ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 753
ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਜਿਆ ॥੫॥
aape thaap uthaap sabad nivaajiaa |5|તમે પોતે જ સ્થાપિત કરો છો અને અસ્થાપિત કરો છો; તમારા શબ્દના શબ્દ દ્વારા, તમે ઉન્નત અને ઉન્નત કરો છો. ||5||
ਦੇਹੀ ਭਸਮ ਰੁਲਾਇ ਨ ਜਾਪੀ ਕਹ ਗਇਆ ॥
dehee bhasam rulaae na jaapee kah geaa |જ્યારે શરીર ધૂળમાં લપસી જાય છે ત્યારે આત્મા ક્યાં ગયો તેની ખબર પડતી નથી.
ਆਪੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ਸੋ ਵਿਸਮਾਦੁ ਭਇਆ ॥੬॥
aape rahiaa samaae so visamaad bheaa |6|તે પોતે વ્યાપી રહ્યો છે અને વ્યાપી રહ્યો છે; આ અદ્ભુત અને અદ્ભુત છે! ||6||
ਤੂੰ ਨਾਹੀ ਪ੍ਰਭ ਦੂਰਿ ਜਾਣਹਿ ਸਭ ਤੂ ਹੈ ॥
toon naahee prabh door jaaneh sabh too hai |તમે દૂર નથી, ભગવાન; તમે બધું જાણો છો.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖਿ ਹਦੂਰਿ ਅੰਤਰਿ ਭੀ ਤੂ ਹੈ ॥੭॥
guramukh vekh hadoor antar bhee too hai |7|ગુરુમુખ તમને સદા હાજર જુએ છે; તમે અમારા આંતરિક આત્માના કેન્દ્રમાં ઊંડા છો. ||7||
ਮੈ ਦੀਜੈ ਨਾਮ ਨਿਵਾਸੁ ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਹੋਇ ॥
mai deejai naam nivaas antar saant hoe |મહેરબાની કરીને મને તમારા નામનું ઘર આપો; મારા અંતરમનને શાંતિ મળે.
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਾਨਕ ਦਾਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਤਿ ਦੇਇ ॥੮॥੩॥੫॥
gun gaavai naanak daas satigur mat dee |8|3|5|ગુલામ નાનક તમારા ભવ્ય ગુણગાન ગાશે; હે સાચા ગુરુ, કૃપા કરીને મારી સાથે ઉપદેશો શેર કરો. ||8||3||5||
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ਅਸਟਪਦੀਆ ॥
raag soohee mahalaa 3 ghar 1 asattapadeea |રાગ સૂહી, ત્રીજું મહેલ, પ્રથમ ઘર, અષ્ટપદીયા:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |એક સાર્વત્રિક સર્જક ભગવાન. સાચા ગુરુની કૃપાથી:
ਨਾਮੈ ਹੀ ਤੇ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਆ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਮੁ ਨ ਜਾਪੈ ॥
naamai hee te sabh kichh hoaa bin satigur naam na jaapai |બધું નામ, ભગવાનના નામથી આવે છે; સાચા ગુરુ વિના, નામનો અનુભવ થતો નથી.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਮਹਾ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ਬਿਨੁ ਚਾਖੇ ਸਾਦੁ ਨ ਜਾਪੈ ॥
gur kaa sabad mahaa ras meetthaa bin chaakhe saad na jaapai |ગુરુના શબ્દનો શબ્દ સૌથી મધુર અને ઉત્કૃષ્ટ સાર છે, પરંતુ તેનો સ્વાદ લીધા વિના તેનો સ્વાદ અનુભવી શકાતો નથી.
ਕਉਡੀ ਬਦਲੈ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਚੀਨਸਿ ਨਾਹੀ ਆਪੈ ॥
kauddee badalai janam gavaaeaa cheenas naahee aapai |તે આ માનવ જીવનને કેવળ શેલના બદલામાં વેડફી નાખે છે; તે પોતાની જાતને સમજી શકતો નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਤਾ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਹਉਮੈ ਦੁਖੁ ਨ ਸੰਤਾਪੈ ॥੧॥
guramukh hovai taa eko jaanai haumai dukh na santaapai |1|પરંતુ, જો તે ગુરુમુખ બને છે, તો તે એક ભગવાનને ઓળખે છે, અને અહંકારનો રોગ તેને સતાવતો નથી. ||1||
ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਅਪਣੇ ਵਿਟਹੁ ਜਿਨਿ ਸਾਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
balihaaree gur apane vittahu jin saache siau liv laaee |હું મારા ગુરુને બલિદાન છું, જેમણે મને સાચા પ્રભુ સાથે પ્રેમપૂર્વક જોડી દીધો છે.
