ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1365
ਲੈ ਫਾਹੇ ਉਠਿ ਧਾਵਤੇ ਸਿ ਜਾਨਿ ਮਾਰੇ ਭਗਵੰਤ ॥੧੦॥
lai faahe utth dhaavate si jaan maare bhagavant |10|તેઓ ફાંસો લે છે અને આસપાસ દોડે છે; પરંતુ ખાતરી રાખો કે ભગવાન તેઓનો નાશ કરશે. ||10||
ਕਬੀਰ ਚੰਦਨ ਕਾ ਬਿਰਵਾ ਭਲਾ ਬੇੜਿੑਓ ਢਾਕ ਪਲਾਸ ॥
kabeer chandan kaa biravaa bhalaa berrio dtaak palaas |કબીર, ચંદનનું વૃક્ષ સારું છે, ભલે તે નીંદણથી ઘેરાયેલું હોય.
ਓਇ ਭੀ ਚੰਦਨੁ ਹੋਇ ਰਹੇ ਬਸੇ ਜੁ ਚੰਦਨ ਪਾਸਿ ॥੧੧॥
oe bhee chandan hoe rahe base ju chandan paas |11|જેઓ ચંદન વૃક્ષની નજીક રહે છે, તેઓ ચંદનના વૃક્ષ જેવા જ થઈ જાય છે. ||11||
ਕਬੀਰ ਬਾਂਸੁ ਬਡਾਈ ਬੂਡਿਆ ਇਉ ਮਤ ਡੂਬਹੁ ਕੋਇ ॥
kabeer baans baddaaee booddiaa iau mat ddoobahu koe |કબીર, વાંસ તેના અહંકારી અભિમાનમાં ડૂબી ગયો છે. કોઈએ આ રીતે ડૂબવું જોઈએ નહીં.
ਚੰਦਨ ਕੈ ਨਿਕਟੇ ਬਸੈ ਬਾਂਸੁ ਸੁਗੰਧੁ ਨ ਹੋਇ ॥੧੨॥
chandan kai nikatte basai baans sugandh na hoe |12|વાંસ પણ ચંદનના ઝાડની નજીક રહે છે, પરંતુ તે તેની સુગંધ લેતો નથી. ||12||
ਕਬੀਰ ਦੀਨੁ ਗਵਾਇਆ ਦੁਨੀ ਸਿਉ ਦੁਨੀ ਨ ਚਾਲੀ ਸਾਥਿ ॥
kabeer deen gavaaeaa dunee siau dunee na chaalee saath |કબીર, જગતના હિત માટે, મનુષ્ય પોતાનો વિશ્વાસ ગુમાવે છે, પણ અંતમાં દુનિયા તેની સાથે નહીં જાય.
ਪਾਇ ਕੁਹਾੜਾ ਮਾਰਿਆ ਗਾਫਲਿ ਅਪੁਨੈ ਹਾਥਿ ॥੧੩॥
paae kuhaarraa maariaa gaafal apunai haath |13|મૂર્ખ પોતાના હાથે કુહાડી વડે પોતાના પગ પર પ્રહાર કરે છે. ||13||
ਕਬੀਰ ਜਹ ਜਹ ਹਉ ਫਿਰਿਓ ਕਉਤਕ ਠਾਓ ਠਾਇ ॥
kabeer jah jah hau firio kautak tthaao tthaae |કબીર, હું જ્યાં પણ જાઉં છું ત્યાં મને દરેક જગ્યાએ અજાયબીઓ દેખાય છે.
ਇਕ ਰਾਮ ਸਨੇਹੀ ਬਾਹਰਾ ਊਜਰੁ ਮੇਰੈ ਭਾਂਇ ॥੧੪॥
eik raam sanehee baaharaa aoojar merai bhaane |14|પણ એક ભગવાનના ભક્તો વિના એ બધું મારા માટે અરણ્ય છે. ||14||
ਕਬੀਰ ਸੰਤਨ ਕੀ ਝੁੰਗੀਆ ਭਲੀ ਭਠਿ ਕੁਸਤੀ ਗਾਉ ॥
kabeer santan kee jhungeea bhalee bhatth kusatee gaau |કબીર, સંતોનો વાસ સારો છે; અન્યાયીઓનું ઘર પકાવવાની નાની ભઠ્ઠીની જેમ બળે છે.
ਆਗਿ ਲਗਉ ਤਿਹ ਧਉਲਹਰ ਜਿਹ ਨਾਹੀ ਹਰਿ ਕੋ ਨਾਉ ॥੧੫॥
aag lgau tih dhaulahar jih naahee har ko naau |15|જે હવેલીઓમાં ભગવાનનું નામ નથી પડતું તે પણ બળી જાય છે. ||15||
ਕਬੀਰ ਸੰਤ ਮੂਏ ਕਿਆ ਰੋਈਐ ਜੋ ਅਪੁਨੇ ਗ੍ਰਿਹਿ ਜਾਇ ॥
kabeer sant mooe kiaa roeeai jo apune grihi jaae |કબીર, સંતના મૃત્યુ પર શા માટે રડવું? તે હમણાં જ તેના ઘરે પાછો જઈ રહ્યો છે.
