ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 552
ਮਨਮੁਖ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਹੈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
manamukh maaeaa mohu hai naam na lago piaar |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ માયા સાથે ભાવનાત્મક રીતે જોડાયેલો છે - તેને નામ માટે કોઈ પ્રેમ નથી.
ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੁ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਕੂੜੁ ਕਰੇ ਆਹਾਰੁ ॥
koorr kamaavai koorr sangrahai koorr kare aahaar |તે જૂઠાણાનું આચરણ કરે છે, જૂઠાણામાં ભેગું કરે છે, અને અસત્યને જ પોતાનું ભરણપોષણ બનાવે છે.
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਧਨੁ ਸੰਚਿ ਮਰਹਿ ਅੰਤੇ ਹੋਇ ਸਭੁ ਛਾਰੁ ॥
bikh maaeaa dhan sanch mareh ante hoe sabh chhaar |તે માયાની ઝેરી સંપત્તિ ભેગી કરે છે, અને પછી મૃત્યુ પામે છે; અંતે, તે બધું રાખ થઈ જાય છે.
ਕਰਮ ਧਰਮ ਸੁਚ ਸੰਜਮ ਕਰਹਿ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
karam dharam such sanjam kareh antar lobh vikaar |તે ધાર્મિક વિધિઓ, શુદ્ધતા અને કડક સ્વ-શિસ્તનું પાલન કરે છે, પરંતુ તેની અંદર લોભ અને ભ્રષ્ટાચાર છે.
ਨਾਨਕ ਜਿ ਮਨਮੁਖੁ ਕਮਾਵੈ ਸੁ ਥਾਇ ਨਾ ਪਵੈ ਦਰਗਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੨॥
naanak ji manamukh kamaavai su thaae naa pavai darageh hoe khuaar |2|હે નાનક, સ્વ-ઇચ્છાથી મનમુખ જે કરે તે સ્વીકાર્ય નથી; ભગવાનના દરબારમાં તેનું અપમાન થાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਪੇ ਖਾਣੀ ਆਪੇ ਬਾਣੀ ਆਪੇ ਖੰਡ ਵਰਭੰਡ ਕਰੇ ॥
aape khaanee aape baanee aape khandd varabhandd kare |તેમણે પોતે જ સર્જનના ચાર સ્ત્રોતો બનાવ્યા છે, અને તેમણે પોતે જ વાણીની રચના કરી છે; તેણે પોતે જ વિશ્વ અને સૌરમંડળની રચના કરી.
ਆਪਿ ਸਮੁੰਦੁ ਆਪਿ ਹੈ ਸਾਗਰੁ ਆਪੇ ਹੀ ਵਿਚਿ ਰਤਨ ਧਰੇ ॥
aap samund aap hai saagar aape hee vich ratan dhare |તે પોતે જ સાગર છે, અને તે પોતે જ સમુદ્ર છે; તે પોતે તેમાં મોતી નાખે છે.
ਆਪਿ ਲਹਾਏ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਕਿਰਪਾ ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰੇ ਹਰੇ ॥
aap lahaae kare jis kirapaa jis no guramukh kare hare |તેમની કૃપાથી, ભગવાન ગુરુમુખને આ મોતી શોધવા સક્ષમ બનાવે છે.
ਆਪੇ ਭਉਜਲੁ ਆਪਿ ਹੈ ਬੋਹਿਥਾ ਆਪੇ ਖੇਵਟੁ ਆਪਿ ਤਰੇ ॥
aape bhaujal aap hai bohithaa aape khevatt aap tare |તે પોતે જ ભયાનક વિશ્વ-સાગર છે, અને તે પોતે જ નાવ છે; તે પોતે જ નાવડી છે, અને તે પોતે જ આપણને પેલે પાર પહોંચાડે છે.
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਤੁਝੈ ਸਰੇ ॥੯॥
aape kare karaae karataa avar na doojaa tujhai sare |9|નિર્માતા પોતે કાર્ય કરે છે, અને અમને કાર્ય કરવા માટેનું કારણ બને છે; પ્રભુ, તારી સમકક્ષ બીજું કોઈ કરી શકતું નથી. ||9||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸਫਲ ਹੈ ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
satigur kee sevaa safal hai je ko kare chit laae |સાચા ગુરુની સેવા ફળદાયી છે, જો વ્યક્તિ સાચા મનથી કરે.
