ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1244
ਬੇਦੁ ਵਪਾਰੀ ਗਿਆਨੁ ਰਾਸਿ ਕਰਮੀ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥
bed vapaaree giaan raas karamee palai hoe |વેદ માત્ર વેપારી છે; આધ્યાત્મિક શાણપણ મૂડી છે; તેમની કૃપાથી, તે પ્રાપ્ત થાય છે.
ਨਾਨਕ ਰਾਸੀ ਬਾਹਰਾ ਲਦਿ ਨ ਚਲਿਆ ਕੋਇ ॥੨॥
naanak raasee baaharaa lad na chaliaa koe |2|હે નાનક, મૂડી વિના, કોઈએ ક્યારેય નફા સાથે વિદાય લીધી નથી. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਨਿੰਮੁ ਬਿਰਖੁ ਬਹੁ ਸੰਚੀਐ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ॥
ninm birakh bahu sancheeai amrit ras paaeaa |તમે કડવા લીમડાના ઝાડને એમ્બ્રોસિયલ અમૃતથી પાણી આપી શકો છો.
ਬਿਸੀਅਰੁ ਮੰਤ੍ਰਿ ਵਿਸਾਹੀਐ ਬਹੁ ਦੂਧੁ ਪੀਆਇਆ ॥
biseear mantr visaaheeai bahu doodh peeaeaa |તમે ઝેરી સાપને પુષ્કળ દૂધ પીવડાવી શકો છો.
ਮਨਮੁਖੁ ਅਭਿੰਨੁ ਨ ਭਿਜਈ ਪਥਰੁ ਨਾਵਾਇਆ ॥
manamukh abhin na bhijee pathar naavaaeaa |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખ પ્રતિરોધક છે; તેને નરમ કરી શકાતો નથી. તમે એક પથ્થરને પણ પાણી આપી શકો છો.
ਬਿਖੁ ਮਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਿੰਚੀਐ ਬਿਖੁ ਕਾ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ॥
bikh meh amrit sincheeai bikh kaa fal paaeaa |ઝેરી છોડને એમ્બ્રોસિયલ અમૃતથી સિંચિત કરવાથી માત્ર ઝેરી ફળ મળે છે.
ਨਾਨਕ ਸੰਗਤਿ ਮੇਲਿ ਹਰਿ ਸਭ ਬਿਖੁ ਲਹਿ ਜਾਇਆ ॥੧੬॥
naanak sangat mel har sabh bikh leh jaaeaa |16|હે ભગવાન, કૃપા કરીને નાનકને સંગત, પવિત્ર મંડળ સાથે જોડો, જેથી તે બધા ઝેરથી મુક્ત થઈ શકે. ||16||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਮਰਣਿ ਨ ਮੂਰਤੁ ਪੁਛਿਆ ਪੁਛੀ ਥਿਤਿ ਨ ਵਾਰੁ ॥
maran na moorat puchhiaa puchhee thit na vaar |મૃત્યુ સમય પૂછતું નથી; તે તારીખ અથવા અઠવાડિયાનો દિવસ પૂછતો નથી.
ਇਕਨੑੀ ਲਦਿਆ ਇਕਿ ਲਦਿ ਚਲੇ ਇਕਨੑੀ ਬਧੇ ਭਾਰ ॥
eikanaee ladiaa ik lad chale ikanaee badhe bhaar |કેટલાક પૅકઅપ થયા છે, અને કેટલાક પેક અપ ગયા છે.
ਇਕਨੑਾ ਹੋਈ ਸਾਖਤੀ ਇਕਨੑਾ ਹੋਈ ਸਾਰ ॥
eikanaa hoee saakhatee ikanaa hoee saar |કેટલાકને સખત સજા કરવામાં આવે છે, અને કેટલાકની કાળજી લેવામાં આવે છે.
ਲਸਕਰ ਸਣੈ ਦਮਾਮਿਆ ਛੁਟੇ ਬੰਕ ਦੁਆਰ ॥
lasakar sanai damaamiaa chhutte bank duaar |તેઓએ તેમની સેનાઓ અને ડ્રમ્સ અને તેમની સુંદર હવેલીઓ છોડી દેવી જોઈએ.
ਨਾਨਕ ਢੇਰੀ ਛਾਰੁ ਕੀ ਭੀ ਫਿਰਿ ਹੋਈ ਛਾਰ ॥੧॥
naanak dteree chhaar kee bhee fir hoee chhaar |1|ઓ નાનક, ધૂળનો ઢગલો ફરી એકવાર ધૂળમાં ઘટાડી ગયો. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਨਾਨਕ ਢੇਰੀ ਢਹਿ ਪਈ ਮਿਟੀ ਸੰਦਾ ਕੋਟੁ ॥
naanak dteree dteh pee mittee sandaa kott |ઓ નાનક, ખૂંટો પડી જશે; શરીરનો કિલ્લો ધૂળનો બનેલો છે.
