Kinuha nila ang silong at tumakbo sa paligid; ngunit makatitiyak na lilipulin sila ng Diyos. ||10||
Kabeer, maganda ang puno ng sandalwood kahit napapaligiran ito ng mga damo.
Ang mga naninirahan malapit sa puno ng sandalwood, ay nagiging katulad ng puno ng sandalwood. ||11||
Kabeer, nalunod ang kawayan sa egotistical na pagmamalaki nito. Walang dapat malunod ng ganito.
Ang kawayan ay naninirahan din malapit sa puno ng sandalwood, ngunit hindi nito natatanggap ang halimuyak nito. ||12||
Kabeer, ang mortal ay nawawalan ng pananampalataya, para sa kapakanan ng mundo, ngunit ang mundo ay hindi sasama sa kanya sa wakas.
Ang tanga ay tinamaan ng palakol ang sarili niyang paa gamit ang sariling kamay. ||13||
Kabeer, saan man ako magpunta, nakikita ko ang mga kababalaghan sa lahat ng dako.
Ngunit kung wala ang mga deboto ng Nag-iisang Panginoon, lahat ng ito ay ilang sa akin. ||14||
Kabeer, ang tirahan ng mga Banal ay mabuti; ang tahanan ng mga hindi matuwid ay nasusunog na parang hurno.
Ang mga mansyon kung saan hindi binibigkas ang Pangalan ng Panginoon ay maaaring masunog. ||15||
Kabeer, bakit umiiyak sa pagkamatay ng isang Santo? Kakauwi lang niya.
Sumigaw para sa aba, walang pananampalataya na mapang-uyam, na ibinebenta sa bawat tindahan. ||16||
Kabeer, ang walang pananampalataya na cynic ay parang isang piraso ng bawang.
Kahit na kainin mo ito nang nakaupo sa isang sulok, ito ay nagiging halata sa lahat. ||17||
Kabeer, si Maya ang butter-churn, at ang hininga ang churning-stick.
Ang mga Banal ay kumakain ng mantikilya, habang ang mundo ay umiinom ng whey. ||18||
Kabeer, si Maya ang butter-churn; ang hininga ay umaagos na parang tubig ng yelo.
Ang sinumang gumagawa ng paghahalo ay kumakain ng mantikilya; yung iba puro churning-sticks lang. ||19||
Kabeer, si Maya ang magnanakaw, na nanloob at nanloob sa tindahan.
Tanging si Kabeer lamang ang hindi ninakawan; pinutol niya siya sa labindalawang piraso. ||20||
Kabeer, ang kapayapaan ay hindi dumarating sa mundong ito sa pamamagitan ng pagkakaroon ng maraming kaibigan.
Ang mga nagpapanatili ng kanilang kamalayan na nakatuon sa Isang Panginoon ay makakatagpo ng walang hanggang kapayapaan. ||21||
Kabeer, ang mundo ay natatakot sa kamatayan - na ang kamatayan ay pumupuno sa aking isipan ng kaligayahan.
Sa pamamagitan lamang ng kamatayan matatamo ang perpekto, pinakamataas na kaligayahan. ||22||
Ang Kayamanan ng Panginoon ay nakuha, O Kabeer, ngunit huwag alisin ang buhol nito.
Walang market para ibenta ito, walang appraiser, walang customer, at walang presyo. ||23||
Kabeer, mahalin mo lamang ang isang iyon, na ang Panginoon ay ang Panginoon.
Ang mga Pandit, ang mga relihiyosong iskolar, mga hari at mga panginoong maylupa - ano ang silbi ng pagmamahal para sa kanila? ||24||
Kabeer, kapag umiibig ka sa Nag-iisang Panginoon, ang duality at alienation ay aalis.
Maaaring mahaba ang iyong buhok, o maaari mong ahit ang iyong ulo ng kalbo. ||25||
Kabeer, ang mundo ay isang silid na puno ng itim na uling; nahulog ang bulag sa bitag nito.
Isa akong sakripisyo sa mga itinapon, at tumatakas pa rin. ||26||
Kabeer, ang katawan na ito ay mamamatay; i-save ito, kung maaari mo.
Kahit na ang mga may sampu-sampung libo at milyon, ay dapat umalis ng nakatapak sa dulo. ||27||
Kabeer, ang katawan na ito ay mamamatay; ilagay ito sa landas.
Maaaring sumali sa Saadh Sangat, ang Kumpanya ng Banal, o kantahin ang Maluwalhating Papuri ng Panginoon. ||28||
Kabeer, namamatay, namamatay, ang buong mundo ay kailangang mamatay, at gayon pa man, walang nakakaalam kung paano mamatay.