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਈਐ ਅਚਿੰਤੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
naam padaarath paaeeai achint vasai man aae |નામનો ખજાનો મળે છે, અને મન ચિંતામુક્ત થઈ જાય છે.
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖੁ ਕਟੀਐ ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਜਾਇ ॥
janam maran dukh katteeai haumai mamataa jaae |જન્મ-મરણની વેદનાઓ મટી જાય છે, અને મનથી અહંકાર અને અહંકાર દૂર થાય છે.
ਉਤਮ ਪਦਵੀ ਪਾਈਐ ਸਚੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
autam padavee paaeeai sache rahai samaae |વ્યક્તિ અંતિમ સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરે છે, અને સાચા ભગવાનમાં લીન રહે છે.
ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥੧॥
naanak poorab jin kau likhiaa tinaa satigur miliaa aae |1|ઓ નાનક, સાચા ગુરુ આવે છે અને તેઓને મળે છે જેમની પાસે આવી પૂર્વનિર્ધારિત નિયતિ છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਨਾਮਿ ਰਤਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹੈ ਕਲਿਜੁਗ ਬੋਹਿਥੁ ਹੋਇ ॥
naam rataa satiguroo hai kalijug bohith hoe |સાચા ગુરુ ભગવાનના નામ, નામથી રંગાયેલા છે; તે કલિયુગના આ અંધકાર યુગમાં હોડી છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਪਾਰਿ ਪਵੈ ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥
guramukh hovai su paar pavai jinaa andar sachaa soe |જે ગુરુમુખ બને છે તે પાર કરે છે; સાચા ભગવાન તેની અંદર વસે છે.
ਨਾਮੁ ਸਮੑਾਲੇ ਨਾਮੁ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਨਾਮੇ ਹੀ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
naam samaale naam sangrahai naame hee pat hoe |તે નામનું સ્મરણ કરે છે, તે નામમાં ભેગું થાય છે, અને નામ દ્વારા તે સન્માન મેળવે છે.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak satigur paaeaa karam paraapat hoe |2|નાનકને સાચા ગુરુ મળ્યા છે; તેમની કૃપાથી નામ પ્રાપ્ત થાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਪੇ ਪਾਰਸੁ ਆਪਿ ਧਾਤੁ ਹੈ ਆਪਿ ਕੀਤੋਨੁ ਕੰਚਨੁ ॥
aape paaras aap dhaat hai aap keeton kanchan |તે પોતે જ ફિલોસોફરનો પથ્થર છે, તે પોતે જ ધાતુ છે અને તે પોતે જ સોનામાં રૂપાંતરિત છે.
ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਸੇਵਕੁ ਆਪੇ ਆਪੇ ਹੀ ਪਾਪ ਖੰਡਨੁ ॥
aape tthaakur sevak aape aape hee paap khanddan |તે પોતે જ પ્રભુ અને માલિક છે, તે પોતે જ સેવક છે અને તે પોતે જ પાપોનો નાશ કરનાર છે.
ਆਪੇ ਸਭਿ ਘਟ ਭੋਗਵੈ ਸੁਆਮੀ ਆਪੇ ਹੀ ਸਭੁ ਅੰਜਨੁ ॥
aape sabh ghatt bhogavai suaamee aape hee sabh anjan |તે પોતે દરેક હૃદયનો આનંદ માણે છે; ભગવાન ગુરુ પોતે જ બધી ભ્રમણાનો આધાર છે.
