ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 129
ਅਹਿਨਿਸਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਬਦਿ ਸਾਚੈ ਹਰਿ ਸਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥
ahinis preet sabad saachai har sar vaasaa paavaniaa |5|દિવસ અને રાત, તેઓ શબ્દના સાચા શબ્દના પ્રેમમાં છે. તેઓ પ્રભુના સાગરમાં પોતાનું ઘર મેળવે છે. ||5||
ਮਨਮੁਖੁ ਸਦਾ ਬਗੁ ਮੈਲਾ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਲਾਈ ॥
manamukh sadaa bag mailaa haumai mal laaee |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો હંમેશા અહંકારની ગંદકીથી લપેટાયેલા મલિન ક્રેન્સ રહેશે.
ਇਸਨਾਨੁ ਕਰੈ ਪਰੁ ਮੈਲੁ ਨ ਜਾਈ ॥
eisanaan karai par mail na jaaee |તેઓ સ્નાન કરી શકે છે, પરંતુ તેમની ગંદકી દૂર થતી નથી.
ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਗੁਰਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੈ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਵਣਿਆ ॥੬॥
jeevat marai gurasabad beechaarai haumai mail chukaavaniaa |6|જે જીવતા જીવતા મૃત્યુ પામે છે, અને ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરે છે, તે અહંકારની મલિનતાથી મુક્ત થાય છે. ||6||
ਰਤਨੁ ਪਦਾਰਥੁ ਘਰ ਤੇ ਪਾਇਆ ॥
ratan padaarath ghar te paaeaa |અમૂલ્ય રત્ન મળી આવે છે, પોતાના અસ્તિત્વના ઘરમાં,
ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ॥
poorai satigur sabad sunaaeaa |જ્યારે કોઈ વ્યક્તિ સંપૂર્ણ સાચા ગુરુનો શબ્દ, શબ્દ સાંભળે છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਮਿਟਿਆ ਅੰਧਿਆਰਾ ਘਟਿ ਚਾਨਣੁ ਆਪੁ ਪਛਾਨਣਿਆ ॥੭॥
guraparasaad mittiaa andhiaaraa ghatt chaanan aap pachhaananiaa |7|ગુરુની કૃપાથી, આધ્યાત્મિક અજ્ઞાનનો અંધકાર દૂર થાય છે; હું મારા પોતાના હૃદયમાં રહેલા દિવ્ય પ્રકાશને ઓળખવા આવ્યો છું. ||7||
ਆਪਿ ਉਪਾਏ ਤੈ ਆਪੇ ਵੇਖੈ ॥
aap upaae tai aape vekhai |ભગવાન પોતે બનાવે છે, અને તે પોતે જ જુએ છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੈ ਸੋ ਜਨੁ ਲੇਖੈ ॥
satigur sevai so jan lekhai |સાચા ગુરુની સેવા કરવાથી વ્યક્તિ સ્વીકાર્ય બને છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੩੧॥੩੨॥
naanak naam vasai ghatt antar gur kirapaa te paavaniaa |8|31|32|ઓ નાનક, નામ હૃદયમાં ઊંડે વસે છે; ગુરુની કૃપાથી તે પ્રાપ્ત થાય છે. ||8||31||32||
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maajh mahalaa 3 |માજ, ત્રીજી મહેલ:
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਜਗਤੁ ਸਬਾਇਆ ॥
maaeaa mohu jagat sabaaeaa |આખું જગત માયાના ભાવનાત્મક આસક્તિમાં મગ્ન છે.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਦੀਸਹਿ ਮੋਹੇ ਮਾਇਆ ॥
trai gun deeseh mohe maaeaa |જેઓ ત્રણ ગુણો દ્વારા નિયંત્રિત છે તેઓ માયા સાથે જોડાયેલા છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ਚਉਥੈ ਪਦਿ ਲਿਵ ਲਾਵਣਿਆ ॥੧॥
guraparasaadee ko viralaa boojhai chauthai pad liv laavaniaa |1|ગુરુની કૃપાથી, થોડા સમજાય છે; તેઓ તેમની ચેતનાને ચોથા અવસ્થામાં કેન્દ્રિત કરે છે. ||1||
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਬਦਿ ਜਲਾਵਣਿਆ ॥
hau vaaree jeeo vaaree maaeaa mohu sabad jalaavaniaa |હું બલિદાન છું, મારો આત્મા બલિદાન છે, જેઓ તેમની માયા પ્રત્યેની ભાવનાત્મક આસક્તિને, શબ્દ દ્વારા બાળી નાખે છે.
