Siya mismo ay nalulunod sa apat na Vedas; nilulunod din niya ang kanyang mga alagad. ||104||
Kabeer, kahit anong kasalanan ng mortal ay pilit niyang itinatago sa ilalim ng takip.
Ngunit sa huli, ang lahat ng ito ay mahahayag, kapag ang Matuwid na Hukom ng Dharma ay nag-imbestiga. ||105||
Kabeer, tinalikuran mo na ang pagmumuni-muni sa Panginoon, at bumuo ka ng isang malaking pamilya.
Patuloy mong isinasangkot ang iyong sarili sa mga makamundong gawain, ngunit wala sa iyong mga kapatid at kamag-anak ang nananatili. ||106||
Kabeer, yaong mga huminto sa pagmumuni-muni sa Panginoon, at gumising sa gabi upang gisingin ang mga espiritu ng mga patay,
ay muling magkakatawang-tao bilang mga ahas, at kakainin ang kanilang sariling mga supling. ||107||
Si Kabeer, ang babaeng huminto sa pagmumuni-muni sa Panginoon, at nagsasagawa ng ritwal na pag-aayuno ng Ahoi,
ay muling magkakatawang-tao bilang isang asno, upang magdala ng mabibigat na pasanin. ||108||
Kabeer, ito ang pinakamatalinong karunungan, ang umawit at magnilay sa Panginoon sa puso.
Ito ay tulad ng paglalaro sa isang baboy; kung mahulog ka, wala kang makikitang pahingahan. ||109||
Kabeer, mapalad ang bibig na iyon, na binibigkas ang Pangalan ng Panginoon.
Nililinis nito ang katawan, at pati na rin ang buong nayon. ||110||
Kabeer, mabuti ang pamilyang iyon, kung saan ipinanganak ang alipin ng Panginoon.
Ngunit ang pamilyang iyon kung saan hindi ipinanganak ang alipin ng Panginoon ay walang silbi gaya ng mga damo. ||111||
Kabeer, ang ilan ay may maraming kabayo, elepante at karwahe, at libu-libong banner na kumakaway.
Ngunit ang paglilimos ay mas mabuti kaysa sa mga kaaliwan na ito, kung ang isa ay gumugugol ng kanyang mga araw sa pagmumuni-muni sa pag-alaala sa Panginoon. ||112||
Kabeer, naglibot ako sa buong mundo, bitbit ang drum sa aking balikat.
Walang sinuman ang pag-aari ng iba; Tiningnan ko ito at pinag-aralan ng mabuti. ||113||
Ang mga perlas ay nakakalat sa daan; sumama ang bulag.
Kung wala ang Liwanag ng Panginoon ng Uniberso, dinadaanan lang sila ng mundo. ||114||
Ang aking pamilya ay nalunod, O Kabeer, mula nang ipanganak ang aking anak na si Kamaal.
Siya ay sumuko sa pagmumuni-muni sa Panginoon, upang makapag-uwi ng kayamanan. ||115||
Kabeer, lumabas upang salubungin ang banal na tao; huwag kang magsama ng iba.
Huwag tumalikod - magpatuloy. Anuman ang mangyayari, magiging. ||116||
Kabeer, huwag mong itali ang iyong sarili sa tanikalang iyon, na nagbubuklod sa buong mundo.
Kung paanong ang asin ay nawala sa harina, gayon din ang iyong ginintuang katawan. ||117||
Kabeer, ang soul-swan ay lumilipad, at ang katawan ay inililibing, at siya ay gumagawa pa rin ng mga kilos.
Kahit noon pa man, hindi binibitawan ng mortal ang malupit na tingin sa kanyang mga mata. ||118||
Kabeer: sa aking mga mata, nakikita Kita, Panginoon; sa aking mga tainga, naririnig ko ang Iyong Pangalan.
Sa aking dila ay inaawit ko ang Iyong Pangalan; Itinatago ko ang Iyong Lotus Feet sa loob ng aking puso. ||119||
Kabeer, ako ay iniligtas mula sa langit at impiyerno, sa pamamagitan ng Grasya ng Tunay na Guru.
Mula sa simula hanggang sa wakas, nananatili ako sa kagalakan ng Lotus Feet ng Panginoon. ||120||
Kabeer, paano ko mailalarawan ang lawak ng kagalakan ng Lotus Feet ng Panginoon?
Hindi ko mailarawan ang dakilang kaluwalhatian nito; kailangan itong makita para pahalagahan. ||121||
Kabeer, paano ko mailalarawan ang nakita ko? Walang maniniwala sa aking mga salita.
Ang Panginoon ay katulad Niya. Ako ay nananahan sa kagalakan, umaawit ng Kanyang Maluwalhating Papuri. ||122||