ਸਬਦੁ ਚੀਨਿੑ ਆਤਮੁ ਪਰਗਾਸਿਆ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
sabad cheeni aatam paragaasiaa sahaje rahiaa samaaee |1| rahaau |શબ્દના શબ્દ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરવાથી, આત્મા પ્રકાશિત અને પ્રબુદ્ધ થાય છે. હું અવકાશી આનંદમાં લીન રહું છું. ||1||થોભો ||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੇ ॥
guramukh gaavai guramukh boojhai guramukh sabad beechaare |ગુરુમુખ પ્રભુના ગુણગાન ગાય છે; ગુરુમુખ સમજે છે. ગુરુમુખ શબ્દના શબ્દનું ચિંતન કરે છે.
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਗੁਰ ਤੇ ਉਪਜੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰਜ ਸਵਾਰੇ ॥
jeeo pindd sabh gur te upajai guramukh kaaraj savaare |ગુરુ દ્વારા શરીર અને આત્મા સંપૂર્ણપણે નવજીવન પામે છે; ગુરુમુખની બાબતો તેમના પક્ષમાં ઉકેલાય છે.
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਵੈ ਬਿਖੁ ਖਟੇ ਸੰਸਾਰੇ ॥
manamukh andhaa andh kamaavai bikh khatte sansaare |આંધળો સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ આંધળો કાર્ય કરે છે, અને આ જગતમાં ઝેર જ કમાય છે.
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਅਤਿ ਪਿਆਰੇ ॥੨॥
maaeaa mohi sadaa dukh paae bin gur at piaare |2|માયાથી મોહિત થઈને, તે પરમ પ્રિય ગુરુ વિના સતત પીડા ભોગવે છે. ||2||
ਸੋਈ ਸੇਵਕੁ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਚਾਲੈ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਏ ॥
soee sevak je satigur seve chaalai satigur bhaae |તે જ એક નિઃસ્વાર્થ સેવક છે, જે સાચા ગુરુની સેવા કરે છે, અને સાચા ગુરુની ઇચ્છા પ્રમાણે ચાલે છે.
ਸਾਚਾ ਸਬਦੁ ਸਿਫਤਿ ਹੈ ਸਾਚੀ ਸਾਚਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
saachaa sabad sifat hai saachee saachaa man vasaae |સાચો શબ્દ, ભગવાનનો શબ્દ, ભગવાનની સાચી પ્રશંસા છે; સાચા પ્રભુને તમારા મનમાં સમાવી લો.
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਏ ॥
sachee baanee guramukh aakhai haumai vichahu jaae |ગુરુમુખ ગુરબાનીનો સાચો શબ્દ બોલે છે, અને અહંકાર અંદરથી નીકળી જાય છે.
ਆਪੇ ਦਾਤਾ ਕਰਮੁ ਹੈ ਸਾਚਾ ਸਾਚਾ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਏ ॥੩॥
aape daataa karam hai saachaa saachaa sabad sunaae |3|તે પોતે જ આપનાર છે, અને તેના કાર્યો સાચા છે. તે શબ્દના સાચા શબ્દની ઘોષણા કરે છે. ||3||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਘਾਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖਟੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਏ ॥
guramukh ghaale guramukh khatte guramukh naam japaae |ગુરુમુખ કામ કરે છે, અને ગુરુમુખ કમાય છે; ગુરુમુખ અન્ય લોકોને નામ જપવા માટે પ્રેરિત કરે છે.
ਸਦਾ ਅਲਿਪਤੁ ਸਾਚੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
sadaa alipat saachai rang raataa gur kai sahaj subhaae |તે હંમેશ માટે અસંબંધિત છે, સાચા ભગવાનના પ્રેમથી રંગાયેલ છે, સાહજિક રીતે ગુરુ સાથે સુસંગત છે.