ਭੀਤਰਿ ਚੋਰੁ ਬਹਾਲਿਆ ਖੋਟੁ ਵੇ ਜੀਆ ਖੋਟੁ ॥੨॥
bheetar chor bahaaliaa khott ve jeea khott |2|ચોર તમારી અંદર વસી ગયો છે; હે આત્મા, તારું જીવન મિથ્યા છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਨਿੰਦਾ ਦੁਸਟੁ ਹੈ ਨਕ ਵਢੇ ਨਕ ਵਢਾਇਆ ॥
jin andar nindaa dusatt hai nak vadte nak vadtaaeaa |જેઓ દુષ્ટ નિંદાથી ભરેલા છે, તેઓના નાક કાપવામાં આવશે, અને શરમ આવશે.
ਮਹਾ ਕਰੂਪ ਦੁਖੀਏ ਸਦਾ ਕਾਲੇ ਮੁਹ ਮਾਇਆ ॥
mahaa karoop dukhee sadaa kaale muh maaeaa |તેઓ તદ્દન નીચ છે, અને હંમેશા પીડામાં છે. તેમના ચહેરા માયાથી કાળા થઈ ગયા છે.
ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਨਿਤ ਪਰ ਦਰਬੁ ਹਿਰਹਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਚੁਰਾਇਆ ॥
bhalake utth nit par darab hireh har naam churaaeaa |તેઓ સવારે વહેલા ઉઠે છે, છેતરવા અને બીજાઓ પાસેથી ચોરી કરવા; તેઓ ભગવાનના નામથી છુપાવે છે.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤਿਨ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਮਤ ਕਰਹੁ ਰਖਿ ਲੇਹੁ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥
har jeeo tin kee sangat mat karahu rakh lehu har raaeaa |હે પ્રિય ભગવાન, મને તેમની સાથે પણ સંગ ન કરવા દો; હે મારા સાર્વભૌમ ભગવાન રાજા, મને તેમનાથી બચાવો.
ਨਾਨਕ ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਦੇ ਮਨਮੁਖਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੧੭॥
naanak peaai kirat kamaavade manamukh dukh paaeaa |17|હે નાનક, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો તેમના ભૂતકાળના કાર્યો અનુસાર કાર્ય કરે છે, પીડા સિવાય બીજું કશું જ ઉત્પન્ન કરતા નથી. ||17||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |સાલોક, ચોથી મહેલ:
ਸਭੁ ਕੋਈ ਹੈ ਖਸਮ ਕਾ ਖਸਮਹੁ ਸਭੁ ਕੋ ਹੋਇ ॥
sabh koee hai khasam kaa khasamahu sabh ko hoe |દરેક વ્યક્તિ આપણા પ્રભુ અને ગુરુની છે. દરેક વ્યક્તિ તેની પાસેથી આવી હતી.
ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ਖਸਮ ਕਾ ਤਾ ਸਚੁ ਪਾਵੈ ਕੋਇ ॥
hukam pachhaanai khasam kaa taa sach paavai koe |તેમની આજ્ઞાની અનુભૂતિ કરવાથી જ સત્યની પ્રાપ્તિ થાય છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਪਛਾਣੀਐ ਬੁਰਾ ਨ ਦੀਸੈ ਕੋਇ ॥
guramukh aap pachhaaneeai buraa na deesai koe |ગુરુમુખને પોતાના સ્વનું ભાન થાય છે; તેને કોઈ ખરાબ દેખાતું નથી.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਹਿਲਾ ਆਇਆ ਸੋਇ ॥੧॥
naanak guramukh naam dhiaaeeai sahilaa aaeaa soe |1|હે નાનક, ગુરુમુખ ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરે છે. તેનું સંસારમાં આવવું ફળદાયી છે. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ચોથી મહેલ:
ਸਭਨਾ ਦਾਤਾ ਆਪਿ ਹੈ ਆਪੇ ਮੇਲਣਹਾਰੁ ॥
sabhanaa daataa aap hai aape melanahaar |તે પોતે જ સર્વને આપનાર છે; તે બધાને પોતાની સાથે જોડે છે.
ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਿਲੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਜਿਨਾ ਸੇਵਿਆ ਹਰਿ ਦਾਤਾਰੁ ॥੨॥
naanak sabad mile na vichhurreh jinaa seviaa har daataar |2|ઓ નાનક, તેઓ શબ્દના શબ્દ સાથે જોડાયેલા છે; ભગવાન, મહાન દાતાની સેવા કરીને, તેઓ ફરી ક્યારેય તેમનાથી અલગ થશે નહીં. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦੈ ਸਾਂਤਿ ਹੈ ਨਾਉ ਉਗਵਿ ਆਇਆ ॥
guramukh hiradai saant hai naau ugav aaeaa |ગુરુમુખના હૃદયમાં શાંતિ અને શાંતિ ભરે છે; તેમની અંદર નામ ઉભરી આવે છે.
ਜਪ ਤਪ ਤੀਰਥ ਸੰਜਮ ਕਰੇ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਇਆ ॥
jap tap teerath sanjam kare mere prabh bhaaeaa |જપ અને ધ્યાન, તપસ્યા અને સ્વ-શિસ્ત, અને પવિત્ર તીર્થસ્થાનો પર સ્નાન - આના ગુણો મારા ભગવાનને ખુશ કરીને આવે છે.
ਹਿਰਦਾ ਸੁਧੁ ਹਰਿ ਸੇਵਦੇ ਸੋਹਹਿ ਗੁਣ ਗਾਇਆ ॥
hiradaa sudh har sevade soheh gun gaaeaa |તેથી શુદ્ધ હૃદયથી પ્રભુની સેવા કરો; તેમના મહિમાના ગુણગાન ગાતા, તમે સુશોભિત અને ઉત્કૃષ્ટ થશો.
ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਜੀਉ ਏਵੈ ਭਾਵਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰਾਇਆ ॥
mere har jeeo evai bhaavadaa guramukh taraaeaa |મારા વ્હાલા ભગવાન આનાથી પ્રસન્ન થાય છે; તે ગુરુમુખને પાર કરે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿਅਨੁ ਹਰਿ ਦਰਿ ਸੋਹਾਇਆ ॥੧੮॥
naanak guramukh melian har dar sohaaeaa |18|હે નાનક, ગુરુમુખ પ્રભુમાં ભળી જાય છે; તેઓ તેમના દરબારમાં સુશોભિત છે. ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਧਨਵੰਤਾ ਇਵ ਹੀ ਕਹੈ ਅਵਰੀ ਧਨ ਕਉ ਜਾਉ ॥
dhanavantaa iv hee kahai avaree dhan kau jaau |આમ શ્રીમંત માણસ બોલે છે: મારે જવું જોઈએ અને વધુ સંપત્તિ મેળવવી જોઈએ.
ਨਾਨਕੁ ਨਿਰਧਨੁ ਤਿਤੁ ਦਿਨਿ ਜਿਤੁ ਦਿਨਿ ਵਿਸਰੈ ਨਾਉ ॥੧॥
naanak niradhan tith din jit din visarai naau |1|નાનક તે દિવસે ગરીબ બની જાય છે જ્યારે તે ભગવાનનું નામ ભૂલી જાય છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਸੂਰਜੁ ਚੜੈ ਵਿਜੋਗਿ ਸਭਸੈ ਘਟੈ ਆਰਜਾ ॥
sooraj charrai vijog sabhasai ghattai aarajaa |સૂર્ય ઉગે છે અને અસ્ત થાય છે, અને બધાના જીવન સમાપ્ત થાય છે.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਰਤਾ ਭੋਗਿ ਕੋਈ ਹਾਰੈ ਕੋ ਜਿਣੈ ॥
tan man rataa bhog koee haarai ko jinai |મન અને શરીર આનંદનો અનુભવ કરે છે; એક હારે છે, અને બીજો જીતે છે.
ਸਭੁ ਕੋ ਭਰਿਆ ਫੂਕਿ ਆਖਣਿ ਕਹਣਿ ਨ ਥੰਮੑੀਐ ॥
sabh ko bhariaa fook aakhan kahan na thamaeeai |દરેક વ્યક્તિ ગર્વથી ફૂલે છે; તેમની સાથે વાત કર્યા પછી પણ તેઓ અટકતા નથી.
ਨਾਨਕ ਵੇਖੈ ਆਪਿ ਫੂਕ ਕਢਾਏ ਢਹਿ ਪਵੈ ॥੨॥
naanak vekhai aap fook kadtaae dteh pavai |2|હે નાનક, પ્રભુ પોતે સર્વ જુએ છે; જ્યારે તે બલૂનમાંથી હવા કાઢે છે, ત્યારે શરીર પડી જાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਤਸੰਗਤਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਜਿਥਹੁ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ॥
satasangat naam nidhaan hai jithahu har paaeaa |નામનો ખજાનો સત્સંગતમાં છે, સાચી મંડળી. ત્યાં પ્રભુ મળે છે.