Ginawa ni Nanak ang panalanging ito sa Diyos: "Pakiusap, halika at ipagkaisa mo ako sa Iyong Sarili."
Ang buwan ng Vaisaakh ay maganda at kaaya-aya, kapag ang Santo ay nagdulot sa akin na makilala ang Panginoon. ||3||
Sa buwan ng Jayt'h, ang nobya ay nananabik na makatagpo ang Panginoon. Lahat ay yumukod sa pagpapakumbaba sa harap Niya.
Ang isa na nakahawak sa laylayan ng damit ng Panginoon, ang Tunay na Kaibigan-walang sinuman ang makapagpipigil sa kanya sa pagkaalipin.
Ang Pangalan ng Diyos ay ang Hiyas, ang Perlas. Hindi ito maaaring ninakaw o kunin.
Nasa Panginoon ang lahat ng kasiyahan na nakalulugod sa isip.
Kung ano ang nais ng Panginoon, gayon Siya kumilos, at gayon din ang Kanyang mga nilalang.
Sila lamang ang tinatawag na mapalad, na ginawa ng Diyos na Kanyang Sarili.
Kung ang mga tao ay makakatagpo ng Panginoon sa pamamagitan ng kanilang sariling pagsisikap, bakit sila iiyak sa sakit ng paghihiwalay?
Ang pagpupulong sa Kanya sa Saadh Sangat, ang Kumpanya ng Banal, O Nanak, ang celestial na kaligayahan ay tinatamasa.
Sa buwan ng Jayt'h, nakilala siya ng mapaglarong Husband Lord, na sa kanyang noo ay nakatala ang magandang kapalaran. ||4||
Ang buwan ng Aasaarh ay tila nagniningas, sa mga hindi malapit sa kanilang Asawa na Panginoon.
Tinalikuran nila ang Diyos na Primal Being, ang Buhay ng Mundo, at umasa sila sa mga mortal lamang.
Sa pag-ibig ng duality, ang kaluluwa-nobya ay wasak; sa kanyang leeg ay isinusuot niya ang silong ng Kamatayan.
Kung paanong ikaw ay nagtatanim, gayon ka mag-aani; ang iyong kapalaran ay nakatala sa iyong noo.
Ang buhay-gabi ay lumilipas, at sa huli, ang isang tao ay nagsisi at nagsisi, at pagkatapos ay aalis nang walang pag-asa.
Ang mga nakikipagpulong sa mga Banal na Banal ay pinalaya sa Hukuman ng Panginoon.
Ipakita mo sa akin ang Iyong Awa, O Diyos; Ako ay nauuhaw sa Mapalad na Pangitain ng Iyong Darshan.
Kung wala ka, Diyos, wala nang iba. Ito ang mapagpakumbabang panalangin ni Nanak.
Ang buwan ng Aasaarh ay kaaya-aya, kapag ang mga Paa ng Panginoon ay nananatili sa isip. ||5||
Sa buwan ng Saawan, masaya ang soul-bride, kung siya ay umibig sa Lotus Feet ng Panginoon.
Ang kanyang isip at katawan ay puspos ng Pag-ibig ng Tunay; Ang Kanyang Pangalan ay ang kanyang tanging Suporta.
Ang kasiyahan ng katiwalian ay huwad. Lahat ng makikita ay magiging abo.
Napakaganda ng mga patak ng Nectar ng Panginoon! Sa pagpupulong sa Banal na Banal, inumin natin ito.
Ang mga kagubatan at mga parang ay pinasigla at nire-refresh ng Pag-ibig ng Diyos, ang Makapangyarihan-sa-lahat, Walang-hanggan na Primal Being.
Ang aking isip ay nagnanais na makilala ang Panginoon. Kung ipapakita lamang Niya ang Kanyang Awa, at iisa ako sa Kanyang sarili!
Yaong mga nobya na nakakuha ng Diyos-Ako ay isang sakripisyo sa kanila magpakailanman.
Nanak, kapag ang Mahal na Panginoon ay nagpakita ng kabaitan, pinalamutian Niya ang Kanyang nobya ng Salita ng Kanyang Shabad.
Ang Saawan ay kasiya-siya para sa mga masasayang kaluluwang nobya na ang mga puso ay pinalamutian ng Kwintas ng Pangalan ng Panginoon. ||6||
Sa buwan ng Bhaadon, siya ay nalinlang ng pag-aalinlangan, dahil sa kanyang attachment sa duality.
Maaaring magsuot siya ng libu-libong mga palamuti, ngunit ang mga ito ay walang silbi.
Sa araw na iyon kapag ang katawan ay namamatay-sa oras na iyon, siya ay nagiging isang multo.
Ang Mensahero ng Kamatayan ay sinunggaban at hinawakan siya, at hindi sinasabi kaninuman ang kanyang sikreto.
At ang kanyang mga mahal sa buhay-sa isang iglap, nagpapatuloy sila, iniiwan siyang mag-isa.
Pinipisil niya ang kanyang mga kamay, namimilipit ang kanyang katawan sa sakit, at nagiging puti siya mula sa itim.
Kung paanong siya ay nagtanim, gayon din siya nag-aani; ganyan ang larangan ng karma.
Hinahanap ni Nanak ang Santuwaryo ng Diyos; Binigyan siya ng Diyos ng Bangka ng Kanyang mga Paa.
Ang mga nagmamahal sa Guru, ang Tagapagtanggol at Tagapagligtas, sa Bhaadon, ay hindi itatapon sa impiyerno. ||7||
Sa buwan ng Assu, nangingibabaw sa akin ang pagmamahal ko sa Panginoon. Paano ako makakapunta at makakatagpo ng Panginoon?