Kapag ang Tunay na Guru, ang Tagasubok, ay nagmamasid sa Kanyang Sulyap, ang mga makasarili ay nalantad lahat.
Kung paanong iniisip ng isang tao, gayon din ang tinatanggap niya, at gayon din ipinakikilala siya ng Panginoon.
O Nanak, ang Panginoon at Guro ay sumasaklaw sa magkabilang dulo; Siya ay patuloy na kumikilos, at minamasdan ang Kanyang sariling paglalaro. ||1||
Ikaapat na Mehl:
Ang mortal ay iisa ang isip - anuman ang ilaan niya, dahil siya ay matagumpay.
Ang ilan ay maraming nagsasalita, ngunit kumakain lamang sila ng kung ano sa kanilang sariling mga tahanan.
Kung wala ang Tunay na Guru, ang pag-unawa ay hindi nakukuha, at ang egotismo ay hindi umaalis sa loob.
Ang pagdurusa at kagutuman ay kumapit sa mga egotistikong tao; nilahad nila ang kanilang mga kamay at nagmamakaawa mula sa pinto hanggang sa pinto.
Ang kanilang kasinungalingan at pandaraya ay hindi maaaring manatiling lihim; ang kanilang mga huwad na anyo ay nahuhulog sa huli.
Ang isang taong may ganoong nakatakdang tadhana ay darating upang makilala ang Diyos sa pamamagitan ng Tunay na Guru.
Kung paanong ang bakal ay nagiging ginto sa pamamagitan ng pagpindot ng Bato ng Pilosopo, gayundin ang pagbabago ng mga tao sa pamamagitan ng pagsali sa Sangat, ang Banal na Kongregasyon.
O Diyos, Ikaw ang Guro ng lingkod na Nanak; ayon sa iyong kaluguran, pinamumunuan Mo siya. ||2||
Pauree:
Ang isang naglilingkod sa Panginoon nang buong puso - ang Panginoon Mismo ang nagsasama sa kanya sa Kanyang sarili.
Siya ay pumasok sa isang pakikipagsosyo sa kabutihan at merito, at sinusunog ang lahat ng kanyang mga demerits sa apoy ng Shabad.
Ang mga demerits ay binibili ng mura, tulad ng dayami; siya lamang ang nagtitipon ng merito, na pinagpala ng Tunay na Panginoon.
Ako ay isang sakripisyo sa aking Guru, na nagbura ng aking mga kapintasan, at nagpahayag ng aking mabubuting merito.
Ang Gurmukh ay umaawit ng maluwalhating kadakilaan ng dakilang Panginoong Diyos. ||7||
Salok, Ikaapat na Mehl:
Dakila ang kadakilaan sa loob ng Tunay na Guru, na nagninilay gabi at araw sa Pangalan ng Panginoon, Har, Har.
Ang pag-uulit ng Pangalan ng Panginoon, Har, Har, ay ang kanyang kadalisayan at pagpipigil sa sarili; sa Pangalan ng Panginoon, Siya ay nasisiyahan.
Ang Pangalan ng Panginoon ay Kanyang kapangyarihan, at ang Pangalan ng Panginoon ay Kanyang Royal Court; pinangangalagaan Siya ng Pangalan ng Panginoon.
Ang isa na nakasentro sa kanyang kamalayan at sumasamba sa Guru, ay nakakakuha ng mga bunga ng mga hangarin ng kanyang isip.
Ngunit ang sinumang naninirang-puri sa Perpektong Tunay na Guru, ay papatayin at pupuksain ng Lumikha.
Ang pagkakataong ito ay hindi na muling darating sa kanyang mga kamay; kailangan niyang kainin ang kanyang itinanim.
Dadalhin siya sa pinakakakila-kilabot na impiyerno, na ang kanyang mukha ay naitim na parang magnanakaw, at isang silong sa kanyang leeg.
Ngunit kung muli niyang dadalhin ang Sanctuary ng Tunay na Guru, at pagnilayan ang Pangalan ng Panginoon, Har, Har, kung gayon siya ay maliligtas.
Si Nanak ay nagsasalita at nagpapahayag ng Kuwento ng Panginoon; kung paano ito nakalulugod sa Lumikha, gayon din siya nagsasalita. ||1||
Ikaapat na Mehl:
Ang isang hindi sumusunod sa Hukam, ang Utos ng Perpektong Guru - ang kusang-loob na manmukh ay ninakawan ng kanyang kamangmangan at nilason ni Maya.
Sa loob niya ay kasinungalingan, at nakikita niya ang lahat ng iba bilang kasinungalingan; itinali ng Panginoon ang mga walang kwentang labanang ito sa kanyang leeg.
Patuloy siyang nagdadaldal, ngunit ang mga salitang binibitawan niya ay walang sinuman.
Siya ay gumagala sa bahay-bahay tulad ng isang inabandunang babae; ang sinumang nakikisama sa kanya ay nabahiran din ng marka ng kasamaan.
Ang mga naging Gurmukh ay umiiwas sa kanya; tinalikuran nila ang kanyang kumpanya at umupo malapit sa Guru.