|આ તક ફરીથી તેમના હાથમાં આવશે નહીં; અંતે, તેઓ યાતના અને પસ્તાવો ભોગવશે. ||7||
ਜੇ ਕੋ ਭਲਾ ਲੋੜੈ ਭਲ ਅਪਨਾ ਗੁਰ ਆਗੈ ਢਹਿ ਢਹਿ ਪਾਵੈਗੋ ॥
je ko bhalaa lorrai bhal apanaa gur aagai dteh dteh paavaigo |જો કોઈ સારો વ્યક્તિ પોતાના માટે ભલાઈ શોધતો હોય, તો તેણે ગુરુને નમ્ર શરણે નમવું જોઈએ.
ਨਾਨਕ ਦਇਆ ਦਇਆ ਕਰਿ ਠਾਕੁਰ ਮੈ ਸਤਿਗੁਰ ਭਸਮ ਲਗਾਵੈਗੋ ॥੮॥੩॥
naanak deaa deaa kar tthaakur mai satigur bhasam lagaavaigo |8|3|નાનક પ્રાર્થના કરે છે: હે મારા ભગવાન અને માસ્ટર, કૃપા કરીને મારા પર દયા અને કરુણા દર્શાવો, જેથી હું સાચા ગુરુની ધૂળ મારા કપાળ પર લગાવી શકું. ||8||3||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥
kaanarraa mahalaa 4 |કાનરા, ચોથી મહેલ:
ਮਨੁ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਗਾਵੈਗੋ ॥
man har rang raataa gaavaigo |હે મન, તેના પ્રેમમાં જોડાઈ જા અને ગાઓ.
ਭੈ ਭੈ ਤ੍ਰਾਸ ਭਏ ਹੈ ਨਿਰਮਲ ਗੁਰਮਤਿ ਲਾਗਿ ਲਗਾਵੈਗੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
bhai bhai traas bhe hai niramal guramat laag lagaavaigo |1| rahaau |ભગવાનનો ભય મને નિર્ભય અને નિષ્કલંક બનાવે છે; હું ગુરુના ઉપદેશના રંગમાં રંગાઈ ગયો છું. ||1||થોભો ||
ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਸਦ ਬੈਰਾਗੀ ਹਰਿ ਨਿਕਟਿ ਤਿਨਾ ਘਰਿ ਆਵੈਗੋ ॥
har rang raataa sad bairaagee har nikatt tinaa ghar aavaigo |જેઓ ભગવાનના પ્રેમમાં સંતુલિત છે તેઓ કાયમ માટે સંતુલિત અને અલગ રહે છે; તેઓ ભગવાન પાસે રહે છે, જે તેમના ઘરમાં આવે છે.
ਤਿਨ ਕੀ ਪੰਕ ਮਿਲੈ ਤਾਂ ਜੀਵਾ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਆਪਿ ਦਿਵਾਵੈਗੋ ॥੧॥
tin kee pank milai taan jeevaa kar kirapaa aap divaavaigo |1|એમના ચરણોની ધૂળથી હું ધન્ય થઈ જાઉં તો હું જીવું છું. પોતાની કૃપા આપીને, તે પોતે આપે છે. ||1||
ਦੁਬਿਧਾ ਲੋਭਿ ਲਗੇ ਹੈ ਪ੍ਰਾਣੀ ਮਨਿ ਕੋਰੈ ਰੰਗੁ ਨ ਆਵੈਗੋ ॥
dubidhaa lobh lage hai praanee man korai rang na aavaigo |નશ્વર જીવો લોભ અને દ્વૈત સાથે જોડાયેલા છે. તેઓના મન અયોગ્ય અને અયોગ્ય છે, અને તેઓ તેમના પ્રેમના રંગને સ્વીકારશે નહીં.
ਫਿਰਿ ਉਲਟਿਓ ਜਨਮੁ ਹੋਵੈ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲੈ ਰੰਗੁ ਲਾਵੈਗੋ ॥੨॥
fir ulattio janam hovai gur bachanee gur purakh milai rang laavaigo |2|પરંતુ ગુરુના ઉપદેશોના શબ્દ દ્વારા તેમના જીવનમાં પરિવર્તન આવે છે. ગુરુ, આદિમાનવ સાથેની મુલાકાત, તેઓ તેમના પ્રેમના રંગમાં રંગાઈ જાય છે. ||2||
ਇੰਦ੍ਰੀ ਦਸੇ ਦਸੇ ਫੁਨਿ ਧਾਵਤ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣੀਆ ਖਿਨੁ ਨ ਟਿਕਾਵੈਗੋ ॥
eindree dase dase fun dhaavat trai guneea khin na ttikaavaigo |ઈન્દ્રિય અને ક્રિયાના દસ અંગો છે; દસ અનિયંત્રિત ભટકે છે. ત્રણ સ્વભાવના પ્રભાવ હેઠળ, તેઓ એક ક્ષણ માટે પણ સ્થિર નથી.
ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਚੈ ਵਸਗਤਿ ਆਵੈ ਮੋਖ ਮੁਕਤਿ ਸੋ ਪਾਵੈਗੋ ॥੩॥
satigur parachai vasagat aavai mokh mukat so paavaigo |3|સાચા ગુરુના સંપર્કમાં આવતા, તેઓ નિયંત્રણમાં આવે છે; ત્યારે મોક્ષ અને મુક્તિ પ્રાપ્ત થાય છે. ||3||
ਓਅੰਕਾਰਿ ਏਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਭੁ ਏਕਸ ਮਾਹਿ ਸਮਾਵੈਗੋ ॥
oankaar eko rav rahiaa sabh ekas maeh samaavaigo |બ્રહ્માંડનો એક અને એકમાત્ર સર્જક સર્વત્ર સર્વત્ર વ્યાપી છે. બધા ફરી એકવાર એકમાં ભળી જશે.
ਏਕੋ ਰੂਪੁ ਏਕੋ ਬਹੁ ਰੰਗੀ ਸਭੁ ਏਕਤੁ ਬਚਨਿ ਚਲਾਵੈਗੋ ॥੪॥
eko roop eko bahu rangee sabh ekat bachan chalaavaigo |4|તેમના એક સ્વરૂપમાં એક છે, અને ઘણા રંગો છે; તે બધાને તેના એક શબ્દ પ્રમાણે દોરે છે. ||4||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੋ ਏਕੁ ਪਛਾਤਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਲਖਾਵੈਗੋ ॥
guramukh eko ek pachhaataa guramukh hoe lakhaavaigo |ગુરુમુખ એક અને એકમાત્ર ભગવાનની અનુભૂતિ કરે છે; તે ગુરુમુખને પ્રગટ થાય છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਨਿਜ ਮਹਲੀ ਅਨਹਦ ਸਬਦੁ ਬਜਾਵੈਗੋ ॥੫॥
guramukh jaae milai nij mahalee anahad sabad bajaavaigo |5|ગુરુમુખ જાય છે અને ભગવાનને તેમની હવેલીમાં અંદરથી મળે છે; શબ્દનો અનસ્ટ્રક વર્ડ ત્યાં વાઇબ્રેટ થાય છે. ||5||
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭ ਸਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਭਾ ਪਾਵੈਗੋ ॥
jeea jant sabh sisatt upaaee guramukh sobhaa paavaigo |ઈશ્વરે બ્રહ્માંડના તમામ જીવો અને જીવોને બનાવ્યા છે; તે ગુરુમુખને કીર્તિથી આશીર્વાદ આપે છે.
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਭੇਟੇ ਕੋ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵੈ ਆਇ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈਗੋ ॥੬॥
bin gur bhette ko mahal na paavai aae jaae dukh paavaigo |6|ગુરુને મળ્યા વિના, કોઈને તેમની હાજરીની હવેલી પ્રાપ્ત થતી નથી. તેઓ પુનર્જન્મમાં આવવા-જવાની વેદના સહન કરે છે. ||6||
ਅਨੇਕ ਜਨਮ ਵਿਛੁੜੇ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਵੈਗੋ ॥
anek janam vichhurre mere preetam kar kirapaa guroo milaavaigo |અસંખ્ય જીવનકાળથી, હું મારા પ્રિયતમથી અલગ રહ્યો છું; તેમની દયામાં, ગુરુએ મને તેમની સાથે જોડ્યો છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਤ ਮਹਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਮਤਿ ਮਲੀਨ ਬਿਗਸਾਵੈਗੋ ॥੭॥
satigur milat mahaa sukh paaeaa mat maleen bigasaavaigo |7|સાચા ગુરુને મળવાથી મને પરમ શાંતિ મળી છે, અને મારી દૂષિત બુદ્ધિ ખીલે છે. ||7||
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਜਗਜੀਵਨ ਮੈ ਸਰਧਾ ਨਾਮਿ ਲਗਾਵੈਗੋ ॥
har har kripaa karahu jagajeevan mai saradhaa naam lagaavaigo |હે ભગવાન, હર, હર, કૃપા કરીને તમારી કૃપા આપો; હે સંસારના જીવ, મારી અંદર નામમાં વિશ્વાસ જગાડો.