ਰੋਵਹੁ ਸਾਕਤ ਬਾਪੁਰੇ ਜੁ ਹਾਟੈ ਹਾਟ ਬਿਕਾਇ ॥੧੬॥
rovahu saakat baapure ju haattai haatt bikaae |16|દુ: ખી, અવિશ્વાસુ સિનિક માટે રુદન, જે સ્ટોરથી સ્ટોરમાં વેચાય છે. ||16||
ਕਬੀਰ ਸਾਕਤੁ ਐਸਾ ਹੈ ਜੈਸੀ ਲਸਨ ਕੀ ਖਾਨਿ ॥
kabeer saakat aaisaa hai jaisee lasan kee khaan |કબીર, અવિશ્વાસુ સિનિક લસણના ટુકડા જેવો છે.
ਕੋਨੇ ਬੈਠੇ ਖਾਈਐ ਪਰਗਟ ਹੋਇ ਨਿਦਾਨਿ ॥੧੭॥
kone baitthe khaaeeai paragatt hoe nidaan |17|એક ખૂણામાં બેસીને ખાઓ તો પણ તે બધાને સ્વાભાવિક થઈ જાય છે. ||17||
ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਡੋਲਨੀ ਪਵਨੁ ਝਕੋਲਨਹਾਰੁ ॥
kabeer maaeaa ddolanee pavan jhakolanahaar |કબીર, માયા એ માખણ-મથન છે, અને શ્વાસ એ મંથન-લાકડી છે.
ਸੰਤਹੁ ਮਾਖਨੁ ਖਾਇਆ ਛਾਛਿ ਪੀਐ ਸੰਸਾਰੁ ॥੧੮॥
santahu maakhan khaaeaa chhaachh peeai sansaar |18|સંતો માખણ ખાય છે, જ્યારે દુનિયા છાશ પીવે છે. ||18||
ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਡੋਲਨੀ ਪਵਨੁ ਵਹੈ ਹਿਵ ਧਾਰ ॥
kabeer maaeaa ddolanee pavan vahai hiv dhaar |કબીર, માયા એ માખણ-મથન છે; શ્વાસ બરફના પાણીની જેમ વહે છે.
ਜਿਨਿ ਬਿਲੋਇਆ ਤਿਨਿ ਖਾਇਆ ਅਵਰ ਬਿਲੋਵਨਹਾਰ ॥੧੯॥
jin biloeaa tin khaaeaa avar bilovanahaar |19|જે મંથન કરે છે તે માખણ ખાય છે; અન્ય માત્ર મંથન-લાકડીઓ છે. ||19||
ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਚੋਰਟੀ ਮੁਸਿ ਮੁਸਿ ਲਾਵੈ ਹਾਟਿ ॥
kabeer maaeaa chorattee mus mus laavai haatt |કબીર, માયા એ ચોર છે, જે દુકાન તોડીને લૂંટી લે છે.
ਏਕੁ ਕਬੀਰਾ ਨਾ ਮੁਸੈ ਜਿਨਿ ਕੀਨੀ ਬਾਰਹ ਬਾਟ ॥੨੦॥
ek kabeeraa naa musai jin keenee baarah baatt |20|માત્ર કબીર જ લૂંટાઈ નથી; તેણે તેના બાર ટુકડા કર્યા છે. ||20||
ਕਬੀਰ ਸੂਖੁ ਨ ਏਂਹ ਜੁਗਿ ਕਰਹਿ ਜੁ ਬਹੁਤੈ ਮੀਤ ॥
kabeer sookh na enh jug kareh ju bahutai meet |કબીર, ઘણા મિત્રો બનાવવાથી આ દુનિયામાં શાંતિ નથી આવતી.
ਜੋ ਚਿਤੁ ਰਾਖਹਿ ਏਕ ਸਿਉ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ਨੀਤ ॥੨੧॥
jo chit raakheh ek siau te sukh paaveh neet |21|જેઓ તેમની ચેતના એક ભગવાન પર કેન્દ્રિત રાખે છે તેઓ શાશ્વત શાંતિ મેળવે છે. ||21||
ਕਬੀਰ ਜਿਸੁ ਮਰਨੇ ਤੇ ਜਗੁ ਡਰੈ ਮੇਰੇ ਮਨਿ ਆਨੰਦੁ ॥
kabeer jis marane te jag ddarai mere man aanand |કબીર, જગત મૃત્યુથી ડરે છે - તે મૃત્યુ મારા મનને આનંદથી ભરી દે છે.
ਮਰਨੇ ਹੀ ਤੇ ਪਾਈਐ ਪੂਰਨੁ ਪਰਮਾਨੰਦੁ ॥੨੨॥
marane hee te paaeeai pooran paramaanand |22|મૃત્યુ દ્વારા જ સંપૂર્ણ, પરમ આનંદ પ્રાપ્ત થાય છે. ||22||
ਰਾਮ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇ ਕੈ ਕਬੀਰਾ ਗਾਂਠਿ ਨ ਖੋਲੑ ॥
raam padaarath paae kai kabeeraa gaantth na khola |હે કબીર, પ્રભુનો ખજાનો મળ્યો છે, પણ તેની ગાંઠને પૂર્વવત્ ન કરો.