ਆਪਿ ਬਿਬੇਕੁ ਆਪਿ ਸਭੁ ਬੇਤਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭੰਜਨੁ ॥
aap bibek aap sabh betaa aape guramukh bhanjan |તે પોતે જ સમજદાર છે, અને તે પોતે જ સર્વને જાણનાર છે; તે પોતે ગુરુમુખોના બંધનો તોડી નાખે છે.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਸਾਲਾਹਿ ਨ ਰਜੈ ਤੁਧੁ ਕਰਤੇ ਤੂ ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਵਡਨੁ ॥੧੦॥
jan naanak saalaeh na rajai tudh karate too har sukhadaataa vaddan |10|હે સર્જનહાર ભગવાન, ફક્ત તમારી સ્તુતિ કરવાથી સેવક નાનક તૃપ્ત થતો નથી; તમે શાંતિના મહાન દાતા છો. ||10||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |સાલોક, ચોથી મહેલ:
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜੀਅ ਕੇ ਬੰਧਨਾ ਜੇਤੇ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥
bin satigur seve jeea ke bandhanaa jete karam kamaeh |સાચા ગુરુની સેવા કર્યા વિના, જે કાર્યો કરવામાં આવે છે તે આત્માને સાંકળો જ બાંધે છે.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਠਵਰ ਨ ਪਾਵਹੀ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥
bin satigur seve tthavar na paavahee mar jameh aaveh jaeh |સાચા ગુરુની સેવા કર્યા વિના, તેઓને આરામની જગ્યા મળતી નથી. તેઓ મૃત્યુ પામે છે, ફક્ત ફરીથી જન્મ લેવા માટે - તેઓ આવતા અને જતા રહે છે.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਨਾਮੁ ਨ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
bin satigur seve fikaa bolanaa naam na vasai man aae |સાચા ગુરુની સેવા કર્યા વિના, તેમની વાણી અસ્પષ્ટ છે. તેઓ ભગવાનના નામને મનમાં સમાવતા નથી.
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਹਿ ॥੧॥
naanak bin satigur seve jam pur badhe maareeeh muhi kaalai utth jaeh |1|ઓ નાનક, સાચા ગુરુની સેવા કર્યા વિના, તેઓ બંધાયેલા છે અને બંધાયેલા છે, અને મૃત્યુના શહેરમાં મારવામાં આવે છે; તેઓ કાળા ચહેરા સાથે પ્રયાણ કરે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਇਕਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕਰਹਿ ਚਾਕਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
eik satigur kee sevaa kareh chaakaree har naame lagai piaar |કેટલાક સાચા ગુરુની રાહ જુએ છે અને સેવા કરે છે; તેઓ ભગવાનના નામ માટે પ્રેમને સ્વીકારે છે.
ਨਾਨਕ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਨਿ ਆਪਣਾ ਕੁਲ ਕਾ ਕਰਨਿ ਉਧਾਰੁ ॥੨॥
naanak janam savaaran aapanaa kul kaa karan udhaar |2|ઓ નાનક, તેઓ તેમના જીવનમાં સુધારો કરે છે, અને તેમની પેઢીઓને પણ મુક્ત કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਪੇ ਚਾਟਸਾਲ ਆਪਿ ਹੈ ਪਾਧਾ ਆਪੇ ਚਾਟੜੇ ਪੜਣ ਕਉ ਆਣੇ ॥
aape chaattasaal aap hai paadhaa aape chaattarre parran kau aane |તે પોતે જ શાળા છે, તે પોતે જ શિક્ષક છે અને તે પોતે જ વિદ્યાર્થીઓને ભણાવવા માટે લાવે છે.
ਆਪੇ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਬਾਲਕ ਕਰੇ ਸਿਆਣੇ ॥
aape pitaa maataa hai aape aape baalak kare siaane |તે પોતે જ પિતા છે, તે પોતે જ માતા છે અને તે પોતે જ બાળકોને જ્ઞાની બનાવે છે.
ਇਕ ਥੈ ਪੜਿ ਬੁਝੈ ਸਭੁ ਆਪੇ ਇਕ ਥੈ ਆਪੇ ਕਰੇ ਇਆਣੇ ॥
eik thai parr bujhai sabh aape ik thai aape kare eaane |એક જગ્યાએ, તે તેમને બધું વાંચવાનું અને સમજવાનું શીખવે છે, જ્યારે બીજી જગ્યાએ, તે પોતે જ તેમને અજ્ઞાન બનાવે છે.
ਇਕਨਾ ਅੰਦਰਿ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਏ ਜਾ ਆਪਿ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਸਚੇ ਭਾਣੇ ॥
eikanaa andar mahal bulaae jaa aap terai man sache bhaane |કેટલાક, તમે અંદર તમારી હાજરીની હવેલીમાં બોલાવો છો, જ્યારે તેઓ તમારા મનને ખુશ કરે છે, હે સાચા ભગવાન.