ਮਨਮੁਖੁ ਸਦ ਹੀ ਕੂੜੋ ਬੋਲੈ ਬਿਖੁ ਬੀਜੈ ਬਿਖੁ ਖਾਏ ॥
manamukh sad hee koorro bolai bikh beejai bikh khaae |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ હંમેશા જૂઠું બોલે છે; તે ઝેરના બીજ રોપે છે, અને માત્ર ઝેર ખાય છે.
ਜਮਕਾਲਿ ਬਾਧਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਦਾਧਾ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਕਵਣੁ ਛਡਾਏ ॥੪॥
jamakaal baadhaa trisanaa daadhaa bin gur kavan chhaddaae |4|તે મૃત્યુના મેસેન્જર દ્વારા બંધાયેલો અને બંધાયેલો છે, અને ઇચ્છાની આગમાં બળી ગયો છે; ગુરુ સિવાય તેને કોણ બચાવી શકે? ||4||
ਸਚਾ ਤੀਰਥੁ ਜਿਤੁ ਸਤ ਸਰਿ ਨਾਵਣੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ॥
sachaa teerath jit sat sar naavan guramukh aap bujhaae |સાચું તે તીર્થસ્થાન છે, જ્યાં વ્યક્તિ સત્યના કુંડમાં સ્નાન કરે છે, અને ગુરુમુખ તરીકે આત્મસાક્ષાત્કાર પ્રાપ્ત કરે છે. ગુરુમુખ પોતાની જાતને સમજે છે.
ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਦਿਖਾਏ ਤਿਤੁ ਨਾਤੈ ਮਲੁ ਜਾਏ ॥
atthasatth teerath gur sabad dikhaae tith naatai mal jaae |ભગવાને બતાવ્યું છે કે ગુરુના શબ્દનો શબ્દ એ તીર્થયાત્રાના અઠ્ઠાઠ પવિત્ર તીર્થસ્થાનો છે; તેમાં સ્નાન કરવાથી ગંદકી ધોવાઇ જાય છે.
ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਸਚਾ ਹੈ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾ ਮਲੁ ਲਗੈ ਨ ਲਾਏ ॥
sachaa sabad sachaa hai niramal naa mal lagai na laae |સાચો અને નિષ્કલંક એ તેમના શબ્દનો સાચો શબ્દ છે; કોઈ ગંદકી તેને સ્પર્શતી નથી કે તેને વળગી રહેતી નથી.
ਸਚੀ ਸਿਫਤਿ ਸਚੀ ਸਾਲਾਹ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਏ ॥੫॥
sachee sifat sachee saalaah poore gur te paae |5|સાચી સ્તુતિ, સાચી ભક્તિની પ્રશંસા, સંપૂર્ણ ગુરુ પાસેથી મળે છે. ||5||
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹਰਿ ਤਿਸੁ ਕੇਰਾ ਦੁਰਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਏ ॥
tan man sabh kichh har tis keraa duramat kahan na jaae |શરીર, મન, બધું પ્રભુનું છે; પરંતુ દુષ્ટ મનના લોકો આ કહી શકતા નથી.
ਹੁਕਮੁ ਹੋਵੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਏ ॥
hukam hovai taa niramal hovai haumai vichahu jaae |જો ભગવાનની આજ્ઞાનો એવો આદેશ હોય તો વ્યક્તિ શુદ્ધ અને નિષ્કલંક બને છે અને અંદરથી અહંકાર દૂર થાય છે.
ਗੁਰ ਕੀ ਸਾਖੀ ਸਹਜੇ ਚਾਖੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝਾਏ ॥
gur kee saakhee sahaje chaakhee trisanaa agan bujhaae |મેં સાહજિક રીતે ગુરુના ઉપદેશનો સ્વાદ ચાખ્યો છે અને મારી ઈચ્છાનો અગ્નિ શમી ગયો છે.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਰਾਤਾ ਸਹਜੇ ਮਾਤਾ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥੬॥
gur kai sabad raataa sahaje maataa sahaje rahiaa samaae |6|ગુરુના શબ્દના શબ્દને અનુરૂપ, વ્યક્તિ સ્વાભાવિક રીતે જ નશો કરે છે, અસ્પષ્ટપણે ભગવાનમાં ભળી જાય છે. ||6||