ਨਹੀ ਪਟਣੁ ਨਹੀ ਪਾਰਖੂ ਨਹੀ ਗਾਹਕੁ ਨਹੀ ਮੋਲੁ ॥੨੩॥
nahee pattan nahee paarakhoo nahee gaahak nahee mol |23|તેને વેચવા માટે કોઈ બજાર નથી, કોઈ મૂલ્યાંકનકાર નથી, કોઈ ગ્રાહક નથી અને કોઈ કિંમત નથી. ||23||
ਕਬੀਰ ਤਾ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰਿ ਜਾ ਕੋ ਠਾਕੁਰੁ ਰਾਮੁ ॥
kabeer taa siau preet kar jaa ko tthaakur raam |કબીર, ફક્ત તેના જ પ્રેમમાં રહો, જેનો સ્વામી ભગવાન છે.
ਪੰਡਿਤ ਰਾਜੇ ਭੂਪਤੀ ਆਵਹਿ ਕਉਨੇ ਕਾਮ ॥੨੪॥
panddit raaje bhoopatee aaveh kaune kaam |24|પંડિતો, ધાર્મિક વિદ્વાનો, રાજાઓ અને જમીનદારો - તેમના માટે પ્રેમ શું છે? ||24||
ਕਬੀਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਇਕ ਸਿਉ ਕੀਏ ਆਨ ਦੁਬਿਧਾ ਜਾਇ ॥
kabeer preet ik siau kee aan dubidhaa jaae |કબીર, જ્યારે તમે એક ભગવાન સાથે પ્રેમમાં હોવ છો, ત્યારે દ્વૈત અને વિમુખતા દૂર થાય છે.
ਭਾਵੈ ਲਾਂਬੇ ਕੇਸ ਕਰੁ ਭਾਵੈ ਘਰਰਿ ਮੁਡਾਇ ॥੨੫॥
bhaavai laanbe kes kar bhaavai gharar muddaae |25|તમારા વાળ લાંબા હોઈ શકે છે, અથવા તમે તમારા માથાને ટાલ કરી શકો છો. ||25||
ਕਬੀਰ ਜਗੁ ਕਾਜਲ ਕੀ ਕੋਠਰੀ ਅੰਧ ਪਰੇ ਤਿਸ ਮਾਹਿ ॥
kabeer jag kaajal kee kottharee andh pare tis maeh |કબીર, દુનિયા એ કાળી સૂટથી ભરેલો ઓરડો છે; અંધ તેની જાળમાં ફસાઈ જાય છે.
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਿਨ ਕਉ ਪੈਸਿ ਜੁ ਨੀਕਸਿ ਜਾਹਿ ॥੨੬॥
hau balihaaree tin kau pais ju neekas jaeh |26|જેઓ અંદર ફેંકાય છે અને છટકી જાય છે તેમના માટે હું બલિદાન છું. ||26||
ਕਬੀਰ ਇਹੁ ਤਨੁ ਜਾਇਗਾ ਸਕਹੁ ਤ ਲੇਹੁ ਬਹੋਰਿ ॥
kabeer ihu tan jaaeigaa sakahu ta lehu bahor |કબીર, આ શરીર નાશ પામશે; જો તમે કરી શકો તો તેને સાચવો.
ਨਾਂਗੇ ਪਾਵਹੁ ਤੇ ਗਏ ਜਿਨ ਕੇ ਲਾਖ ਕਰੋਰਿ ॥੨੭॥
naange paavahu te ge jin ke laakh karor |27|જેમની પાસે હજારો અને લાખો છે, તેઓએ પણ અંતે ખુલ્લા પગે વિદાય લેવી જોઈએ. ||27||
ਕਬੀਰ ਇਹੁ ਤਨੁ ਜਾਇਗਾ ਕਵਨੈ ਮਾਰਗਿ ਲਾਇ ॥
kabeer ihu tan jaaeigaa kavanai maarag laae |કબીર, આ શરીર નાશ પામશે; તેને પાથ પર મૂકો.
ਕੈ ਸੰਗਤਿ ਕਰਿ ਸਾਧ ਕੀ ਕੈ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੨੮॥
kai sangat kar saadh kee kai har ke gun gaae |28|કાં તો સાધ સંગત, પવિત્રની કંપનીમાં જોડાઓ, અથવા ભગવાનના ભવ્ય ગુણગાન ગાઓ. ||28||
ਕਬੀਰ ਮਰਤਾ ਮਰਤਾ ਜਗੁ ਮੂਆ ਮਰਿ ਭੀ ਨ ਜਾਨਿਆ ਕੋਇ ॥
kabeer marataa marataa jag mooaa mar bhee na jaaniaa koe |કબીર, મરતા મરતા, આખા જગતને મરવાનું છે, અને છતાં, કેવી રીતે મરવું તે કોઈ જાણતું નથી.