Dhanaasaree, Chhant, Fourth Mehl, Unang Bahay:
Isang Pansansinukob na Maylalang Diyos. Sa Biyaya Ng Tunay na Guro:
Kapag ipinagkaloob ng Mahal na Panginoon ang Kanyang Grasya, ang isa ay nagninilay sa Naam, ang Pangalan ng Panginoon.
Pagkilala sa Tunay na Guru, sa pamamagitan ng mapagmahal na pananampalataya at debosyon, intuitively umaawit ng Maluwalhating Papuri ng Panginoon.
Patuloy na umaawit ng Kanyang Maluwalhating Papuri, gabi at araw, namumukadkad ang isa, kapag ito ay nakalulugod sa Tunay na Panginoon.
Ang pagkamakasarili, pagmamataas sa sarili at si Maya ay pinabayaan, at siya ay intuitively hinihigop sa Naam.
Ang Lumikha Mismo ay kumikilos; kapag nagbigay Siya, saka tayo tumatanggap.
Kapag ipinagkaloob ng Mahal na Panginoon ang Kanyang Grasya, nagninilay tayo sa Naam. ||1||
Sa kaibuturan ko, nararamdaman ko ang tunay na pagmamahal para sa Perpektong Tunay na Guru.
Pinaglilingkuran ko Siya araw at gabi; Hindi ko Siya nakakalimutan.
Hindi ko Siya nalilimutan; Naaalala ko Siya araw at gabi. Kapag inaawit ko ang Naam, saka ako nabubuhay.
Sa pamamagitan ng aking mga tainga, naririnig ko ang tungkol sa Kanya, at ang aking isip ay nasisiyahan. Bilang Gurmukh, umiinom ako sa Ambrosial Nectar.
Kung ipagkakaloob Niya ang Kanyang Sulyap ng Biyaya, pagkatapos ay makikilala Ko ang Tunay na Guru; ang aking mapang-akit na talino ay magmumuni-muni sa Kanya, gabi at araw.
Sa kaibuturan ko, nararamdaman ko ang tunay na pagmamahal para sa Perpektong Tunay na Guru. ||2||
Sa pamamagitan ng malaking magandang kapalaran, ang isa ay sumapi sa Sat Sangat, ang Tunay na Kongregasyon; pagkatapos, ang isa ay dumating upang lasapin ang banayad na diwa ng Panginoon.
Sa gabi at araw, siya ay nananatiling mapagmahal na nakatuon sa Panginoon; sumasanib siya sa celestial na kapayapaan.
Pinagsama sa selestiyal na kapayapaan, siya ay nagiging kalugud-lugod sa Isip ng Panginoon; siya ay nananatiling magpakailanman hindi nakadikit at hindi nagalaw.
Siya ay tumatanggap ng karangalan sa mundong ito at sa susunod, maibiging nakatuon sa Pangalan ng Panginoon.
Siya ay pinalaya mula sa parehong kasiyahan at sakit; siya ay nalulugod sa anumang ginagawa ng Diyos.
Sa pamamagitan ng napakalaking kapalaran, ang isa ay sumapi sa Sat Sangat, ang Tunay na Kongregasyon, at pagkatapos, ang isa ay dumarating upang lasapin ang banayad na diwa ng Panginoon. ||3||
Sa pag-ibig ng duality, may sakit at pagdurusa; ang Mensahero ng Kamatayan ay tumitingin sa mga kusang-loob na manmukh.
Sila ay umiiyak at umaalulong, araw at gabi, nahuhuli ng sakit ni Maya.
Nahuli ng sakit ni Maya, na pinukaw ng kanyang kaakuhan, lumipas ang kanyang buhay na sumisigaw ng, "Akin, akin!".
Hindi niya naaalaala ang Diyos, ang Tagapagbigay, at sa huli, siya ay umaalis nang nagsisisi at nagsisi.
Kung wala ang Pangalan, walang makakasama sa kanya; hindi ang kanyang mga anak, asawa o ang mga pang-akit ni Maya.
Sa pag-ibig ng duality, may sakit at pagdurusa; ang Mensahero ng Kamatayan ay tumitingin sa mga kusang-loob na manmukh. ||4||
Sa pagbibigay ng Kanyang Grasya, ang Panginoon ay sumanib sa akin sa Kanyang sarili; Natagpuan ko ang Mansion ng Presensya ng Panginoon.
Nanatili akong nakatayo habang nakadikit ang aking mga palad; Ako ay naging kalugud-lugod sa Isip ng Diyos.
Kapag ang isa ay nakalulugod sa Isip ng Diyos, pagkatapos ay sumasanib siya sa Hukam ng Utos ng Panginoon; pagsuko sa Kanyang Hukam, nakatagpo siya ng kapayapaan.
Araw at gabi, inaawit niya ang Pangalan ng Panginoon, araw at gabi; intuitively, natural, siya ay nagninilay-nilay sa Naam, ang Pangalan ng Panginoon.
Sa pamamagitan ng Naam, ang maluwalhating kadakilaan ng Naam ay nakuha; ang Naam ay nakalulugod sa isip ni Nanak.
Sa pagbibigay ng Kanyang Grasya, ang Panginoon ay sumanib sa akin sa Kanyang sarili; Natagpuan ko ang Mansion ng Presensya ng Panginoon. ||5||1||