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਜਲਾਏ ਸੋ ਹਰਿ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ਹਰਿ ਦਰਿ ਮਹਲੀ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
maaeaa mohu jalaae so har siau chit laae har dar mahalee sobhaa paavaniaa |1| rahaau |જેઓ માયા પ્રત્યેની આ આસક્તિને બાળી નાખે છે, અને તેમની ચેતનાને ભગવાન પર કેન્દ્રિત કરે છે તેઓ સાચા દરબારમાં અને ભગવાનની હાજરીની હવેલીમાં સન્માનિત થાય છે. ||1||થોભો ||
ਦੇਵੀ ਦੇਵਾ ਮੂਲੁ ਹੈ ਮਾਇਆ ॥
devee devaa mool hai maaeaa |દેવી-દેવતાઓનો સ્ત્રોત, મૂળ માયા છે.
ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ ਜਿੰਨਿ ਉਪਾਇਆ ॥
sinmrit saasat jin upaaeaa |તેમના માટે સિમૃતિઓ અને શાસ્ત્રોની રચના કરવામાં આવી હતી.
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਪਸਰਿਆ ਸੰਸਾਰੇ ਆਇ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੨॥
kaam krodh pasariaa sansaare aae jaae dukh paavaniaa |2|જાતીય ઇચ્છા અને ગુસ્સો સમગ્ર બ્રહ્માંડમાં ફેલાયેલા છે. આવતા-જતા લોકો પીડા સહન કરે છે. ||2||
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਗਿਆਨ ਰਤਨੁ ਇਕੁ ਪਾਇਆ ॥
tis vich giaan ratan ik paaeaa |આધ્યાત્મિક શાણપણનું રત્ન બ્રહ્માંડમાં મૂકવામાં આવ્યું હતું.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
guraparasaadee man vasaaeaa |ગુરુની કૃપાથી તે મનમાં સમાઈ જાય છે.
ਜਤੁ ਸਤੁ ਸੰਜਮੁ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਣਿਆ ॥੩॥
jat sat sanjam sach kamaavai gur poorai naam dhiaavaniaa |3|બ્રહ્મચર્ય, પવિત્રતા, સ્વ-શિસ્ત અને સત્યતાનું આચરણ સંપૂર્ણ ગુરુ પાસેથી, ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરવાથી પ્રાપ્ત થાય છે. ||3||
ਪੇਈਅੜੈ ਧਨ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣੀ ॥
peeearrai dhan bharam bhulaanee |મા-બાપના ઘરની આ દુનિયામાં આત્મા-કન્યા શંકાથી ભ્રમિત થઈ ગઈ છે.
ਦੂਜੈ ਲਾਗੀ ਫਿਰਿ ਪਛੋਤਾਣੀ ॥
doojai laagee fir pachhotaanee |દ્વૈત સાથે જોડાયેલ, તેણીને પાછળથી તેનો પસ્તાવો થાય છે.
ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਦੋਵੈ ਗਵਾਏ ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
halat palat dovai gavaae supanai sukh na paavaniaa |4|તેણી આ જગત અને પરલોક બંને ગુમાવે છે, અને તેના સપનામાં પણ તેને શાંતિ મળતી નથી. ||4||
ਪੇਈਅੜੈ ਧਨ ਕੰਤੁ ਸਮਾਲੇ ॥
peeearrai dhan kant samaale |જે આત્મા-કન્યા આ જગતમાં પોતાના પતિ ભગવાનને યાદ કરે છે,
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਵੇਖੈ ਨਾਲੇ ॥
guraparasaadee vekhai naale |ગુરુની કૃપાથી, તેને હાથની નજીક જુએ છે.
ਪਿਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਰਹੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ਸਬਦਿ ਸਿੰਗਾਰੁ ਬਣਾਵਣਿਆ ॥੫॥
pir kai sahaj rahai rang raatee sabad singaar banaavaniaa |5|તેણી સાહજિક રીતે તેના પ્રિયતમના પ્રેમ સાથે જોડાયેલી રહે છે; તેણી તેના શબ્દના શબ્દને તેની શણગાર બનાવે છે. ||5||
ਸਫਲੁ ਜਨਮੁ ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ॥
safal janam jinaa satigur paaeaa |જેઓ સાચા ગુરુને શોધે છે તેઓનું આવવું ધન્ય અને ફળદાયી છે;
ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ॥
doojaa bhaau gur sabad jalaaeaa |ગુરુના શબ્દના શબ્દ દ્વારા, તેઓ તેમના દ્વૈત પ્રેમને બાળી નાખે છે.
ਏਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਮਿਲਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੬॥
eko rav rahiaa ghatt antar mil satasangat har gun gaavaniaa |6|એક પ્રભુ હૃદયની અંદર વ્યાપેલા અને વ્યાપેલા છે. સત્સંગત, સાચા મંડળમાં જોડાઈને, તેઓ પ્રભુના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે. ||6||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਨ ਸੇਵੇ ਸੋ ਕਾਹੇ ਆਇਆ ॥
satigur na seve so kaahe aaeaa |જેઓ સાચા ગુરુની સેવા કરતા નથી - તેઓ આ દુનિયામાં કેમ આવ્યા?
ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
dhrig jeevan birathaa janam gavaaeaa |તેઓનું જીવન શાપિત છે; તેઓએ આ માનવ જીવનને નકામું બરબાદ કર્યું છે.
ਮਨਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਬਹੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੭॥
manamukh naam chit na aavai bin naavai bahu dukh paavaniaa |7|સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો નામનું સ્મરણ કરતા નથી. નામ વિના, તેઓ ભયંકર પીડા સહન કરે છે. ||7||
ਜਿਨਿ ਸਿਸਟਿ ਸਾਜੀ ਸੋਈ ਜਾਣੈ ॥
jin sisatt saajee soee jaanai |જેણે બ્રહ્માંડનું સર્જન કર્યું છે, તે જ તે જાણે છે.
ਆਪੇ ਮੇਲੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੈ ॥
aape melai sabad pachhaanai |જેઓ શબ્દને સાકાર કરે છે તેઓને તે પોતાની સાથે જોડે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲਿਆ ਤਿਨ ਜਨ ਕਉ ਜਿਨ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲੇਖੁ ਲਿਖਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧॥੩੨॥੩੩॥
naanak naam miliaa tin jan kau jin dhur masatak lekh likhaavaniaa |8|1|32|33|ઓ નાનક, તેઓ એકલા જ નામ પ્રાપ્ત કરે છે, જેમના કપાળ પર આવી પૂર્વનિર્ધારિત નિયતિ લખેલી છે. ||8||1||32||33||
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੪ ॥
maajh mahalaa 4 |માજ, ચોથી મહેલ:
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਅਪਰੰਪਰੁ ਆਪੇ ॥
aad purakh aparanpar aape |આદિમ અસ્તિત્વ પોતે દૂરસ્થ અને તેની બહાર છે.
ਆਪੇ ਥਾਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ॥
aape thaape thaap uthaape |તે પોતે સ્થાપિત કરે છે, અને સ્થાપિત કર્યા પછી, તે અસ્થાયી કરે છે.
ਸਭ ਮਹਿ ਵਰਤੈ ਏਕੋ ਸੋਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥
sabh meh varatai eko soee guramukh sobhaa paavaniaa |1|એક પ્રભુ સર્વમાં વ્યાપ્ત છે; જેઓ ગુરુમુખ બને છે તેઓનું સન્માન કરવામાં આવે છે. ||1||
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਣਿਆ ॥
hau vaaree jeeo vaaree nirankaaree naam dhiaavaniaa |હું બલિદાન છું, મારો આત્મા બલિદાન છે, જેઓ નિરાકાર ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરે છે.