ਨਾਨਕ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਨਿ ਮਿਲਾਵੈਗੋ ॥੮॥੪॥
naanak guroo guroo hai satigur mai satigur saran milaavaigo |8|4|નાનક ગુરુ છે, ગુરુ છે, સાચા ગુરુ છે; હું સાચા ગુરુના અભયારણ્યમાં લીન છું. ||8||4||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥
kaanarraa mahalaa 4 |કાનરા, ચોથી મહેલ:
ਮਨ ਗੁਰਮਤਿ ਚਾਲ ਚਲਾਵੈਗੋ ॥
man guramat chaal chalaavaigo |હે મન, ગુરુના ઉપદેશના માર્ગ પર ચાલ.
ਜਿਉ ਮੈਗਲੁ ਮਸਤੁ ਦੀਜੈ ਤਲਿ ਕੁੰਡੇ ਗੁਰ ਅੰਕਸੁ ਸਬਦੁ ਦ੍ਰਿੜਾਵੈਗੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jiau maigal masat deejai tal kundde gur ankas sabad drirraavaigo |1| rahaau |જેવી રીતે જંગલી હાથી ઉપાડથી વશ થાય છે, તેમ મન ગુરુના શબ્દથી શિસ્તબદ્ધ થાય છે. ||1||થોભો ||
ਚਲਤੌ ਚਲੈ ਚਲੈ ਦਹ ਦਹ ਦਿਸਿ ਗੁਰੁ ਰਾਖੈ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਵੈਗੋ ॥
chalatau chalai chalai dah dah dis gur raakhai har liv laavaigo |ભટકતું મન દસ દિશાઓમાં ભટકે છે, ભટકે છે અને ભટકે છે; પરંતુ ગુરુ તેને પકડી રાખે છે, અને તેને પ્રેમથી ભગવાન સાથે જોડી દે છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਬਦੁ ਦੇਇ ਰਿਦ ਅੰਤਰਿ ਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਚੁਆਵੈਗੋ ॥੧॥
satigur sabad dee rid antar mukh amrit naam chuaavaigo |1|સાચા ગુરુ શબદના શબ્દને હૃદયમાં ઊંડે રોપ્યા; એમ્બ્રોસિયલ નામ, ભગવાનનું નામ, મોંમાં ટપક્યું. ||1||
ਬਿਸੀਅਰ ਬਿਸੂ ਭਰੇ ਹੈ ਪੂਰਨ ਗੁਰੁ ਗਰੁੜ ਸਬਦੁ ਮੁਖਿ ਪਾਵੈਗੋ ॥
biseear bisoo bhare hai pooran gur garurr sabad mukh paavaigo |સાપ ઝેરી ઝેરથી ભરેલા છે; ગુરુના શબ્દનો શબ્દ મારણ છે - તેને તમારા મોંમાં મૂકો.
ਮਾਇਆ ਭੁਇਅੰਗ ਤਿਸੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ਬਿਖੁ ਝਾਰਿ ਝਾਰਿ ਲਿਵ ਲਾਵੈਗੋ ॥੨॥
maaeaa bhueiang tis nerr na aavai bikh jhaar jhaar liv laavaigo |2|માયા, સર્પ, ઝેરથી મુક્ત અને ભગવાન સાથે પ્રેમથી જોડાયેલા વ્યક્તિની નજીક પણ નથી આવતી. ||2||
ਸੁਆਨੁ ਲੋਭੁ ਨਗਰ ਮਹਿ ਸਬਲਾ ਗੁਰੁ ਖਿਨ ਮਹਿ ਮਾਰਿ ਕਢਾਵੈਗੋ ॥
suaan lobh nagar meh sabalaa gur khin meh maar kadtaavaigo |શરીરના ગામમાં લોભનો કૂતરો બહુ બળવાન છે; ગુરુ તેના પર પ્રહાર કરે છે અને તેને પળવારમાં બહાર કાઢી મૂકે છે.
ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਧਰਮੁ ਆਨਿ ਰਾਖੇ ਹਰਿ ਨਗਰੀ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਵੈਗੋ ॥੩॥
sat santokh dharam aan raakhe har nagaree har gun gaavaigo |3|સત્ય, સંતોષ, સચ્ચાઈ અને ધર્મ ત્યાં જ સ્થાયી થયા છે; ભગવાનના ગામમાં, ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાઓ. ||3||